Ew. Mateusza 11–12

Wprowadzenie

Jezus Chrystus zaświadczył, że Jan Chrzciciel został posłany, aby przygotować drogę dla Niego i obiecał odpoczynek wszystkim, którzy do Niego przyjdą. Odpowiedział On na oskarżenia faryzeuszy, którzy twierdzą, że Jego moc pochodzi od diabła. Ostrzegł ich przed fałszywymi oskarżeniami i dążeniem do uzyskania znaków i nauczał przypowieści o pustym domu.

Ew. Mateusza 11

Jezus Chrystus świadczy, że Jan Chrzciciel został posłany, aby przygotować dla Niego drogę

policjant w mundurze, lekarz pokazujący prześwietlenie, Pan Jezus Chrystus

Dlaczego istotna jest wiedza, że ludzie, którzy wyglądają jak policjanci czy lekarze, są tymi, za kogo się podają? Skąd mamy wiedzieć, czy osoby te mówią prawdę?

Jezus Chrystus podczas Swojej doczesnej posługi dokonywał cudów i nauczał ludzi, a wielu chciało wiedzieć, czy On jest tym, za kogo się podawał — obiecanym Mesjaszem. Wtedy król Herod aresztował i uwięził Jana Chrzciciela. Przeczytaj Ew. Mateusza 11:2–3 i odszukaj, w jaki sposób Jan Chrzciciel pomógł dwóm swoim uczniom uzyskać osobiste świadectwo o tym, kim był Jezus.

O co Jan kazał swoim uczniom zapytać Jezusa?

Tak, jak na to wskazuje werset 3., uczniowie Jana zapytali Jezusa, czy jest Mesjaszem. Pamiętaj, że Jan Chrzciciel już wiedział, że Jezus jest Mesjaszem (zob. Ew. Mateusza 3:11, 13–14; Ew. Jana 1:29–34).

Jak myślisz, dlaczego Jan Chrzciciel posłał swoich uczniów, aby dowiedzieli się, czy Jezus jest Mesjaszem, skoro już o tym wiedział?

Przeczytaj Ew. Mateusza 11:4–5 i odszukaj, jak Jezus odpowiedział na ich pytanie.

O co Jezus poprosił uczniów Jana Chrzciciela, zamiast im po prostu powiedzieć, że jest Mesjaszem?

Jezus Chrystus mógł po prostu powiedzieć uczniom Jana, że jest Mesjaszem. Zamiast tego poprosił ich, aby rozważyli Jego dzieła i następnie powrócili do Jana Chrzciciela i świadczyli o tym, co usłyszeli i zobaczyli, że Jezus dokonał.

W jaki sposób otrzymanie świadectwa przez uczniów Jana Chrzciciela poprzez rozważanie czynów Jezusa było bardziej pomocne, niż otrzymanie tej wiedzy bezpośrednio?

Z tego zapisu dowiadujemy się, że kiedy pragniemy uczyć się o Jezusie Chrystusie i kiedy o Nim świadczymy, to nasze świadectwo zostaje wzmocnione).

W dzienniku do studiowania zapisz, w jaki sposób dowiedziałeś się, że Jezus Chrystus jest Synem Boga.

Ew. Mateusza 11:7–27 podaje, że kiedy tych dwóch uczniów odeszło, Jezus powiedział zgromadzonej rzeszy, że Jan Chrzciciel był prorokiem wybranym do tego, aby przygotować drogę dla Mesjasza. Jezus potępiał tych, którzy odrzucili Jego i Jana Chrzciciela, pomimo że posiadali świadectwo i jasne dowody boskości Jezusa.

Przeczytaj Ew. Mateusza 11:28–30 i odszukaj zaproszenie i obietnicę, zaoferowane przez Jezusa tym, którzy przyjmą Go jako Mesjasza. (Ew. Mateusza 11:28–30 jest fragmentem do opanowania. Możesz zaznaczyć ten fragment w wyróżniający się sposób tak, aby go łatwo później odnaleźć).

Uzupełnij następującą zasadę w oparciu o to, czego się dowiedziałeś z wersetów 28–30. Jeżeli przyjdziemy do Jezusa Chrystusa, to On .

W dzienniku do studiowania pism świętych odpowiedz na poniższe pytanie: Kiedy czułeś, że Zbawiciel ulżył ci w cierpieniach, ponieważ do Niego przyszedłeś?

Fragment do opanowania — Ew. Mateusza 11:28–30

Aby nauczyć się na pamięć Ew. Mateusza 11:28–30, wymyśl gesty, które obrazują słowa lub wyrażenia z każdego wersetu. Naucz ich kogoś (np. członków rodziny podczas domowego wieczoru rodzinnego lub przyjaciela). Ćwicz wykonywanie tych gestów podczas czytania wersetów, aż będziesz mógł wyrecytować ten fragment z pamięci. W dzienniku do studiowania zapisz zdanie o tym, że wykonałeś to ćwiczenie.

Ew. Mateusza 12:1–42

Jezus Chrystus gani faryzeuszy za ich fałszywe oskarżenia i dążenie do uzyskania znaków

Z Ew. Mateusza 12:1-21 dowiadujemy się, że po tym, jak Jezus uzdrowił mężczyznę w sabat, niektórzy faryzeusze zaczęli dążyć do tego, aby Go zniszczyć. Kiedy uzdrowił kogoś opętanego przez diabła, próbowali Go zdyskredytować przed ludźmi, oskarżając, że dokonał tego poprzez moc diabła. Jezus znał ich myśli i podkreślił, że jest wręcz przeciwnie, gdyż wypędzając diabły, udowodnił, że to On jest Mesjaszem i ustanawiał królestwo Boga.

Przeczytaj Ew. Mateusza 12:30 i odszukaj nauki Jezusa na temat tych, którzy nie przyłączą się do Niego.

W oparciu o werset 30. wiemy, że jeśli pragniemy być częścią królestwa Boga, musimy być w pełni oddani Jezusowi Chrystusowi.

Zastanów się nad tym, w jaki sposób możesz okazać pełne zobowiązanie wobec Jezusa Chrystusa.

Ew. Mateusza 12:31–42 podaje, że Jezus ponownie zapewnił, iż Jego dobre czyny to dowód na to, że jest On od Boga, a nie od diabła. Ostrzegł także faryzeuszy, że odpowiedzą przed Bogiem za swoje oskarżenia. Niektórzy uczeni i faryzeusze następnie poprosili o znak, za co zostali zganieni przez Jezusa. Zostali upomnieni także za to, że nie dostrzegli, iż był On większy niż każdy poprzedni prorok czy król Izraela. Pan także potępił szukanie znaków w naszych czasach i nauczał, że wiara nie przychodzi przez znaki (zob. NiP 63:7–11).

Co oznacza popełnienie „[bluźnierstwa] przeciwko Duchowi Świętemu” (Ew. Mateusza 12:31)?

Prorok Józef Smith wyjaśnił, jak ktoś popełnia ten grzech: „Musi otrzymać Ducha Świętego, ujrzeć otwarte przed sobą niebiosa i poznać Boga, a następnie zgrzeszyć przeciwko Niemu. Kiedy człowiek zgrzeszy przeciwko Duchowi Świętemu, nie ma dla niego pokuty. Musiałby powiedzieć, że słońce nie świeci, choćby widział, jak świeci; musiałby wyprzeć się Jezusa Chrystusa, kiedy niebiosa otworzyły się przed nim i zaprzeczyć planowi zbawienia, mając oczy otwarte na prawdę. I od tej chwili staje się wrogiem” (w: History of the Church, 6:314).

Czasami członkowie Kościoła niepokoją się grzechem zaprzeczenia lub bluźnierstwa przeciwko Duchowi Świętemu. Prezydent Spencer W. Kimball nauczał: „Grzech przeciwko Duchowi Świętemu wymaga takiego poznania, że możliwość jego popełnienia jest całkowicie poza zasięgiem szeregowego członka” (The Miracle of Forgiveness [1969], str. 123).

W Ew. Mateusza 12:39–40 Zbawiciel potępiał szukania znaków. Prorok Józef Smith powiedział o tej nauce Zbawiciela: „Ten, który żąda znaku, cudzołoży; a zasada ta jest wieczna, niezawodna i pewna jak filary niebios; gdyż kiedykolwiek widzicie człowieka, który żąda znaku, możecie być pewni, że jest cudzołożnikiem” (w: History of the Church, 3:385).

Prorok Józef Smith później dodał: „Kiedy głosiłem ewangelię w Filadelfii pewien kwakier zażądał znaku. Poprosiłem go o ciszę. Po wygłoszeniu kazania on ponownie poprosił o znak. Powiedziałem tej kongregacji, że mężczyzna ten jest cudzołożnikiem; to niegodziwe i cudzołożne pokolenie żąda znaku; a Pan powiedział mi w objawieniu, że ten, kto prosi o znak, jest cudzołożnikiem. ‘To prawda — ktoś powiedział — przyłapałem go na tym czynie’, a później ten człowiek przyznał się do niego, kiedy został ochrzczony” (w: History of the Church, 5:268).

Ew. Mateusza 12:43–50

Jezus przytacza przypowieść o pustym domu

Wyobraź sobie, że jeden z twoich przyjaciół poprosił o radę, jak unikać grzechu, którego próbuje zaniechać. Jakiej udzieliłbyś mu rady w takiej sytuacji?

Jezus Chrystus opowiedział przypowieść o nieczystym duchu, który został wypędzony z człowieka. Podczas studiowania tej przypowieści odszukaj zasadę, która pomoże twojemu przyjacielowi dowiedzieć się, jak pokonać pokusy.

Przeczytaj Ew. Mateusza 12:43–44 i odszukaj, co zrobił nieczysty duch po tym, jak został wypędzony z człowieka.

Co robią nieczyste duchy, które nigdzie nie znalazły ukojenia?

Jakie słowa opisują stan „domu”, czyli człowieka, po tym, jak powraca nieczysty duch?

Przeczytaj Ew. Mateusza 12:45 i odszukaj, co zrobił nieczysty duch po tym, jak znalazł „[dom]” lub człowieka, który był pusty.

W jakim sensie doświadczenie tego człowieka z przypowieści ilustruje osobę, która pokutuje za grzechy i próbuje oprzeć się pokusie?

Czego ten człowiek nie zrobił, a co umożliwiło powrót złemu duchowi, po tym, jak Pan wypędził diabła?

Podczas czytania poniższej wypowiedzi Prezydenta Spencera W. Kimballa rozważ, jak osoba z przypowieści może być podobna do kogoś, kto opiera się pokusom:

„Diabeł wie, jak kusić, jak zadawać ciosy. Znajduje nasze słabe strony. Uderzy ponownie w to, w czym już kiedyś byliśmy słabi.

Porzucając grzech, człowiek nie może jedynie pragnąć lepszych okoliczności. Sam musi je stworzyć […]. Musi upewnić się, że porzucił nie tylko grzechy, ale że zmienił sytuacje, które prowadziły do grzechów. Powinien unikać miejsc, warunków i okoliczności, w których panuje grzech, bo mogłyby one bardzo szybko ponownie go zrodzić. Człowiek ten powinien unikać ludzi, z którymi popełniał grzech. Nie musi nienawidzić osób, które były zaangażowane w grzech, ale musi unikać tych osób i wszystkiego, co jest związane z grzechem […]. Musi wyeliminować wszystko, co może wzbudzić stare wspomnienia.

Czy to oznacza, że człowiek […] czasem uważa życie za puste? Nie ma tego, co go zajmowało, co lubił i co zajmowało jego myśli, a coś lepszego jeszcze nie wypełniło pustki. Wtedy Szatan ma okazję działać […].

Wielu tych, którzy zmienili złe nawyki, przekonali się, że częścią odpowiedzi jest zastępowanie jednej rzeczy drugą, toteż pokonali zły nawyk poprzez zastąpienie go czymś dobrym czy nieszkodliwym” (The Miracle of Forgiveness, str. 171–173; kursywa dodana).

Zasada, jakiej możemy nauczyć się z przypowieści Zbawiciela, brzmi: Możemy odeprzeć złe wpływy po wyzbyciu się ich z życia, zastępując je prawością. Możesz zapisać następującą prawdę w swoich pismach świętych na marginesie obok fragmentu: Ew. Mateusza 12:43–45.

Przestudiuj poniższą wypowiedź i zaznacz sposoby, na jakie możemy oprzeć się złym wpływom poprzez wypełnianie życia prawością:

„Nie wystarczy po prostu próbować opierać się złu lub być wolnym od grzechu. Musisz wypełnić swoje życie prawością i oddać się zajęciom, które przynoszą duchową siłę. [Zanurz się] w pismach świętych. Codziennie módl się, by Pan dał ci siłę przekraczającą twoją własną. Czasami módl się o szczególne błogosławieństwa.

Pełne posłuszeństwo wnosi pełnię mocy ewangelii do twego życia, włącznie ze wzrastającą siłą, potrzebną do przezwyciężenia swoich słabości. Posłuszeństwo to obejmuje działania, które początkowo mogą nie być częścią pokuty, jak np. uczęszczanie na spotkania, płacenie dziesięciny, służenie i wybaczanie innym” (Oddani wierze: Leksykon ewangelii [2004], str. 111).

Zastanów się nad tym, co możesz zrobić, aby twoje życie było wypełnione prawością. Wypisz to w dzienniku do studiowania i wyjaśnij, w jakim sensie zrobienie tych rzeczy da ci większą duchową moc w życiu oraz pomoże ci pokonać złe wpływy.

Pozostała część Ew. Mateusza 12 podaje, że kiedy Jezus nauczał, ktoś powiedział Mu, że niektórzy członkowie jego rodziny chcieli z Nim porozmawiać. Pan następnie nauczał, że wszyscy, którzy wykonują wolę Ojca, są częścią Jego rodziny.

W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

Przestudiowałem lekcję: Ew. Mateusza 11–12 i ukończyłem ją w dniu (data).

Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: