ជំពូក ១៧ មនុស្សក្រុងណាសារ៉ែតដ៏ខឹងសម្បារ ព្រះយេស៊ូវបានយាងទៅក្រុងណាសារ៉ែត ជាទីក្រុងដែលទ្រង់បានចម្រើនព្រះជន្មធំឡើង ។ លូកា ៤:១៦ ព្រះយេស៊ូវបានយាងទៅក្រុមជំនុំ ជាព្រះវិហារដែលពួកសាសន៍យូដាទៅថ្វាយបង្គំ ។ ទ្រង់បានក្រោកឈរឡើង ហើយអានបទគម្ពីរ ។ ទ្រង់បានអានប្រសាសន៍របស់ព្យាការីអេសាយ ។ អេសាយបានមានប្រសាសន៍ថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះនឹងយាងមកផែនដី ហើយជួយសង្គ្រោះមនុស្សទាំងពួង ។ លូកា ៤:១៦-១៩ នៅពេលព្រះយេស៊ូវបានបិទព្រះគម្ពីរ ហើយអង្គុយចុះ មនុស្សទាំងអស់បានមើលទៅទ្រង់ ។ លូកា ៤:២០ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា អេសាយបានមានប្រសាសន៍អំពីទ្រង់—ថាទ្រង់គឺជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ មនុស្សទាំងអស់មានសេចក្ដីឆ្ងល់យ៉ាងអស្ចារ្យអំពីបន្ទូលទ្រង់ដូច្នោះ ។ ពួកគេពោលថា « តើអ្នកនេះមិនមែនជាកូនយ៉ូសែបទេឬអី ? » ពួកគេពុំបានជឿថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះឡើយ ។ លូកា ៤:២១-២២ ព្រះអង្គសង្គ្រោះជ្រាបអំពីអ្វីដែលពួកគេកំពុងគិត ។ ពួកគេចង់ឲ្យទ្រង់សម្ដែងអព្ភូតហេតុ ។ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេថា ទ្រង់នឹងមិនសម្ដែងអព្ភូតហេតុឲ្យពួកគេឃើញនោះទេ ព្រោះពួកគេគ្មានសេចក្ដីជំនឿលើទ្រង់ឡើយ ។ លូកា ៤:២៣-២៧ ហេតុការណ៍នេះបានធ្វើឲ្យបណ្ដាជនខឹងយ៉ាងខ្លាំង ។ ពួកគេបាននាំព្រះយេស៊ូវទៅលើកំពូលភ្នំមួយ ហើយចង់ច្រានទ្រង់ទម្លាក់ពីលើនោះ ។ លូកា ៤:២៨-២៩ ព្រះយេស៊ូវបានយាងគេចពីពួកគេ ហើយបានយាងទៅឯទីក្រុងមួយទៀត ។ លូកា ៤:៣០-៣១