Kapitulli 10
Jakobi dhe Sheremi
Përpara se Nefi të vdiste, ai ia dha fletët që kishte shkruar, vëllait të tij më të vogël, Jakobit. Jakobi ishte i drejtë.
Nefi i tha Jakobit që t’i shkruante gjërat që do ta ndihmonin popullin të besonte te Jezu Krishti.
Nefi i dha Jakobit fuqi për të qenë një prift në Kishë dhe për t’u mësuar nefitëve fjalën e Perëndisë.
Pasi Nefi vdiq, shumë nga nefitët u bënë të ligj. Jakobi i mësoi njerëzit dhe u tha që të pendoheshin për gjërat e këqija që po bënin.
Një njeri i lig, i quajtur Sherem, shkoi mes nefitëve duke u mësuar atyre që të mos besonin në Jezu Krisht.
Sheremi u tha njerëzve që nuk do të kishte Krisht. Shumë njerëz e besuan Sheremin.
Jakobi e mësoi popullin që të besonte në Krisht. Sheremi donte të grindej me Jakobin dhe ta bindte atë që nuk do të kishte Krisht.
Besimi i Jakobit në Jezu Krisht nuk mund të lëkundej. Ai kishte parë engjëj dhe kishte dëgjuar zërin e Zotit. Ai e dinte se Jezusi do të vinte.
Fryma e Shenjtë ishte me Jakobin ndërsa ai ia dha Sheremit dëshminë e tij për Jezu Krishtin.
Sheremi kërkoi të shihte një shenjë. Ai dëshironte që Jakobi të provonte se ekziston një Perëndi. Ai dëshironte të shihte një mrekulli.
Jakobi nuk donte t’i kërkonte Perëndisë një shenjë. Ai tha se Sheremi e dinte tashmë se ajo që kishte dhënë mësim Jakobi, ishte e vërtetë.
Jakobi tha se nëse Perëndia do ta godiste Sheremin, kjo do të ishte një shenjë e fuqisë së Perëndisë.
Sheremi ra menjëherë përtokë. Ai nuk mund të ngrihej për shumë ditë.
Sheremi ishte i pafuqishëm dhe e dinte se do të vdiste. Ai i mblodhi njerëzit.
Ai u tha atyre se i kishte gënjyer. Ai u tha se ata duhet të besonin në Jezu Krisht.
Pasi Sheremi mbaroi së foluri njerëzve, ai vdiq. Njerëzit e ndien fuqinë e Perëndisë dhe ata ranë përtokë.
Njerëzit filluan të pendoheshin dhe t’i lexonin shkrimet e shenjta. Ata jetuan në paqe dhe dashuri. Jakobi ishte i lumtur dhe e dinte se Perëndia u ishte përgjigjur lutjeve të tij.