Część 5.: Dzień 1.
Ew. Mateusza 18–20
Wprowadzenie
Jezus Chrystus nauczał Swoich uczniów o zasadach, które pomogą im prowadzić Kościół po Jego Wniebowstąpieniu. Opowiedział też przypowieść o niemiłosiernym słudze w odpowiedzi na pytanie Piotra na temat przebaczania i nauczał o świętości małżeństwa. Zbawiciel podkreślił ważność wyboru życia wiecznego ponad doczesne bogactwo i nauczał przypowieści o robotnikach w winnicy.
Ew. Mateusza 18
Jezus Chrystus naucza Swoich uczniów zasad, które pomogą im przewodzić Kościołowi i opowiada przypowieść o niemiłosiernym słudze
Poniższa historia, którą opowiedział Prezydent Thomas S. Monson, dotyczy rodziny, w której zmarło dwumiesięczne dziecko: „Ojciec był stolarzem i wykonał piękną trumnę, aby złożyć w niej ciało swojego ukochanego dziecka. Dzień, w którym odbywał się pogrzeb, był pochmurny i odzwierciedlał smutek, jaki czuli z powodu swej straty. Kiedy rodzina szła do kaplicy wraz z ojcem, niosącym maleńką trumienkę, zebrała się przy nich niewielka grupa przyjaciół. Jednakże drzwi kaplicy były zamknięte. Zajęty biskup zapomniał o pogrzebie. Próby odszukania go okazały się daremne. Nie wiedząc, co robić, ojciec wziął trumnę i z rodziną u boku zaniósł ją do domu. Wszyscy byli przemoczeni deszczem” („Ukryte kliny”, Liahona, lipiec 2002, str. 19).
-
W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:
-
Jeśli byłbyś członkiem tej rodziny, jakbyś się czuł, gdyby biskup nie przyszedł na pogrzeb?
-
Dlaczego trudno by ci było przebaczyć biskupowi?
-
W Ew. Mateusza 18:1-20 czytamy, że Jezus polecił Swoim uczniom, aby ukorzyli się i stali się, jak małe dzieci. Wyjaśnił także, że ten, kto „zgorszy” Jego naśladowców, którzy są jak dzieci, czyli sprowadzi ich na manowce, będzie cierpieć (zob. wersety 6–7, a także Ew. Mateusza 18:6, przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).
Pokorę dzieci można przyrównać do pokory nowo nawróconych do Kościoła. Czego możemy nauczyć się od nowo nawróconych? W jaki sposób możemy dbać zarówno o dzieci, jak i o nowo nawróconych do Kościoła?
Zbawiciel następnie doradził Swoim uczniom, aby wyzbyli się ze swego życia tego, co mogłoby je zgorszyć, to jest przyczynić się do ich potknięcia (zob. werset 9.). Nauczał także Apostołów, że jeśli ktoś popełni wykroczenie lub zgrzeszy przeciw nim, to powinni najpierw rozwiązać problem z tą osobą na osobności. Jeśli osoba ta odrzuci pokutę, powinna zostać przyprowadzona przed urzędników Kościoła. (Uwaga: Nauki Zbawiciela znajdujące się w Ew. Mateusza 18:1–14 będą dokładniej omówione podczas lekcji na temat Ew. Marka 9 i Ew. Łukasza 15).
Po tych wytycznych Piotr zadał Panu pytanie na temat przebaczania. Przeczytaj Ew. Mateusza 18:21 i odszukaj pytanie Piotra.
Niektórzy przywódcy religijni z czasów Piotra nauczali, że nie trzeba było wybaczać bliźniemu więcej niż trzy razy. Zadając Panu pytanie, czy powinien wybaczyć komuś siedem razy, Piotr prawdopodobnie myślał, że jest wspaniałomyślny (zob. Bruce R. McConkie, The Mortal Messiah: From Bethlehem to Calvary, 4 tomy [1979–1981], 3:91). Przeczytaj Ew. Mateusza 18:22 i odszukaj, jakiej odpowiedzi Zbawiciel udzielił Piotrowi.
„Siedemdziesiąt siedem” oznacza, że nie powinniśmy ograniczać tego, ile razy wybaczymy bliźnim. Odpowiedź, jakiej Zbawiciel udzielił Piotrowi, ukazuje prawdę o tym, że Pan nakazał nam, abyśmy przebaczali tym, którzy obrazili nas lub zgrzeszyli przeciwko nam.
Przebaczanie bliźnim oznacza traktowanie z miłością tego, kto nas obraził lub zranił, i nieżywienie wobec niego nieżyczliwych uczuć (zob. Guide to the Scriptures, „Forgive”, adres internetowy: scriptures.lds.org; NiP 64:9–11). Przebaczanie nie oznacza, że pozwalasz się nadal ranić albo nie chcesz, aby ten, który zawinił, odpowiedział za swoje czyny pod względem prawnym lub w inny sposób.
Po udzieleniu odpowiedzi na pytanie Piotra Zbawiciel nauczał Swoich uczniów przypowieści, która wyjaśnia, dlaczego powinniśmy przebaczać bliźnim.
Przeczytaj Ew. Mateusza 18:23–30 i odszukaj, ile pieniędzy byli dłużni sługa i współsługa.
Ile sługa był winien królowi?
Ile współsługa był winien słudze?
Użyj poniższych informacji do obliczenia, ile czasu mogłaby zająć każdemu z dłużników spłata należności:
W czasach Jezusa „10 tysięcy talentów równało się 100 milionom denarów [rzymska waluta]. Jeden denar to była typowa dniówka zwykłego pracownika” (Jay A. Parry i Donald W. Parry, Understanding the Parables of Jesus Christ [2006], str. 95). Oblicz, ile lat zajęłoby słudze spłacenie tego długu, dzieląc 100 milionów denarów przez 365 dni.
Jeśli by wypłacono wszystkie płace, to ile dni zajęłaby spłata długu przez sługę?
Wartość 100 pensów to kwota równa 100 denarom. (Pamiętaj, że większość robotników zarabiała jeden denar na dzień). Oblicz, ile czasu zajęłaby spłata długu przez współsługę.
Jeśli wypłacono by wszystkie płace, to ile dni zajęłaby spłata długu przez współsługę?
Przeczytaj Ew. Mateusza 18:31–35 i odszukaj, co zrobił król, kiedy dowiedział się o postępowaniu sługi wobec współsługi.
Jak myślisz, dlaczego król powiedział słudze, że był zły, bo nie odpuścił długu swemu współsłudze?
W oparciu o to, co przeczytałeś w wersecie 35., zapisz, kogo, twoim zdaniem, reprezentują trzy osoby z tej przypowieści:
Król =
Sługa =
Współsługa =
Korzystając z tego, czego nauczyłeś się na podstawie tej przypowieści, uzupełnij następującą zasadę: Jeśli chcemy, aby Bóg nam przebaczył, to . Możesz zapisać tę zasadę w swoich pismach świętych na marginesie obok Ew. Mateusza 18:24–35.
Co może zrobić osoba, jeśli jest jej trudno komuś przebaczyć?
Prezydent James E. Faust z Pierwszego Prezydium nauczał:
„Musimy rozpoznawać uczucie złości i przyznać się do jego istnienia. Uczynienie tego wymaga pokory, ale jeśli padniemy na kolana i poprosimy Ojca Niebieskiego o uczucie wybaczenia, On nam pomoże. Pan wymaga od nas, abyśmy ‘wybaczali wszystkim ludziom’ [NiP 64:10] dla naszego własnego dobra, ponieważ ‘nienawiść hamuje wzrost duchowy’ [Orson F. Whitney, Gospel Themes (1914), str. 144]. Tylko kiedy pozbędziemy się nienawiści i goryczy, Pan będzie mógł dać pocieszenie naszemu sercu […].
Kiedy ma miejsce tragedia, nie powinniśmy reagować, szukając osobistego rewanżu, ale raczej powinniśmy pozwolić na to, by zadziałała sprawiedliwość, a potem przestać się tym zajmować. Nie jest to proste, podobnie jak oczyszczenie naszych serc z jątrzącej się urazy. Zbawiciel zaofiarował nam wszystkim cenny pokój poprzez Swe Zadośćuczynienie, ale może ono przyjść jedynie wtedy, gdy będziemy gotowi odrzucić negatywne uczucia gniewu, złośliwości czy zemsty. Wszystkim z nas, którzy wybaczają ‘ludziom ich przewinienia’ [Joseph Smith Translation, Matthew 6:13], nawet tym, którzy popełnili poważne zbrodnie, Zadośćuczynienie przynosi pewną miarę pokoju i pocieszenia” („Uzdrawiająca moc przebaczenia”, Ensign lub Liahona, maj 2007, str. 69).
-
Poniżej znajduje się zakończenie historii przytoczonej we wcześniejszej części tej lekcji: „Gdyby ta rodzina miała słabszy charakter, obwiniałaby biskupa i żywiła do niego urazę. Gdy biskup odkrył tę tragiczną pomyłkę, odwiedził rodzinę i przeprosił. Mimo iż nadal widać było zranione uczucia ojca, ze łzami w oczach przyjął przeprosiny i tych dwóch mężczyzn ogarnął duch zrozumienia” („Ukryte kliny”, str. 19).
Pomyśl o tych, wobec których powstrzymujesz się od przebaczenia. Pomódl się o pragnienie przebaczenia i umiejętność pozbycia się zranionych uczuć i złości, aby Jezus Chrystus pomógł ci odczuć spokój i pocieszenie poprzez Swoje Zadośćuczynienie.
Ew. Mateusza 19:1–12
Zbawiciel naucza o świętości małżeństwa
Doktryna Pana dotycząca małżeństwa i rozwodu różni się od tego, w co wierzy świat.
Jakie są przykłady tego, w co wierzy świat w kwestii małżeństwa i rozwodu?
Podczas studiowania Ew. Mateusza 19:1–12 odszukaj nauki Pana o małżeństwie i rozwodzie, a następnie zastanów się nad tym, jak ważne są te nauki dla ciebie.
Przeczytaj Ew. Mateusza 19:1-3 i odszukaj pytanie, jakie uczeni w piśmie i faryzeusze zadali Jezusowi.
Wyrażenie „odprawić żonę swoją dla każdej przyczyny” (Ew. Mateusza 19:3) odnosi się do mężczyzny, który rozwodzi się ze swoją żoną z jakiegokolwiek powodu, nawet błahego czy samolubnego.
Przeczytaj Ew. Mateusza 19:4–6 i odszukaj nauki Zbawiciela o małżeństwie i rozwodzie.
Z wersetów tych uczymy się, że małżeństwo pomiędzy mężczyzną a kobietą to święta relacja, która została zamierzona i ustanowiona przez Boga. Możesz zapisać tę doktrynę w swoich pismach świętych na marginesie obok Ew. Mateusza 19:6 We współczesnym objawieniu Pan potwierdził, że „[nowe i wieczne przymierze] małżeństwa” (małżeństwo zawarte w świątyni) jest niezbędne do wywyższenia (zob. NiP 131:1–4).
Przeczytaj Ew. Mateusza 19:7 i odszukaj kolejne pytanie, jakie uczeni w piśmie i faryzeusze zadali Jezusowi.
Ew. Mateusza 19:8–9 podaje, że Zbawiciel powiedział faryzeuszom, że Mojżesz pozwolił, aby w jego czasach rozwody odbywały się ze względu na zatwardziałość serc ludzkich. Termin „odprawiać” w tych wersetach może także oznaczać separację lub opuszczenie.
Poniższa wypowiedź Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnia, jakie ta nauka ma zastosowanie w naszych czasach: „Małżeństwo wymagane do wyniesienia — trwające wiecznie i o boskich cechach — nie bierze pod uwagę rozwodu. W świątyniach Pana pary łączą się na całą wieczność. Ale niektóre małżeństwa nie dążą w kierunku tego ideału. Z powodu ‘znieczulenia [naszych] serc’ [Ew. Mateusza 19:8] Pan nie wymierza obecnie konsekwencji na miarę standardów celestialnych. Zezwala On rozwodnikom na ponowne małżeństwa bez znamienia niemoralności wspomnianego w prawie wyższym” („Rozwód”,Ensign lub Liahona, maj 2007, str. 70).
-
Ew. Mateusza 19:13–20:34
Jezus naucza o życiu wiecznym i opowiada przypowieść o robotnikach w winnicy
Ew. Mateusza 19:13–17 podaje, że Jezus zachęcał Swoich naśladowców, aby dążyli do uzyskania życia wiecznego, a nie zabiegali o doczesne bogactwa. Piotr zapytał, co otrzymają uczniowie za to, że wyrzekli się doczesnych rzeczy, aby podążać za Zbawicielem. (Uwaga: Wydarzenia poruzone w tych wersetach będą bardziej szczegółowo omówione podczas lekcji na temat Ew. Marka 10).
W Ew. Mateusza 20:1–16 czytamy, że Zbawiciel nauczał wówczas Swoich uczniów przypowieści, aby zrozumieli oni, że Ojciec Niebieski pragnie dać wszystkim Swoim dzieciom możliwość otrzymania życia wiecznego. W tej przypowieści gospodarz najmuje robotników o różnej porze dnia do pracy w jego winnicy, a potem na koniec dnia płaci każdemu z nich taką samą kwotę.
Ew. Mateusza 20:17–34 podaje, że Jezus Chrystus przepowiedział, że zostanie zdradzony i skazany na śmierć, kiedy powróci do Jerozolimy. Nauczał On Swoich uczniów, że zamiast dążyć do uzyskania pozycji czy władzy, powinni podążać za Jego przykładem i służyć bliźnim.
-
Przestudiowałem lekcję: Ew. Mateusza 18–20 i ukończyłem ją w dniu (data).
Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: