Część 22.: Dzień 3.

I List do Koryntian 11

Wprowadzenie

Apostoł Paweł wypowiedział się w kwestii sporów powstałych pośród świętych w Koryncie na tle zwyczajów religijnych. Podkreślił, że mężczyźni i kobiety mają wyznaczone wieczne i boskie role, i w planie Pana są niezbędni dla siebie nawzajem. Nauczał także członków Kościoła o odpowiednim przygotowaniu się do sakramentu.

I List do Koryntian 11:1–16

Paweł wypowiada się na temat zwyczajów religijnych

Przeczytaj następujące wypowiedzi dotyczące tego, co niektórzy ludzie mogą myśleć o małżeństwie:

• „Sukces w karierze zawodowej jest dla mnie najważniejszy. Nie chcę dzielić moich obowiązków pomiędzy celami zawodowymi a małżeństwem”.

• „Nie chcę zobowiązać się do długoterminowego związku. Niepokoi mnie podjęcie decyzji, której później będę żałować”.

• „Małżeństwo mnie ograniczy. Nie będę w stanie robić tego, co chcę”.

• „Wiem, że małżeństwo to najważniejsza decyzja, jaką podejmę w życiu i już nie mogę się doczekać dnia, w którym to się stanie”.

1. W dzienniku do studiowania napisz, jakie są twoje uczucia na temat małżeństwa.

W I Liście do Koryntian 11 czytamy więcej o tym, co Apostoł Paweł napisał, aby odpowiedzieć na wątpliwości członków Kościoła w Koryncie. Przeczytaj I List do Koryntian 11:3 i odszukaj, czego Paweł nauczał o obowiązkach męża.

Wyrażenie: „a głową żony mąż” oznacza, że mąż ma święty obowiązek przewodniczyć w domu. Przewodniczyć oznacza w prawy sposób prowadzić ludzi i przewodniczyć im w kwestiach duchowych i doczesnych.

Zwróć uwagę na to, kto, według wersetu 3., ma prowadzić i przewodniczyć mężowi, kiedy on przewodniczy swojej rodzinie? Dlaczego ważne jest, aby mąż i ojciec wzorował się na Chrystusie, który winien być jego przywódcą i przewodnikiem?

Kiedy rozumiemy, w jaki sposób Ojciec Niebieski przewodniczy w Swoim królestwie, widzimy, że jest On Bogiem porządku, a nie zamieszania (zob. NiP 132:8).

Jak podaje I List do Koryntian 11:4–16, Paweł odpowiedział świętym w Koryncie na pytania na temat zwyczajów mężczyzn i kobiet dotyczących modlitwy i prorokowania podczas nabożeństw. Zaliczała się do nich praktyka, według której kobieta nosiła nakrycie głowy.

Czytelnicy Nowego Testamentu czasami błędnie rozumieją nauki Pawła, uważając, że oznaczają one, iż rola mężczyzny jest ważniejsza od roli kobiety. Starszy M. Russell Ballard z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił to błędne rozumienie:

„Mężczyźni i kobiety są […] równi w oczach Boga i w oczach Kościoła, ale równość nie oznacza, że są tacy sami. Obowiązki i boskie dary mężczyzn i kobiet różnią się w swojej naturze, ale są [równie] ważne, a ich wpływ — na równi istotny. Zgodnie z doktryną Kościoła kobiety są równe mężczyznom, lecz jednocześnie się od nich różnią. Bóg nie uważa jednej z płci za lepszą lub ważniejszą od drugiej. […]

Mężczyźni i kobiety posiadają różne dary, różne silne strony, różne punkty widzenia i różne skłonności. To jest podstawowy powód, dlaczego potrzebujemy siebie nawzajem” („Mężczyźni i kobiety wykonujący dzieło Pana”, Liahona, kwiecień 2014, str. 48).

Przeczytaj I List do Koryntian 11:11 i odszukaj, czego Paweł nauczał o relacji pomiędzy mężem a żoną. Wyrażenie „w Panu” odnosi się do planu Pana, który ma na celu pomóc nam stać się podobnymi Mu i uzyskać życie wieczne.

Z I Listu do Koryntian 11:11 wynika następująca prawda: Zgodnie z planem Pana mężczyźni i kobiety nie mogą uzyskać życia wiecznego bez siebie nawzajem (zob. także NiP 131:1–4).

Małżeństwo między mężczyzną a kobietą jest częścią planu Boga. Zastanów się nad odpowiedziami na następujące pytania: W jaki sposób bycie prawym ojcem czy prawą matką przyczynia się do wypełniania planu Boga? W jaki sposób pomaga nam to przygotować się do tego, aby upodobnić się do naszego Ojca Niebieskiego?

Zastanów się nad tym, jak działają nożyczki. W jaki sposób nożyczki spełniałyby swoją funkcję, gdyby je rozkręcono na dwie połówki, a ty próbowałbyś przeciąć kartkę lub materiał tylko jedną z nich? W jakim sensie nożyczki przypominają męża i żonę, którzy dążą do uzyskania życia wiecznego?

Przeczytaj poniższą wypowiedź Starszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów i odszukaj, jak mąż i żona mają wspólnie pracować, aby uzyskać życie wieczne: „Według boskiego zamysłu, mężczyźni i kobiety mają wspólnie wzrastać ku doskonałości i pełni chwały. Z powodu swych odmiennych usposobień i zdolności mężczyźni i kobiety niezależnie wnoszą do związku małżeńskiego niepowtarzalne perspektywy i doświadczenia. Mężczyzna i kobieta w różny sposób, aczkolwiek w równym stopniu, przyczyniają się do zgodności i jedności, których nie można osiągnąć w żaden inny sposób. Mężczyzna uzupełnia i doskonali kobietę, a kobieta uzupełnia i doskonali mężczyznę, kiedy uczą się od siebie nawzajem i wzajemnie wzmacniają się i błogosławią” („Marriage is Essential to His Eternal Plan”, Ensign, czerwiec 2006, str. 83–84).

2. W dzienniku do studiowania opisz, w jaki sposób różne cechy i obowiązki mężczyzn i kobiet wspierają i wzmacniają ich nawzajem w rodzinie.

W deklaracji „Rodzina: Proklamacja dla świata”, Pierwsze Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów oświadczyło: „Według boskiego zamysłu, ojcowie mają przewodniczyć swoim rodzinom w miłości i prawości, i są odpowiedzialni za zapewnienie swoim rodzinom niezbędnych środków do życia i ochrony. Głównym obowiązkiem matek jest dbałość o duchowy i fizyczny rozwój dzieci. W tych świętych obowiązkach, ojcowie i matki, są zobowiązani pomagać sobie wzajemnie, jako równi partnerzy. Niepełnosprawność, śmierć lub inne okoliczności mogą wymagać przystosowania do konkretnej sytuacji” (Ensign, listopad 2010, str. 129).

3. Pomyśl o różnych postawach wobec małżeństwa, które zostały ukazane w wypowiedziach na początku lekcji. W dzienniku do studiowania odpowiedz na poniższe pytanie: Co, po przestudiowaniu I Listu do Koryntian 11:1–16, powiedziałbyś osobie, która nie rozumie znaczenia małżeństwa w planie Boga?

I List do Koryntian 11:17–34

Paweł naucza świętych w Koryncie, aby nie lekceważyli sakramentu

O czym myślisz, kiedy czytasz poniższe wyrażenia?

• „Naprawdę duchowe doświadczenie”.

• „Odnowienie duszy”.

• „Główne wydarzenie w dniu sabatu”.

Pomyśl o tym, kiedy ostatnio przyjmowałeś sakrament i zastanów się czy te wyrażenia opisują twoje doświadczenie.

Podczas studiowania I Listu do Koryntian 11:17–34 odszukaj prawdy, które pomogą ci uczynić przyjmowanie sakramentu bardziej duchowym i pełnym znaczenia doświadczeniem.

W czasach Pawła członkowie Kościoła nadal praktykowali zwyczaj podobny do Ostatniej Wieczerzy. Wspólnie co jakiś czas spożywali posiłek, a następnie przyjmowali sakrament. Apostoł Paweł potępił takie zgromadzenia, ponieważ święci uczynili z nich zwykłe posiłki, zamiast zachowywać świętość podczas przyjmowania sakramentu. Joseph Smith Translation [Tłumaczenie Józefa Smitha] wyjaśnia wypowiedź Pawła o celu wspólnych spotkań: „Wy tedy, gdy się schodzicie w jednym miejscu, czyż nie spożywacie w sposób należyty Wieczerzy Pańskiej?” (Joseph Smith Translation, 1 Corinthians 11:20 [I List do Koryntian 11:20, przypis a] w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).

Chociaż te zgromadzenia miały umocnić przyjaźnie i zwiększyć jedność, często między świętymi dochodziło do sporów. Jak podaje I List do Koryntian 11:17–22, Paweł potępił spory, które powstawały pośród świętych w Koryncie w trakcie tych posiłków.

Przeczytaj I List do Koryntian 11:23–26 i odszukaj, do czego Paweł zachęcał członków, żeby pamiętali na temat sakramentu. Słowo zwiastować w wersecie 26. oznacza to samo słowo, co zapowiadać. Greckie słowo, z którego zostało przetłumaczone, oznacza głosić, ogłosić lub świadczyć (zob. I List do Koryntian 11:26, przypis b w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).

Przeczytaj I List do Koryntian 11:27–30 i odszukaj, przed czym Paweł ostrzegł świętych w Koryncie w kwestii sakramentu.

Z tych wersetów uczymy się, że ci, którzy przyjmują sakrament, będąc niegodni, sprowadzają na siebie przekleństwo i potępienie.

Prawda ta została potwierdzona w Księdze Mormona, kiedy Jezus Chrystus ostrzegł, że ci, którzy przyjmują sakrament, nie będąc tego godni, jedzą i piją na potępienie swojej duszy (zob. 3 Nefi 18:29). Ponadto Zbawiciel powiedział przywódcom kapłańskim, że nie powinni pozwolić, aby osoby, które nie są tego godne, przyjmowały sakrament (zob. 3 Nefi 18:29). Jeśli masz pytanie co do swojej godności, aby przyjmować sakrament, powinieneś porozmawiać ze swoim biskupem lub prezydentem gminy.

W I Liście do Koryntian 11:29 greckie słowo przetłumaczone jako „sąd” może także oznaczać „potępienie” (zob. I List do Koryntian 11:29, przypis b w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO). Skazanie oznacza, że „Bóg uznał kogoś za winnego” (Guide to the Scriptures, „Condemn, condemnation”, strona internetowa: scriptures.lds.org). Potępienie odnosi się do „stanu, w którym został powstrzymany rozwój danej osoby i odmówiono jej dostępu do obecności Boga i do Jego chwały. Są różne stopnie potępienia. Wszyscy ci, którzy nie uzyskają pełni celestialnego wywyższenia, będą do pewnego stopnia ograniczeni w swoim postępie i przywilejach, i w tym sensie będą potępieni” (Guide to the Scriptures, „Damnation”, strona internetowa: scriptures.lds.org).

Pamiętaj, że my „nie [musimy] być [doskonali], aby przyjąć sakrament, ale [powinniśmy] mieć w swoim sercu ducha pokory i pokuty”. (Oddani wierze: Leksykon ewangelii [2004], str. 145). Jeśli przyjmujemy sakrament, nie mając skruszonego serca i nie mamy pragnienia, aby pamiętać o Zbawicielu i za Nim podążać, to wówczas przyjmujemy sakrament, będąc niegodnymi.

Pomyśl, dlaczego niegodne przyjmowanie sakramentu sprowadza potępienie na nasze dusze.

Przeczytaj ponownie I List do Koryntian 11:28 i odszukaj, co Paweł doradził, żeby święci czynili podczas przyjmowania sakramentu. Możesz zaznaczyć to, co znajdziesz.

Z tego wersetu uczymy się, że powinniśmy oceniać swoje życie podczas przyjmowania sakramentu.

W jakim sensie, twoim zdaniem, powinniśmy oceniać swoje życie?

Celem oceny życia jest nie tylko rozważenie, czy jesteśmy godni, by przyjąć sakrament, ale mamy także zastanowić się, w jakim stopniu udaje nam się dotrzymywać przymierzy z Bogiem oraz co możemy zrobić, by odpokutować i udoskonalać się.

Przeczytaj poniższe zdania i zastanów się, w jaki sposób możesz dokonywać oceny swojego życia podczas przyjmowania sakramentu.

Opisując swoje doświadczenie podczas przyjmowania sakramentu, Prezydent Howard W. Hunter powiedział: „Zadałem sobie to pytanie: ‘Czy stawiam Boga ponad wszystkimi innymi rzeczami w swoim życiu i czy przestrzegam wszystkich Jego przykazań?’. Zastanowiłem się nad tym i zrozumiałem. Zawarcie z Panem przymierza, w którym obiecujemy, że zawsze będziemy przestrzegać Jego przykazań, to poważne zobowiązanie i równie poważne jest odnawianie tego przymierza poprzez udział w sakramencie. Uroczysta refleksja podczas sakramentu ma doniosłe znaczenie. To czas na samoocenę, wejrzenie w siebie, na wewnętrzne rozeznanie — to czas na refleksję i postanowienie poprawy” „Thoughts on the Sakrament”, Ensign, maj 1977, str. 25).

Tad R. Callister, generalny prezydent Szkoły Niedzielnej, kiedy służył jako Siedemdziesiąty, nauczał, że sakrament jest czasem refleksji i samooceny: „Sakrament jest […] czasem na głębokie wejrzenie w siebie i samoocenę […]. Sakrament to czas, kiedy nie tylko pamiętamy o Zbawicielu, ale przyrównujemy nasze życie do Wspaniałego Przykładu [Jezusa Chrystusa]. To czas na odłożenie na bok wszelkiego oszukiwania samego siebie, to czas na absolutną podniosłą prawdę. Wszelkie wymówki, fasady muszą ustąpić miejsca, umożliwiając naszemu duchowi, jak to zaprawdę ma miejsce, porozumieć się na linii ducha z Duchem Świętym i z naszym Ojcem. W tym momencie stajemy się swoimi własnymi sędziami, rozważając, jak tak naprawdę wygląda nasze życie i jak powinno wyglądać” (The Infinite Atonement [2000], str. 291).

Jednym ze sposobów na zastosowanie tej zasady polegającej na ocenianiu swojego życia podczas przyjmowania sakramentu jest rozważenie odpowiedzi na pytania, które możemy sobie zadawać podczas przygotowywania się do przyjęcia sakramentu. Na przykład, możesz zapytać: „W jaki sposób mogę być lepszym uczniem Jezusa Chrystusa?”. „W jakim sensie moje życie przypomina życie Zbawiciela? Czym się od niego różni?”. „Z jakimi zmagam się słabościami, które powstrzymują mój duchowy rozwój?”. „Co mogę zrobić w tym tygodniu, aby stać się nieco lepszym?”.

Stosuj doktryny i zasady

Stosowanie polega na myśleniu, mówieniu i życiu według doktryn i zasad, o których się dowiadujesz podczas osobistego studiowania pism świętych. Wdrażając doktryny i zasady do swojego życia, otrzymujesz błogosławieństwa. Na przykład, kiedy stosujesz to, czego się nauczyłeś z I Listu do Koryntian 11 na temat sakramentu, zyskasz głębsze zrozumienie i świadectwo na temat tego obrzędu.

4. W dzienniku do studiowania wymień kilka dodatkowych pytań, jakie możesz sobie zadać przed i podczas sakramentu.

5. W dzienniku do studiowania zapisz plan, co zamierzasz zrobić, aby lepiej przygotować się na następną możliwość przyjęcia sakramentu.

Kiedy będziesz oceniać swoją godność przed i podczas przyjmowania sakramentu, Pan pomoże ci dowiedzieć się, w jaki sposób możesz lepiej wypełniać zawarte przymierza i spełnić wymagania, aby otrzymać błogosławieństwa, które On pragnie ci dać. Zobowiąż się, że postąpisz zgodnie z otrzymanymi podszeptami.

W I Liście do Koryntian 11:33–34 czytamy o dodatkowych wskazówkach, których Paweł udzielił świętym w Koryncie na temat posiłku, który spożywali, kiedy spotykali się razem, aby przyjąć sakrament. Powiedział świętym, aby myśleli o sobie nawzajem oraz unikali sporów.

6. W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

   Przestudiowałem lekcję I List do Koryntian 11 i ukończyłem ją w dniu (data).

   Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: