List do Hebrajczyków 5–6

Wprowadzenie

Apostoł Paweł nauczał, że ci, którzy otrzymują kapłaństwo, muszą być powołani przez Boga, gdyż sam Jezus Chrystus „został obwieszczony przez Boga jako arcykapłan według porządku Mechisedeka” (List do Hebrajczyków 5:10). Zachęcił członków Kościoła, aby odznaczali się pilnością, wiarą, cierpliwością i nadzieją na wypełnienie obietnic Boga.

List do Hebrajczyków 5

Paweł naucza, że ci, którzy otrzymują kapłaństwo, muszą być powołani przez Boga

Wyobraź sobie, że jeden z twoich znajomych napisał na kartce słowo Doktor, a następnie przyczepił ją do swojej koszulki. Jakie miałbyś wątpliwości, gdyby ten znajomy, mając na koszulce napisaną poprawną nazwę zawodu, zamierzał cię operować po tym, jak uległeś wypadkowi? Jakie miałbyś wątpliwości, gdyby ten znajomy, mając na koszulce napis Policjant, zamierzał wypisać ci mandat, gdyż uczyniłeś coś niewłaściwego?

Dlaczego byłbyś niechętny, aby ta osoba wypełniała zadania osób wykonujących zawody, których nazwy umieściła na swojej koszulce?

Pomimo noszenia koszulki z nazwą odpowiedniego zawodu, ta osoba nie posiadałaby niezbędnych kompetencji oraz umiejętności do wykonania tych czynności. Tak samo, jak społeczeństwo ustaliło sposoby na uzyskanie kompetencji do wykonania określonych obowiązków, Bóg ustanowił sposób na otrzymanie Jego upoważnienia dla wywiązania się z konkretnych obowiązków w Jego Kościele. Studiując List do Hebrajczyków 5, odszukaj wzór, który Bóg ustalił dla otrzymania Jego upoważnienia.

Apostoł Paweł nazwał Zbawiciela „[wielkim arcykapłanem]” (List do Hebrajczyków 4:14). Przeczytaj List do Hebrajczyków 5:1–3 i odszukaj, czego Paweł nauczał na temat roli arcykapłana wśród Izraelitów.

„Zgodnie z prawem Mojżesza przewodniczący urzędnik w Kapłaństwie Aarona nazywany był wyższym kapłanem [lub arcykapłanem — przyp. tłum.]. Urząd ten był dziedziczony; wyświęcano do niego pierworodnych w rodzinie Aarona, a sam Aaron był pierwszym wyższym kapłanem w porządku Kapłaństwa Aarona”. Arcykapłan służył zazwyczaj do końca swojego życia, lecz po jakimś czasie urząd ten objęli niegodziwi ludzie. „Arcykapłani byli niewłaściwe powoływani i odwoływani, zgodnie z upodobaniem Heroda lub Rzymian. Pomiędzy 37 r. p.n.e. a 68 r. n.e. w urzędzie arcykapłana zasiadło 28 różnych osób” (Bible Dictionary, „High priest”).

Przeczytaj List do Hebrajczyków 5:4 i odszukaj, w jaki sposób wybierano wyższych kapłanów.

Aby zrozumieć to, w jaki sposób Aaron był „powołany przez Boga” (List do hebrajczyków 5:4), przeczytaj II Ks. Mojżeszową 28:1, w której jest mowa o spotkaniu Boga z Mojżeszem na Górze Synaj.

Zastanów się, dlaczego istotne jest, że Bóg objawił Mojżeszowi to, na kogo powoła Aarona, zamiast przekazać to bezpośrednio Aaronowi lub innej osobie. Mojżesz był prorokiem i w związku z tym był upoważniony, aby otrzymać takie objawienie i nadzorować korzystanie z kapłaństwa na ziemi.

Z nauk Pawła zawartych w Liście do Hebrajczyków 5:4 uczymy się, że ci, którzy są ustanowieni do kapłaństwa, muszą być powołani przez Boga w drodze objawienia przez Jego upoważnione sługi. We współczesnym Kościele upoważnieni przywódcy przeprowadzają wywiad z każdym kandydatem do kapłaństwa i poszukują kierownictwa od Ducha Świętego, aby określić gotowość i godność danej osoby do bycia ustanowioną do kapłaństwa.

W jaki sposób ta prawda odnosi się do procesu, zgodnie z którym powoływane są osoby do służby na innych pozycjach w Kościele?

Przeczytaj Zasady Wiary 1:5 i odszukaj, w jaki sposób prawda odnaleziona w Liście do Hebrajczyków 5:4 oraz bycie „[powołanym] przez Boga, jak Aaron”, zostały odzwierciedlone w tym, co napisał Prorok Józef Smith. Zwróć uwagę na to, że słowo proroctwo oznacza w tym kontekście objawienie.

Co, zgodnie z 5. Zasadą Wiary, musi nastąpić prócz bycia „[powołanym] przez Boga, przez proroctwo”, aby dana osoba była upoważniona „do nauczania Ewangelii i odprawiania jej obrzędów”?

Zarówno w Nowym, jak i Starym Testamencie jest mowa o tym, że prorocy, posiadacze kapłaństwa i nauczyciele ewangelii otrzymali swoje powołania poprzez nałożenie rąk przez upoważnionych posiadaczy kapłaństwa (zob. IV Ks. Mojżeszowa 27:18–23; Dzieje Apostolskie 6:5–6; 13:2–3; I List do Tymoteusza 4:14).

W swoim dzienniku do studiowania odpowiedz na jedno lub oba z poniższych pytań:
1. W jaki sposób proces powoływania osób na stanowiska we współczesnym Kościele odzwierciedla wzór, który został ustanowiony w pismach świętych?
2. Dlaczego istotne jest to, że upoważnienie kapłańskie można otrzymać tylko i wyłącznie w ten sposób?

Przeczytaj List do Hebrajczyków 5:5–6 i odszukaj, kto nadał Zbawicielowi Jego upoważnienie.

Zgodnie z tymi wersetami, Ojciec Niebieski nadał kapłaństwo Swojemu Synowi, Jezusowi Chrystusowi. Miał On być „kapłanem na wieki według porządku Melchisedeka” (List do Hebrajczyków 5:6).

Urząd wyższego kapłana, mając na myśli urząd w Kapłaństwie Melchizedeka, „odnosi się do Jezusa Chrystusa jako Wielkiego Wyższego Kapłana. Adam oraz wszyscy pozostali patriarchowie byli wyższymi kapłanami. Współcześnie trzech przewodniczących wyższych kapłanów stanowi Pierwsze Prezydium, które przewodniczy wszystkim pozostałym posiadaczom kapłaństwa i członkom Kościoła. Ponadto w dzisiejszym Kościele wierni mężczyźni są ustanawiani — jeśli to właściwe — na wyższych kapłanów” (Guide to the Scriptures, „High Priest”, strona internetowa: scriptures.lds.org).

Przeczytaj List do Hebrajczyków 5:7–10. Możesz podkreślić w wersecie 9., kim stał się Jezus Chrystus. W wersetach 7–8 mowa jest o Melchizedeku [Melchisedeku], który był prorokiem i królem za czasów Abrahama.

Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał, że wersety te „odnoszą się zarówno do Melchizedeka, jak i do Chrystusa, ponieważ Melchizedek był na podobieństwo Chrystusa, a jego służba w roli proroka była na podobieństwo służby naszego Pana” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 3:157).

Odpowiedz na następujące pytanie w swoim dzienniku do studiowania: W jakim sensie Jezus Chrystus jest „sprawcą zbawienia wiecznego” (List do Hebrajczyków 5:9) dla wszystkich, którzy są Mu posłuszni?

Jak zapisano w Liście do Hebrajczyków 5:11–14, Paweł wyraził w tych wersetach pragnienie nauczania więcej na ten temat, lecz jego słuchacze nie posiadali wystarczającego zrozumienia duchowego i dojrzałości, aby pojąć bardziej zaawansowane nauki.

List do Hebrajczyków 6

Święci są zachęcani do odznaczania się pilnością, wiarą, cierpliwością i nadzieją na wypełnienie Bożych obietnic

Bóg obiecał Swoim dzieciom następujące błogosławieństwa: pokój, szczęście, wybaczenie, odpowiedzi na modlitwy, błogosławieństwa zawarte w błogosławieństwie patriarchalnym, zmartwychwstanie i życie wieczne. Niektóre z tych błogosławieństw są uzależnione od naszych wyborów.

Otrzymania którego z obiecanych błogosławieństw nie możesz się doczekać?

Jak zapisano w Liście do Hebrajczyków 6, Paweł zachęcał świętych, aby nie rezygnowali ze starania się o obiecane przez Pana błogosławieństwa. Czytając ten rozdział, poszukuj prawd, dzięki którym dowiesz się, jak otrzymać błogosławieństwa, które obiecał Bóg.

Przeczytaj List do Hebrajczyków 6:1–3 i odszukaj, do czego Paweł zachęcał świętych. Zwróć uwagę na zdanie w Joseph Smith Translation, Hebrews 6:1 [Tłumaczenie Józefa Smitha, List do Hebrajczyków 6:1] (w: Hebrews 6:1, przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO): „Dlatego nie pominąwszy zasad doktryny Chrystusa” (kursywa dodana). Joseph Smith Translation, Hebrews 6:3 [Tłumaczenie Józefa Smitha, List do Hebrajczyków 6:3] (w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO) brzmi: „Staniemy się doskonali, jeśli Bóg pozwoli”.

Bycie doskonałym oznacza bycie dojrzałym duchowo lub kompletnym (zob. Guide to the Scriptures, „Perfect”, strona internetowa: scriptures.lds.org). W Liście do Hebrajczyków 6:1–2 czytamy, że pierwsze zasady i obrzędy ewangelii stanowią fundament, na którym powinniśmy budować, kiedy dążymy do doskonałości lub dojrzałości duchowej.

Jak zapisano w Liście do Hebrajczyków 6:4–8, Paweł opisał osoby, o których mówi się, że są synami zatracenia, w następujący sposób: są to osoby, które posiadając pełną i doskonałą wiedzę, że Jezus jest Chrystusem, odchodzą od tej prawdy i stają się wrogami Boga. Paweł ukazał kontrast między tymi osobami a świętymi, do których kierował słowa tego listu, którzy służyli w imię Chrystusa (zob. List do Hebrajczyków 6:9–10).

Przeczytaj List do Hebrajczyków 6:11–15 i odszukaj, do czego Paweł zachęcał świętych, kiedy dążyli do odziedziczenia obiecanych przez Boga błogosławieństw. Może ci w tym pomóc wiedza, że wyrażenie: „okazywał tę samą gorliwość dla zachowania pełni nadziei” zawarte w wersecie 11. dotyczy pozostawania pilnym, aż do otrzymania obiecanych przez Boga błogosławieństw.

Paweł opisał Abrahama jako przykład pilności, wiary i cierpliwości w procesie starania się o obiecane przez Boga błogosławieństwa. Abraham miał 75 lat, kiedy Bóg obiecał mu potomstwo, po czym wiernie czekał 25 lat na wypełnienie się tej obietnicy — narodziny Izaaka. Z nauk Pawła dowiadujemy się, że poprzez wykazanie się do samego końca pilnością, wiarą w Jezusa Chrystusa i cierpliwością możemy odziedziczyć obiecane przez Boga błogosławieństwa.

W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:
1. Dlaczego pilność, wiara w Jezusa Chrystusa oraz cierpliwość są istotne, kiedy pragniemy otrzymać obiecane przez Boga błogosławieństwa?
2. Kiedy otrzymałeś obiecane błogosławieństwo ze względu na swoją pilność, wiarę w Jezusa Chrystusa oraz cierpliwość?

Jak zapisano w Liście do Hebrajczyków 6:16–18, Paweł nauczał, że Bóg dotrzymuje Swoich obietnic i nigdy nie kłamie. Dlatego możemy pokładać nadzieję w Jego obietnice i mieć pewność, że zostaną wypełnione.

Przeczytaj List do Hebrajczyków 6:19–20 i odszukaj, jaki wpływ nadzieja pokładana w Boże błogosławieństwa wywiera na nasze życie.

Jedna z prawd, jakie możemy odnaleźć w Liście do Hebrajczyków 6:19, brzmi: Nasza nadzieja pokładana w Boże obietnice stanowi duchową kotwicę dla naszych dusz. Nadzieja oznacza „pewność i oczekiwanie na obiecane błogosławieństwa prawości” (Guide to the Scriptures, „Hope”, strona internetowa: scriptures.lds.org).

W dzienniku do studiowania narysuj kotwicę. Zastanów się, jaką funkcję spełnia kotwica. Napisz, w jaki sposób nadzieja w Boże obietnice stanowiła dla ciebie duchową kotwicę.

Zastanów się, w jaki sposób możesz rozwinąć pilność, wiarę, cierpliwość i nadzieję. Możesz opisać w osobistym dzienniku swoje odczucia na ten temat.

W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

Przestudiowałem lekcję: List do Hebrajczyków 5–6 i ukończyłem ją w dniu (data).

Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się ze swoim nauczycielem: