Część 10.: Dzień 2.

Ew. Łukasza 6:1–7:18

Wprowadzenie

Jezus nauczał o znaczeniu czynienia dobra wobec bliźnich, również w sabat. Spędziwszy noc na modlitwie, powołał Dwunastu Apostołów, a następnie uczył ich oraz zgromadzony lud. Uzdrowił sługę setnika i wzbudził z martwych syna wdowy.

Ew. Łukasza 6

Jezus uzdrawia w sabat, wybiera Dwunastu Apostołów i uczy lud

Wyobraź sobie, że podczas niedzielnego spotkania w kościele słyszysz ogłoszenie na temat projektu służby dla mieszkającej w sąsiedztwie rodziny. Po ogłoszeniu do twoich uszu dochodzą następujące reakcje:

• „Ta rodzina przez wiele ostatnio przeszła. Chętnie zrobię dla nich, co tylko będę mógł”.

• „Lepiej, żeby potem był jakiś poczęstunek, bo jak nie, to nie idę”.

• „Naprawdę nie mam ochoty iść, ale w przyszłym tygodniu przydałoby mi się trochę pomocy przy projekcie, nad którym właśnie pracuję, więc pewnie powinienem teraz pomóc”.

• „Jeśli mój kolega pójdzie, to ja też”.

1. W dzienniku do studiowania napisz, co te reakcje mówią o powodach, dla których ludzie służą bliźnim.

Zastanów się nad własnymi okazjami do służby i nad tym, co czujesz, kiedy służysz bliźnim. W trakcie studiowania Ew. Łukasza 6–7 wyszukaj zasady, które pomogą ci służyć w bardziej znaczący sposób.

Kiedy Jezus przebywał w Galilei na początku Swojej posługi, uzdrowił w sabat mężczyznę z uschniętą ręką (zob. Ew. Łukasza 6:6–10), spędził noc na modlitwie i powołał Dwunastu Apostołów (zob. Ew. Łukasza 6:12–13). Następnie zaczął nauczać ich, a także „mnóstwo ludu” (Ew. Łukasza 6:17), jak można otrzymać nagrodę w niebie. Kazanie zapisane w Ew. Łukasza 6 często nazywane jest Kazaniem na równinie i bardzo przypomina Kazanie na górze z Ew. Mateusza 5–7. „Istnieją różne zdania na temat tego, czy Kazanie na górze zapisane przez Mateusza i Kazanie na równinie podane przez Łukasza to to samo czy też dwa różne wydarzenia. Jednak chronologia i kontekst zapisu Łukasza zdają się wskazywać, że to samo kazanie przytoczone jest w Ew. Łukasza 6 i Ew. Mateusza 5–7” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 152–153; zob. także Bible Dictionary, „Sermon on the Mount”; Harmony of the Gospels). (Uwaga: Większość treści Ew. Łukasza 6 została omówiona przy okazji lekcji na temat Ew. Mateusza 5–7; 10:1–4 i Ew. Marka 3:1–6.

Przeczytaj Ew. Łukasza 6:19 i wyszukaj, co Jezus uczynił dla ludu, zanim zaczął go nauczać.

Następnie przeczytaj Ew. Łukasza 6:31 i wyszukaj, jakiej rady Jezus udzielił Swoim uczniom.

W jaki sposób pamiętanie o tym, że powinniśmy traktować bliźnich tak, jak sami chcielibyśmy być traktowani, wpływa na to, jak ich traktujemy?

Przeczytaj Ew. Łukasza 6:32–35 i wyszukaj jeszcze jedną radę, jakiej Zbawiciel udzielił Swoim uczniom na temat miłowania i służby bliźnim. Możesz zaznaczyć w wersecie 35., czego powinniśmy oczekiwać w zamian za czynienie dobra wobec bliźnich. Zwróć uwagę na to, co Pan obiecał tym, którzy czynią dobro bliźnim, nie oczekując niczego w zamian.

Jedna z zasad, jakich możemy się nauczyć z tych wersetów, mówi, że jeśli będziemy dokonywać dobrych uczynków wobec bliźnich, nie oczekując niczego w zamian, otrzymamy wspaniałą nagrodę i będziemy dziećmi Najwyższego.

Zwróć uwagę na zwrot: „synami Najwyższego będziecie” (werset 35.). Chociaż wszyscy jesteśmy dziećmi Boga, ci, którzy dokonują dobrych uczynków wobec bliźnich, tak jak czynił to Chrystus, wypełniają swój boski potencjał i stają się podobni do naszego Ojca w Niebie. Zastanów się, w jaki sposób bezinteresowne służenie bliźnim, może sprawić, że upodobnimy się do Chrystusa.

Przeczytaj Ew. Łukasza 6:36–38 i wyszukaj podane przez Jezusa przykłady tego, jak możemy czynić dobro bliźnim. Zwróć uwagę na to, że Jezus obiecał, że ludzie, którzy okazują miłosierdzie innym, powstrzymują się od niesprawiedliwego osądu i chętnie wybaczają, otrzymają Boże miłosierdzie.

Czy próbowałeś kiedyś włożyć do pudełka lub walizki więcej przedmiotów, niż mogło się w nich pomieścić? W Ew. Łukasza 6:38 nagroda, jaką otrzymamy w zamian za czynienie dobra, opisana jest słowami: „miara dobra, natłoczona, potrzęsiona i przepełniona”. W jaki sposób zwroty te opisują sposób, w jaki Ojciec Niebieski nagradza nas, kiedy służymy innym?

Jedna z prawd, jakich możemy się nauczyć z Ew. Łukasza 6:38, mówi, że kiedy szczodrze służymy bliźnim, Ojciec Niebieski jeszcze hojniej nam błogosławi. Możesz zapisać tę zasadę obok wersetu 38.

2. Zastanów się, w jaki sposób możesz szczodrze służyć bliźnim. W dzienniku do studiowania odpowiedz na poniższe pytania:

   1. W jakiej sytuacji ty lub twoi znajomi szczodrze służyliście bliźnim?

   2. W jaki sposób ty lub twoi znajomi zostaliście pobłogosławieni przez Pana, kiedy byliście szczodrzy wobec bliźnich?

   3. Co będziesz robić, aby być bardziej szczodrym wobec bliźnich?

Jednym ze sposobów na bycie bardziej szczodrym wobec bliźnich jest przestrzeganie prawa postu i składanie ofiary postnej. Twoi rodzice zapewne składają już ofiarę postną w imieniu twojej rodziny, ale jeśli jesteś w stanie, możesz robić to również sam. Kiedy będziesz starać się być bardziej szczodry wobec bliźnich, módl się do Pana o pomoc, żeby móc służyć tak, jak On.

Ew. Łukasza 7:1–10

Jezus uzdrawia sługę setnika

Z Ew. Łukasza 7:1 dowiadujemy się, że dokończywszy nauczać lud, Jezus wszedł do Kafarnaum. Przeczytaj Ew. Łukasza 7:2–5 i wyszukaj, kto poprosił Jezusa o pomoc, dowiedziawszy się, że przybył On do miasta.

Ruiny synagogi w Kafarnaum z IV i V wieku n.e.

Setnik to oficer w armii rzymskiej, który dowodził grupą 50–100 żołnierzy. Żydzi z reguły nie darzyli setników sympatią, gdyż byli oni dla nich symbolem politycznej i militarnej władzy, jaką Rzymianie sprawowali nad nimi i ich krajem. Ten setnik był jednak życzliwy Żydom.

Przeczytaj Ew. Łukasza 7:6–10 i zastanów się, w jaki sposób setnik okazał wielką wiarę w Jezusa Chrystusa i jak została ona wynagrodzona.

Z tej historii dowiadujemy się, że okazując wiarę w Jezusa Chrystusa, możemy błogosławić życie bliźnich. Możesz zapisać tę zasadę obok Ew. Łukasza 7:10.

Ew. Łukasza 7:11–18

Jezus wskrzesza z martwych syna wdowy

Nazajutrz po uzdrowieniu sługi setnika Zbawiciel dokonał kolejnego cudu. Przeczytaj Ew. Łukasza 7:11–12 i wyszukaj, co Jezus i jego uczniowie zobaczyli, zbliżając się do miasta Nain.

Dlaczego, według wersetu 12., śmierć tego młodego mężczyzny była szczególnie tragiczna dla tej kobiety?

Kobiecie nie tylko umarł jej jedyny syn, ale wcześniej straciła również męża. Poza uczuciem ogromnego smutku prawdopodobnie nie miał jej kto zapewnić bytu.

Przeczytaj Ew. Łukasza 7:13–15 i wyszukaj, co zrobił Zbawiciel, kiedy ujrzał tę pogrążoną w żałobie kobietę. Słowo nosze oznacza tutaj stojak lub katafalk, na którym składano ciało zmarłego.

Dlaczego, według wersetu 13., Jezus uzdrowił syna tej kobiety? Zwróć uwagę na to, że wdowa nie poprosiła Go, aby uzdrowił jej syna, ale Jezus zauważył, że jest w potrzebie i pomógł jej ją zaspokoić. Zwróć uwagę, że ten mężczyzna nie zmartwychwstał; pewnego dnia miał ponownie umrzeć. Jezus Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy.

Jeśli masz taką możliwość, obejrzyj film zatytułowany: „The Widow of Nain” [Wdowa z Nain] (2:22) z serii: The Life of Jesus Christ Bible Videos [Filmy biblijne o życiu Jezusa Chrystusa], który dostępny jest na stronie internetowej: LDS.org i wyszukaj, w jaki sposób Zbawiciel służył wdowie, mimo że nie poprosiła Go o pomoc.

Zastanów się, co byś czuł, gdybyś znalazł się w sytuacji tej wdowy i zobaczył, że Zbawiciel wskrzesił z martwych twojego jedynego syna?

Z tej historii uczymy się następującej zasady: Możemy naśladować Jezusa Chrystusa, okazując współczucie bliźnim i zaspokajając ich niewypowiedziane potrzeby.

W jaki sposób możemy dostrzegać potrzeby bliźnich, kiedy nam o nich nie mówią?

Prezydent Thomas S. Monson nauczał:

„Niewiele historii z posługi Pana wzrusza mnie bardziej niż przykład współczucia, jakie okazał pogrążonej w żałobie wdowie z Nain […].

Jakąż moc, łagodność i współczucie okazał nasz Pan w tenże właśnie sposób! My również możemy błogosławić, jeśli tylko będziemy naśladować Jego szlachetny przykład. Wszędzie są ku temu okazje. Potrzeba nam oczu, które dostrzegą żałosne prośby, i uszu, które usłyszą ciche błaganie złamanego serca. Tak, i duszy wypełnionej współczuciem, abyśmy mogli porozumiewać się nie tylko przy pomocy oczu, głosu i uszu, ale także w majestatyczny sposób, tak jak czynił to Zbawiciel, czyli sercem” („Meeting Life’s Challenges”, Ensign, listopad 1993, str. 71).

3. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytanie: W jakich sytuacjach ty lub członkowie twojej rodziny byliście adresatami współczucia lub służby okazanych wam przez bliźnich, nawet kiedy o nie nie prosiliście?

Przeczytaj Ew. Łukasza 7:16–18 i wyszukaj, jak ludzie zareagowali na cud, jakim było wskrzeszenie z martwych syna wdowy.

Jedną z przyczyn, dla których ludzie oświadczyli: „Prorok wielki powstał wśród nas” (Ew. Łukasza 16), były zapewne podobieństwa pomiędzy uzdrowieniem syna wdowy z Nain a przykładami ze Starego Testamentu, kiedy prorocy Eliasz i Elizeusz również wskrzesili z martwych synów innych ludzi (zob. I Ks. Królewska 17:17–24; II Ks. Królewska 4:17–22, 32–37).

Kiedy będziesz się modlić w tym tygodniu, poproś Ojca Niebieskiego, by pomógł ci dostrzegać podszepty i działać zgodnie z otrzymanymi wskazówkami, żebyś mógł zaspokajać niewypowiedziane potrzeby bliźnich. Zastanów się także, w jaki sposób możesz bardziej ofiarnie służyć, nie oczekując niczego w zamian.

4. W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

   Przestudiowałem lekcję: Ew. Łukasza 6:1–7:18 i ukończyłem ją w dniu (data).

   Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: