Dzieje Apostolskie 23–28

Wprowadzenie

Po aresztowaniu w Jerozolimie Paweł został zabrany do Cezarei, gdzie bronił się przed fałszywymi oskarżeniami, stojąc przed kilkoma przywódcami rzymskimi. Opowiadał o swoim nawróceniu i składał świadectwo o Jezusie Chrystusie. Gdy jako więzień podróżował do Rzymu, Paweł został rozbitkiem na wyspie, gdzie nie odniósł żadnych obrażeń po ukąszeniu przez jadowitego węża, i uzdrowił wielu chorych. W końcu został zabrany do Rzymu. Tam został osadzony w areszcie domowym na dwa lata, i nauczał oraz składał świadectwo o Jezusie Chrystusie.

Dzieje Apostolskie 23–26

Paweł jest prześladowany, uwięziony i przesłuchiwany przed królem Agryppą.

schemat, ścieżka przyjścia do Jezusa Chrystusa i odejścia od Niego

Jakie błogosławieństwa otrzymałeś dzięki postępowaniu według przykazań i nauk Boga?

Co może spowodować, że ktoś odwróci się od Boga i przestanie żyć według Jego przykazań i nauk?

Zastanów się nad tym, czym może skutkować odwrócenie się i oddalenie od Boga.

Kiedy będziesz studiować Dzieje Apostolskie 23–26, odszukaj prawdy, które pomogą ci, gdy będziesz mieć wrażenie, że oddaliłeś się od Boga i Jego błogosławieństw.

Pamiętaj, że Paweł został aresztowany przed świątynią w Jerozolimie i przyprowadzony przed przywódców żydowskich (zob. Dzieje Apostolskie 21:30–33; 22:23–30). Z Dziejów Apostolskich 23–25 dowiadujemy się o jego spotkaniu z przywódcami żydowskimi i o jego uwięzieniu. Gdy Paweł był w więzieniu, Pan przyszedł go pocieszyć i dodać mu otuchy (zob. Dzieje Apostolskie 23:11). Rzymski dowódca, który aresztował Pawła, wysłał go do Cezarei, aby zapobiec zabiciu go przez grupę żydowskich spiskowców. Przed namiestnikiem rzymskim, Feliksem, Paweł oświadczył, że jest niewinny. Feliks, choć przekonany o niewinności Pawła, więził go w areszcie domowym przez dwa lata. Nowym rzymskim namiestnikiem Judei, po Feliksie, został Festus, a król Herod Agryppa, który zarządzał obszarem zlokalizowanym w północnowschodniej części Jeziora Galilejskiego, odwiedził Festusa i chciał usłyszeć o sprawie Pawła. Wtedy Paweł został przyprowadzony przed króla Agryppę.

Przeczytaj Dzieje Apostolskie 26:4–11 i odszukaj, w jaki sposób Paweł przedstawił swoją przeszłość królowi Agryppie.

Według zapisu w Dziejach Apostolskich 26:12–16, Paweł ponownie opowiedział wizję z drogi do Damaszku, w której zobaczył Zbawiciela.

Przeczytaj Dzieje Apostolskie 26:16–18 i odszukaj misję, którą Pan zlecił Pawłowi. Słowo współudział, użyte w wersecie 18., oznacza otrzymanie wstępu do celestialnego królestwa Boga.

Zastanów się nad poniższymi pytaniami: Co, twoim zdaniem, pomaga otworzyć oczy w sensie duchowym? Co może pomóc komuś w odwróceniu się od ciemności i zwróceniu się ku światłu i przykazaniom oraz błogosławieństwom Boga?

Przeczytaj Dzieje Apostolskie 26:19–23 i odszukaj, co powiedział Paweł o tym, czego nauczał Żydów i ludzi innych narodów o tym, co muszą robić, aby otrzymać błogosławieństwa wspomniane w wersecie 18.

Czego, według wersetu 20., nauczał Paweł zarówno Żydów, jak i ludzi innych narodów?

Prawda, której możemy się nauczyć z tych wersetów, brzmi: Jeśli odpokutujemy i zwrócimy się ku Bogu, możemy pokonać moc Szatana w naszym życiu, otrzymać wybaczenie grzechów i zakwalifikować się do królestwa celestialnego. Możesz zapisać tę prawdę w swoich pismach świętych obok fragmentu: Dzieje Apostolskie 26:18–20.

Aby zrozumieć tę zasadę, przeczytaj następującą wypowiedź Starszego Neila L. Andersena z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Kiedy grzeszymy, odwracamy się od Boga. Kiedy odpokutowujemy, ponownie zwracamy się ku Bogu.

Zaproszenie do pokuty z rzadka jest głosem reprymendy, lecz raczej pełną miłości prośbą, by „zawrócić” i powrócić do Boga [zob. Helaman 7:17]. Jest to wezwanie kochającego Ojca i Jego Jednorodzonego Syna, abyśmy bardziej niż do tej pory wznieśli się na wyższe poziomy życia, abyśmy się zmienili i poczuli szczęście płynące z przestrzegania przykazań” („Odpokutujcie […], abym mógł was uzdrowić”, Ensign lub Liahona, listopad 2009, str. 40).

Schemat, ścieżka oddalania się i powrotu do Jezusa Chrystusa

W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytanie: Co możemy osiągnąć, w oparciu o to, czego dowiedziałeś się z nauk Pawła i Starszego Andersena, kiedy odpokutujemy i zwrócimy się ku Ojcu Niebieskiemu i Jezusowi Chrystusowi?

Podczas studiowania dalszej części Dziejów Apostolskich 26 odszukaj, co uniemożliwiało Festusowi i królowi Agryppie w pokucie, zwróceniu się do Boga i nawróceniu do Jezusa Chrystusa.

Przeczytaj Dzieje Apostolskie 26:24–29 i odszukaj, w jaki sposób Festus i król Agryppa zareagowali na nauki Pawła i jego świadectwo o Zbawicielu. W poniższej tabeli zapisz określenia, które opisują ich reakcje na nauki Pawła:

Reakcje na nauki Pawła
Festus	Król Agryppa

Zauważ, że Festus nie wierzył w nauki Pawła. Król Agryppa wierzył w słowa proroków, ale nie chciał się w pełni zaangażować ani zostać chrześcijaninem.

Paweł i król Agryppa — Paweł przed królem Agryppą

Prawda, której możemy nauczyć się od Festusa i króla Agryppy, brzmi: Aby zostać nawróconym do Jezusa Chrystusa, musimy zdecydować, że będziemy wierzyć w ewangelię i żyć według niej.

Przeczytaj poniższą wypowiedź Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Pierwszego Prezydium i odszukaj, czego nauczał on o zaangażowaniu się:

„Dwaj młodzi bracia stali na skraju niewielkiego urwiska nad brzegiem przejrzystych fal błękitnego jeziora. Było to popularne miejsce skoków do wody, a bracia często rozmawiali o tym, że chcieliby wykonać skok — widzieli, jak robili to inni.

Chociaż obaj chcieli skoczyć, żaden z nich nie chciał być pierwszy. Urwisko nie było wysokie, ale im bardziej chłopcy pochylali się do przodu, tym odległość wydawała się im większa, co odbierało im odwagę.

Wreszcie jeden z braci postawił stopę na brzegu urwiska i zamaszyście ruszył naprzód. W tym samym momencie jego brat wyszeptał: ‘Może powinniśmy poczekać do następnego lata’.

Pierwszy zaś, ciągnięty już w dół siłą rozpędu, odpowiedział: ‘Bracie, zaangażowałem się!’

Z pluskiem wpadł do wody, a potem szybko wynurzył się ze zwycięskim uśmiechem na twarzy. Drugi brat niezwłocznie poszedł w jego ślady. Później razem śmiali się z ostatnich słów, które pierwszy z nich wypowiedział, zanim wpadł do wody: ‘Bracie, zaangażowałem się’.

Ze zobowiązaniem jest trochę tak, jak ze skokiem do wody. Albo jest się w pełni zaangażowanym albo nie. Albo dąży się naprzód, albo stoi w miejscu. Nie ma innej opcji. Jako członkowie Kościoła musimy zadać sobie pytanie: ‘Skoczę czy będę tylko stać na skraju urwiska? Zrobię krok naprzód czy zaledwie wybadam temperaturę wody koniuszkami palców u nóg?’ […].

Ci, którzy są tylko trochę zaangażowani, mogą spodziewać się, że otrzymają tylko trochę błogosławieństw świadectwa, radości i szczęścia. Okna niebios mogą być dla nich tylko trochę otwarte […].

Na swój sposób każdy z nas stoi na urwisku nad brzegiem wody, w punkcie, w którym trzeba się zdecydować. Moją modlitwą jest, abyśmy mieli wiarę, ruszyli naprzód, odważnie stawili czoła naszym obawom i wątpliwościom i powiedzieli sobie ‘Zaangażowałem się’”. („Brother, I’m Committed”, Ensign, lipiec 2011, str. 4–5).

Dlaczego, według Prezydenta Uchtdorfa, ważne jest, aby być w pełni oddanym, a nie tylko „trochę zaangażowanym” w życie w zgodzie z ewangelią?

W dzienniku do studiowania wykonaj jedno lub oba poniższe ćwiczenia:
1. Napisz, w jaki sposób twoje zobowiązanie do życia według przykazań i zasad ewangelii pomogło we wzmocnieniu twojego nawrócenia ku Jezusowi Chrystusowi.
2. Przygotuj listę przykazań lub zasad ewangelii, których, twoim zdaniem, w pełni przestrzegasz. Określ wszelkie zasady ewangelii, które według ciebie przestrzegasz prawie, ale nie do końca. Zapisz cel związany z tym, co możesz zrobić, aby zwiększyć twoje zrozumienie oraz zobowiązanie do przestrzegania jednej z tych zasad.

Módl się o pomoc, gdy dążysz do prawdziwego nawrócenia do Jezusa Chrystusa, starając się pełniej żyć według Jego ewangelii.

W Dziejach Apostolskich 26:30–32 czytamy, że Festus i król Agryppa uznali Pawła za niewinnego i chcieli go uwolnić, ale ponieważ Paweł odwołał się do cesarza, musieli wysłać go do Rzymu.

Dzieje Apostolskie 27–28

Paweł zostaje zabrany do Rzymu, gdzie naucza i składa świadectwo o Jezusie Chrystusie

Starszy Neil L. Andersen z Kworum Dwunastu Apostołów określił życiowe wyzwania i próby, jako „duchowe wichry” (zob. „Duchowe wichry”, Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 18–21).

Zastanów się nad przykładami prób i trudności, które można przyrównać do „wichrów” w życiu człowieka.

Gdy będziesz studiować Dzieje Apostolskie 27–28, odszukaj zasadę, która pomoże ci przetrwać duchowe wichry, z którymi się zmagasz.

Dzieje Apostolskie 27 zawierają opis tego, jak Paweł drogą morską został zabrany do Rzymu w czasie zimowych miesięcy. W czasie burzy statek został zniszczony, a Paweł i inni pasażerowie statku zostali rozbitkami na Malcie (zob. Bible Maps [Atlas biblijny], mapa nr 13, „The Missionary Journeys of the Apostle Paul” [Podróże misyjne Apostoła Pawła] w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).

Przeczytaj Dzieje Apostolskie 28:1–10 oraz Dzieje Apostolskie 28:16–24 i odszukaj, czego Paweł doświadczył na wyspie i w Rzymie. W dzienniku do studiowania wykonaj ilustrację i napisz nagłówek do gazety, który podsumowuje wydarzenia opisane w każdym z tych fragmentów.

Zastanów się nad próbami Pawła, opisanymi w Dziejach Apostolskich 23–28: był niesłusznie uwięziony, został rozbitkiem, ukąsił go jadowity wąż i został zabrany do Rzymu, gdzie osadzono go w areszcie domowym.

Przeczytaj Dzieje Apostolskie 28:30–31 i odszukaj, co mógł robić Paweł w Rzymie, pomimo faktu, że był w areszcie domowym.

Co takiego robił Paweł, co wskazuje na to, że pozostał wierny Bogu niezależnie od prób, które go spotkały?

Co dobrego wynikło z prób, których Paweł doświadczył na morzu, gdy został rozbitkiem i gdy był uwięziony w Rzymie?

Zasada, której możemy się nauczyć z doświadczeń Pawła, brzmi: Jeśli jesteśmy wierni, Bóg pomoże nam przemienić próby w błogosławieństwa zarówno dla nas samych, jak i innych ludzi.

W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:
1. W jaki sposób Bóg pomoże ludziom zmienić próby w błogosławieństwa dla nich samych i innych ludzi?
2. W jaki sposób Bóg pomógł tobie lub komuś, kogo znasz, w zamianie próby w błogosławieństwo dla ciebie lub innych osób?

Postanów, że będziesz brać przykład z Pawła i zachowasz wiarę, gdy napotkasz próby, aby Bóg pomógł zmienić te próby w błogosławieństwa dla ciebie i innych ludzi.

W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

Przestudiowałem lekcję: Dzieje Apostolskie 23–28 i ukończyłem ją w dniu (data).

Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: