Część 4.: Dzień 1.

Ew. Mateusza 13:24–58

Wprowadzenie

Zbawiciel za pomocą przypowieści nauczał o królestwie niebios, przywróceniu i wzroście Swojego Kościoła w dniach ostatnich, zgromadzeniu prawych i zniszczeniu niegodziwych podczas Swojego Drugiego Przyjścia.

Ew. Mateusza 13:24–30, 36–43

Jezus naucza przypowieści o pszenicy i kąkolu

Rozważ poniższe pytania i napisz odpowiedź na ostatnie z nich:

• Czy kiedykolwiek byłeś zdenerwowany lub wzburzony z powodu ogromu zła na świecie?

• Dlaczego Pan po prostu nie usuwa otaczającego nas zła?

• Dlaczego masz dokonywać prawych wyborów, kiedy tak wielu otaczających cię ludzi zdaje się nie ponosić konsekwencji swoich nieprawych wyborów?

Podczas studiowania Ew. Mateusza 13:24–30, 36–43 odszukaj prawdę, która pomoże ci znaleźć pocieszenie, kiedy będziesz dążyć do tego, aby wieść prawe życie w niegodziwym świecie. Po przestudiowaniu zapisu z Ew. Mateuszamożesz przeczytać fragment: Nauki i Przymierza 86:1–7, gdzie Pan rzuca dodatkowe światło na przypowieść o pszenicy i kąkolu.

W Ew. Mateusza 13:24–30 Zbawiciel naucza przypowieści o pszenicy i kąkolu.

Kąkol jest jednym z gatunków trujących chwastów. Pszenica i kąkol podczas kiełkowania wyglądają bardzo podobnie, ale kiedy rośliny te urosną, można je łatwo rozróżnić.

Przeczytaj Ew. Mateusza 13:24–30 oraz część Joseph Smith Translation [Tłumaczenia Józefa Smitha], Ew. Mateusza 13:30, przypis b (w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO), i odszukaj, co stało się z pszenicą i kąkolem.

Co się stało z pszenicą i kąkolem?

Dlaczego, twoim zdaniem, siewca, który posiał dobre nasiona, nakazał swoim sługom, aby pozwolili pszenicy i kąkolowi „róść razem aż do żniwa” (Ew. Mateusza 13:30)?

Co, według Joseph Smith Translation [Tłumaczenia Józefa Smitha], zostało najpierw zebrane — pszenica czy kąkol?

Kiedy Zbawiciel opowiedział przypowieść o pszenicy i kąkolu, Jego uczniowie poprosili, aby wyjaśnił jej znaczenie. Przeczytaj Ew. Mateusza 13:36–43 i odszukaj, jak Zbawiciel wyjaśnił tę przypowieść. (Możesz zapisać odpowiedzi na poniższe pytania w swoich pismach świętych).

• Kto sieje dobre nasiona?

• Kto sieje kąkol?

• Co symbolizują pszenica i kąkol? (Kiedy będziesz odpowiadać na to pytanie, pamiętaj, że niegodziwi to ci, którzy nie chcą odpokutować [zob. Nauki i Przymierza 29:17]).

Joseph Smith Translation [Tłumaczenie Józefa Smitha] wyjaśnia, że słowa: „żniwo” lub „koniec świata” z wersetu 39. odnoszą się do zniszczenia niegodziwych, które nastąpi podczas Drugiego Przyjścia Zbawiciela. Dzięki temu tłumaczeniu możemy zrozumieć, że w dniach ostatnich Pan pośle anioły i wysłanników, którzy pomogą oddzielić prawych od niegodziwych (zob. Joseph Smith Translation Matthew 13:39–44 w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).

Wspomniana przypowieść uczy prawdy o tym, że Pan zgromadzi prawych w dniach ostatnich, a następnie zniszczy niegodziwych podczas Swojego Przyjścia.

Zastanów się nad tym, w jaki sposób znajomość tej prawdy daje ci pocieszenie, jako że żyjesz w złym świecie. W jaki sposób wyjaśnia, dlaczego powinieneś dokonywać prawych wyborów, kiedy tak wielu otaczających cię ludzi zdaje się nie ponosić konsekwencji swoich nieprawych wyborów?

Dzieje się tak dlatego, że poprzez naszą wolną wolę określamy za pomocą dokonywanych wyborów, czy będziemy zgromadzeni z prawymi czy będziemy cierpieć z niegodziwymi. Pamiętaj, że chociaż wszyscy popełniamy błędy, to Zbawiciel zaprasza nas do odpokutowania, abyśmy mogli zostać zgromadzeni z prawymi.

Odnoszenie pism świętych do siebie

Odnoszenie pism świętych oznacza porównywanie ich z własnym życiem. Możesz zadać sobie pytanie: „W jaki sposób jestem podobny do ludzi, o których się uczę z pism świętych?”. Poprzez dostrzeganie podobieństw pomiędzy swoimi doświadczeniami a doświadczeniami ludzi z pism świętych, będziesz w stanie rozpoznać doktryny i zasady ewangelii oraz otrzymasz objawienie, jak zastosować je w swoim życiu.

Przeczytaj poniższą wypowiedź Starszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów i odszukaj, co musimy zrobić, abyśmy mogli zostać zgromadzeni przez Pana:

„Pan gromadzi Swój lud, kiedy ten akceptuje Go i przestrzega Jego przykazań […].

Pan gromadzi Swój lud, aby oddawał Mu cześć, budował Kościół, dla obrony i do otrzymania rad i pouczenia […].

Prorok Józef Smith głosił, że we wszystkich okresach boski cel gromadzenia oznacza budowanie świątyń, aby dzieci Pana mogły otrzymać najwyższe obrzędy i dzięki temu zyskać życie wieczne [zob. Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith (2007), str. 416–417]” („The Spirit and Purposes of Gathering” [Przemówienie wygłoszone podczas uroczystego spotkania na Uniwersytecie Brighama Younga w Idaho, 31 października 2006], adres internetowy: byui.edu/devotionals).

Co, według Starszego Bednara, musimy robić, aby Pan mógł nas zgromadzić?

Rozważ, jakie błogosławieństwa otrzymałeś, kiedy byłeś gromadzony przez Pana.

Przyjrzyj się następującym ilustracjom:

Zastanów się, jak te ilustracje przedstawiają to, co możemy zrobić, aby pomóc Zbawicielowi w gromadzeniu dzieci Ojca Niebieskiego.

Przeczytaj następującą wypowiedź Starszego Russella M. Nelsona z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Ta nauka o zgromadzeniu jest jedną z ważniejszych nauk Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Nie tylko uczymy tej nauki, lecz uczestniczymy w niej. Czynimy tak, gdy pomagamy w gromadzeniu wybranych Pana po obu stronach zasłony […].

Gromadzimy rodowody, tworzymy grupowe rejestry rodzinne, wykonujemy pracę świątynną w zastępstwie, by zgromadzić osoby przed Panem i w ich rodzinach.

Tutaj na ziemi praca misjonarska jest kluczowa dla zgromadzenia Izraela” („Zgromadzenie rozproszonego Izraela”, Ensign lub Liahona, listopad 2006, str. 80–81).

Pomyśl o błogosławieństwach, jakie otrzymałeś, pomagając Panu w zgromadzeniu prawych poprzez pracę misjonarską i świątynną.

1. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:

   1. W jaki sposób udział w zgromadzeniu pomoże ci żyć w prawości pomimo tego, że żyjesz w świecie przepełnionym pokusami i grzechem?

   2. Co zrobisz, aby zgromadzić siebie, swoją rodzinę i innych do Zbawiciela i Jego Kościoła?

Ew. Mateusza 13:31–35, 44–52

Jezus za pomocą przypowieści naucza o królestwie niebios

W kilku różnych przypowieściach Zbawiciel przyrównał królestwo niebieskie (czyli Jego Kościół i ewangelię) do ziarnka gorczycy, kwasu (czyli zaczynu lub drożdży, które są używane podczas pieczenia i są dodawane do chleba, aby urósł), ukrytego skarbu, perły i sieci rybackiej.

2. Przeczytaj każdy z poniższych fragmentów z pism i odszukaj, o czym Zbawiciel nauczał Swoich uczniów w tej przypowieści. W dzienniku do studiowania napisz, o jakich prawdach, twoim zdaniem, nauczał Zbawiciel.

   1. Ew. Mateusza 13:31–32

   2. Ew. Mateusza 13:33

   3. Ew. Mateusza 13:44

   4. Ew. Mateusza 13:45–46

   5. Ew. Mateusza 13:47–50

Prawda, jakiej nauczał Zbawiciel w przypowieściach o ziarnku gorczycy i zaczynie, brzmi: Przywrócony Kościół Jezusa Chrystusa będzie wzrastał od skromnych początków, aż wypełni całą ziemię. Możesz zapisać tę prawdę w swoich pismach świętych na marginesie obok Ew. Mateusza 13:31–33.

Prezydent Joseph F. Smith nauczał, jak można przyrównać naśladowców Jezusa Chrystusa do zaczynu: „Choć można powiedzieć, i to jest prawda, że w porównaniu ze światem jest nas garstka, to można nas porównać do zakwasu, o którym mówił Zbawiciel, że ostatecznie zakwasi [czyli podniesie] cały świat” (Gospel Doctrine, wyd. 5. [1939], str. 74).

Starszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów także nauczał o tej przypowieści: „Mamy żyć w świecie, ale nie być z tego świata. Musimy żyć w świecie, ponieważ tak, jak Jezus nauczał w przypowieści, Jego królestwo jest ‘jak kwas’, który poprzez swój wpływ może unieść i nadać objętość danej substancji (zob. Ew. Łukasza 13:21; Ew. Mateusza 13:33; zob. także I List do Koryntian 5:6–8). Ci, którzy naśladują Pana, nie mogą tego uczynić, przebywając jedynie pośród tych, którzy podzielają ich wierzenia i praktyki religijne” („Miłowanie bliźnich i życie pomimo różnic”, Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 25).

Zastanów się nad tym, co możesz zrobić jako święty w dniach ostatnich, aby pomóc wzrastać Kościołowi Zbawiciela.

Kolejna zasada, jakiej nauczał Zbawiciel w przypowieściach o skarbach na polu i perle wielkiej wartości, brzmi: Ponieważ błogosławieństwa ewangelii mają wieczną wartość, są warte każdego poświęcenia. Możesz zapisać tę prawdę w swoich pismach świętych na marginesie obok Ew. Mateusza 13:44–46.

3. Aby zrozumieć tę zasadę, narysuj w swoim dzienniku do studiowania dwie kolumny. W nagłówku pierwszej kolumny napisz: Błogosławieństwa ewangelii, a w drugiej: Poświęcenie, aby otrzymać błogosławieństwa.

   W kolumnie „Błogosławieństwa ewangelii” wypisz niektóre z nich (na przykład: wiedza z pism świętych, przewodnictwo od żyjących proroków, obrzędy niezbędne do zbawienia i wieczne małżeństwo). Do każdego wymienionego błogosławieństwa w kolumnie: „Poświęcenie, aby otrzymać błogosławieństwa” dopisz, jakich poświęceń musisz dokonać, aby uzyskać dane błogosławieństwo. Na przykład, aby otrzymać błogosławieństwo, jakim jest wiedza z pism świętych, musimy codziennie badać pisma święte.

Przemyśl wymienione błogosławieństwa i zastanów się, dlaczego otrzymanie ich jest warte poświęcenia.

4. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:

   1. Jakie błogosławieństwo ewangelii pragniesz otrzymać?

   2. Dlaczego pragniesz otrzymać to błogosławieństwo?

   3. Jakich poświęceń będziesz musiał dokonać, aby je otrzymać?

Ew. Mateusza 13:53–58

Jezus naucza w Nazarecie i zostaje odrzucony przez Swój lud

Według zapisu w Ew. Mateusza 13:53–58, lud nazareński odrzucił Zbawiciela i Jego nauki. W wyniku ich niewiary Zbawiciel nie mógł dokonać pośród nich wielu cudów.

5. W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

   Przestudiowałem lekcję: Ew. Mateusza 13:24–58 i ukończyłem ją w dniu (data).

   Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: