មេរៀនទី ២៧ ឯកសារគ្រូបង្រៀន ៖ សេចក្តីជំនឿ សេចក្តីសង្ឃឹម និងសេចក្តីសប្បុរស

« មេរៀនទី ២៧ ឯកសារគ្រូបង្រៀន ៖ សេចក្តីជំនឿ សេចក្តីសង្ឃឹម និងសេចក្តីសប្បុរស » ការបង្រៀន និងគោលលទ្ធិនៃព្រះគម្ពីរមរមន ឯកសារគ្រូបង្រៀន ( ឆ្នាំ ២០២១ )

« មេរៀនទី ២៧ ឯកសារគ្រូបង្រៀន » ការបង្រៀន និងគោលលទ្ធិនៃព្រះគម្ពីរមរមន ឯកសារគ្រូបង្រៀន

មេរៀនទី ២៧ ឯកសារគ្រូបង្រៀន

សេចក្ដីជំនឿ សេចក្ដីសង្ឃឹម និងសេចក្ដីសប្បុរស

ប្រធាន ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ ដែលពេលនោះលោកនៅក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ បានបង្រៀនថា « សេចក្ដីជំនឿ សេចក្ដីសង្ឃឹម និងសេចក្ដីសប្បុរស បំពេញឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយនៅពេលមានមួយណាកើនឡើង មួយទៀតក៏រីកចម្រើនដែរ » ( « The Infinite Power of Hope » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៨ ទំព័រ ២៣ ) ។ នៅក្នុងមេរៀននេះ សិស្សនឹងអាចពន្យល់ពីរបៀបអភិវឌ្ឍ និងបង្កើនសេចក្ដីជំនឿ និងសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់ពួកគេទៅលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងលើដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ។ ពួកគេក៏នឹងអាចកំណត់ពីកិច្ចការដែលពួកគេអាចធ្វើបាន ដើម្បីអភិវឌ្ឍគុណលក្ខណៈដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ដើម្បីមានសេចក្ដីសប្បុរសកាន់តែខ្លាំងឡើងផងដែរ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

ការអភិវឌ្ឍការបង្រៀន និងការរៀនសូត្ររបស់យើង

ប្រើប្រាស់វិធីសាស្ត្រផ្សេងៗដែលសមរម្យ ។ ដើម្បីពង្រីកបទពិសោធន៍រៀនសូត្ររបស់សិស្ស សូមប្រើវិធីសាស្ត្របង្រៀនផ្សេងៗគ្នា ដូចជា សំណួរ ការពិភាក្សាក្នុងថ្នាក់ ដំណើររឿង លំហាត់សំណេរ គំរូជីវិតពិតជាក់ស្ដែង ការនិយាយលេងសើចដែលសមរម្យ វត្ថុ រូបភាព ពាក្យដកស្រង់ ការងារជាក្រុម បទបង្ហាញរបស់គ្រូបង្រៀន និងបទបង្ហាញលើក្ដារខៀន ឬសោតទស្សន៍ ។ សូមចាំជានិច្ចថា វិធីសាស្ត្របង្រៀនគឺជាមធ្យោបាយមួយដើម្បីបង្កើនការរៀនសូត្រ ហើយយើងមិនគួរផ្ដោតលើវាទាំងស្រុងនោះទេ ។ ( សូមមើល ការបង្រៀន និងការរៀនសូត្រដំណឹងល្អ ៖ ក្បួនខ្នាតសម្រាប់គ្រូបង្រៀន និងអ្នកដឹកនាំទាំងឡាយនៅក្នុងថ្នាក់សិក្ខាសាលា និងថ្នាក់វិទ្យាស្ថានសាសនា [ ឆ្នាំ ២០១២ ] ទំព័រ ៦៦ ) ។

មរមន បង្រៀនពីទំនាក់ទំនងរវាងសេចក្ដីជំនឿ និងសេចក្ដីសង្ឃឹម ។

សូមដាក់បង្ហាញរូបភាពដែលភ្ជាប់មកជាមួយនេះ គឺខ្សែពួរចម្រុះពណ៌ និងដុំតូចៗដែលដាក់ត្រួតលើគ្នា ។ សូមពន្យល់ថា វត្ថុដែលមានពណ៌ខុសៗគ្នាទាំងនេះតំណាងឲ្យសេចក្ដីជំនឿ សេចក្ដីសង្ឃឹម និងសេចក្ដីសប្បុរស ។

តើសេចក្ដីជំនឿ សេចក្ដីសង្ឃឹម និងសេចក្ដីសប្បុរសអាចប្រៀបដូចជាខ្សែពួរដែលវេញចូលគ្នា មិនមែនដូចជាដុំតូចៗត្រួតលើគ្នាដោយរបៀបណា ?

សូមបង្ហាញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ឈី ហុង ( សេម ) វុង នៃពួកចិតសិបនាក់ ៖

សេចក្ដីជំនឿ សេចក្ដីសង្ឃឹម និងសេចក្ដីសប្បុរស … គឺត្របាញ់ចូលគ្នា ។ យើងមិនបញ្ឈប់ការស្ថាបនាសេចក្តីជំនឿ ហើយបន្ទាប់មកទើបមានសេចក្តីសង្ឃឹមនោះទេ ឬបន្ទាប់ពីមានសេចក្ដីសង្ឃឹម ទើបចុងក្រោយអភិវឌ្ឍសេចក្តីសប្បុរសនោះទេ ។ គុណធម៌ទាំងបីនេះធ្វើការរួមគ្នា ។ នៅពេលវាមានទំនាក់ទំនងគ្នា វារួមគ្នាជួយបង្កើតឲ្យមានបុគ្គលិកលក្ខណៈ និងទីបន្ទាល់របស់យើង ។( « Faith,Hope, and Charity: Interlacing Virtues » Ensign ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ២០១៦ ទំព័រ ១៩ )

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យមើល មរ៉ូណៃ ៧:៣៣, ៣៨, ៤០–៤៣ ឡើងវិញ ដោយរកមើលអ្វីដែលខគម្ពីរទាំងនេះបង្រៀនយើងអំពីទំនាក់ទំនងរវាងសេចក្តីជំនឿ និងសេចក្តីសង្ឃឹម ។

តើយើងរៀនអ្វីខ្លះ មកពីខគម្ពីរទាំងនេះអំពីទំនាក់ទំនងរវាងសេចក្តីជំនឿ និងសេចក្តីសង្ឃឹម ? ( សិស្សអាចលើកឡើងសេចក្តីពិតជាច្រើន ដោយរួមមានទាំងសេចក្តីពិតដូចតទៅ ៖ កាលដែលយើងអភិវឌ្ឍសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងទទួលបានសេចក្តីសង្ឃឹមដែលទទួលបានតាមរយៈដង្វាយធួន និងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ហើយយើងអាចប្រោសឲ្យមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ) ។
ហេតុអ្វីសេចក្តីសង្ឃឹមជាប់ទាក់ទងយ៉ាងស្អិតរមួតទៅនឹងសេចក្តីជំនឿ និងការទុកចិត្តលើដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ?

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរំឭក សេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដោយប្រធាន អិម រ័សុល បាឡឺដ នៅក្នុងផ្នែកទី ១ នៃឯកសាររៀបចំ ។

តើអ្នកអាចគិតដល់គំរូទាំងឡាយ ដែលអ្នកប្រហែលជាធ្លាប់បានឃើញនៅក្នុងជីវិតរបស់មនុស្សទូទៅ ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងសេចក្តីពិតដែលប្រធាន បាឡឺដ បានបង្រៀនដែរឬទេ ?

សូមពិចារណាធ្វើការចែកចាយការដកស្រង់ចេញពីលិខិតមួយដែលបានផ្ញើទៅកាន់ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន ពីមិត្តម្នាក់ដែលកំពុងពុះពារនឹងបញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួនមួយ ៖

« ទោសកំហុស និងការបរាជ័យធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំមិនអាចធ្វើការប្រែចិត្តបាននោះទេ ។ ខ្ញុំបាត់បង់សេចក្តីជំនឿរបស់ខ្ញុំ ។ ដំបូងឡើយកើតមានអំពើបាប បន្ទាប់មកកើតមានការសង្ស័យ ។ …

« ភាពវង្វេងស្មារតីដ៏ឈឺចាប់របស់ខ្ញុំ ភាពខ្ជិលច្រអូសរបស់ខ្ញុំ ការខ្វះការណែនាំរបស់ខ្ញុំ ការពិការខាងឆន្ទៈរបស់ខ្ញុំ ភាពក្រីក្រខាងទំនុកចិត្តរបស់ខ្ញុំ បានបណ្តាលឲ្យមានការឈឺចាប់ និងការបាក់ទឹកចិត្ត ។ ក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ អនាគតរបស់ខ្ញុំ និងសេចក្តីជំនឿរបស់ខ្ញុំស្ថិតក្នុងគ្រោះថ្នាក់ ។ ខ្ញុំបាត់បង់សេចក្តីសង្ឃឹម » ។( « A More Excellent Hope » Ensign ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៩៩៧ ទំព័រ ៦០ )

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យមើល អេធើរ ១២:៤, ៣២ និង សេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដោយប្រធាន អុជដូហ្វ នៅក្នុងផ្នែក ទី ២ នៃឯកសាររៀបចំ និងពិភាក្សាពីអ្វីដែលអ្នកសរសេរសំបុត្រនេះ អាចធ្វើដើម្បីស្តារសេចក្តីសង្ឃឹមឡើងវិញ ។

តើអ្វីដែលបានជួយអ្នកខ្លាំងបំផុតក្នុងការធ្វើឲ្យសេចក្តីសង្ឃឹមជាផ្នែកដ៏សកម្មមួយនៃជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នក ?
ផ្អែកលើអ្វីដែលអ្នកបានគិត និងទទួលអារម្មណ៍នៅអំឡុងមេរៀននេះ តើការផ្លាស់ប្តូរអ្វីខ្លះដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថា បានទទួលការបំផុសគំនិតឲ្យធ្វើ ដើម្បីបង្កើនសមត្ថភាពដកពិសោធន៍សេចក្តីសង្ឃឹម ? ( អ្នកអាចឲ្យសិស្សមានពេលកត់ត្រាគំនិត និងអារម្មណ៍របស់ពួកគេ ) ។

មរមន បង្រៀនពីសារៈសំខាន់នៃការស្វែងរកអំណោយទាននៃសេចក្តីសប្បុរស ។

សូមសួរសិស្សនូវសំណួរខាងក្រោម ៖

តាមរយៈការសិក្សា និងបទពិសោធន៍របស់អ្នក តើអ្នកពន្យល់ពីអត្ថន័យនៃពាក្យសេចក្តីសប្បុរសយ៉ាងដូចម្តេច ?

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន មរ៉ូណៃ ៧:៤៣–៤៤, ៤៨ ហើយសួរ ៖

តើអ្នកគិតថា សេចក្តីជំនឿ និងសេចក្តីសង្ឃឹមលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាប់ទាក់ទងទៅនឹងអំណោយទាននៃសេចក្តីសប្បុរសយ៉ាងដូចម្តេច ?
តើ មរមន បានណែនាំយើងឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ប្រសិនបើយើងពិតជាមានបំណងចង់បានអំណោយទាននៃសេចក្តីសប្បុរសពិតប្រាកដមែននោះ ? ( សូមជួយសិស្សឲ្យស្វែងរកគោលការណ៍ស្រដៀងគ្នាដូចតទៅនេះ ៖ បើយើងអធិស្ឋានអស់ពីកម្លាំងចិត្ត ហើយធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងអាចពោរពេញដោយសេចក្តីសប្បុរស ) ។

សូមពិចារណាឲ្យពេលវេលាសិស្សពីរបីនាទី ដើម្បីសញ្ជឹងគិតពីគ្រាដែលពួកគេបានអធិស្ឋានសូមជំនួយដើម្បីមានសេចក្តីសប្បុរស ហើយជាលទ្ធផលមានអ្វីកើតឡើង ។

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យបង្កើតជាក្រុមតូចៗ ហើយចែកសំណៅចម្លងដូចខាងក្រោមនេះទៅក្រុមនីមួយៗ ។

ឧទាហរណ៍ពីសេចក្តីសប្បុរសនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ

ការបង្រៀន និងគោលលទ្ធិនៃព្រះគម្ពីរមរមន ឯកសារគ្រូបង្រៀន—មេរៀនទី ២៧

សូមស្វែងយល់ជាក្រុមដើម្បីពង្រីកការយល់ដឹងរបស់អ្នកពីសេចក្តីសប្បុរស តាមរយៈការបំពេញសកម្មភាពមួយ ឬពីរដូចខាងក្រោម ៖

សូមមើល មរ៉ូណៃ ៧:៤៥–៤៧ ហើយស្វែងរកពាក្យ ឬឃ្លាដែលពិពណ៌នាពីសេចក្តីសប្បុរស ។ បន្ទាប់មក សូមផ្លាស់ប្តូរវេនគ្នាដើម្បីបំពេញសំណួរដូចតទៅនេះ ៖ « តើសេចក្តីសប្បុរសមានលក្ខណៈបែបណា នៅពេល … ( ឧទាហរណ៍ តើសេចក្តីសប្បុរសមានលក្ខណៈបែបណា នៅពេលអ្នកជំទាស់នឹងនរណាម្នាក់ ? នៅពេលដែលនរណាម្នាក់ធ្វើឲ្យអ្នកឈឺចាប់ ? » ) ដោយប្រើប្រាស់ការបង្រៀននៅក្នុង មរ៉ូណៃ ៧:៤៥–៤៧ សូមឆ្លើយសំណួរដែលអ្នកបានបង្កើតនេះ ។
សូមមើល សេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដោយប្រធាន ជីន ប៊ី ប៊ីងហាំ នៅក្នុងផ្នែកទី ៣ នៃឯកសាររៀបចំ ហើយសូមចែកចាយពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺជា « តំណាងដ៏ឥតខ្ចោះនៃសេចក្តីសប្បុរស » ( « I Will Bring the Light of the Gospel into My Home » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៦ ទំព័រ ៦ ) ។ នៅពេលអ្នកពិភាក្សាពីគំរូខុសៗគ្នា សូមពិចារណាពីការសួរសំណួរគ្នាទៅវិញទៅមកដែលអាចជួយអ្នកឲ្យអនុវត្តអ្វីដែលអ្នកកំពុងរៀនពីគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះ ។
សូមមើល សេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដោយប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន នៅក្នុងផ្នែកទី ៣ នៃឯកសាររៀបចំ ហើយសូមចែកចាយឧទាហរណ៍នៃសេចក្តីសប្បុរស ដែលអ្នកបានឃើញនៅក្នុងជីវិតរបស់មនុស្សដែលអ្នកស្គាល់ ។ សូមពិភាក្សាពីអ្វីដែលឧទាហរណ៍ទាំងនេះបង្រៀនអំពីសេចក្តីសប្បុរស និងរបៀបដែលគំរូទាំងនេះអាចជួយយើងឲ្យប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង ។

បន្ទាប់ពីទុកពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយនោះ សូមឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ចែកចាយអំពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀននៅក្នុងក្រុមរបស់ពួកគេ ។

សូមបង្ហាញសំណួរខាងក្រោម ហើយសូមឲ្យសិស្សជ្រើសរើសសំណួរមួយដែលពួកគេមានអារម្មណ៍ថាទាក់ទងបំផុត នៅក្នុងកាលៈទេសៈបច្ចុប្បន្នរបស់ពួកគេ ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យកត់ត្រារាល់អារម្មណ៍ដែលពួកគេមាន ឬចំណាប់អារម្មណ៍ដែលពួកគេទទួលបាន ។

តើនរណាខ្លះដែលត្រូវការការទទួលបានអារម្មណ៍ពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះតាមរយៈរូបខ្ញុំ ? តើខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីជួយបុគ្គលនេះឲ្យទទួលអារម្មណ៍ពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ?
តើខ្ញុំបានទទួលពរជ័យតាមរយៈពាក្យសម្តី និងទង្វើដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ពីនរណាម្នាក់យ៉ាងដូចម្តេច ?
តើនៅពេលណាដែលការបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ដូចជាព្រះគ្រីស្ទ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំកាន់តែខិតជិតព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងព្រះវរបិតាសួគ៌ ?
តើមានអ្វីខ្លះដែលខ្ញុំកំពុងធ្វើបច្ចុប្បន្ននេះ ( ឬមិនកំពុងធ្វើ ) ដែលរារាំងខ្ញុំពីការស្វែងរក ( ឬការទទួលបាន ) អំណោយទាននៃសេចក្តីសប្បុរស ?

សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យដាក់គោលដៅពីរបៀប ដែលពួកគេអាចធ្វើការដើម្បីទទួលបានគុណលក្ខណៈដូចជាព្រះគ្រីស្ទស្ដីពីសេចក្ដីជំនឿ សេចក្ដីសង្ឃឹម និងសេចក្ដីសប្បុរស ដើម្បីពួកគេអាចប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

សម្រាប់ពេលក្រោយ

សូមឲ្យសិស្សមករៀនដោយបាន រៀបចំខ្លួនសម្រាប់មេរៀនលើកក្រោយ ដើម្បីនិយាយអំពីរបៀបដែលព្រះគម្ពីរមរមនបានដឹកនាំមនុស្សឲ្យទៅរកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យគិតអំពីបទពិសោធន៍ ដែលពួកគេមានជាមួយនឹងព្រះគម្ពីរមរមននៅអំឡុងវគ្គសិសក្សានេះ ដែលបានពង្រឹងទីបន្ទាល់ និងទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។