Biblioteka
Wprowadzenie do II Listu do Koryntian

Wprowadzenie do II Listu do Koryntian

Dlaczego warto studiować tę księgę?

List Apostoła Pawła skierowany do członków Kościoła w Koryncie wyróżnia tematyka pocieszenia w cierpieniu, siły w słabości (na przykładzie samego Pawła) i odróżniania prawdziwych nauczycieli od fałszywych. Przykład Pawła oraz nauki zapisane w II Liście do Koryntian mogą być dla ciebie natchnieniem, abyś pozostał oddany i wierny wiecznym przymierzom, które zawarłeś z Bogiem, Wiecznym Ojcem, bez względu na okoliczności czy konsekwencje.

Kto napisał tę księgę?

Paweł jest autorem tego listu do świętych w Koryncie (zob. II List do Koryntian 1:1).

Kiedy i gdzie została napisana ta księga?

Wkrótce po tym, jak Paweł napisał ten list do Koryntian, zaczęły się rozruchy w Efezie jako wyraz sprzeciwu wobec jego nauk (zob. Dzieje Apostolskie 19:23–41), a on sam wyruszył do Macedonii (zob. Dzieje Apostolskie 20:1; II List do Koryntian 2:13; 7:5). Prawdopodobnie podczas pobytu w Macedonii napisał II List do Koryntian, około 55–57 r. n.e. (zob. Bible Dictionary, „Pauline Epistles”; Guide to the Scriptures, „Pauline Epistles”, strona internetowa: scriptures.lds.org).

Dla kogo i w jakim celu została napisana?

List nazywany II Listem do Koryntian został napisany do członków Kościoła w Koryncie. Kiedy Paweł przebywał w Macedonii podczas swojej trzeciej podróży misyjnej, Tytus przekazał mu wieści z Koryntu, że poprzedni list doszedł i został dobrze przyjęty przez tamtejszych świętych (zob. II List do Koryntian 7:6–13). W gminie Kościoła w Koryncie poczyniono postępy, ale Paweł dowiedział się również o fałszywych nauczycielach, którzy wypaczali czyste doktryny Chrystusa. W jakiś czas po pierwszej i prawdopodobnej drugiej wizycie Pawła w Koryncie (II List do Koryntian 1:15–16), kiedy to zganił niektórych świętych (zob. II List do Koryntian 2:1; 12:21), kaznodzieje z obszaru Jerozolimy przybyli do Koryntu i zaczęli nauczać świętych, że muszą wbrew naukom Pawła przyjąć praktyki żydowskie. Większość II Listu do Koryntian porusza problemy spowodowane przez tych fałszywych nauczycieli.

List Pawła skierowany jest zarówno do tych, którzy pragnęli otrzymać więcej jego słów (zob. II List do Koryntian 1–9, jak i do tych, którzy byli niechętni do przyjęcia jego nauk (zob. II List do Koryntian 10–13). Ogólnie mówiąc tekst II Listu do Koryntian podaje kilka celów, dla których został napisany:

  • Wyrażenie wdzięczności i wzmocnienie świętych, którzy dobrze zareagowali na jego poprzedni list

  • Ostrzeżenie przed fałszywymi nauczycielami, którzy wypaczali czyste doktryny Chrystusa

  • Obrona jego osobistego charakteru i upoważnienia jako Apostoła Jezusa Chrystusa (zob. II List do Koryntian 10–13)

  • Zachęcenie świętych w Koryncie do złożenia hojnych datków na rzecz zubożałych świętych w Jerozolimie (zob. II List do Koryntian 8–9)

Co wyróżnia tę księgę spośród innych?

Podczas gdy wiele listów Pawła skupia się na doktrynie, list ten w większości podkreśla jego relację ze świętymi w Koryncie oraz jego miłość i troskę o nich. Chociaż Paweł był nieustępliwy wobec swoich krytyków, w całym II Liście do Koryntian postrzegamy go jako wrażliwego przywódcę kapłańskiego, który troszczy się o szczęście i dobro świętych. Podzielił się on także pewnymi szczegółami ze swego życia i napisał o „cierniu w [ciele swoim]” (II List do Koryntian 12:7).

W świętym doświadczeniu zapisanym w II Liście do Koryntian 12:2–4 Paweł opisał siebie jako „człowieka w Chrystusie”, który został „uniesiony […] do trzeciego nieba”, gdzie zobaczył i usłyszał niewypowiedziane rzeczy. Wizja ta, łącznie z jego uprzednią doktrynalną wypowiedzią o różnicach w stopniach chwały zmartwychwstałych ciał (zob. I List do Koryntian 15:35–44), może być postrzegana jako biblijna analogia do wizji zapisanej w Naukach i Przymierzach 76.

Zarys

II List do Koryntian 2–5. Paweł świadczy, że Bóg pociesza Swoje dzieci we wszystkich ich trudnościach. Daje wyzwanie świętym, aby miłowali się nawzajem i przebaczali jeden drugiemu. Z ewangelią i wpływem Ducha Pana wiąże się więcej chwały niż z literą prawa Mojżesza. Paweł udziela swoim czytelnikom zachęty i przypomina im o wiecznej naturze miłości i chwały Boga. Pomaga odbiorcom zrozumieć, że muszą pojednać się z Bogiem poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa.

II List do Koryntian 6–13. Stawiając czoła krytyce i sprzeciwowi ze strony fałszywych nauczycieli, Paweł broni swojej szczerości, jako sługi Pana, i prosi swoich czytelników, aby odseparowali się od świata. Naucza o „smutku, który jest według Boga” (zob. II List do Koryntian 7:10). Paweł dziękuje świętym w Koryncie za ich datki dla biednych w Jerozolimie i zachęca ich, aby nadal byli hojni. Stanowczo wypowiada się przeciwko „fałszywym apostołom” (II List do Koryntian 11:13). Wychwala Pana i podaje szczegóły ze swojego życia o trudnościach i wierze w Jezusa Chrystusa. Pisze o wizji trzeciego nieba i prosi świętych, by sami się ocenili i dowiedli swojej wierności.