Część 13.: Dzień 4.
Ew. Jana 5–6
Wprowadzenie
Jezus wziął udział w uczcie (zapewne było to święto Paschy) w Jerozolimie i uzdrowił chorego przy sadzawce Betezda. Opisał inne osoby, które świadczyły o Jego boskości. Po powrocie do Galilei w cudowny sposób nakarmił tłum liczący ponad 5 tysięcy osób i nauczał, że jest Chlebem Żywota.
Ew. Jana 5:1–30
Jezus uzdrawia niedołężnego mężczyznę w Sabat i naucza o Swojej zależności od Ojca
Przypomnij sobie sytuację, w której zniszczyłeś coś ważnego lub cennego.
Jako dzieci Ojca Niebieskiego, wszyscy jesteśmy ważni i mamy wielką wartość. Jednakże z powodu naszych wyborów lub przeciwności, z którymi się zmagamy, czasami możemy czuć się rozbici lub bez wartości.
W jakim sensie dana osoba może czuć się rozbita w sensie duchowym, fizycznym lub emocjonalnym?
Zastanów się nad chwilami, w których się tak czułeś. Przestudiuj Ew. Jana 5:1–9 i odszukaj prawdę, która cię pocieszy lub da ci nadzieję, kiedy będziesz czuł się rozbity.
W Ew. Jana 5:1 czytamy, że po tym, jak Jezus Chrystus służył w Galilei, udał się do Jerozolimy, aby wziąć udział w żydowskim święcie. Prawdopodobnie było to święto Paschy (zob. Ew. Jana 5:1, przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO). Podczas pobytu w Jerozolimie udał się do sadzawki znajdującej się przy świątyni.
Przeczytaj Ew. Jana 5:2–4 i odszukaj, kto gromadził się wokół sadzawki i na co czekał.
Słowa: chorzy, ślepi, chromi i wycieńczeni w wersecie 3. oznaczają osoby niedołężne, słabe lub w jakiś sposób kalekie. Prawdopodobnie do sadzawki wpływał od czasu do czasu strumyk, który rozbudzał zazwyczaj nieporuszoną taflę wody (zob. Bible Dictionary, „Bethesda”) [w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO].
Starszy Bruce R. McConkie, członek Kworum Dwunastu Apostołów, nauczał: „Nie ulega wątpliwości, że sadzawka Betezda była źródłem wód mineralnych i miała pewne właściwości lecznicze. Jednakże pogląd, że do sadzawki zstępował anioł i poruszał wodą, dzięki czemu pierwsza osoba, która do niej wchodziła, była uzdrawiana, to zwykły przesąd. Cuda polegające na uzdrowieniu nie dzieją się w taki sposób” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 1:188).
Wyobraź sobie scenę, w której wokół sadzawki leży wiele osób mających nadzieję, że zostaną uzdrowione, jeśli tylko jako pierwsze wejdą do wody.
Przeczytaj Ew. Jana 5:5–7 i odszukaj, kogo Zbawiciel ujrzał leżącego przy sadzawce.
Co te wersety mówią na temat mężczyzny, którego ujrzał Zbawiciel? Dlaczego ten mężczyzna nigdy nie mógł wejść do wody jako pierwszy?
Przeczytaj Ew. Jana 5:8–9 i odszukaj, co Zbawiciel uczynił dla tego człowieka.
Możesz podkreślić w wersecie 9. wyrażenie: „ten człowiek odzyskał zdrowie”. To uzdrowienie miało miejsce przy sadzawce Betezda. Słowo Betezda może być tłumaczone jako „dom miłosierdzia” (Bible Dictionary, „Bethesda”). Miłosierdzie oznacza współczucie lub dobroć. Największym aktem miłosierdzia było Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa.
Dlaczego Betezda była odpowiednią nazwą dla tego miejsca, szczególnie po tym, jak Zbawiciel uzdrowił tam tego mężczyznę?
W jakim sensie każdy z nas może być jak ten mężczyzna na brzegu sadzawki Betezda?
Jedna z prawd, której uczymy się z uzdrowienia przez Zbawiciela tego mężczyzny, brzmi: Dzięki mocy i miłosierdziu Jezusa Chrystusa, możemy zostać uzdrowieni.
Aby zrozumieć tę prawdę, przeczytaj następującą wypowiedź Starszego Merrilla J. Batemana, Siedemdziesiątego, i zwróć uwagę na to, co powiedział on na temat tego, że Zbawiciel może ciebie uzdrowić: „Tak samo, jak ten chromy mężczyzna na brzegu sadzawki Betezda potrzebował uzdrowienia od kogoś silniejszego od siebie (zob. Ew. Jana 5:1–9), tak my jesteśmy zależni od cudów zadośćuczynienia Chrystusa, by nasze dusze zostały uzdrowione od żalu, smutku i grzechu […]. Dzięki Chrystusowi złamane serca zostają naprawione, a spokój zajmuje miejsce strachu i smutku” („The Power To Heal from Within”, Ensign, maj 1995, str. 13).
Ważne jest, by pamiętać, że możemy zostać uzdrowieni albo w tym życiu, albo w życiu przyszłym, a wszystko zgodnie z czasem Pana.
-
Przypomnij sobie chwile, w których byłeś świadkiem lub odczułeś moc, miłosierdzie i współczucie Jezusa Chrystusa, które pomogło tobie lub innej osobie rozbitej w sensie duchowym, fizycznym lub emocjonalnym. W dzienniku do studiowania zapisz następujące zdanie, a następnie je dokończ: Wiem, że Zbawiciel jest miłosierny i pełen współczucia, ponieważ…
W Ew. Jana 5:10–30 czytamy, że Zbawiciel spotkał tego mężczyznę w świątyni i przykazał mu, aby więcej nie grzeszył. Kiedy przywódcy żydowscy dowiedzieli się, że Jezus uzdrowił tego człowieka w Sabat, prześladowali Zbawiciela i starali się Go zabić. Jezus nauczał ich, że uzdrawiając tego człowieka, wypełnił dzieło Ojca Niebieskiego. Następnie Zbawiciel nauczał na temat Swojej zależności od Ojca. Nauczał także, że ci, którzy znajdują się w świecie duchów, będą wkrótce nauczani ewangelii.
Ew. Jana 5:31–47
Jezus naucza na temat wielu świadków, którzy świadczą o Jego boskości
Przypomnij sobie sytuację, w której ktoś powiedział ci coś, w co trudno było ci uwierzyć.
W jaki sposób prawdziwość jakiegoś stwierdzenia jest wzmocniona dzięki świadectwu więcej niż jednej osoby?
Przeczytaj Ew. Jana 5:31 i odszukaj, co Zbawiciel powiedział na temat Jego własnego świadectwa o Jego zależności od Ojca Niebieskiego.
Joseph Smith Translation [Tłumaczenie Józefa Smitha] wyjaśnia Ew. Jana 5:31–32:
„Wydaję więc świadectwo o sobie i jest ono prawdziwe.
Gdyż nie jestem sam, jest inny, który wydaje o mnie świadectwo” (Joseph Smith Translation, John 5:32–33).
Zbawiciel nauczał Żydów, że mieli innych świadków prócz Niego samego.
Przeczytaj poniższe wersety i odszukaj innych świadków, którzy świadczyli o boskości Jezusa:
Pomimo wielu świadectw o Jezusie Chrystusie przywódcy żydowscy nie wierzyli w Jego boskość. Zwróć uwagę na to, że w Ew. Jana 5:39 Jezus, mówiąc o pismach świętych, rzekł: „bo sądzicie, że w nich macie żywot wieczny”. „W czasach Jezusa Żydzi studiowali pisma święte i wierzyli, że dzięki temu otrzymają życie wieczne […]. Zbawiciel starał się wyprostować to błędne wierzenie, ucząc, że pisma święte, które Żydzi uznawali za najwyższy autorytet, świadczyły o tym, że to nie w nich tkwi życie wieczne, ale w naśladowaniu Jezusa Chrystusa. Żydzi nie potrafili także zrozumieć, że pisma święte są słowami Chrystusa, a ich celem jest przyprowadzić do Niego ludzi, gdyż jest On ostatecznym źródłem prawdy i życia” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 219–220).
Przeczytaj Ew. Jana 5:40 i odszukaj, co musieli uczynić Żydzi, aby otrzymać życie wieczne.
Czego nie chcieli uczynić Żydzi, mimo że studiowali pisma święte, a co pomogłoby im w otrzymaniu życia wiecznego?
Uzupełnij poniższą zasadę w oparciu o to, czego nauczyłeś się z nauk Zbawiciela w Ew. Jana 5:39–40: Jedynie poprzez przyjście do możemy otrzymać życie wieczne.
Pamiętaj o tym, że życie wieczne oznacza stanie się podobnym do Ojca Niebieskiego i pozostanie na zawsze z godnymi członkami naszych rodzin w Jego obecności. Aby otrzymać ten dar, musimy przyjść do Jezusa Chrystusa, rozwijając wiarę w Niego, pokutując za grzechy, otrzymując obrzędy ewangelii, szanując zawarte przez nas przymierza i przestrzegając przykazań Pana.
Zastanów się, dlaczego przyjście do Jezusa Chrystusa jest niezbędne do otrzymania życia wiecznego.
-
Pomyśl, co uczynisz, aby zbliżyć się do Zbawiciela i otrzymać życie wieczne.
Ew. Jana 6:1–59
Jezus naucza, że jest Chlebem Żywota
W Ew. Jana 6:1–13 czytamy, że po powrocie do Galilei Jezus w cudowny sposób nakarmił tłum liczący ponad 5 tysięcy osób, mając jedynie pięć bochenków chleba i dwie małe ryby. (Studiowałeś to wydarzenie podczas lekcji dotyczącej Ew. Mateusza 14 i Ew. Marka 6).
Przeczytaj Ew. Jana 6:14–15 i odszukaj, co ludzie pragnęli uczynić po tym, jak Jezus ich w cudowny sposób nakarmił.
Żydowska tradycja za czasów Jezusa głosiła, że Mesjasz, czyli Król Izraela, miał nakarmić swój lud chlebem z nieba.
W Ew. Jana 6:16–21 jest zapisane, że Zbawiciel posłał Swoich uczniów na drugą stronę Jeziora Galilejskiego, a w nocy, kiedy uczniowie zmagali się, wiosłując pod wiatr, przyszedł do nich, stąpając po wodzie. Jan, zapisując to wydarzenie, podkreślił, że kiedy uczniowie przyjęli Go „chętnie” do swej łodzi, „od razu” przybili do brzegu (Ew. Jana 6:21). Kiedy chętnie przyjmujemy Zbawiciela i Jego nauki, On prowadzi nas poprzez trudy życia śmiertelnego.
Ew. Jana 6:22–59 opisuje, że wielu ludzi, których Jezus nakarmił w cudowny sposób, udało się do Kafarnaum, poszukując Go i pragnąc, by ponownie nakarmił ich chlebem. Niektórzy szemrali przeciwko Zbawicielowi, ponieważ nauczał, że jest chlebem, który zstąpił z nieba. Nauczał, że jest Chlebem Żywota i że jeśli ludzie do Niego przyjdą i przyjmą Jego nauki i Zadośćuczynienie, otrzymają życie wieczne.
Ew. Jana 6:60–71
Piotr świadczy o tym, że Jezus posiada słowa życia wiecznego
Przypomnij sobie sytuację, w której musiałeś podjąć decyzję pomiędzy kontynuowaniem czegoś trudnego a poddaniem się.
Po tym, jak Jezus nauczał, że jest Chlebem Żywota, kilkoro z Jego uczniów stanęło przed decyzją, czy nadal za Nim podążać, czy też nie. Przeczytaj Ew. Jana 6:60, 66 i odszukaj, jak na nauki Jezusa zareagowało wielu Jego uczniów.
Wyrażenie: „twarda to mowa” w wersecie 60. oznacza, że czuli oni, iż nauki Jezusa były zbyt trudne do przestrzegania.
Które z nauk Jezusa Chrystusa mogą być trudne do przestrzegania przez niektóre osoby we współczesnym świecie? (Jeśli zaistnieje taka potrzeba, w broszurze Dla wzmocnienia młodzieży oszukaj nauki, które mogą stanowić wyzwanie dla niektórych młodych ludzi).
Przeczytaj Ew. Jana 6:67–69 i odszukaj pytanie, które Jezus zadał Swoim Apostołom i jak na nie odpowiedział Piotr.
Jedna z prawd, jakiej możemy nauczyć się z odpowiedzi Piotra, brzmi: Silne świadectwo o Jezusie Chrystusie pomoże nam pozostać wiernymi w okresie, kiedy podążanie za Zbawicielem lub życie zgodnie z Jego naukami może być trudne. Możesz zapisać tę prawdę w swoich pismach świętych obok Ew. Jana 6:67–69.
-
-
Przestudiowałem lekcję: Ew. Jana 5–6 i ukończyłem ją w dniu (data).
Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: