ជំពូកទី ៥០ ពួកសាសន៍យ៉ារេឌចាកចេញពីទីក្រុងបាបិល យ៉ារេឌ និងបងប្រុសរបស់លោកគឺជាមនុស្សសុចរិតដែលបានរស់នៅក្នុងទីក្រុងមួយឈ្មោះថា បាបិល ។ ពួកលោកបានរស់នៅរាប់រយឆ្នាំមុនពួកសាសន៍នីហ្វៃ ។ អេធើរ ១:៣៣; លោកុប្បត្តិ ១១:៩ ប្រជាជនភាគច្រើននៅទីក្រុងបាបិលគឺជាមនុស្សទុច្ចរិត ។ ពួកគេបានសាងសង់ប៉មមួយដើម្បីព្យាយាមឡើងទៅកាន់ស្ថានសួគ៌ ។ ព្រះអម្ចាស់បានខ្ញាល់ ហើយបានប្តូរភាសារបស់ពួកគេ ។ លោកុប្បត្តិ ១១:៤, ៧ យ៉េរេឌបានសូមឲ្យបងប្រុសរបស់លោកអធិស្ឋាន ហើយទូលសូមព្រះអម្ចាស់កុំឲ្យផ្លាស់ប្តូរភាសារបស់ក្រុមគ្រួសារ និងមិត្តភក្តិរបស់ពួកគេ ។ អេធើរ ១:៣៤ បងប្រុសរបស់យ៉ារេឌបានអធិស្ឋាន ហើយព្រះអម្ចាស់បានឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់លោក ។ យ៉ារេឌ បងប្រុសរបស់លោក និងគ្រួសារព្រមទាំងមិត្តភក្តិរបស់ពួកគេអាចនៅតែយល់គ្នាទៅវិញទៅមកបាន ។ អេធើរ ១:៣៥–៣៧ ព្រះអម្ចាស់់បានប្រាប់បងប្រុសរបស់យ៉ារេឌឲ្យប្រមូលគ្រួសារ និងមិត្តភក្តិរបស់លោក ហើយចាកចេញពីដែនដីនោះ ។ ពួកគេបានយកសត្វរបស់ពួកគេ និងគ្រាប់ពូជគ្រប់ប្រភេទទៅជាមួយពួកគេ ។ អេធើរ ១:៤១–៤២ ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា ទ្រង់នឹងដឹកនាំពួកសាសន៍យ៉ារេឌទៅកាន់ដែនដីសន្យាមួយ ។ អេធើរ១:៤២ ពួកសាសន៍យ៉ារេឌបានចាប់សត្វស្លាប និងត្រីយកទៅជាមួយពួកគេ ។ អេធើរ ២:២ ពួកគេបានយកហ្វូងឃ្មុំទៅផងដែរ ។ អេធើរ ២:៣ ពួកសាសន៍យ៉ារេឌបានធ្វើដំណើរទៅក្នុងទីរហោស្ថាន ។ ព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេពីលើពពកមក ហើយបានប្រាប់ពួកគេអំពីផ្លូវដែលត្រូវទៅ ។ អេធើរ ២:៥ ព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលថា ប្រជាជនដែលរស់នៅលើដែនដីសន្យាត្រូវបម្រើព្រះ បើពុំដូច្នោះទេពួកគេនឹងត្រូវបំផ្លាញចោល ។ អេធើរ ២:៧–៨ នៅពេលពួកសាសន៍យ៉ារេឌបានទៅដល់ឆ្នេរសមុទ្រហើយ ពួកគេបានបោះត្រសាលរបស់ខ្លួន ។ ពួកគេបានស្នាក់នៅក្បែរសមុទ្រនោះអស់រយៈពេលបួនឆ្នាំ ។ អេធើរ ២:១៣