Część 20.: Dzień 1.
Dzieje Apostolskie 20–22
Wprowadzenie
Paweł nauczał ewangelii w Azji Mniejszej (dzisiejsza Turcja) i gdy przebywał w Milecie, niedaleko Efezu; ostrzegał przed przyszłym odstępstwem oraz zachęcał przywódców kapłańskich, aby wzmacniali członków Kościoła. Następnie udał się do Jerozolimy, gdzie był prześladowany i został aresztowany. Stojąc na schodach Twierdzy Antonia (koszarów dla rzymskich żołnierzy) Paweł opowiedział historię swojego nawrócenia.
Dzieje Apostolskie 20–21
Paweł służy w Azji Mniejszej i udaje się do Jerozolimy, gdzie zostaje pobity i aresztowany
Pomyśl o sytuacji, w której musiałeś na kilka dni, tygodni lub miesięcy opuścić rodzinę, przyjaciół lub inne bliskie ci osoby.
-
Jakie uczucia towarzyszyły tobie lub twoim bliskim, zanim wyjechałeś?
-
Co mówiliście do siebie przed rozstaniem?
Podczas trzeciej podróży misyjnej Paweł przebywał w Macedonii, Grecji i Azji Mniejszej (zob. Bible Maps [Atlas biblijny], mapa nr 13, „The Missionary Journeys of the Apostle Paul” [Podróże misyjne Apostoła Pawła] w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO). Podczas tej podróży poczuł natchnienie, że powinien wrócić do Jerozolimy. Po drodze zatrzymywał się, aby nauczać i żegnać z członkami Kościoła. Przed wyjazdem z Troady Paweł przemawiał do Świętych do późna w nocy.
Przeczytaj Dzieje Apostolskie 20:9–12 i odszukaj, co się stało z Eutychusem, gdy zasnął podczas kazania Pawła. Możesz zaznaczyć w swoich pismach świętych, co zrobił Paweł, aby okazać miłość i troskę o Eutychusa.
W jaki sposób można porównać działanie Pawła do tego, co czynił Zbawiciel podczas Swojej posługi?
W trakcie trzeciej podróży misyjnej Paweł spędził około trzech lat w Efezie, służąc pośród tamtejszego ludu. Z Dziejów Apostolskich 20:13–17 dowiadujemy się, że w drodze do Jerozolimy Paweł zatrzymał się w Milecie, tuż za Efezem, i posłał po przywódców Kościoła w Efezie, aby się z nim spotkali.
Przeczytaj Dzieje Apostolskie 20:18–23 i odszukaj, co Paweł powiedział o swojej służbie misjonarskiej.
Paweł stwierdził, że „nie [uchylał] się od zwiastowania […] wszystkiego, co pożyteczne” (Dzieje Apostolskie 20:20) tym, których nauczał. Zauważ, co, według Pawła, według Dziejów Apostolskich 20:21, było najważniejsze — składał świadectwo, że wszyscy muszą odpokutować i wierzyć w imię Pana Jezusa Chrystusa.
Według wersetów 22–23, Paweł był gotów stawić czoła wszelkim cierpieniom, które czekały na niego w Jerozolimie. Był szczególnie narażony na niebezpieczeństwo w Jerozolimie, gdzie przywódcy żydowscy postrzegali go za zdrajcę, ze względu na jego wysiłki, związane z głoszeniem ewangelii Jezusa Chrystusa. Jednakże jednym z powodów, dla którego Paweł chciał udać się do Jerozolimy, był fakt, że Duch Pana kierował nim, aby to uczynił.
Przeczytaj Dzieje Apostolskie 20:24–27 i odszukaj, do czego przygotowany był Paweł, jako sługa Pana. Możesz zaznaczyć, co powiedział w wersecie 24.
Z Dziejów Apostolskich 20:24–27 uczymy się, że prawdziwi słudzy Pana wiernie wypełniają swoje obowiązki, a czyniąc to, odczuwają radość. Możesz napisać tę prawdę w swoich pismach świętych lub w dzienniku do studiowania.
Zastanów się, co dla ciebie oznacza danie z siebie wszystkiego w służbie Bogu.
W jaki sposób możesz zastosować tę zasadę w swoim życiu?
-
Pomyśl o sytuacji w twoim życiu, kiedy postanowiłeś służyć Panu z całą energią i siłą oraz doświadczyłeś wielkiej radości. W dzienniku do studiowania krótko opisz to doświadczenie oraz naukę, którą z niego wyciągnąłeś.
Paweł po raz ostatni odwiedził przywódców Kościoła z Efezu, zanim udał się do Jerozolimy. Jakiej rady udzieliłbyś przywódcom Kościoła, gdybyś znalazł się w sytuacji Pawła i wiedziałbyś, że już ich więcej nie zobaczysz?
Przeczytaj Dzieje Apostolskie 20:28–31 i odszukaj ostrzeżenia Pawła, skierowane do tych przywódców Kościoła.
Paweł użył metafory z wilkami w odniesieniu do niewiernych członków Kościoła i ludzi, którzy zwodzą wiernych członków.
Paweł przypomniał przywódcom Kościoła, że „bardziej błogosławioną rzeczą jest dawać niż brać” (Dzieje Apostolskie 20:35) i, po modlitwie z nimi, pożegnał się, a następnie rozpoczął swoją podróż do Jerozolimy (zob. Dzieje Apostolskie 20:36–38).
Z Dziejów Apostolskich 21:1–10 dowiadujemy się, że Paweł kontynuował swoją podróż do Jerozolimy i po drodze zatrzymywał się w różnych miejscach, aby spędzić czas z członkami Kościoła. Gdy zatrzymał się w Tyrze, niektórzy uczniowie — niewątpliwie zatroskani o bezpieczeństwo Pawła — doradzali mu, aby nie szedł do Jerozolimy (zob. Dzieje Apostolskie 21:4).
W Cezarei prorok o imieniu Agabus prorokował o tym, co stanie się z Pawłem w Jerozolimie.
Przeczytaj Dzieje Apostolskie 21:11 i odszukaj proroctwo Agabusa o tym, co stanie się z Pawłem w Jerozolimie.
Przeczytaj Dzieje Apostolskie 21:12–14 i odszukaj, w jaki sposób Paweł i jego towarzysze zareagowali na to proroctwo.
Co zwróciło twoją uwagę w odpowiedzi Pawła?
Nie wszyscy słudzy Pana są proszeni o poświęcenie życia. Jednakże prawdziwi słudzy Pana są gotowi, by czynić wolę Boga, bez względu na związane z tym poświęcenie.
-
-
O jakie poświęcenia możesz zostać poproszony jako sługa Pana?
-
W jakiej sytuacji byłeś gotowy czynić wolę Boga bez względu na związane z tym poświęcenie? Dlaczego byłeś gotów to zrobić?
-
Z Dziejów Apostolskich 21:17–40 dowiadujemy się, że Paweł przybył do Jerozolimy i zdał lokalnym przywódcom Kościoła sprawozdanie ze swoich działań misjonarskich. Udał się do świątyni, a gdy zobaczyli go pewni Żydzi, którzy znali go z jego podróży misyjnych, ogłosili Pawła fałszywym nauczycielem, którego nauki stoją w sprzeczności z prawem Mojżesza, i oskarżyli o bezprawne wprowadzenie Greków do świątyni. Z powodu tych oskarżeń tłum wywlókł Pawła ze świątyni i zaczął go bić. Interweniowali rzymscy żołnierze, którzy doprowadzili go na przesłuchanie. Paweł zapytał żołnierzy, czy może przemówić do ludu.
Dzieje Apostolskie 22
Paweł opowiada o swoim nawróceniu i składa świadectwo o Jezusie Chrystusie.
Nawrócenie oznacza zmianę. Pomyśl o tym, w jaki sposób woda może zostać zmieniona i używana do innych celów. (Na przykład: woda może być zmieniona w lód lub parę). Zastanów się nad zmianami, które przynosi ewangelia.
Przeczytaj Dzieje Apostolskie 22:1–5 i odszukaj, w jaki sposób Paweł opisał siebie, gdy przemawiał do Żydów ze schodów twierdzy.
Przeczytaj Dzieje Apostolskie 22:6–21. Paweł opowiada tu historię swojego nawrócenia. Następnie dopasuj odpowiedzi do następujących pytań, wpisując literę poprawnej odpowiedzi w wolne miejsce obok pytania. (Gdy skończysz, porównaj swoje odpowiedzi z kluczem na końcu lekcji).
|
Nawrócenie Pawła | |
|---|---|
|
|
Paweł słuchał i postępował według słów Jezusa Chrystusa oraz zaczął się zmieniać. Z Listu do Galacjan 1:17–18 dowiadujemy się, że po swojej niezwykłej wizji Paweł spędził trzy lata w Arabii, które były dobrym czasem duchowego przygotowania i wzrostu, a następnie powrócił do Damaszku i udał się do Jerozolimy, aby spotkać się z Piotrem.
Pomyśl o tym, jak bardzo zmieniło się życia Pawła w wyniku jego nawrócenia do Zbawiciela. Historia nawrócenia Pawła uczy nas, że gdy jesteśmy posłuszni słowom Jezusa Chrystusa, możemy się w pełni nawrócić.
Siostra Bonnie L. Oscarson, generalna prezydent Organizacji Młodych Kobiet, wyjaśniła, jaki związek ma nasze posłuszeństwo słowom Chrystusa z prawdziwym nawróceniem:
„Prawdziwe nawrócenie to coś więcej niż zaledwie wiedza o zasadach ewangelii. Oznacza ono nawet więcej niż świadectwo o tych zasadach. Można mieć świadectwo o ewangelii i nie żyć w zgodzie z nią. Być prawdziwie nawróconym oznacza, że działamy w zgodzie z tym, w co wierzymy i pozwalamy temu dokonywać ‘w naszych sercach [wielkiej przemiany]’ [Mosjasz 5:2] […].
Nawrócenie przychodzi, gdy gorliwie się modlimy, studiujemy pisma święte, chodzimy do kościoła, służymy ludziom wokół nas i jesteśmy godni uczestnictwa w obrzędach świątynnych. Nawrócenie przychodzi, gdy działamy w zgodzie z prawymi zasadami, których uczymy się w naszych domach i w salach lekcyjnych. Nawrócenie przychodzi, gdy wiedziemy czyste, cnotliwe życie i cieszymy się towarzystwem Ducha Świętego. Nawrócenie przychodzi, gdy rozumiemy Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa, uznajemy Go za naszego Zbawiciela i Odkupiciela i pozwalamy mocy Zadośćuczynienia zmieniać nasze życie” („Nawróćcie się”, Ensign lub Liahona, listopad 2013, str. 76–78).
-
Paweł został związany przez Rzymian.
Z Dziejów Apostolskich 22:22–30 dowiadujemy się, że po tym, gdy Paweł opowiedział historię swojego nawrócenia, słuchacze zaczęli domagać się jego śmierci. Paweł został przyprowadzony przed dowódcę armii rzymskiej w Jerozolimie, który postanowił, że Paweł powinien zostać ubiczowany. Zazwyczaj biczowanie stosowano wobec przestępców, aby ich poniżyć i uzyskać od nich informacje. Jednakże, gdy rzymscy urzędnicy dowiedzieli się, że Paweł jest obywatelem Rzymu, zdecydowali, iż nie będą go biczować, a zamiast tego zaprowadzą go przed żydowską Radę Najwyższą — Sanhedryn. Wiązanie bądź biczowanie obywatela rzymskiego, jeśli nie został osądzony, było sprzeczne z rzymskim prawem (Dzieje Apostolskie 22:25).
-
Przestudiowałem lekcję: Dzieje Apostolskie 20–22 i ukończyłem ją w dniu (data).
Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: