« មេរៀនទី ៧ ឯកសារគ្រូបង្រៀន ៖ ព្រះចេស្ដាដែលធ្វើឲ្យរឹងមាំរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ការបង្រៀន និងគោលលទ្ធិនៃព្រះគម្ពីរមរមន ឯកសារគ្រូបង្រៀន ( ឆ្នាំ ២០២១ )
« មេរៀនទី ៧ ឯកសារគ្រូបង្រៀន » ការបង្រៀន និងគោលលទ្ធិនៃព្រះគម្ពីរមរមន ឯកសារគ្រូបង្រៀន
មេរៀនទី ៧ ឯកសារគ្រូបង្រៀន
ព្រះចេស្ដាដែលធ្វើឲ្យរឹងមាំរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ
ព្រះគម្ពីរមរមនពង្រីកការយល់ដឹងរបស់យើងអំពីទំហំ និងជម្រៅនៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ចេញពីព្រះគម្ពីរនេះ យើងរៀនថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមិនត្រឹមតែប្រទានឲ្យយើងមានឱកាសបានស្អាតពីអំពើបាបប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្ដែទ្រង់ថែមទាំងអាចលួងលោម និងជួយយើង ពេលយើងរងការឈឺចាប់ និងភាពទន់ខ្សោយផងដែរ ។ អំឡុងមេរៀននេះ សិស្សនឹងមានឱកាសពន្យល់ និងថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីគោលលទ្ធិនេះ ។ សិស្សក៏នឹងមានឱកាសដើម្បីកំណត់ពីអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើបាន ដើម្បីបន្ដយាងព្រះគុណរបស់ព្រះអម្ចាស់មកក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេផងដែរ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
អាលម៉ាជាកូនបង្រៀនប្រជាជននៅគេឌានថា ព្រះអម្ចាស់នឹងជួយប្រជារាស្ដ្ររបស់ទ្រង់ ។
សូមពិចារណាបង្ហាញរូបភាពដូចខាងក្រោមនេះ ហើយសួរថា « តើយើងអាចដកពិសោធន៍ការពិបាក ការឈឺចាប់ ឬទុក្ខវេទនាអ្វីខ្លះដែល មិនមែន ជាលទ្ធផលនៃជម្រើសដែលមានបាបនោះ ? » ( សូមសរសេរចម្លើយរបស់សិស្សនៅលើក្ដារខៀន ) ។
សូមឲ្យសិស្សមានពេលមួយនាទីដើម្បីសញ្ជឹងគិត ( ហើយប្រហែលសរសេរផងដែរ ) ពីឧបសគ្គដែលបានបណ្ដាលឲ្យមានការឈឺចាប់ ឬការរងទុក្ខចំពោះពួកគេ ឬចំពោះមនុស្សដែលពួកគេស្រឡាញ់ ។
សូមរំឭកសិស្សថា នៅពេលអាលម៉ាជាកូនបានផ្ដល់ការងារបម្រើដល់ប្រជាជនដ៏ស្មោះត្រង់នៅគេឌាន លោកបានបង្រៀនពួកគេអំពីរបៀបដែលការរងទុក្ខរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះអាចជួយយើងជាមួយនឹងការឈឺចាប់ និងទុក្ខវេទនាដែល មិន បណ្ដាលមកពីអំពើបាបផងដែរ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរំឭក អាលម៉ា ៧:១១–១២ ហើយរកមើលឃ្លាណាមួយដែលលេចធ្លោចំពោះពួកគេ ។ សូមឲ្យពួកគេពន្យល់ពីអត្ថន័យនៃអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ និងមូលហេតុដែលវាសំខាន់ចំពោះពួកគេ ។
ដើម្បីជួយធ្វើឲ្យការយល់ដឹងរបស់សិស្សកាន់តែស៊ីជម្រៅអំពីរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះជ្រាបពីរបៀបជួយប្រជារាស្ដ្ររបស់ទ្រង់ អ្នកអាចចែកចាយសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះមកពីអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បាន ៖
[ ជួយ ] ត្រូវបានប្រើនៅក្នុងបទគម្ពីរជារឿយៗ ដើម្បីពិពណ៌នាអំពីការខ្វល់ខ្វាយ និងការយកព្រះទ័យទុកដាក់របស់ព្រះគ្រីស្ទចំពោះយើង ។ តាមពិតវាមានន័យថា « រត់ទៅជួយ » ។ វាជាវិធីដ៏រុងរឿងយ៉ាងពិតប្រាកដមួយ ដើម្បីពិពណ៌នាអំពីការខិតខំជាបន្ទាន់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះជំនួសឲ្យយើងនោះ ។ ទោះបីជាទ្រង់ហៅយើងឲ្យមករកទ្រង់ ហើយធ្វើតាមទ្រង់ក្ដី ក៏ទ្រង់មិនដែលខកខានរត់មកជួយយើងដែរ ។( « Come unto Me » [ ការប្រជុំធម្មនិដ្ឋានប្រព័ន្ធអប់រំសាសនាចក្រសម្រាប់យុវមជ្ឈិមវ័យនៅថ្ងៃទី ២ ខែ មីនា ឆ្នាំ ១៩៩៧ ] ទំព័រ ៩ នៅលើគេហទំព័រ speeches.byu.edu )
ក្រោយពីការពិភាក្សាអំពីការបង្រៀនចេញពី អាលម៉ា ៧:១១–១២ សូមជួយសិស្សឲ្យរកគោលការណ៍មួយដែលស្រដៀងនឹងអ្វីដូចតទៅនេះ ៖ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានលើកដាក់មកលើព្រះអង្គទ្រង់នូវការឈឺចាប់ ជំងឺ និងការល្បួងរបស់យើង ដើម្បីទ្រង់អាចជួយយើង ពេលយើងប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ ។
-
ហេតុអ្វីវាមានសារៈសំខាន់ដែលត្រូវយល់ពីផ្នែកនៃគោលលទ្ធិនេះនៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ?
-
តើសេចក្ដីពិតនេះបង្រៀនអ្នកអ្វីខ្លះអំពីនិស្ស័យ និងចរិតលក្ខណៈរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
-
តើការមានសេចក្ដីជំនឿលើសេចក្ដីពិតនេះអាចជួយអ្នក ឬមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នក អំឡុងពេលប្រឈមនឹងឧបសគ្គផ្ទាល់ខ្លួនដោយរបៀបណា ?
សូមអាន សេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់អែលឌើរ បែដណា មកពីផ្នែកទី ១ នៃឯកសាររៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់ រួមគ្នាជាថ្នាក់ ឬជាក្រុមតូចៗ ហើយពិភាក្សាពីសំណួរមកពីឯកសាររៀបចំដូចខាងក្រោមនេះ ៖
-
តើអ្នកមានអារម្មណ៍ថាព្រះអង្គសង្គ្រោះឈោងមកជួយ លួងលោម ឬពង្រឹងអ្នក ពេលអ្នកបានជួបនឹងឧបសគ្គក្នុងជីវិតរបស់អ្នកនៅពេលណាដែរ ?
ព្រះអម្ចាស់បង្រៀនមរ៉ូណៃអំពីព្រះចេស្ដានៃព្រះគុណរបស់ទ្រង់ ។
សូមបង្ហាញរូបភាពដែលភ្ជាប់មកជាមួយ ហើយសូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យពន្យល់ពីអារម្មណ៍របស់មរ៉ូណៃអំពីសមត្ថភាពរបស់លោកក្នុងការសរសេរគម្ពីរដ៏បរិសុទ្ធ ។ ( បើចាំបាច់ សូមរំឭក អេធើរ ១២:២៣–២៥ ជាមួយនឹងសិស្ស ) ។
អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យចំណាយពេលមួយនាទីដើម្បីសរសេរ ឬសញ្ជឹងគិតពីភាពមិនគ្រប់គ្រាន់ និងភាពទន់ខ្សោយរបស់ពួកគេមួយចំនួន ។
សូមអាន អេធើរ ១២:២៧ រួមគ្នា ហើយសូមឲ្យសិស្សរកមើលគោលការណ៍នានា ដែលអាចជួយយើងឲ្យពង្រឹងភាពទន់ខ្សោយរបស់យើងតាមរបៀបរបស់ព្រះអម្ចាស់បាន ។ សិស្សអាចនឹងរកឃើញសេចក្ដីពិតមួយដែលស្រដៀងគ្នាដូចនេះ ៖ នៅពេលលយើងមករកព្រះអម្ចាស់ នោះទ្រង់នឹងជួយយើងឲ្យទទួលស្គាល់ភាពទន់ខ្សោយរបស់យើង ។ ការទទួលស្គាល់ភាពទន់ខ្សោយរបស់យើងអាចជួយយើងឲ្យមានការបន្ទាបខ្លួន ។ នៅពេលយើងបន្ទាបខ្លួនយើង ហើយមានសេចក្ដីជំនឿលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះព្រះគុណរបស់ទ្រង់អាចធ្វើឲ្យភាពទន់ខ្សោយរបស់យើងក្លាយទៅជាខ្លាំងពូកែវិញ។ សូមបង្ហាញសេចក្ដីពិតដែលសិស្សរកឃើញ ដើម្បីពួកគេអាចយោងទៅវានៅក្នុងសកម្មភាពបន្ទាប់នេះ ។
ជាថ្នាក់រួមគ្នា ឬជាក្រុមតូចៗ សូមឲ្យសិស្សពន្យល់ពីអ្វីដែលគោលការណ៍ទាំងនេះមានអត្ថន័យចំពោះពួកគេ ។
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យគិត និងមានអារម្មណ៍កាន់តែជ្រាលជ្រៅថែមទៀតអំពីគោលការណ៍ទាំងនេះ អ្នកអាចបង្ហាញសំណួរខាងក្រោមនេះមួយចំនួន ហើយឲ្យសិស្សជ្រើសរើសសំណួរណាមួយដើម្បីពិភាក្សាជាមួយគ្នា ។ ប្រហែលជាអ្នកនឹងមិនមានពេលដើម្បីពិភាក្សាពីសំណួរទាំងអស់នោះទេ ។
-
តើភាពទន់ខ្សោយអាចក្លាយជាពរជ័យចំពោះនរណាម្នាក់តាមរបៀបណា ? ( ប្រសិនបើអ្នកចង់ សូមយោងទៅ សេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់ស៊ិស្ទើរ មីឈែល ឌី ក្រេហ្គ នៅក្នុងផ្នែកទី ២ នៃឯកសាររៀបចំ ) ។
-
តើអ្នកនឹងពន្យល់ពីព្រះគុណរបស់ព្រះអម្ចាស់ដល់នរណាម្នាក់ ដែលមានអារម្មណ៍ថាពួកគេមិនអាចបោះបង់អំពើបាប ឬទម្លាប់មួយបានដោយរបៀបណា ?
-
តើអ្នកបានរៀនអ្វីខ្លះអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ តាមរយៈការឆ្លងកាត់ដំណើរការបន្ទាបខ្លួនអ្នក ហើយពឹងផ្អែកលើព្រះគុណរបស់ទ្រង់នៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ?
-
តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីអញ្ជើញឲ្យព្រះគុណរបស់ព្រះអម្ចាស់មានកាន់តែពេញលេញនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ? ( សូមពិចារណារំឭក នីហ្វៃទី២ ២៥:២៣, ២៩ និង សេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដោយថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រនៅក្នុងផ្នែកទី ៣ នៃឯកសាររៀបចំ ) ។
សូមថ្លែងទីបន្ទាល់ ( ឬអញ្ជើញសិស្សឲ្យថ្លែងទីបន្ទាល់ ) អំពីដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ជាពិសេសព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ដើម្បីជួយយើងឲ្យយកឈ្នះលើទុក្ខវេទនា ទុក្ខសោក ភាពទន់ខ្សោយ និងភាពមិនគ្រប់គ្រាន់ ។
សូមឲ្យសិស្សមានពេលសញ្ជឹងគិត ឬកត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួន ដែលពួកគេមានអំឡុងម៉ោងរៀននៅថ្ងៃនេះ ។ អ្នកអាចអញ្ជើញពួកគេឲ្យពិចារណាពីសំណួរដូចតទៅនេះ ៖ តើអ្នកគិតថា ព្រះអម្ចាស់នឹងឲ្យអ្នកធ្វើអ្វីដើម្បីទទួលបានព្រះគុណរបស់ទ្រង់កាន់តែខ្លាំងថែមទៀត ? តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីពង្រឹងភាពទន់ខ្សោយដែលអ្នកកំពុងមាននាពេលបច្ចុប្បន្ន ដោយការបន្ទាបខ្លួន និងសេចក្ដីជំនឿដ៏ខ្លាំងក្លាលើព្រះគ្រីស្ទ ?
សម្រាប់ពេលក្រោយ
សូមឲ្យសិស្សគិតដល់សំណួរដែលពួកគេអាចមានអំពីពិភពវិញ្ញាណ ការរស់ឡើងវិញ ឬការកាត់សេចក្ដីលើកចុងក្រោយ ។ នៅពេលពួកគេ រៀបចំខ្លួនសម្រាប់មេរៀនក្រោយ សូមឲ្យពួកគេគិតអំពីអ្វីដែលពួកគេកំពុងធ្វើ ដើម្បីរៀបចំសម្រាប់ជីវិតក្រោយពីការស្លាប់ ។