Część 6.: Dzień 4.
Ew. Mateusza 26:1–30
Wprowadzenie
Na dwa dni przed Paschą Judasz spiskował z przywódcami żydowskimi, którzy pragnęli zabić Jezusa. W noc święta Paschy Jezus ustanowił sakrament.
Ew. Mateusza 26:1–16
Judasz spiskuje z przywódcami żydowskimi, którzy pragną zabić Jezusa
Czy kiedykolwiek widziałeś film lub czytałeś historię, w których ktoś został zdradzony? Dlaczego ktoś zdradził tę osobę? Jak byś się czuł, gdyby bliski przyjaciel cię zdradził? Kiedy będziesz czytać o ostatnich godzinach życia Jezusa Chrystusa, pamiętaj, że zdradził Go bliski przyjaciel.
Dla starożytnych Izraelitów tydzień paschalny był najważniejszym tygodniem w roku. Uczta paschalna została ustanowiona za czasów Mojżesza, aby pomóc dzieciom Izraela pamiętać, że anioł zagłady ominął ich domy i zostali wyzwoleni od Egipcjan [zob. II Księga Mojżeszowa 12:21–28; 13:14–15]. Podczas Paschy Izraelici składali ofiarę z baranka i skrapiali jego krwią odrzwia. „Nieskalane baranki, których krwi użyto w starożytności na znak, aby wybawić Izrael, to symbol Jezusa Chrystusa, Baranka Bożego, którego ofiara odkupiła całą ludzkość” (Guide to the Scriptures, „Passover”, adres internetowy: scriptures.lds.org).
Przeczytaj Ew. Mateusza 26:1–2 i odszukaj, co zgodnie ze słowami Jezusa Chrystusa miało stać się po święcie Paschy.
Następnie przeczytaj Ew. Mateusza 26:3–5 i odszukaj, kto wówczas planował zabić Jezusa.
Dlaczego uczeni i arcykapłani zdecydowali, że zabiją Jezusa po święcie Paschy?
W Ew. Mateusza 26:6–13 czytamy, że kiedy Jezus był w Betanii, przyszła do Niego kobieta i namaściła Go bardzo drogim olejkiem na znak Jego nadchodzącej śmierci i pochówku. Niektórzy z Jego uczniów, łącznie z Judaszem, jednym z Dwunastu Apostołów i skarbnikiem grupy, twierdzili, że olejek powinien zostać sprzedany, aby z tych środków pomóc biednym. Jednakże Judasz tak naprawdę nie troszczył się o biednych, był złodziejem, który chciał zagarnąć te pieniądze dla siebie (zob. Ew. Jana 12:4–6).
Przeczytaj Ew. Mateusza 26:14–16 i odszukaj, co zrobił Judasz, po tym, jak Jezus zganił go za narzekanie.
Zwróć uwagę na to, jaką zapłatę otrzymał Judasz za zdradę Jezusa. „Według prawa Mojżesza trzydzieści srebrników rekompensowało właścicielowi śmierć niewolnika (zob. II Księga Mojżeszowa 21:32) […]. Cena za zdradę ukazuje, jak nisko Judasz i arcykapłani cenili życie Zbawiciela” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 81). Jest to także wypełnieniem starotestamentowego proroctwa o tym, jak Zbawiciel został zdradzony (zob. Ks. Zachariasza 11:12).
Ew. Mateusza 26:17–25
Jezus i Jego uczniowie spożywają paschalny posiłek
Zastanów się, kiedy ostatnio patrzyłeś w lustro. Dlaczego lustro jest dla nas przydatne?
Przeczytaj poniższą wypowiedź Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Pierwszego Prezydium i odszukaj oraz zaznacz, dlaczego istotne jest, abyśmy patrzyli na siebie obiektywnie, jak Bóg nas widzi:
„Żaden z nas nie lubi przyznawać, że zbacza z właściwego kursu. Często staramy się unikać głębokiego badania swej duszy i konfrontacji z naszymi słabościami, ograniczeniami i lękami. Z tego powodu, kiedy oceniamy swoje życie, patrzymy stronniczo, przez filtr wymówek i historii, które sobie wmawiamy, aby usprawiedliwić niegodne myśli i uczynki.
Jednakże zdolność, by spojrzeć na siebie obiektywnie jest niezbędna dla naszego duchowego rozwoju i dobra. Kiedy nasze słabości i braki pozostają ukryte w cieniu, niosąca odkupienie moc Zbawiciela nie może ich uzdrowić i zamienić w siłę […].
Jakże więc możemy skierować nieskalane światło Boskiej prawdy na nasze dusze i zobaczyć siebie takimi, jakimi widzi nas On?
Pozwólcie, że zasugeruję, że pisma święte i przemówienia z konferencji generalnej są właściwym lustrem, przed którym możemy ocenić swoje życie” („[Czy to] ja, Panie?” Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 58).
Zastanów się, jak pisma święte i przemówienia wygłoszone podczas konferencji generalnej mogą być jak lustro i pomóc nam dostrzec to, co musimy w życiu udoskonalić.
Podczas studiowania Ew. Mateusza 26:17–25 odszukaj zasadę, która pomoże ci rozpoznać twoje słabości, abyś mógł dołożyć starań, żeby je pokonać.
W Ew. Mateusza 26:17–19 czytamy, że Jezus powiedział Swoim uczniom, aby znaleźli pokój w Jerozolimie, w którym mogliby spożyć wieczerzę paschalną.
Przeczytaj Ew. Mateusza 26:20–21 i odszukaj, co Jezus powiedział Swoim Apostołom podczas wieczerzy paschalnej.
Jeśli byłbyś tam, co pomyślałbyś, usłyszawszy słowa Jezusa?
Przeczytaj Ew. Mateusza 26:22 i odszukaj pytanie, jakie Apostołowie zadali Jezusowi.
Czego możesz nauczyć się z pytania: „Chyba nie ja, Panie?”, które zadało jedenastu wiernych Apostołów?
Zasada, jaką poznajemy z tego zapisu, brzmi: Kiedy uczniowie Jezusa Chrystusa słyszą słowa Pana, oceniają własne życie, aby dostrzec, jak te słowa zastosować.
Prezydent Uchtdorf o tym zapisie powiedział:
„Uczniowie nie wątpili w prawdziwość […] słów [Jezusa]. Nie rozglądali się wokół siebie, nie wskazywali nawzajem palcami i nie pytali: ‘Czy to on?’ […].
Zastanawiam się, co my byśmy zrobili, gdyby to nam Zbawiciel zadał to pytanie. Czy przyglądalibyśmy się ludziom obok nas i w sercu mówili: ‘Pewnie chodzi o Brata Kowalskiego, zawsze coś mi w nim nie pasowało’ lub ‘Cieszę się, że jest tutaj Brat Nowak, naprawdę powinien to usłyszeć’? Czy może, niczym ci dawni uczniowie, wejrzelibyśmy w siebie i sobie zadali to przejmujące pytanie: ‘Chyba nie ja, Panie?’” („[Czy to] ja, Panie?”, str. 56).
Czy kiedykolwiek uległeś pokusie ignorowania słów Pana i założyłeś, że są one skierowane do kogoś innego? Przeczytaj poniższą wypowiedź i odszukaj, do zrobienia czego zachęcał nas Prezydent Uchtdorf po tym, jak usłyszymy słowa Pana?
„Te proste słowa ‘Czy to ja, Panie?’ to początek mądrości i drogi do osobistego nawrócenia i trwałej przemiany […].
Musimy wyzbyć się dumy, unieść ponad własną próżność i z pokorą zapytać ‘Czy to ja, Panie?’.
Jeśli odpowiedź Pana będzie brzmiała: ‘Tak, mój synu [lub córko], są rzeczy, które musisz poprawić, rzeczy, które pomogę ci pokonać’, to modlę się, abyśmy z pokorą ją przyjęli, przyznali się do swoich grzechów i potknięć i zmienili swoje postępowanie, abyśmy stali się lepszymi” („Czy to ja, Panie?”, str. 56, 58).
-
W dzienniku do studiowania opisz, w jakiej sytuacji zostałeś pobłogosławiony dzięki temu, że zastosowałeś słowa Pana w swoim życiu. Następnie wyznacz sobie i zapisz cel związany z tym, co zrobisz, aby dokładniej przyglądać się swojemu życiu, kiedy tylko usłyszysz lub przeczytasz słowa Pana.
Przeczytaj Ew. Mateusza 26:23–25 i odszukaj odpowiedź, jakiej Zbawiciel udzielił na pytanie zadane przez Apostołów. Kiedy tylko Jezus powiedział, kto Go zdradzi, Judasz wyszedł (zob. Ew. Jana 13:30).
Ew. Mateusza 26:26–30
Jezus Chrystus ustanawia sakrament podczas święta Paschy
Kiedy Zbawiciel spożywał wieczerzę Paschalną ze Swoimi Apostołami, ustanowił obrzęd sakramentu.
Zastanów się nad odpowiedziami na poniższe pytania: Co robiłeś, kiedy ostatnio przyjmowałeś sakrament? O czym myślałeś? Co czułeś?
Przeczytaj Ew. Mateusza 26:26–29 i odszukaj, co Pan zrobił z chlebem i zawartością kielicha.
Z tych wersetów uczymy się, że symbole sakramentu reprezentują ciało i krew Jezusa Chrystusa, które za nas ofiarował.
Joseph Smith Translation [Tłumaczenie Józefa Smitha] daje głębszy wgląd w wersety z Ew. Mateusza 26:26–28. Przeczytaj Joseph Smith Translation, Matthew 26:22, 24–25 [Tłumaczenie Józefa Smitha, Ew. Mateusza 26:22, 24–25] (w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).
Odszukaj natchnionych zmian. W jaki sposób pomagają one nam zrozumieć istotę i cel sakramentu?
Z tych natchnionych zmian dowiadujemy się, że Jezus Chrystus ustanowił sakrament dla nas, abyśmy pamiętali o Nim i o Jego Zadośćuczynieniu za nasze grzechy.
Jeśli jest to możliwe, obejrzyj film pt.: „Always Remeber Him” [Zawsze o Nim pamiętać] (5:28), aby zrozumieć cel i istotę sakramentu. W filmie tym Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnia, że celem sakramentu jest pamięć o Jezusie Chrystusie i Jego zadość czyniącej ofierze. Film jest dostępny na stronie internetowej: LDS.org.
-
-
Jak starania, aby pamiętać o Zbawicielu i Jego Zadośćuczynieniu, wpłynęły na twoje uczucia i doświadczenia podczas przyjmowania sakramentu?
-
Co może cię rozproszyć podczas udzielania sakramentu?
-
Jak unikanie tego, co cię rozprasza podczas spotkania sakramentalnego, pomoże ci bardziej duchowo go przeżywać?
-
Co możesz zrobić, aby skupić się na Zbawicielu i istocie tego obrzędu podczas spotkania sakramentalnego i aby pamiętać o Nim przez cały tydzień?
-
Co, według Ew. Mateusza 26:27–28, możemy otrzymać podczas przyjmowania sakramentu dzięki temu, że Chrystus przelał za nas krew?
Samo spożywanie chleba i picie wody podczas sakramentu automatycznie nie powoduje odpuszczenia czy przebaczenia naszych grzechów. Musimy rozwijać wiarę w Jezusa Chrystusa, odpokutować i przyjmować sakrament ze szczerym zamiarem, pamiętając zawsze o Nim i dążąc do przestrzegania Jego przykazań. Godnie przyjmując sakrament, odnawiamy nasze przymierza zawarte podczas chrztu.
Możesz zapisać następującą zasadę na marginesie swoich pism świętych: Kiedy pokutujemy i przyjmujemy sakrament ze szczerym zamiarem, otrzymujemy odpuszczenie grzechów.
-
Przeczytaj ponownie Ew. Mateusza 26:29 i odszukaj, kiedy Zbawiciel, zgodnie z tym, co powiedział, następnym razem przyjmie sakrament.
Według tego, co podaje Ew. Mateusza 26:29, Zbawiciel powiedział Swoim uczniom, że nie będzie odtąd pić owocu winorośli aż do dnia, gdy go będzie pił w królestwie Jego Ojca. Zatem sakrament nie tylko symbolizuje Zadośćuczynienie Zbawiciela, ale także jest wyczekiwaniem czasu, kiedy Pan powróci na ziemię w pełni chwały (zob. I List do Koryntian 11:26).
„W dniach ostatnich Pan objawił Prorokowi Józefowi Smithowi szczegóły tego wydarzenia, kiedy będzie pił owoc winorośli na ziemi. Według zapisu w rozdziale: Nauki i Przymierza 27, Pan objawił, że ponownie spożyje sakrament na ziemi wraz ze Swoimi naśladowcami, łącznie z wieloma starożytnymi prorokami, takimi jak: Moroni, Eliasz, Jan Chrzciciel, Prorok Eliasz, Abraham, Izaak, Jakub, Józef, który został sprzedany do Egiptu, Piotr, Jakub i Jan, ‘a także z Michałem, czyli Adamem, ojcem wszystkich’ (zob. NiP 27:4–14). Naśladowcy Pana to ‘[wszyscy ci], których Ojciec […] dał [Mu] ze świata’ (NiP 27:14). Oznacza to, że jeśli pozostaniemy oddani i wierni zawartym przymierzom i wytrwamy do końca, to będziemy pośród tych, którzy spożyją symbole sakramentu razem ze Zbawicielem podczas tego wydarzenia, które nastąpi w przyszłości” (New Testament Student Manual, str. 83–84).
-
Przestudiowałem lekcję: Ew. Mateusza 26:1–30 i ukończyłem ją w dniu (data).
Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: