Ew. Jana 12

Wprowadzenie

Maria z Betanii, siostra Marty i Łazarza, namaściła stopy Jezusa, co stanowiło symbol Jego zbliżającej się śmierci i pochówku. Następnego dnia Jezus triumfalnie wjechał do Jerozolimy i przepowiedział Swoją śmierć. Pomimo cudów, których dokonał, niektórzy ludzie nie wierzyli, że był On Zbawicielem — przepowiedzianym Mesjaszem. Nauczał na temat konsekwencji wiary lub braku wiary w Niego.

Ew. Jana 12:1–19

Maria namaszcza stopy Jezusa, a następnie Jezus triumfalnie wjeżdża do Jerozolimy

W dzienniku do studiowania narysuj lub opisz jeden z cudów dokonanych przez Zbawiciela, o którym napisano w Nowym Testamencie. Zastanów się, w jaki sposób ujrzenie takiego cudu mogłoby wpłynąć na twoją wiarę w Zbawiciela.

Podczas studiowania Ew. Jana 12 zwróć uwagę na różne sposoby reakcji na cuda dokonane przez Zbawiciela, a także odszukaj prawdy, które mogą pomóc nam zrozumieć te reakcje.

W Ew. Jana 12:1–9 czytamy, że na sześć dni przed świętem Paschy Jezus zjadł kolację ze Swoimi przyjaciółmi w Betanii, małym miasteczku blisko Jerozolimy. Maria, siostra Marty i Łazarza, namaściła stopy Zbawiciela drogim olejkiem. Judasz Iskariota sprzeciwiał się użyciu tego drogiego olejku, twierdząc, że zaoszczędzone pieniądze mogłyby zostać przekazane biednym (zob. Ew. Jana 12:4–5). Jednakże „nie […] troszczył [się] o ubogich, lecz […] był złodziejem, i [miał] sakiewkę” (Ew. Jana 12:6). Wyrażenie „[miał] sakiewkę” dotyczy roli Judasza jako skarbnika dla tych, którzy podróżowali ze Zbawicielem.

Wielu ludzi, gdy usłyszało, że Jezus przebywał w Betanii, przybyło, aby tam spotkać się z Nim i z Łazarzem, którego Jezus wskrzesił z martwych. Pamiętaj o tym, że z powodu wskrzeszenia Łazarza przywódcy żydowscy planowali zabić Jezusa.

Przeczytaj Ew. Jana 12:10–11 i odszukaj, co arcykapłani pragnęli zrobić z Łazarzem.

Dlaczego arcykapłani chcieli zabić Łazarza?

Arcykapłani pragnęli zabić Łazarza, aby zniszczyć dowód potwierdzający uczyniony przez Zbawiciela cud. W jaki sposób opisałbyś różne reakcje ludzi, którzy byli świadkami wskrzeszenia Łazarza z martwych lub dowiedzieli się o tym?

Z Ew. Jana 12:12–16 dowiadujemy się, że dzień po tym, jak Maria namaściła stopy Jezusa, wjechał On triumfalnie do Jerozolimy. Przeczytaj Ew. Jana 12:17–19 i odszukaj, co ludzie, którzy dowiedzieli się o wskrzeszeniu Łazarza, uczynili, kiedy Zbawiciel triumfalnie wjechał do Jerozolimy.

Zwróć uwagę na opisaną w wersecie 19. reakcję faryzeuszy na to, co działo się w Jerozolimie. Czuli, że ich wysiłki, by uniemożliwić ludziom podążanie za Jezusem, poszły na marne. Jak myślisz, dlaczego niektórzy ludzie, którzy usłyszeli o cudach dokonywanych przez Jezusa, uwierzyli w Niego, a następnie za Nim podążali, podczas gdy inni Go odrzucili?

Ew. Jana 12:20–36

Jezus przepowiada Swoją śmierć

Z Ew. Jana 12:20–22 uczymy się, że „niektórzy Grecy” (Ew. Jana 12:20), możliwe że nawróceni na judaizm, którzy przybyli do Jerozolimy na obchody święta Paschy, nalegali na spotkanie z Jezusem. Kiedy Jezus się o tym dowiedział, nauczał o Swoim zbliżającym się cierpieniu, śmierci i Zmartwychwstaniu.

Przeczytaj Ew. Jana 12:23–24 i odszukaj, czego Jezus nauczał na temat Swojej śmierci. Możesz zaznaczyć to, co znalazłeś.

Słowa Zbawiciela na temat ziarnka pszenicznego, które ma wpaść do ziemi i obumrzeć (zob. Ew. Jana 12:24), by wydać obfity owoc, stanowią metaforę Jego zwycięstwa nad śmiercią i grzechem. Jego Zadośćuczynienie miało pozwolić wszystkim ludziom zmartwychwstać i przynieść życie wieczne wszystkim, którzy w Niego uwierzą, odpokutują i będą przestrzegali Jego przykazań. W Ew. Jana 12:25–26 czytamy, że Pan zachęcił wszystkich ludzi, aby zatracili się w służbie dla Niego.

Z Ew. Jana 12:27–31 dowiadujemy się, że nawet odczuwając ciężar zbliżającego się cierpienia, Jezus postanowił wypełnić Swój cel. Modlił się, aby imię Ojca zostało uwielbione, a ci, którzy się temu przysłuchiwali, usłyszeli głos, który zaświadczył, że imię Ojca zostanie uwielbione. Słowa wypowiedziane przez Ojca odzwierciedlały pełne zaufanie, że Jego Syn dokona Zadośćuczynienia.

Przeczytaj Ew. Jana 12:32–33 i zwróć uwagę na to, o jakim rodzaju śmierci mówił Zbawiciel i jaki miała mieć ona wpływ na ludzkość.

Po usłyszeniu nauk Zbawiciela ludzie pytali, kim jest „Syn Człowieczy”, który zostanie „wywyższony” (Ew. Jana 12:34). Z Ew. Jana 12:35–36 dowiadujemy się, że w odpowiedzi Jezus nazwał się „[światłością]”. Jezus zachęcał ludzi, aby kroczyli w światłości, kiedy był z nimi.

Ew. Jana 12:37–50

Jezus naucza, jakie są skutki pokładania wiary w Niego oraz jej braku

Czy pamiętasz, jakie były reakcje ludzi na cuda czynione przez Zbawiciela, opisane w Ew. Jana 12:9–11? Przeczytaj Ew. Jana 12:37 i odszukaj, w jaki sposób inna grupa zareagowała na cuda Zbawiciela.

Te różne reakcje na cuda, których dokonywał Zbawiciel, ukazują, że cuda same w sobie nie przekonują nas do wiary w Jezusa Chrystusa.

Mimo że cuda same w sobie nie stanowią źródła naszej wiary w Jezusa Chrystusa, zastanów się, w jaki sposób mogą nas ku niej skłaniać.

Z Ew. Jana 12:38–41 uczymy się, że proroctwa głoszone przez proroka Izajasza (zob. Ks. Izajasza 6:9–10; 53:1–3) zostały wypełnione przez tych, którzy nie uwierzyli w Jezusa. Pomimo wspaniałych czynów dokonywanych przez Zbawiciela niektórzy ludzie zasłonili swoje oczy i utwardzili swoje serca przeciwko Niemu.

Starszy Gerrit W. Gong, Siedemdziesiąty, świadczył o błogosławieństwach, które przychodzą, kiedy wybieramy wiarę i podążanie za Jezusem Chrystusem:

„Wiara to wybór [zob. Mosjasz 4:9] […].

Kiedy wybieramy wiarę, to rozumiemy i spoglądamy na rzeczy z innej perspektywy. Kiedy patrzymy i żyjemy w ten sposób, jesteśmy szczęśliwi i odczuwamy radość w sposób, który jedynie ewangelia może nam umożliwić” („Choose Goodness and Joy”, New Era, sierpień 2011, str. 44).

Zastanów się nad stwierdzeniem wypowiedzianym przez Starszego Gonga, że „wiara to wybór”. W dzienniku do studiowania napisz, co to stwierdzenie oznacza dla ciebie.

Przeczytaj Ew. Jana 12:42–43 i odszukaj, dlaczego wielu członków żydowskiej rady nie przyznało się do pokładanej przez nich wiary w Jezusa.

Wyjaśnij swoimi słowami, co to znaczy miłować „bardziej chwałę ludzką niż chwałę Bożą” (Ew. Jana 12:43).

Z wersetów tych możemy dowiedzieć się, że troska o to, by zadowolić innych zamiast Boga, może uniemożliwić nam otwarte przyznanie się do wiary w Jezusa Chrystusa i Jego ewangelię. Możesz zapisać tę prawdę w swoich pismach świętych.

W dzienniku do studiowania odpowiedz na jedno lub więcej z poniższych pytań:
1. Jakie przykłady z życia codziennego potwierdzają to, że troszczenie się o to, co myślą inni, uniemożliwia ludziom otwarte przyznanie się do wiary w Chrystusa i Jego ewangelię?
2. W jaki sposób możemy pokazać, że troszczymy się bardziej o to, co podoba się Bogu, a nie o to, co podoba się ludziom wokół nas?
3. Jakie pozytywne konsekwencje są związane z okazywaniem wiary w Jezusa Chrystusa i Jego ewangelię?

Pomyśl o sytuacji, w której znajdowałeś się w całkowitej ciemności. Jak się wtedy czułeś? Czy myślałeś, że grozi ci niebezpieczeństwo? W jaki sposób posiadanie źródła światła pomogłoby ci w tej sytuacji?

W jakim sensie przebywanie w fizycznej ciemności jest podobne do przebywania w duchowej ciemności?

Jakie niebezpieczeństwa są związane z życiem w duchowej ciemności?

Przeczytaj Ew. Jana 12:44–46 i odszukaj, jak mogą być błogosławieni ci, którzy wierzą w Jezusa Chrystusa.

Jedna z zasad, których możemy się nauczyć z wersetu 46., brzmi: Jeśli wierzymy w Jezusa Chrystusa, nie musimy żyć w duchowej ciemności.

Zastanów się, w jakim sensie Jezus Chrystus jest światłem i jak pokładanie w Nim wiary może usunąć duchową ciemność z życia danej osoby.

Wybierz jeden z poniższych tematów, a następnie odpowiedz w swoim dzienniku do studiowania na dwa związane z nim pytania: cel naszych fizycznych ciał, rozrywka i media, uzyskanie spokoju i szczęścia, małżeństwo i rodzina, życie po śmierci. Jeśli to możliwe, możesz przedyskutować te pytania z inną osobą, a następnie zapisać, o czym rozmawiałeś.
1. Co ludzie przebywający w duchowej ciemności mogą myśleć na ten temat?
2. Jakie światło, kierownictwo i zrozumienie odnośnie do tego tematu daje Jezus Chrystus i Jego ewangelia?

Pomyśl o tym, jak zasada nauczana w Ew. Jana 12:46 ukazuje, że możemy rozumieć pewne tematy i problemy w inny sposób niż otaczający nas ludzie. Pamiętaj, że możemy rozumieć pewne tematy i problemy w podobny sposób, jak osoby innych wyznań. Są wokół nas ludzie, którzy nie posiadają daru Ducha Świętego, ale mają silną wiarę w Jezusa Chrystusa i ich decyzje są oświetlane światłem Chrystusa (zob. Moroni 7:16–19; NiP 88:7, 11) i Jego naukami.

Jak zapisano w Ew. Jana 12:47–50, Jezus wyjaśnił, że ci, którzy nie wierzą Jego słowom i Go odrzucą, będą sądzeni w oparciu o słowa, które wypowiedział, a które są słowami Ojca Niebieskiego i które On przykazał Mu głosić.

W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

Przestudiowałem lekcję: Ew. Jana 12 i ukończyłem ją w dniu (data).

Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: