Ew. Łukasza 23–24

Wprowadzenie

Zbawiciel stanął przed sądem zarówno u Poncjusza Piłata, jak i u Heroda Antypasa. Żaden z nich nie uznał Zbawiciela za winnego zarzutów, o jakie oskarżali Go Żydzi, a jednak Piłat wydał Go na ukrzyżowanie. Jezus wybaczył rzymskim żołnierzom, którzy Go ukrzyżowali i zapewnił złoczyńcę, który wisiał na krzyżu obok Niego, o życiu po śmierci. Po śmierci Jezusa jego ciało zostało złożone w grobie Józefa z Arymatei. Trzeciego dnia po śmierci Jezusa Chrystusa aniołowie obwieścili Jego Zmartwychwstanie kobietom przy grobie. Jezus ukazał się później Apostołom i innym ludziom, pokazał Swoje zmartwychwstałe ciało i nakazał im głosić pokutę i być Jego świadkami.

Ew. Łukasza 23

Zbawiciel staje przed sądem u Piłata i Heroda i zostaje ukrzyżowany pomiędzy dwoma złoczyńcami

Przypomnij sobie sytuację, w której ktoś cię źle potraktował. Jaka była twoja reakcja?

W trakcie studiowania Ew. Łukasza 23 wyszukaj prawdę, która ukazuje, w jaki sposób powinniśmy reagować, kiedy czujemy się pokrzywdzeni przez innych ludzi.

Pamiętaj, że kiedy Jezus cierpiał w Getsemane, naczelni kapłani pojmali Go i skazali na śmierć. Następnie zabrali Go do Poncjusza Piłata, rzymskiego namiestnika, który panował na terytorium Judei, i domagali się, żeby skazał Go na śmierć. Piłat nie znalazł w Jezusie żadnej winy. Posłał Go na sąd do Heroda Antypasa, który wcześniej skazał na śmierć Jana Chrzciciela i który z upoważnienia Rzymu panował na terenie Galilei i Perei. Herod również nie był w stanie uznać Jezusa za winnego, więc Piłat powiedział ludziom, że Go ukaże i wypuści. Ludzie zakrzyknęli, żeby Piłat uwolnił im Barabasza, który był mordercą, i domagali się ukrzyżowania Jezusa. Piłat wypuścił Barabasza, a Jezusa wydał na ukrzyżowanie (zob. Ew. Łukasza 23:1–25).

Przeczytaj Ew. Łukasza 23:32–34 i Joseph Smith Translation, Luke 23:35 [Tłumaczenie Józefa Smitha, Ew. Łukasza 23:35] (Ew. Łukasza 23:34, przypis c w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO) i wyszukaj, o co modlił się Zbawiciel, kiedy Go krzyżowano. Możesz zaznaczyć Jego modlitwę w swoich pismach świętych.

W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:
1. Dlaczego modlitwa Zbawiciela w tym momencie ma tak szczególny charakter?
2. Jakiej zasady możemy nauczyć się z przykładu Zbawiciela o tym, w jaki sposób powinniśmy reagować, kiedy inni ludzie nas krzywdzą? (Odpowiedz na to pytanie, uzupełniając następującą zasadę: Podążamy za przykładem Jezusa Chrystusa, dokonując wyboru, że ).

Wybaczanie innym ludziom nie oznacza, że ci, którzy grzeszą przeciwko nam, nie powinni zostać pociągnięci do odpowiedzialności za swoje czyny. Nie znaczy to również, że powinniśmy narażać się na sytuacje, w których ludzie mogą nas dalej krzywdzić. Wybaczenie oznacza raczej traktowanie z miłością tych, którzy nas skrzywdzili i nieżywienie do nich urazy ani uczuć złości (zob. Guide to the Scriptures, „Forgive”, strona internetowa: scriptures.lds.org).

Zastanów się, czy jest ktoś, komu powinieneś wybaczyć. Czasem wybaczenie może być trudne. Przeczytaj poniższą wypowiedź Prezydenta Gordona B. Hinckleya i wyszukaj, co możesz uczynić, kiedy trudno jest ci komuś wybaczyć:

„Jeśli jest pośród was ktoś, kto [ma z tym trudność], błagam go, aby prosił Boga o siłę, by mógł wybaczyć […]. Może nie będzie to łatwe i być może będzie wymagać czasu. Lecz jeśli będziecie szukać tego pragnienia w szczerości i pielęgnować je, ono przyjdzie. W waszych sercach zagości pokój, którego nie można osiągnąć w żaden inny sposób. Ten pokój będzie pochodził od Tego, który powiedział:

‘Bo jeśli odpuścicie ludziom ich przewinienia, odpuści i wam Ojciec wasz niebieski.

A jeśli nie odpuścicie ludziom, i Ojciec wasz nie odpuści wam przewinień waszych’ (Ew. Mateusza 6:14–15)” („Of You It Is Required to Forgive”, Ensign, czerwiec 1991, str. 5).

W swoim dzienniku do studiowania wykonaj następujące zadania:
1. Odpowiedz na następujące pytanie: Jak, twoim zdaniem, modlitwa o siłę może pomóc ci wybaczyć komuś, kto cię skrzywdził?
2. Opisz sytuację, w której komuś wybaczyłeś (lub sytuację, w której wybaczył komuś członek twojej rodziny). Pamiętaj, żeby nie dzielić się doświadczeniami, które są zbyt osobiste.

Staraj się naśladować Jezusa Chrystusa i wybaczać tym, którzy cię krzywdzą. Módl się o siłę i umiejętność, żeby to zrobić. (Pamiętaj, że Pan potępia każdą formę znęcania się, zarówno fizycznego, seksualnego, słownego, jak i emocjonalnego. Wszelkiego rodzaju znęcanie się lub maltretowanie, jak również zastraszanie, jest sprzeczne z naukami Jezusa Chrystusa. Ofiary znęcania się powinny być pewne, że nie ponoszą winy za krzywdzące zachowanie innych osób. Nie muszą czuć się winne. Ofiary znęcania się powinny natychmiast szukać pomocy, zwykle u swojego biskupa lub prezydenta gminy).

Z Ew. Łukasza 23:35–38 dowiadujemy się, że żydowscy władcy i rzymscy żołnierze szydzili ze Zbawiciela, gdy wisiał na krzyżu. Przeczytaj Ew. Łukasza 23:39–43 i wyszukaj, jak traktowali Go złoczyńcy, którzy wisieli po obu stronach Zbawiciela. Możesz zaznaczyć słowa lub wyrażenia, które wydadzą ci się ważne.

Przeczytaj następującą wypowiedź i wyszukaj, jakie miało znaczenie to, że Zbawiciel powiedział jednemu ze złoczyńców, że będzie z Nim w raju:

„W pismach świętych słowo raj używane jest w różnych znaczeniach. Po pierwsze, wskazuje na miejsce pokoju i szczęścia w świecie duchów po życiu śmiertelnym, zarezerwowane dla tych, którzy zostali ochrzczeni i pozostali wierni (zob. Alma 40:12; Moroni 10:34) […].

Słowo raj użyte w drugim znaczeniu występuje w opowieści Łukasza, opisującej Ukrzyżowanie Zbawiciela […]. Prorok Józef Smith wyjaśnił, że słowo to zostało tu błędnie przetłumaczone. W rzeczywistości Pan powiedział, że złoczyńca będzie z Nim w świecie duchów” (Oddani wierze: Leksykon ewangelii [2004], str. 137; zob. także History of the Church, 5:424–425).

Ze słów, jakie Zbawiciel wypowiedział do złoczyńcy w Ew. Łukasza 23:43, dowiadujemy się, że duchy wszystkich ludzi wchodzą w chwili śmierci do świata duchów.

Z rozdziału: Nauki i Przymierza 138 dowiadujemy się, że kiedy Zbawiciel umarł, Jego duch wkroczył do świata duchów. Nie odwiedził On jednak niegodziwych, którzy znajdowali się w części świata duchów zwanej więzieniem. Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 138:29–32 i wyszukaj, co Jezus Chrystus robił w świecie duchów i co prawdopodobnie stało się po śmierci ze złoczyńcą, kiedy udał się do świata duchów. W swoich pismach świętych możesz zapisać odnośnik do NiP 138:29–32 obok Ew. Łukasza 23:43.

Mimo iż złoczyńca miał być nauczany ewangelii, nie oznaczało to, że zostanie automatycznie wywyższony w królestwie Bożym. Złoczyńca (i inni, którzy umarli bez wiedzy o ewangelii) będą musieli odpokutować i przyjąć dokonane w ich imieniu obrzędy świątynne (zob. Nauki i Przymierza 138:58–59).

Ew. Łukasza 23:44–56 podaje, że Zbawiciel umarł na krzyżu. Następnie Jego ciało owinięte zostało w prześcieradła i złożone w grobie. Materiał dotyczący śmierci Zbawiciela na krzyżu został już omówiony podczas lekcji na temat Ew. Mateusza 27.

Ew. Łukasza 24

Aniołowie ogłaszają, że Jezus Chrystus zmartwychwstał, następnie Jezus ukazuje się Swoim uczniom

Wyobraź sobie, że jesteś misjonarzem i spotykasz kogoś, kto mówi: „Wielu moich znajomych nie wierzy w życie po śmierci. Niektórzy twierdzą, że wierzą w Jezusa Chrystusa, ale nie wierzą, że zmartwychwstał, przyjmując fizyczne ciało. Uważają, że żył jedynie w formie duchowej. Jakie są wasze wierzenia co do Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa?”.

Jak odpowiedzielibyście na to pytanie?

Przeczytaj Ew. Łukasza 24:1–4 i wyszukaj, co kobiety zobaczyły, kiedy powróciły do grobowca, w którym złożone było ciało Jezusa.

Przeczytaj Ew. Łukasza 24:5–8 i wyszukaj, co aniołowie powiedzieli kobietom. Możesz zaznaczyć to, co znalazłeś.

Z Ew. Łukasza 24:9–10 dowiadujemy się, że po opuszczeniu grobowca kobiety opowiedziały uczniom o tym, co zobaczyły i usłyszały.

Przeczytaj Ew. Łukasza 24:11 i wyszukaj, jak Apostołowie zareagowali na ich słowa.

Podsumuj, jaka była reakcja Apostołów na słowa kobiet:

Wysłuchawszy historii kobiet, Piotr i Jan pobiegli do grobowca i znaleźli lniane prześcieradło, ale nie było w nim ciała Jezusa (zob. Ew. Łukasza 24:12).

Z Ew. Łukasza 24:13–32 dowiadujemy się, że Zmartwychwstały Pan ukazał się dwóm uczniom na drodze do Emaus. Ci dwaj uczniowie nie rozpoznali Jezusa, kiedy z nimi szedł i nauczał ich, używając pism świętych, gdyż „oczy ich były zasłonięte” (Ew. Łukasza 24:16). Zbawiciel nie chciał, żeby Go od razu rozpoznali.

Przeczytaj Ew. Łukasza 24:32 i wyszukaj, w jaki sposób nauki Zbawiciela wpłynęły na tych dwóch uczniów. Możesz zaznaczyć to, co znajdziesz.

Uczniowie natychmiast zawrócili do Jerozolimy i opowiedzieli o swoim doświadczeniu Apostołom i innym uczniom (zob. Ew. Łukasza 24:33–35). W trakcie ich dyskusji ukazał się Zbawiciel.

Przeczytaj Ew. Łukasza 24:36–39 i wyszukaj dowody na to, że Jezus naprawdę dosłownie powstał z martwych i posiada powłokę z ciała i kości. (Ew. Łukasza 24:36–39 to fragment z pism świętych do opanowania. Możesz zaznaczyć go w wyróżniający się sposób, abyś mógł go z łatwością odnaleźć).

Jak myślisz, jakie miałbyś uczucia, gdybyś znalazł się w obecności Chrystusa, kiedy ukazał się On Swoim uczniom?

Przeczytaj Ew. Łukasza 24:40–43 i wyszukaj, co jeszcze zrobił Jezus, żeby pokazać, że posiada namacalne (fizyczne), zmartwychwstałe ciało.

Z tych wersetów dowiadujemy się, że Jezus Chrystus jest zmartwychwstałą Istotą posiadającą powłokę z ciała i kości. Wszystkie zmartwychwstałe istoty posiadają pełną chwały powłokę z ciała i kości.

W trakcie czytania następującej wypowiedzi podkreśl, dlaczego ważne jest zrozumieć i wierzyć w tę doktrynę:

„Dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa wszyscy ludzie zmartwychwstaną — będąc zbawieni od śmierci fizycznej (zob. I List do Koryntian 15:22). Zmartwychwstanie to ponowne zjednoczenie ducha z ciałem w doskonałym, nieśmiertelnym stanie, niepodlegającym chorobom czy śmierci (zob. Alma 11:42–45) […].

Zrozumienie zmartwychwstania i świadectwo o nim może dać ci nadzieję i perspektywę, kiedy doświadczasz wyzwań, prób czy triumfów w życiu. Możesz znaleźć pocieszenie w pewności, że Zbawiciel żyje i że dzięki Jego Zadośćuczynieniu ‘zrywa więzy śmierci, że grób nie zwycięża, a żądło śmierci pochłania nadzieja chwały’ (Alma 22:14)” (Oddani wierze, str. 192–193).

Z planu zbawienia uczymy się, że Upadek Adama i Ewy spowodował fizyczną i duchową śmierć. Bez Odkupiciela, który przezwyciężył grzech i śmierć, nie moglibyśmy powrócić do Ojca Niebieskiego i przebywać w Jego obecności. Zadośćuczynienie i Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa umożliwiły nam przezwyciężenie skutków Upadku.

W dzienniku do studiowania wyjaśnij, dlaczego ważne jest zrozumieć i wierzyć w doktrynę o Zmartwychwstaniu Jezusa i dlaczego jest ona dla ciebie ważna.

Fragment do opanowania — Ew. Łukasza 24:36–39

Ponownie przeczytaj scenkę, w której jesteś misjonarzem i spotykasz osobę, która pyta cię o Zmartwychwstanie Chrystusa. Na podstawie wiedzy zdobytej z Ew. Łukasza 24:36–39 w dzienniku do studiowania napisz odpowiedź na pytanie tej osoby.
W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

Przestudiowałem lekcję: Ew. Łukasza 23–24 i ukończyłem ją w dniu (data).

Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: