« មេរៀនទី ១០ ឯកសាររៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់ ៖ ការប្រែចិត្ត និងការអភ័យទោស » ការបង្រៀន និងគោលលទ្ធិនៃព្រះគម្ពីរមរមន ឯកសារគ្រូបង្រៀន ( ឆ្នាំ ២០២១ )
« មេរៀនទី ១០ ឯកសាររៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់ » ការបង្រៀន និងគោលលទ្ធិនៃព្រះគម្ពីរមរមន ឯកសារគ្រូបង្រៀន
មេរៀនទី ១០ ឯកសាររៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់
ការប្រែចិត្ត និងការអភ័យទោស
ការប្រែចិត្តគឺផ្នែកមួយនៃគោលលទ្ធិរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។ វាគឺជាអំណោយទានរបស់ទ្រង់ដល់អស់អ្នកដែលមានបំណងចង់ផ្លាស់ប្ដូរ ហើយបានស្អាតពីអំពើបាប ។ តើអ្នកអាចចាំពីអារម្មណ៍ នៅពេលអ្នកបានសុំទោសដោយស្មោះសរ ហើយបានប្រែចិត្តពីអ្វីមួយកាលពីអតីតកាលដែរឬទេ ? អែលឌើរ រីឆាត ជី ស្កត នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនថា « សូមចាំថា ការប្រែចិត្តពុំមែនជាការដាក់ទណ្ឌកម្មទេ ។ វាគឺជាផ្លូវដែលពេញដោយក្ដីសង្ឃឹម ដើម្បីទៅកាន់អនាគតកាន់តែរុងរឿង » ( « Personal Strength through the Atonement of Jesus Christ » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ៨៤ ) ។ នៅពេលអ្នកសិក្សារៀបចំដើម្បីបង្រៀន សូមសញ្ជឹងគិតពីរបៀបដែលអំណោយទាននៃការប្រែចិត្ត និងការអភ័យទោសរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ អនុញ្ញាតឲ្យអ្នករៀន រីកចម្រើន និងក្លាយដូចជាទ្រង់កាន់តែខ្លាំង ។
ផ្នែកទី ១
តើខ្ញុំអាចប្រែចិត្តយ៉ាងពិតប្រាកដ ហើយទទួលបានការអភ័យទោសពីព្រះអម្ចាស់ចំពោះអំពើបាបរបស់ខ្ញុំយ៉ាងដូចម្ដេច ?
អាលម៉ាជាកូនពុំជឿលើការបង្រៀនរបស់ឪពុកលោក អាលម៉ាជាឪពុកឡើយ ។ ជាមួយនឹងពួកបុត្រារបស់ស្ដេចម៉ូសាយ អាលម៉ាជាកូនបានព្យាយាមបំផ្លាញសាសនាចក្ររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះយ៉ាងសកម្ម ។ នៅពេលពួកគេបានប្រឡូកក្នុងកិច្ចការអាក្រក់នេះ នោះមានទេវតាមួយអង្គរបស់ព្រះអម្ចាស់បានបង្ហាញព្រះកាយដល់ពួកគេ ហើយបានព្រមានអាលម៉ាឲ្យឈប់ធ្វើអ្វីដែលលោកកំពុងធ្វើ បើមិនដូច្នោះទេ លោកនឹងត្រូវ « បោះបង់ចោល » ( ម៉ូសាយ ២៧:១៦ ) ។ ដោយបានសន្ធប់នឹងបទពិសោធន៍នេះ នោះអាលម៉ាមិនអាចនិយាយ ឬកម្រើកបានឡើយ ។ ពួកបុត្រារបស់ម៉ូសាយបានសែងអាលម៉ាជាកូនទៅរកឪពុករបស់លោក ហើយបានពន្យល់ប្រាប់នូវអ្វីដែលបានកើតឡើង ។ ( សូមមើល ម៉ូសាយ ២៧:៨–២០ ) ។
ការសិក្សានៅក្នុងរៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់រៀន
សូមអានអំពីបទពិសោធន៍របស់អាលម៉ាជាកូននៅក្នុង ម៉ូសាយ ២៧:៣៥ និង អាលម៉ា ៣៦:១២–១៣, ១៧–២១, ២៤ ។ នៅពេលអ្នកអាន សូមពិចារណាគូសចំណាំ ឬធ្វើបញ្ជីមួយអំពីគោលការណ៍នានាស្ដីពីការប្រែចិត្ត និងការអភ័យទោសដែលបានបង្រៀននៅក្នុងវគ្គបទគម្ពីរទាំងនេះ ។ សូមត្រៀមខ្លួនចែកចាយគោលការណ៍ទាំងនេះនៅក្នុងថ្នាក់ ។ សូមចាំថា បទពិសោធន៍របស់អាលម៉ាគឺខ្លាំងជាងអ្វីដែលពួកយើងភាគច្រើនឆ្លងកាត់ នៅពេលពួកយើងប្រែចិត្ត ។ ទោះជាយ៉ាងណា យើងនៅតែអាចរៀនអំពីគោលការណ៍ដ៏មានអានុភាពចេញពីដំណើររឿងទាំងនេះបាន ។
អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានអង្កេតឃើញដូចតទៅនេះ អំពីតួនាទីដ៏សំខាន់របស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងការប្រែចិត្តរបស់យើង ៖
ព្រះគ្រីស្ទគឺជាព្រះចេស្ដានៅពីក្រោយការប្រែចិត្តទាំងអស់ ។ … អាលម៉ាត្រូវបានប៉ះពាល់ចិត្តដោយការបង្រៀនរបស់ឪពុករបស់លោក ប៉ុន្ដែវាសំខាន់ជាពិសេសត្រង់ថា ការព្យាករដែលលោកនៅចាំគឺជាការព្យាករមួយដែលទាក់ទងនឹង « ការយាងមកនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ដើម្បីមកធ្វើឲ្យធួននឹងអំពើបាបទាំងឡាយនៃមនុស្សលោក » ។( អាលម៉ា ៣៦:១៧ ) ។ នោះគឺជាព្រះនាម ហើយនោះគឺជាសារលិខិតដែលមនុស្សគ្រប់រូបត្រូវតែស្ដាប់ឮ ។ … មិនថាការអធិស្ឋានផ្សេងទៀតណាក៏ដោយដែលយើងអធិស្ឋាន មិនថាសេចក្ដីត្រូវការផ្សេងណាទៀតក៏ដោយដែលយើងត្រូវការ ទាំងអស់គឺផ្អែកលើការអង្វរករនោះ ៖ « ឱព្រះយេស៊ូវអើយ ព្រះអង្គជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ សូមព្រះអង្គមានសេចក្ដីមេត្តាករុណាមកលើទូលបង្គំផង » ។ ទ្រង់បានរៀបចំដើម្បីប្រទានសេចក្ដីមេត្តាករុណានោះ ។ ទ្រង់បានបង់ថ្លៃដោយព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់ដើម្បីប្រទានវាមក ។( However Long and Hard the Road [ ឆ្នាំ ១៩៨៥ ] ទំព័រ ៨៥ )
សញ្ជឹងគិតនៅក្នុងការរៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់រៀន
សូមជ្រើសរើសសំណួរមួយនៃសំណួរខាងក្រោមនេះ ដែលអ្នកចង់រៀនពីរបៀបឆ្លើយឲ្យបានល្អជាងមុន ៖
-
តើការប្រែចិត្តពិតជាមានន័យយ៉ាងដូចម្ដេច ? ខ្ញុំបានឆ្លងកាត់ជំហានទាំងឡាយ ប៉ុន្ដែខ្ញុំមិនមានអារម្មណ៍ខុសគ្នាអ្វីទេ ។
-
តើខ្ញុំអាចរកឃើញកម្លាំងដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងពិតប្រាកដដោយរបៀបណា ? ខ្ញុំបាក់ទឹកចិត្ត ដោយសារខ្ញុំពិតជាបានខិតខំខ្លាំងណាស់ដើម្បីធ្វើឲ្យបានប្រសើរ ប៉ុន្ដែខ្ញុំនៅតែបន្ដធ្វើខុសរឿងដដែលៗ ។
-
ហេតុអ្វីខ្ញុំត្រូវព្យាយាមប្រែចិត្តនោះ ? អំពើបាបរបស់ខ្ញុំអាក្រក់ខ្លាំងណាស់ រហូតដល់ខ្ញុំមិនអាចទទួលបានការអភ័យទោសឡើយ ។
សូមសញ្ជឹងគិតពីបទពិសោធន៍របស់អាលម៉ា និងដំណើររឿងផ្សេងទៀតចេញពីព្រះគម្ពីរមរមន ដែលអាចជួយឆ្លើយសំណួរដែលអ្នកបានជ្រើសរើស ។ សូមមកកាន់ថ្នាក់រៀនដោយបានត្រៀមខ្លួនចែកចាយគោលការណ៍ និងវគ្គបទគម្ពីរដែលអ្នកគិតថានឹងឆ្លើយសំណួរនេះបានល្អបំផុត ។
ផ្នែកទី ២
តើការថ្វាយចិត្តសង្រេង និងវិញ្ញាណទន់ទាបដល់ព្រះអម្ចាស់ ជាផ្នែកមួយនៃការប្រែចិត្តដ៏ស្មោះសរដោយរបៀបណា ?
ពួកសាសន៍នីហ្វៃបានរស់នៅតាមក្រឹត្យវិន័យម៉ូសេ រហូតដល់មួយរយៈពេលខ្លីមុនព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបង្ហាញព្រះកាយមកកាន់ពួកគេដោយផ្ទាល់ ។ ជាផ្នែកមួយនៃក្រឹត្យវិន័យម៉ូសេ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្គាប់រាស្ដ្ររបស់ទ្រង់ឲ្យថ្វាយយញ្ញបូជាសត្វទុកជាទីសម្គាល់នៃពលិកម្មដ៏ធួន ដែលទ្រង់បានធ្វើ ។
ការសិក្សានៅក្នុងរៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់រៀន
នៅពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលទៅកាន់សាសន៍នីហ្វៃ ដែលនៅរស់ពីការបំផ្លិចបំផ្លាញដែលបានកើតឡើងទន្ទឹមពេលនឹងការសុគតរបស់ទ្រង់ នោះទ្រង់បានប្រកាសថា ទ្រង់លែងទទួលយកយញ្ញបូជាសត្វទៀតហើយ ។ សូមអាន នីហ្វៃទី៣ ៩:១៩–២០ ដោយរកមើលយញ្ញបូជាថ្មី ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះត្រូវឲ្យរាស្ដ្ររបស់ទ្រង់ថ្វាយ ។
អែលឌើរ ប្រ៊ូស ឌី ផតធ័រ ក្នុងពួកចិតសិបនាក់បានពន្យល់ពីអត្ថន័យនៃឃ្លាថា « ចិត្តសង្រេង និងវិញ្ញាណទន់ទាប » ( នីហ្វៃទី៣ ៩:២០ ) ៖
ពេលយើងធ្វើអំពើបាប ហើយប្រាថ្នាចង់បានការអភ័យទោស នោះដួងចិត្តសង្រេង និងវិញ្ញាណទន់ទាបមានន័យថា ទទួលបទពិសោធន៍នូវ « សេចក្តីព្រួយដែលគាប់ព្រះហឫទ័យដល់ព្រះ [ ដែល ] រមែងនាំឲ្យប្រែចិត្តឡើង » ( កូរិនថូស ទី២ ៧:១០ ) ។ ការណ៍នេះកើតមាន នៅពេលយើងមានបំណងបានជ្រះស្អាតពីអំពើបាបដែលកំពុងឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំង រហូតដល់ដួងចិត្តរបស់យើងឈឺផ្សារនឹងទុក្ខសោកនោះ ហើយយើងចង់បានសេចក្ដីសុខសាន្ដជាមួយនឹងព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ។ អ្នកទាំងឡាយណាដែលមានចិត្តសង្រេង និងវិញ្ញាណទន់ទាបនឹងមានឆន្ទៈចង់ធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ និងអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះបង្គាប់ពួកគេឲ្យធ្វើ ដោយគ្មានការទទូចសុំ ឬការថ្នាក់ថ្នាំងឡើយ ។ យើងឈប់ចង់ធ្វើអ្វីៗតាមចំណង់យើងទៀតហើយ ហើយរៀនធ្វើវាតាមមាគ៌ារបស់ព្រះវិញ ។ នៅក្នុងស្ថានភាពនៃការចេះស្តាប់បង្គាប់បែបនោះ ដង្វាយធួនអាចមានអានុភាព ហើយការប្រែចិត្តដ៏ពិតអាចកើតឡើងបាន ។( « A Broken Heart and a Contrite Spirit » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៧ ទំព័រ ៣២ )
សញ្ជឹងគិតនៅក្នុងការរៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់រៀន
តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីបង្ហាញព្រះអម្ចាស់ពីបំណងប្រាថ្នាដ៏ស្មោះសររបស់អ្នកដើម្បីថ្វាយដល់ទ្រង់នូវចិត្តសង្រេង និងវិញ្ញាណទន់ទាប ?
ផ្នែកទី ៣
ហេតុអ្វីព្រះអង្គសង្គ្រោះស្ម័គ្រព្រះទ័យដើម្បីអភ័យទោសឲ្យខ្ញុំចំពោះអំពើបាបរបស់ខ្ញុំ ?
អំឡុងរជ្ជកាលរបស់ស្ដេចម៉ូសាយ « មនុស្សជាច្រើននៃជំនាន់ដែលកំពុងពេញវ័យ » ( ម៉ូសាយ ២៦:១ ) បានបញ្ចុះបញ្ចូលសមាជិកសាសនាចក្រឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើបាបដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ។ ដោយមិនច្បាស់ពីរបៀបដោះស្រាយស្ថានភាពនេះ នោះអាលម៉ាជាឪពុកបានងាកទៅរកព្រះអម្ចាស់ទូលសូមការណែនាំ ។
ការសិក្សានៅក្នុងរៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់រៀន
សូមអាន ម៉ូសាយ ២៦:២២, ៣០ ហើយរកមើលអ្វីដែលអាលម៉ាជាឪពុកបានរៀនអំពីការស្ម័គ្រព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ដើម្បីអភ័យទោស ។
អែលឌើរ ឌែល ជី រេនឡាន់ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀន ៖
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាច អភ័យទោសបាន ដោយសារទ្រង់បានបង់ថ្លៃអំពើបាបរបស់យើងរួចហើយ [ សូមមើល អេសាយ ៥៣:៥ ] ។
ព្រះដ៍ប្រោសលោះរបស់យើង ជ្រើសយក ការអភ័យទោស ដោយសារក្តីអាណិតអាសូរ សេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ឥតប្រៀបផ្ទឹមរបស់ទ្រង់ ។
ព្រះអង្គសង្គ្រោះយើង មានព្រះទ័យ អភ័យទោស ដោយសារនេះគឺជាលក្ខណៈមួយនៃភាពជាព្រះរបស់ទ្រង់ ។
ហើយដោយទ្រង់ជាអ្នកគង្វាលល្អ នោះទ្រង់សព្វព្រះទ័យ ពេលយើងជ្រើសប្រែចិត្ត [ សូមមើល លូកា ១៥:៤–៧; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៨:១០–១៣ ] ។ ( «Repentance: A Joyful Choice » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៦ ទំព័រ ១២៣; បានបន្ថែមអក្សរទ្រេត )
អែលឌើរ នែល អិល អាន់ឌើរសិន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ក៏បានធានាអះអាងថា
ខ្ញុំមានភាពអស្ចារ្យណាស់ចំពោះព្រះហស្តឱបក្រសោប ដោយក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ចំពោះជនដែលប្រែចិត្ត មិនថាអ្នកដែលបានលះបង់អំពើបាបនោះមានភាពអត្មានិយមប៉ុណ្ណាទេ ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះអាចអភ័យទោសឲ្យយើងបាន ហើយទ្រង់ចង់អភ័យទោសចំពោះអំពើបាបរបស់យើង ។( « Repent … That I May Heal You » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៩ ទំព័រ ៤០ )
សញ្ជឹងគិតនៅក្នុងការរៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់រៀន
តើការជឿ និងការទទួលយកថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទស្ម័គ្រព្រះទ័យ អាចធ្វើបាន ហើយអន្ទះសាចង់អភ័យទោសឲ្យអំពើបាបរបស់អ្នក និងដកយកកំហុសរបស់អ្នកចេញ អាចមានឥទ្ធិពលលើការប្រែចិត្តរបស់អ្នកដោយរបៀបណា ?