Część 10., Dzień 4.: Ew. Łukasza 8:1–10:37

Część 10.: Dzień 4.

Ew. Łukasza 8:1–10:37

Wprowadzenie

Zbawiciel kontynuował służbę w Galilei, gdzie prorokował o Swojej śmierci i Zmartwychwstaniu. Opuściwszy Galileę, Jezus udał się w kierunku Jerozolimy. W Samarii pouczał Swoich uczniów, że przyszedł, by zbawić ludzi, a nie ich zniszczyć. Nauczał także o byciu prawdziwym uczniem i przytoczył przypowieść o miłosiernym Samarytaninie.

Ew. Łukasza 8:1–9:56

Zbawiciel dokonuje cudów, naucza, przytaczając przypowieści i udaje się do Jerozolimy

Przeczytaj poniższe sytuacje. Napisz, co byś czuł i jak byś zareagował, gdybyś się w nich znalazł.

Kiedy uprzejmie prosisz swojego brata, aby pomógł ci posprzątać bałagan, ten odburkuje ci, żebyś sam to zrobił.
W trakcie planowania szkolnych zajęć kilku kolegów z klasy krytykuje i wyśmiewa jeden z twoich pomysłów.
Kiedy dzielisz się ewangelią z przyjaciółką, mówi ci, że twoje wierzenia są dziwne.

W trakcie studiowania nauk Zbawiciela zapisanych w Ew. Łukasza 8–9 wyszukaj prawdy, którymi możesz się kierować, kiedy czujesz się obrażony z powodu czynów lub słów innych ludzi.

Przeczytaj nagłówki w rozdziałach w Ew. Łukasza 8–9 i odszukaj zapisane w nich wydarzenia. Ponieważ studiowałeś je szczegółowo podczas lekcji na temat Ewangelii Mateusza i Marka, dzisiejsza lekcja skupia się na Ew. Łukasza 9:51–62.

Przeczytaj Ew. Łukasza 9:51 i odszukaj, dokąd Jezus zdecydował się udać. Zwrot „wzięty do nieba” odnosi się do zbliżającego się wówczas Wniebowstąpienia Zbawiciela.

W drodze do Jerozolimy Jezus zbliżył się wraz z uczniami do samarytańskiej wioski. Przeczytaj Ew. Łukasza 9:52–54 i wyszukaj, jak Samarytanie zareagowali na wieść, że Jezus chce wejść do wioski razem ze Swoimi uczniami.

Jaka była reakcja Jana i Jakuba na niegościnność i odrzucenie Zbawiciela przez Samarytan?

Przeczytaj Ew. Łukasza 9:55–56 i wyszukaj, co Zbawiciel powiedział Jakubowi i Janowi.

Wyjaśnij, że mówiąc: „Nie wiecie, jakiego ducha jesteście” (Ew. Łukasza 9:55), Zbawiciel zasugerował, że prośba Jakuba i Jana była niezgodna z Duchem Bożym.

Zastanów się, jakie przesadne reakcje na obraźliwe słowa lub uczynki ludzi można zaobserwować w naszych czasach. Odnieś się do sytuacji z początku lekcji i zastanów się, w jaki sposób ludzie mogą przesadnie reagować w tego rodzaju okolicznościach.

Czym różniła się reakcja Zbawiciela na odrzucenie ze strony Samarytan od reakcji Jakuba i Jana?

Jedna z prawd, jakich możemy się nauczyć z tej historii, brzmi następująco: Naśladujemy przykład Zbawiciela poprzez cierpliwe i spokojne reagowanie na zniewagi. Możesz zapisać tę prawdę w swoich pismach świętych na marginesie obok Ew. Łukasza 9:52–56.

Następująca wypowiedź Starszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnia, że obrażanie się to decyzja, a nie narzucony nam stan rzeczy:

„Kiedy uważamy lub mówimy, że zostaliśmy obrażeni, zazwyczaj mamy na myśli to, że czujemy się znieważeni, źle potraktowani, zlekceważeni lub że uczyniono nam afront. I z pewnością w naszych relacjach z innymi ludźmi miały miejsce niezręczne, krępujące, bezzasadne i podłe wydarzenia, które sprawiły, że się obrażamy. Jednakże, ostatecznie nie jest możliwe, aby inna osoba obraziła ciebie czy obraziła mnie. Być obrażonym to decyzja, jaką podejmujemy; nie jest to stan podyktowany czy narzucony nam przez kogoś lub przez coś […].

Jeśli ktoś mówi lub robi coś, co uważamy za obraźliwe, naszym naczelnym obowiązkiem jest nie obrażać się, a następnie porozmawiać z tą osobą na osobności, szczerze i bezpośrednio. Taka postawa zaprasza natchnienie od Ducha Świętego i pozwala na wyjaśnienie nieporozumień i zrozumienie prawdziwych intencji tej osoby” („Na niczym się nie potkną”, Ensign lub Liahona, listopad 2006, str. 90, 92).

Przypomnij sobie sytuacje z początku lekcji. W dzienniku do studiowania odpowiedz na poniższe pytania:
1. Jakie potencjalne niebezpieczeństwo lub szkoda może wyniknąć z decyzji, by się w tych sytuacjach obrazić?
2. W jaki sposób możesz naśladować Zbawiciela w każdej z tych sytuacji?
3. Jakie błogosławieństwa możesz otrzymać, jeśli zdecydujesz się reagować na zniewagi z cierpliwością i wytrwałością?

Zastanów się, czy kiedyś zdecydowałeś się obrazić z powodu słów lub czynów innej osoby. Postaw sobie cel, że będziesz naśladować Zbawiciela, decydując się z cierpliwością i wytrwałością reagować na zniewagi. Możesz opowiedzieć o swoim celu komuś z rodziny lub koledze, aby mogli ci pomóc go osiągnąć.

Uwaga: Staranie się, aby z cierpliwością i opanowaniem reagować na wyrządzone ci krzywdy, nie oznacza, że powinieneś pozwalać na dalsze seksualne lub fizyczne wykorzystywanie, molestowanie czy znęcanie się nad tobą. Jeśli padłeś ofiarą tego rodzaju przemocy, natychmiast umów się na spotkanie ze swoim biskupem lub prezydentem gminy, by otrzymać pomoc i radę.

Ew. Łukasza 9:57–62

Jezus uczy o byciu prawdziwym uczniem

Policz znajdujące się poniżej kółka. W trakcie liczenia śpiewaj swój ulubiony hymn.

Czy trudno było ci jednocześnie liczyć kółka i śpiewać?

Zastanów się, w czym odwracanie uwagi śpiewem w czasie liczenia kółek przypomina staranie się, by podążać za Jezusem Chrystusem.

W trakcie studiowania Ew. Łukasza 9 zastanów się, w jaki sposób możesz przezwyciężyć wpływy, które rozpraszają twoją uwagę lub uniemożliwiają ci podążanie za Zbawicielem.

Przeczytaj Ew. Łukasza 9:57–58 i odszukaj, co Jezus powiedział człowiekowi, który chciał zostać Jego uczniem.

Zwrot mówiący, że „Syn Człowieczy nie ma, gdzie by głowę skłonił” ukazuje, że tryb życia Zbawiciela nie był łatwy ani wygodny.

Przeczytaj Ew. Łukasza 9:59–60 i wyszukaj, co chciał uczynić drugi człowiek, zanim zaczął podążać za Zbawicielem?

Jezus nie sugerował, że żałoba po śmierci bliskiej nam osoby lub uczczenie jej pamięci w trakcie pogrzebu jest czymś złym (zob. NiP 42:45). Jednakże przekazał w ten sposób ważną lekcję na temat bycia uczniem. Czego możemy dowiedzieć się z zapisanej w Ew. Łukasza 9:60 odpowiedzi Zbawiciela na temat tego, jakie priorytety powinien mieć prawdziwy uczeń?

Przeczytaj Ew. Łukasza 9:61–62 i wyszukaj, co Zbawiciel powiedział trzeciemu człowiekowi, który chciał być Jego uczniem.

Poniższa wypowiedź Prezydenta Howarda W. Huntera wyjaśnia nam porównanie z Ew. Łukasza 9:62 o przykładaniu ręki do pługa i nieoglądaniu się wstecz: „Aby wykopać prostą bruzdę [lub radlinę], oracz musi skupiać swój wzrok na punkcie przed sobą. Sprawia to, że trzyma się właściwego kursu. Jeśli jednak zdarzy mu się spojrzeć wstecz, żeby zobaczyć skąd przyszedł, wzrasta prawdopodobieństwo, że z niego zboczy. Wynikiem czego stają się nierówne i nieregularne bruzdy […]. Kiedy skupiamy swoje wysiłki na tym, co znajduje się przed, a nie za nami — na życiu wiecznym i radości zbawienia — z pewnością je uzyskamy” („Am I a ‘Living’ Member?” Ensign, maj 1987, str. 17).

Zastanów się, jakie są podobieństwa pomiędzy byciem uczniem Jezusa Chrystusa a przykładaniem ręki do pługa i nieoglądaniem się wstecz.

Jedna z zasad, jakich uczymy się z nauki, jakiej Zbawiciel udzielił tym mężczyznom, mówi, że aby być prawdziwym uczniem Jezusa Chrystusa, nie możemy pozwolić, żeby coś stało się dla nas ważniejsze od Niego.

Zastanów się, dlaczego czasami przedkładamy inne sprawy nad obowiązki, które spoczywają na nas jako na uczniach Jezusa Chrystusa.

Starszy Richard G. Scott z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał: „Szatan posiada potężne narzędzie, którego używa przeciw dobrym ludziom. Jest nim odwrócenie uwagi. On chciałby, żeby dobrzy ludzie wypełnili życie ‘dobrymi rzeczami’ tak, żeby nie było miejsca na to, co naprawdę istotne” („Uczyńcie pierwszym to, co najważniejsze”, Ensign, maj 2001, str. 7).

Aby przemyśleć, co może powstrzymywać cię przed całkowitym podążaniem za Jezusem Chrystusem, przerysuj do swojego dziennika do studiowania następującą tabelkę. Następnie wypisz w niej cztery lub pięć obowiązków ucznia Jezusa Chrystusa (na przykład: służba bliźnim, dzielenie się ewangelią, regularne uczęszczanie do Kościoła lub płacenie dziesięciny). Przy każdym obowiązku wypisz przykłady innych ważnych spraw, które można nad niego przedłożyć.

Obowiązki ucznia Jezusa Chrystusa	Inne ważne sprawy

W dzienniku do studiowania opisz sytuację, w której widziałeś, jak ktoś decyduje się odłożyć na bok inne cele i priorytety, żeby podążać za Zbawicielem.

Zastanów się, co przedkładasz w swoim życiu nad podążanie za Jezusem Chrystusem i Jego naukami. Napisz na kartce cel dotyczący tego, co będziesz robić, aby uczynić Zbawiciela i Jego ewangelię priorytetem w życiu. Umieść kartkę w widocznym miejscu, byś mógł na nią codziennie patrzeć.

Ew. Łukasza 10:1–24

Pan powołuje, uprawnia i poucza siedemdziesiątych

Przeczytaj Ew. Łukasza 10:1–2 i wyszukaj, kogo Pan powołał do pomocy w Swoim dziele.

Słowo siedemdziesiąci w Ew. Łukasza 10:1 odnosi się nie tylko do liczby sług posłanych przez Jezusa, ale także do urzędu w kapłaństwie. Ten sam urząd w kapłaństwie istnieje w przywróconym Kościele w naszych czasach. W naszych czasach istnieje osiem kworów siedemdziesiątych, aczkolwiek jedynie członkowie pierwszych dwóch są powołani jako przedstawiciele Władz Naczelnych. Ich praca polegająca na głoszeniu ewangelii i administrowaniu Kościołem wykonywana jest pod kierownictwem Kworum Dwunastu Apostołów i Prezydium Siedemdziesiątych.

Z tych wersetów dowiadujemy się, że oprócz Apostołów Pan powołuje innych robotników, aby Go reprezentowali i pomagali Mu w Jego pracy. Jak myślisz, dlaczego Pan powołuje innych ludzi, aby Go reprezentowali i Mu pomagali?

Ew. Łukasza 10:3–24 zawiera instrukcje, jakie Pan przekazał siedemdziesiątym odnośnie do tego, jak mają wykonywać swoje obowiązki. Siedemdziesiąci zdali później Jezusowi sprawozdanie ze swojej pracy, a On udzielił im dodatkowych wskazówek i radował się z nimi. Zwróć uwagę na to, że Ew. Łukasza 10:10–11 zawiera instrukcje, jakie Pan przekazał siedemdziesiątym, które różnią się od instrukcji, jakie otrzymują misjonarze w naszych czasach. Siedemdziesiąci byli upoważnieni, żeby strząsać ze stóp proch miasta jako świadectwo przeciwko tym, którzy ich nie przyjmują. W dzisiejszych czasach czyni się to jedynie w wyjątkowych okolicznościach i tylko pod kierownictwem Pierwszego Prezydium. Pełnoetatowi misjonarze nie mają upoważnienia, żeby to robić według własnego uznania.

Ew. Łukasza 10:25–37

Jezus przytacza przypowieść o miłosiernym Samarytaninie

Przeczytaj Ew. Łukasza 10:25 i znajdź pytanie, jakie uczony w zakonie zadał Zbawicielowi, żeby go kusić lub wypróbować.

Jak byś odpowiedział, gdyby ktoś zadał ci to pytanie?

Przeczytaj Ew. Łukasza 10:26–28 i wyszukaj, w jaki sposób Zbawiciel odpowiedział na pytanie uczonego w zakonie.

Uzupełnij następującą zasadę na podstawie tego, co przeczytałeś w Ew. Łukasza 10:25–28: Aby otrzymać życie wieczne, musimy .

Przeczytaj Ew. Łukasza 10:29 i wyszukaj, jakie pytanie zadał Jezusowi uczony w zakonie.

Aby odpowiedzieć na pytanie uczonego w zakonie, Zbawiciel przytoczył przypowieść o Samarytaninie (zob. Ew. Łukasza 10:30–35). W czasach Nowego Testamentu Żydzi i Samarytanie żywili wobec siebie nawzajem głęboką nienawiść (zob. Bible Dictionary, „Samaritans”). Obie grupy dokładały wszelkich starań, aby się nawzajem unikać.

Przeczytaj Ew. Łukasza 10:30–37 i wyszukaj, kto według tej przypowieści jest naszym bliźnim.

Prezydent Thomas S. Monson powiedział, że powinniśmy pamiętać przypowieść o miłosiernym Samarytaninie, kiedy zastanawiamy się, jak powinniśmy traktować osoby, które potrzebują naszej pomocy:

„Każdy z nas w podróży przez doczesne życie będzie przemierzał własną drogę do Jerycha. Czego wtedy doświadczycie? Czego doświadczę ja? Czy zawiodę i nie zobaczę człowieka, który wpadł w ręce zbójców i potrzebuje mojej pomocy? A wy? Czy dostrzegę poranionego i usłyszę jego wołanie, ale nie będę chciał pomóc? A wy? A może będę tym, który dostrzeże, usłyszy, zatrzyma się i pomoże? A wy?

Jezus dał nam przykład tego, jak powinniśmy postępować: ‘Idź i ty czyń podobnie’. Gdy jesteśmy posłuszni tym słowom, perspektywa radości otwiera się przed nami. Niewiele rzeczy może jej dorównać i nic nie może jej przewyższyć.

Droga do Jerycha może nie być wyraźnie oznaczona. A ranni nie muszą wołać, żebyśmy ich usłyszeli. Kiedy kroczymy śladami miłosiernego Samarytanina, stąpamy po ścieżce, która wiedzie ku doskonałości” („Your Jericho Road”, Ensign, luty 1989, str. 2, 4).

Wyobraź sobie, że masz kolegę, któremu trudno jest kochać osobę, która go irytuje, rozczarowuje lub złości. W dzienniku do studiowania napisz krótki list do tego kolegi z wyjaśnieniem, czego możemy się nauczyć z tej przypowieści o miłowaniu bliźnich i w jaki sposób możemy starać się naśladować miłosiernego Samarytanina.
W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

Przestudiowałem lekcję: Ew. Łukasza 8:1–10:37 i ukończyłem ją w dniu (data).

Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: