ជំពូកទី ៣៧ នីហ្វៃ និងលីហៃនៅក្នុងគុក នីហ្វៃ និងលីហៃគឺជាកូនរបស់ហេលេមិន ។ ហេលេមិនចង់ឲ្យពួកគេធ្វើជាមនុស្សសុចរិតដូចជា លីហៃ និងនីហ្វៃ ដែលបានចេញមកពីទីក្រុងយេរូសាឡិមដែរ ។ ហេលេមិន ៥:៤–៧ ហេលេមិនបានបង្រៀនពួកកូនប្រុសរបស់លោកឲ្យជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ពួកគេបានរៀនថា ការអភ័យទោសកើតឡើងតាមរយៈសេចក្តីជំនឿ និងការប្រែចិត្ត ។ ហេលេមិន ៥:៩–១២ នីហ្វៃ និងលីហៃបានទៅបង្រៀនព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះដល់ពួកសាសន៍នីហ្វៃ និងពួកសាសន៍លេមិន ។ មនុស្សរាប់ពាន់នាក់បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ ហេលេមិន ៥:១៤–១៩ នៅពេលនីហ្វៃ និងលីហៃបានទៅដែនដីនីហ្វៃ មានកងទ័ពពួកសាសន៍លេមិនមួយកងបានចាប់ពួកគេដាក់គុក ហើយពុំបានឲ្យអាហារដល់ពួកគេអស់ជាច្រើនថ្ងៃ ។ ហេលេមិន ៥:២០–២២ ពួកសាសន៍លេមិនបានទៅក្នុងគុកដើម្បីសម្លាប់នីហ្វៃ និងលីហៃ ប៉ុន្តែពុំអាចសម្លាប់ពួកគេបានឡើយ ដោយសារពួកគេត្រូវបានការពារដោយរង្វង់ភ្លើងដែលនឹងឆេះដល់អស់អ្នកដែលព្យាយាមប៉ះពួកគាត់ ។ ហេលេមិន ៥:២២–២៣ នីហ្វៃ និងលីហៃពុំត្រូវបានភ្លើងឆេះឡើយ ។ ពួកគេបានប្រាប់ពួកសាសន៍លេមិនថា ព្រះចេស្តារបស់ព្រះកំពុងការពារពួកគេ ។ ហេលេមិន ៥:២៤–២៦ ដី និងជញ្ជាំងគុកបានចាប់ផ្តើមញ័ររញ្ជួយ ។ ពពកខ្មៅងងឹតបានហ៊ុមព័ទ្ធប្រជាជនដែលនៅក្នុងគុក ហើយពួកគេបានមានការភ័យខ្លាច ។ ហេលេមិន ៥:២៧–២៨ មានសំឡេងបន្លឺចេញពីភាពងងឹតមក ។ វាដូចជាសំឡេងខ្សឹប ប៉ុន្តែពួកគេរាល់គ្នាអាចស្តាប់ឮសំឡេងនោះ ។ ហេលេមិន ៥:២៩–៣០ សំឡេងនោះបានប្រាប់ឲ្យប្រជាជនប្រែចិត្ត ហើយឈប់ព្យាយាមសម្លាប់នីហ្វៃ និងលីហៃ ។ ហេលេមិន ៥:២៩–៣០ សំឡេងនោះបានថ្លែងឡើងបីដង ហើយដី និងជញ្ជាំងគុកបានបន្តចាប់ផ្តើមញ័ររញ្ជួយ ។ ពួកសាសន៍លេមិនពុំអាចរត់ទៅណាបានឡើយ ដោយសារវាងងឹតពេក ហើយពួកគេមានការភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំង ។ ហេលេមិន ៥:៣៣–៣៤ សាសន៍នីហ្វៃម្នាក់ដែលជាសមាជិកសាសនាចក្របានឃើញ មុខរបស់នីហ្វៃ និងលីហៃភ្លឺចែងចាំងឆ្លុះក្នុងភាពងងឹត ។ ហេលេមិន ៥:៣៥–៣៦ នីហ្វៃ និងលីហៃកំពុងសម្លឹងទៅលើមេឃ ហើយនិយាយ ។ បុរសនោះបានប្រាប់ឲ្យពួកសាសន៍លេមិនមើល ។ ពួកគេឆ្ងល់ថា តើនីហ្វៃ និងលីហៃកំពុងនិយាយជាមួយនរណា ។ ហេលេមិន ៥:៣៦–៣៨ បុរសនោះឈ្មោះអ័មីណាដាប់ បានប្រាប់ពួកសាសន៍លេមិនថា នីហ្វៃ និងលីហៃកំពុងនិយាយជាមួយពួកទេវតា ។ ហេលេមិន ៥:៣៩ ពួកសាសន៍លេមិនបានសួរអ័មីណាដាប់អំពីរបៀបធ្វើឲ្យពពកខ្មៅនោះបាត់ ។ គាត់បានប្រាប់ពួកគេឲ្យប្រែចិត្ត ហើយអធិស្ឋានរហូតដល់ពួកគេមានសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ហេលេមិន ៥:៤០–៤១ ពួកសាសន៍លេមិនបានអធិស្ឋានរហូតដល់ពពកខ្មៅងងឹតនោះបានបាត់ ។ ហេលេមិន ៥:៤២ នៅពេលភាពងងឹតនោះបានបាត់ទៅ នោះប្រជាជនបានឃើញបង្គោលភ្លើងមួយនៅជុំវិញពួកគេ ។ ភ្លើងនោះពុំបានធ្វើឲ្យពួកគេ ឬជញ្ជាំងគុកឆេះឡើយ ។ ហេលេមិន ៥:៤៣–៤៤ ពួកសាសន៍លេមិនបានចាកចេញទៅដោយអំណរ ហើយព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះបានពោរពេញនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេ ។ ហេលេមិន ៥:៤៤–៤៥ មានសំឡេងខ្សឹបមួយថ្លែងថា ពួកគេនឹងត្រូវបានលួងលោមដោយសារសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ហេលេមិន ៥:៤៦–៤៧ ពួកសាសន៍នីហ្វៃបានសម្លឹងមើលទៅលើនៅកន្លែងដែលសំឡេងនោះបន្លឺចេញមក ។ ពួកគេបានឃើញពួកទេវតាយាងចុះមកពីស្ថានសួគ៌ ។ ហេលេមិន ៥:៤៨ មានមនុស្សប្រហែល ៣០០ នាក់បានឃើញ ហើយបានឮនូវអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងគុកនោះ ។ ពួកគេបានទៅ ហើយប្រាប់អ្នកដទៃផ្សេងទៀត ។ ហេលេមិន ៥:៤៩–៥០ ពួកសាសន៍លេមិនភាគច្រើនបានជឿតាមពួកគេ ហើយបានទម្លាក់អាវុធរបស់ពួកគេចោល ។ ហេលេមិន ៥:៥០–៥១ ពួកសាសន៍លេមិនបានឈប់ស្អប់ពួកសាសន៍នីហ្វៃ ហើយបានប្រគល់ដែនដីដែលពួកគេបានយកនោះឲ្យទៅពួកសាសន៍នីហ្វៃវិញ ។ ពួកសាសន៍លេមិនបានប្រែកាន់តែសុចរិតជាងពួកសាសន៍នីហ្វៃ ។ ហេលេមិន ៥:៥០, ៥២ ពួកសាសន៍លេមិនជាច្រើនបានទៅជាមួយនីហ្វៃ និង លីហៃ ហើយបានបង្រៀនទាំងពួកសាសន៍នីហ្វៃ និងពួកសាសន៍លេមិន ។ ហេលេមិន ៦:១, ៦–៧