Część 29., Dzień 1.: List Jakuba 2–3

Część 29.: Dzień 1.

List Jakuba 2–3

Wprowadzenie

Apostoł Jakub zachęcał świętych, aby wyciągali pomocną dłoń do osób uciskanych i nauczał, że prawdziwi naśladowcy Jezusa Chrystusa nie czynią różnicy pomiędzy bogatymi a biednymi. Nauczał także na temat związku pomiędzy wiarą a uczynkami, a także tego, jak istotne jest kontrolowanie języka, którym się posługujemy. Następnie ukazał kontrast pomiędzy świeckim rozumem a mądrością, która pochodzi od Boga.

List Jakuba 2:1–13

Jakub naucza naśladowców Chrystusa, aby nie faworyzowali bogatych

Pomyśl o sytuacji, w której widziałeś, jak pewna osoba była traktowana lepiej od innych, ponieważ była popularna, nosiła modne ubrania, pochodziła z bogatej lub wpływowej rodziny, lub z innego dowolnego powodu.

Napisz w swoim dzienniku na temat tej sytuacji oraz jak się wtedy czułeś. Odpowiedz także na pytanie: Dlaczego ludzie czasami faworyzują innych?

Przeczytaj fragment: Joseph Smith Translation, James 2:1 [Tłumaczenie Józefa Smitha, List Jakuba 2:1] (w James 2:1, przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO) i odszukaj, co Jakub napisał na temat „[czynienia] różnicy pomiędzy osobami”. „[Czynić różnicę] pomiędzy osobami” oznacza faworyzowanie lub traktowanie określonej osoby lub grupy w szczególny sposób z powodu okoliczności, w jakich się znajdują lub ich cech.

Przeczytaj List Jakuba 2:2–4 i odszukaj podany przez Jakuba przykład sytuacji, w której święci nie powinni faworyzować jednych kosztem drugich.

Zastanów się nad sytuacjami we współczesnym świecie, kiedy ludzie traktują innych bardzo źle z powodu okoliczności, w których się znajdują lub ich cech.

W Liście Jakuba 2:5–7 jest mowa o tym, że Jakub zganił świętych, którzy gardzili biednymi. Przypomniał im, że Bóg wybrał biednych, którzy byli bogaci w wiarę i że to bogaci prześladowali biednych i dopuścili się bluźnierstwa przeciwko Panu.

Przeczytaj List Jakuba 2:8 i odszukaj, o czym Jakub przypomniał świętym, co powinni czynić, by unikać faworyzowania.

Dlaczego to przykazanie zostało nazwane „[królewskim] przykazaniem” (List Jakuba 2:8)?

Prezydent Marion G. Romney z Pierwszego Prezydium przemawiał na temat tych nauk Jakuba i porównał je do płacenia ofiar postnych:

„Musimy kochać naszych bliźnich jak siebie samych. Zbawiciel postawił to prawo na drugim miejscu, tuż po przykazaniu miłowania Boga [zob. Ew. Mateusza 22:37, 39]. […]

Płacąc ofiary postne, musimy pamiętać o tym królewskim przykazaniu. […]

Troszczenie się o biednych i upośledzonych oraz o tych, którzy potrzebują naszej pomocy, stanowi nasz główny cel i niezbędne wymaganie do wypełnienia królewskiego przykazania polegającego na miłowaniu bliźniego, jak siebie samego” („The Royal Law of Love”, Ensign, maj 1978, str. 95).

Dokończ następującą zasadę, której Jakub nauczał w tych wersetach: Wierni uczniowie Jezusa Chrystusa .

Zapisz tę zasadę w swoim dzienniku do studiowania pism świętych. Następnie odpowiedz na poniższe pytania:
1. W jaki sposób Zbawiciel był przykładem miłowania bliźnich pomimo okoliczności, w których się znajdowali?
2. Czy znasz kogoś, kto stara się miłować bliźnich bez względu na okoliczności, w jakich się znajdują? Co robi ta osoba, aby okazać taką miłość?

Zastanów się nad tym, w jaki sposób traktujesz bliźnich. Szukaj okazji, aby naśladować przykład Zbawiciela i miłować bliźnich bez względu na ich okoliczności.

Wyobraź sobie, że po tym, jak poznałeś nauki Jakuba na temat miłowania wszystkich bliźnich, usłyszałeś kogoś, kto uważał, że faworyzowanie niektórych osób i nieodpowiednie traktowanie pozostałych nie jest poważną sprawą. Osoba ta dodała także, że są gorsze rzeczy, które mogą czynić ludzie.

Przeczytaj List Jakuba 2:9–10 i odszukaj, dlaczego nieokazywanie bliźnim miłości bez względu na okoliczności, w jakich się znajdują, jest poważną sprawą.

Istnieje wiele przykazań i złamanie któregokolwiek z nich świadczy o tym, że złamaliśmy Boże prawo, staliśmy się nieczyści i nie możemy przebywać w obecności Boga. Można powiedzieć, że jesteśmy „[winni] wszystkiego” (List Jakuba 2:10), ponieważ konsekwencje z tym związane są takie same: oddzielenie od Boga (zob. 1 Nefi 10:21).

Z wersetów tych możemy nauczyć się następującej doktryny: Jeśli popełnimy choć jeden grzech, stajemy się winni przed Bogiem.

Choć z powodu naszego nieposłuszeństwa stajemy się nieczyści, możemy wciąż mieć nadzieję na powrót do stanu czystości. Prezydent Dieter F. Uchtdorf z Pierwszego Prezydium nauczał, w jaki sposób możemy stać się znowu czyści:

„Łaska Boża jest naszą wielką i wieczną nadzieją.

Dzięki ofierze Jezusa Chrystusa plan miłosierdzia zaspokaja wymagania sprawiedliwości [zob. Alma 42:15], ‘a dzięki temu ludzie mogą mieć wiarę dla nawrócenia się’ [Alma 34:15].

Nasze grzechy, choć mogą być jak szarłat, mogą stać się białe jak śnieg [zob. Ks. Izajasza 1:18]. Ponieważ nasz ukochany Zbawiciel ‘siebie samego złożył jako okup za wszystkich’ [I List do Tymoteusza 2:6], umożliwił nam wejście do Swojego wiecznego królestwa [zob. II List Piotra 1:11].

Wrota są otwarte!” („Dar łaski”, Ensign lub Liahona, maj 2015, str. 108).

Co musimy uczynić, aby stać się czyści poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa i dzięki temu wejść do królestwa Pana?

Proces pokonywania słabości i stawania się czystym poprzez Zadośćuczynienie Zbawiciela dokonuje się, kiedy staramy się być lepszymi ludźmi każdego dnia. Powinniśmy dążyć do upodobnienia się do Zbawiciela przez całe nasze życie.

List Jakuba 2:11 zawiera przykład nauk Jakuba z wersetu 10.. Zostało w nim podkreślone, że złamanie któregokolwiek z Bożych przykazań czyni nas grzesznikami. W Liście Jakuba 2:12–13 Jakub zachęcił wierzących, aby okazywali miłosierdzie wobec bliźnich, ponieważ jeśli nie okażą im miłosierdzia, to zostaną w taki sam sposób osądzeni.

List Jakuba 2:14–26

Jakub naucza na temat roli, jaką wiara i uczynki odgrywają w naszym zbawieniu

Ludzie używają słowa wiara w różnym znaczeniu. Niektórzy mogą go używać dla opisania czegoś, w co ktoś wierzy, inni mogą używać tego słowa dla opisania uczynków. Z Listu Jakuba 2:14–26 uczymy się o tym, jak Jakub poprawił błędne zrozumienie wiary.

Przeczytaj List Jakuba 2:14 i odszukaj, o co Jakub zapytał świętych na temat wiary.

W kontekście tego wersetu Jakub użył słowa uczynki w innym znaczeniu, niż uczynił to Apostoł Paweł. Kiedy Paweł mówił o uczynkach, miał na myśli uczynki według prawa Mojżesza. Natomiast Jakub, mówiąc o uczynkach, miał na myśli okazywanie oddania i czynienie dobra.

Przeczytaj List Jakuba 2:17–18 i odszukaj, czego Jakub uczył na temat wiary. (List Jakuba 2:17–18 to fragment z pisma świętego do opanowania. Możesz zaznaczyć go w wyróżniający się sposób, abyś w przyszłości mógł z łatwością go odnaleźć).

Co oznacza wyrażenie: „wiara, jeżeli nie ma uczynków, martwa jest” (werset 17.)?

Z wersetów tych uczymy się, że prawdziwa wiara w Jezusa Chrystusa okazywana jest przez nasze prawe uczynki.

Wróć pamięcią do swoich uczynków z poprzedniego tygodnia. Czy wiele z nich ukazało, że posiadasz prawdziwą wiarę w Jezusa Chrystusa? Czy ktoś inny mógłby z łatwością dostrzec, że posiadasz prawdziwą wiarę w Jezusa Chrystusa?

Fragment do opanowania — List Jakuba 2:17–18

Przeczytaj kilka razy List Jakuba 2:17, a następnie spróbuj wyrecytować go z pamięci. Postąp tak samo w przypadku Listu Jakuba 2:18. Sprawdź swoją znajomość tych wersetów, starając się je zapisać z pamięci w swoim dzienniku do studiowania.

List Jakuba 3

Jakub naucza świętych na temat tego, jak istotne jest trzymanie języka na wodzy

Wyobraź sobie, że wyciskasz z tubki całą pastę do zębów. Następnie wyobraź sobie, że starasz się ją wcisnąć z powrotem do środka.

W jakim sensie pasta do zębów jest podobna do słów, które wypowiadamy?

Czy kiedykolwiek powiedziałeś coś, czego później żałowałeś? Studiując List Jakuba 3:1–12, szukaj prawd, które pomogą ci wybierać słowa, które wypowiadasz.

Przeczytaj List Jakuba 3:2–4 oraz pierwsze zdanie Listu Jakuba 3:5, a następnie odszukaj, w jaki sposób Jakub opisał tych, którzy nie obrażają bliźnich swoją mową.

Zwróć uwagę na to, jak w wersecie 2. Jakub nauczał, że „jeśli kto w mowie nie uchybia”, okazuje pewien poziom samokontroli. Wyrażenie: „dopuszczamy się bowiem wszyscy wielu uchybień”, zawarte w wersecie 2., oznacza, że każdy z nas potyka się, popełnia błędy, a słowo język w wersecie 5. odnosi się do słów, które wypowiadamy.

Wędzidło (List Jakuba 3:3) to mały kawałek metalu umieszczany w pysku konia. Łączy się on z lejcami, co umożliwia jeźdźcy kierowanie koniem. Ster (List Jakuba 3:4) oznacza element statku, który umożliwia kierowanie nim.

Co, według Jakuba, lejce oraz ster mają ze sobą wspólnego?

W jaki sposób porównanie przez Jakuba tych przedmiotów do naszego języka lub słów, które wypowiadamy, może nam pomóc w zrozumieniu mocy, jaką mają nasze słowa?

Jedna z prawd, których możemy nauczyć się z tych wersetów, brzmi: Nauczenie się kontrolowania słów, które wypowiadamy, może mieć wielki wpływ na nasze życie.

W jaki sposób coś, co wydaje się nieistotne, jak np. kontrolowanie mowy, może mieć wielki wpływ na nasze życie?

Przeczytaj ostatnie zdanie z Listu Jakuba 3:5 oraz List Jakuba 3:6 i odszukaj, do czego jeszcze Jakub porównał słowa, które wypowiadamy.

Zastanów się, w jaki sposób życie może stanąć w ogniu (zob. List Jakuba 3:6) lub zostać zagrożone przez słowa, które wypowiadamy. W jaki sposób małe zmiany odnośnie do języka, jakiego używamy, mogą wywrzeć pozytywny wpływ na nasze życie? W jaki sposób takie zmiany mogą wpłynąć na życie innych?

W Liście Jakuba 3:8 jest mowa o tym, że nieujarzmiony język lub nieujarzmiona mowa są jak śmiercionośny jad. W świecie, w którym rozpowszechniona jest komunikacja elektroniczna i portale społecznościowe, należy mieć na uwadze, że przepełnione jadem czy też nieuprzejme słowa rozchodzą się w błyskawicznym tempie, niszcząc życie innych, i mogą być trwale zapamiętane w cyberprzestrzeni.

Przeczytaj List Jakuba 3:7–12 i odszukaj, do czego jeszcze Jakub porównał słowa.

Z Listu do Jakuba 3:9–10 uczymy się, że osoby podążające za Bogiem starają się używać języka dla dobrych celów, a nie po to, aby rozprzestrzeniać zło.

Po zacytowaniu Listu Jakuba 3:2–10 Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów przemawiał na temat tego, w jaki celu powinniśmy, a w jakim nie powinniśmy używać naszych słów:

„Oczywiste jest, że Jakub nie uważał, że nasze języki są zawsze grzeszne, ani że wszystko, co mówimy, jest ‘pełne śmiercionośnego jadu’. Jasne jest jednak, że sądzi, iż przynajmniej część rzeczy, które mówimy, może być niszcząca, nawet śmiercionośna — a takie oskarżenie mrozi krew w żyłach świętego w dniach ostatnich! Głos, który składa podniosłe świadectwo, wygłasza żarliwe modlitwy i śpiewa hymny Syjonu, może być tym samym głosem, który wymyśla i krytykuje, zawstydza i poniża, zadaje ból i niszczy tym samym ducha własnego i innych. […]

Tak więc, bracia i siostry, w tej długiej, wiecznej wędrówce, by stać się bardziej podobnymi do naszego Zbawiciela, postarajmy się teraz być ‘doskonałymi mężczyznami i kobietami’ [zob. List Jakuba 3:2] przynajmniej w tym jednym aspekcie — nie obrażając słowem, czy, żeby ująć to bardziej pozytywnie, przemawiając nowym językiem, językiem aniołów. Nasze słowa, tak jak nasze uczynki, powinny być przepełnione wiarą, nadzieją i miłością bliźniego, trzema wspaniałymi, chrześcijańskimi imperatywami tak rozpaczliwie potrzebnymi we współczesnym świecie. Dzięki takim słowom, wypowiedzianym pod natchnieniem Ducha, można osuszyć łzy, uleczyć serca, podnieść na duchu, przywrócić nadzieję, wzmocnić samoocenę” („Język aniołów”, Ensign lub Liahona, maj 2007, str. 16, 18).

Zastanów się nad tym, co możesz uczynić, abyś był trochę bardziej „doskonały” (List Jakuba 3:2) w dobieraniu słów, które wypowiadasz.

„To, w jaki sposób komunikujesz się z innymi, powinno odzwierciedlać to, że jesteś synem lub córką Boga. Czysty i inteligentny język jest dowodem na to, że masz jasny i zdrowy umysł. Język, który uwzniośla, dodaje innym otuchy i obdarza komplementami innych, zaprasza Ducha, aby był z tobą” (Dla wzmocnienia młodzieży [2011], str. 20).

W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:
1. W jakiej sytuacji zostałeś podniesiony na duchu lub zachęcony do czegoś przez słowa, które wypowiedziała inna osoba?
2. Jakie błogosławieństwa otrzymałeś, kiedy starałeś się kogoś podnieść na duchu lub zachęcić do czegoś dobrego za pomocą słów?

Zapisz na oddzielnej kartce swój cel, czyli to, co uczynisz, aby lepiej kontrolować to, co mówisz, oraz wykorzystywać język do prawych celów. Postaraj się osiągnąć ten cel.

W Liście do Jakuba 3:13–18 jest mowa o tym, że Jakub porównał świecką mądrość z mądrością pochodzącą „z góry” (werset 17.) lub innymi słowy — z mądrością pochodzącą od Boga. Świecka mądrość prowadzi do zazdrości (zob. werset 16.), kłótliwości (zob. werset 14.) lub sporu oraz do niepokoju (zob. werset 16.), podczas gdy mądrość pochodząca od Boga jest „czysta” i „pełna miłosierdzia” (werset 17.).

W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

Przestudiowałem lekcję: List Jakuba 2–3 i ukończyłem ją w dniu (data).

Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: