“Kapitulli 36: Kampi i Sionit: shkurt–qershor 1834,” Histori nga Doktrina e Besëlidhje (2002), 135–39
“Kapitulli 36,” Histori nga Doktrina e Besëlidhje, 135–39
Kapitulli 36
Kampi i Sionit
(shkurt–qershor 1834)
Gjatë kohës që Jozef Smithi ishte në Kirtland, Ohajo, ai dëgjoi që shenjtorët në Misuri kishin shqetësime. Turma i kishte detyruar ata të largoheshin prej shtëpive të tyre. Shenjtorët i ishin lutur Atit Qiellor për ndihmë.
Jezusi i dha Jozef Smithit një zbulesë. Ai tha se disa nga burrat e Kishës duhej të shkonin në Misuri për të ndihmuar shenjtorët. Jozef Smithi do të ishte drejtuesi i tyre. Ata duhej të merrnin para për të blerë tokë. Zoti donte që të shkonin pesëqind burra.
Jozefi iu bind Zotit. Ai u tha shenjtorëve që pesëqind burra duhej të shkonin në tokën e Sionit, në Misuri. Ai u kërkoi burrave të vinin në Kirtland. Erdhën vetëm njëqind burra. Burrat e tjerë në Kishë nuk iu bindën Zotit.
Njëqind burrat u quajtën kampi i Sionit. Ata u nisën për në tokën e Sionit. Disa nga burrat shkuan më këmbë, të tjerët udhëtuan me karroca. Ata ngritën natën një kamp së bashku. Gjatë rrugës qindra burra të tjerë u bashkuan me ta.
Burrat udhëtuan njëmijë e gjashtëqind kilometra. Udhëtimi ishte i gjatë dhe i vështirë. Burrat nuk kishin ushqim të mirë dhe të mjaftueshëm.
Disa nga burrat thanë se udhëtimi ishte shumë i vështirë. Ata nuk e pëlqenin ushqimin. Ata thanë se Jozef Smithi nuk ishte një drejtues i mirë. Jozefi u tha këtyre burrave të pendoheshin. Nëse nuk pendoheshin, ata do të sëmureshin dhe do të vdisnin.
Disa burra ishin të drejtë dhe e ndihmuan Jozef Smithin. Ata iu bindën urdhërimeve të Perëndisë dhe treguan se sa shumë e donin Kishën e Jezu Krishtit. Jozef Smithi gjithmonë do të kujtonte se si e ndihmuan ata.
Më në fund burrat e kampit të Sionit arritën në Misuri. Ata e ngritën kampin pranë një lumi.
Turma e dinte që burrat ishin atje. Natën ata erdhën pranë kampit dhe donin të vrisnin burrat e kampit të Sionit.
Perëndia dërgoi një stuhi të tmerrshme. Era i rrëzoi pemët përtokë. Kokrra të mëdha breshëri ranë nga qielli. Rrufetë goditën pemët. Uji i lumit përmbyti tokën. Një nga burrat e turmës u vra nga rrufeja. Një tjetër u plagos.
Burrat e turmës u frikësuan. Ata e dinin që Perëndia po ndihmonte burrat e kampit të Sionit. Ata u larguan me vrap dhe nuk i rrahën burrat e kampit të Sionit. Stuhia nuk i kishte goditur burrat e kampit të Sionit.
Dy ditë më vonë Zoti i dha Jozefit një zbulesë. Zoti tha se burrat e kampit të Sionit mund të qëndronin në Misuri ose të ktheheshin në Kirtland.
Jezusi tha se disa burra nuk i ishin bindur atij. Ai nuk ishte i Iumtur me ta. Por disa të tjerë i ishin bindur dhe Zoti ishte i Iumtur me ta. Ai tha se do t’i bekonte ata me më shumë fuqi.
Pak ditë më vonë shumë burra në kampin e Sionit u sëmurën. Katërmbëdhjetë prej tyre vdiqën. Jozefi u pati thënë se ata do të vdisnin nëse nuk pendoheshin.
Jozef Smithi u takua me shenjtorët në Misuri. Ai zgjodhi burrat për një këshill të lartë. Pastaj Jozefi dhe miqtë e tij u kthyen në Kirtland.
Burrat në kampin e Sionit nuk i ndihmuan shenjtorët në Misuri. Burrat nuk mund t’i ndihmonin, sepse ata nuk u ishin bindur urdhërimeve të Perëndisë. Perëndia tha se Sioni mund të ndërtohet vetëm nga njerëz të drejtë.
DeB 105:2–10