ជំពូកទី ៣១
មេទ័ពមរ៉ូណៃប្រយុទ្ធឈ្នះសេរ៉ាហិមណា
សេរ៉ាហិមណាដែលជាអ្នកដឹកនាំពួកសាសន៍លេមិនចង់ឲ្យប្រជាជនគាត់បន្តស្អប់ពួកសាសន៍នីហ្វៃ ហើយធ្វើឲ្យពួកគេក្លាយជាទាសកររបស់ខ្លួន ។
ពួកសាសន៍នីហ្វៃចង់រក្សាដែនដី និងសេរីភាពនៃគ្រួសាររបស់ពួកគេ ។ ពួកគេក៏ចង់មានសេរីភាពក្នុងការថ្វាយបង្គំព្រះផងដែរ ។
មេទ័ពមរ៉ូណៃគឺជាអ្នកដឹកនាំកងទ័ពពួកសាសន៍នីហ្វៃ ។ នៅពេលពួកសាសន៍លេមិនមកប្រយុទ្ធ មរ៉ូណៃ និងកងទ័ពរបស់លោកបានជួបពួកគេនៅក្នុងដែនដីយើសុន ។
មេទ័ពមរ៉ូណៃបានរៀបចំកងទ័ពរបស់លោកឲ្យមានអាវុធ ខែល គ្រឿងការពារខ្លួន និងសម្លៀកបំពាក់ក្រាស់ៗ ។
ពួកសាសន៍លេមិនមានកងទ័ពច្រើនជាង ប៉ុន្តែពួកគេខ្លាច នៅពេលពួកគេបានឃើញគ្រឿងការពារខ្លួនរបស់ពួកសាសន៍នីហ្វៃ—ពួកសាសន៍លេមិនស្លៀកពាក់សម្លៀកបំពាក់តែបន្តិចបន្តួច ។
ពួកកងទ័ពសាសន៍លេមិនពុំហ៊ានប្រយុទ្ធនឹងកងទ័ពរបស់មេទ័ពមរ៉ូណៃឡើយ ។ ពួកសាសន៍លេមិនបានរត់ចូលទៅក្នុងទីរហោស្ថាន ហើយបានសម្រេចចិត្តវាយប្រហារទីក្រុងផ្សេងមួយទៀតរបស់ពួកសាសន៍នីហ្វៃ ។
មរ៉ូណៃបានបញ្ជូនអ្នកស៊ើបការណ៍ឲ្យទៅមើលពួកសាសន៍លេមិន ។ លោកក៏បានសូមឲ្យអាលម៉ាអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះអម្ចាស់ទូលសូមជំនួយ ។ ព្រះអម្ចាស់បានប្រាប់អាលម៉ាអំពីទីកន្លែងដែលពួកសាសន៍លេមិននឹងវាយប្រហារ ។
នៅពេលមរ៉ូណៃបានទទួលសាររបស់អាលម៉ាមក លោកបានឲ្យទាហានមួយចំនួនយាមដែនដីយើសុន ហើយយកកងទ័ពដែលនៅសល់ដើរជាក្បួនទៅជួបពួកសាសន៍លេមិន ។
ពួកទាហានរបស់មរ៉ូណៃបានលាក់ខ្លួននៅសងខាងទន្លេស៊ីដូន រង់ចាំដើម្បីដាក់អន្ទាក់ចាប់កងទ័ពសាសន៍លេមិន ។
ចម្បាំងមួយបានចាប់ផ្តើម ហើយពួកសាសន៍លេមិនបានព្យាយាមរត់គេចដោយឆ្លងទន្លេនោះ ប៉ុន្តែពួកសាសន៍នីហ្វៃជាច្រើនទៀតបានរង់ចាំពួកគេនៅត្រើយម្ខាងទៀត ។
ពួកគេបានប្រយុទ្ធគ្នាខ្លាំងជាងពេលមុនៗ សេរ៉ាហិមណា និងកងទ័ពរបស់គាត់បានសម្លាប់ពួកសាសន៍នីហ្វៃជាច្រើននាក់ ។ ពួកសាសន៍នីហ្វៃបានអំពាវនាវដល់ព្រះអម្ចាស់សូមជំនួយ ។
ព្រះអម្ចាស់បានពង្រឹងកងទ័ពសាសន៍នីហ្វៃ ។ ពួកកងទ័ពបានហ៊ុមព័ទ្ធពួកសាសន៍លេមិន ហើយមរ៉ូណៃបានបញ្ជាឲ្យបញ្ឈប់ការប្រយុទ្ធគ្នា ។
មរ៉ូណៃបានប្រាប់សេរ៉ាហិមណាថា ពួកសាសន៍នីហ្វៃពុំចង់សម្លាប់ពួកសាសន៍លេមិន ឬធ្វើឲ្យពួកគេក្លាយជាទាសកររបស់ខ្លួនឡើយ ។
មរ៉ូណៃបានថ្លែងថា ពួកសាសន៍លេមិនពុំអាចបំផ្លាញសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទរបស់ពួកសាសន៍នីហ្វៃបានឡើយ ។ លោកបានថ្លែងថា ព្រះនឹងបន្តជួយពួកសាសន៍នីហ្វៃក្នុងការប្រយុទ្ធ ដរាបណាពួកគេនៅស្មោះត្រង់ ។
មរ៉ូណៃបានបង្គាប់ឲ្យសេរ៉ាហិមណាបោះអាវុធរបស់គាត់ចោល ។ ពួកសាសន៍លេមិននឹងពុំត្រូវសម្លាប់ឡើយ ប្រសិនបើពួកគេសន្យាថា ឈប់ប្រយុទ្ធនឹងពួកសាសន៍នីហ្វៃម្តងទៀត ។
សេរ៉ាហិមណាបានឲ្យអាវុធរបស់គាត់ទៅមរ៉ូណៃ ប៉ុន្តែពុំបានសន្យាថា នឹងឈប់ប្រយុទ្ធឡើយ ។ មរ៉ូណៃបានប្រគល់អាវុធឲ្យទៅវិញ ដូច្នេះដើម្បីឲ្យពួកសាសន៍លេមិនអាចការពារខ្លួនពួកគេវិញ ។
សេរ៉ាហិមណាបានស្ទុះមកបម្រុងនឹងសម្លាប់មរ៉ូណៃ ប៉ុន្តែទាហានរបស់ពួកសាសន៍នីហ្វៃបានវាយ ហើយបំបាក់ដាវរបស់សេរ៉ាហិមណា ។
បន្ទាប់មក ទាហាននោះបានកាប់លលាដ៏ក្បាលរបស់សេរ៉ាហិមណា ដាក់វានៅចុងដាវរបស់គាត់ ហើយលើកវាឡើងទៅលើអាកាស ។
គាត់បានប្រាប់ពួកគេថា ពួកសាសន៍លេមិននឹងដួលចុះ ដូចជាលលាដ៏ក្បាលដែលធ្លាក់ចុះផងដែរ លុះត្រាតែពួកគេបោះអាវុធរបស់ពួកគេ ហើយបានសន្យាមិនប្រយុទ្ធសារជាថ្មីទៀត ។
ពួកសាសន៍លេមិនជាច្រើននាក់បានដាក់អាវុធរបស់ពួកគេទៅក្បែរជើងមរ៉ូណៃ ហើយសន្យាថាឈប់ប្រយុទ្ធទៀត ។ ពួកគេត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យទៅដោយមានសេរីភាព ។
ដោយខឹងសម្បារ សេរ៉ាហិមណាបានចាក់រុកពួកទាហានរបស់គាត់ដែលនៅសល់ឲ្យប្រយុទ្ធបន្តទៀត ។ ពួកទាហានរបស់មរ៉ូណៃបានសម្លាប់ពួកគេអស់ជាច្រើននាក់ ។
នៅពេលសេរ៉ាហិមណាបានឃើញថា គាត់ និងទាហានទាំងអស់របស់គាត់ត្រូវបានសម្លាប់ នោះគាត់បានអង្វរមរ៉ូណៃឲ្យទុកជីវិតឲ្យពួកគេ ។ គាត់បានសន្យាថា នឹងពុំប្រយុទ្ធនឹងពួកសាសន៍នីហ្វៃទៀតហើយ ។
មរ៉ូណៃបានបញ្ឈប់ការប្រយុទ្ធគ្នា ហើយបានយកអាវុធរបស់ពួកសាសន៍លេមិន ។ បន្ទាប់ពីពួកគេបានសន្យាថាមិនប្រយុទ្ធទៀត នោះពួកសាសន៍លេមិនក៏ចាកចេញទៅ ។