Część 10.: Dzień 3.

Ew. Łukasza 7:18–50

Wprowadzenie

Jezus wychwalał Jana Chrzciciela i świadczył o tym, że Jan przygotował drogę dla Jego służby. Kiedy Jezus zasiadł do stołu z faryzeuszem, skruszona kobieta okazała Mu swoją wiarę i miłość.

Ew. Łukasza 7:18–35

Jezus chwali Jana Chrzciciela i świadczy o jego misji

Co pamiętasz na temat Jana Chrzciciela?

1. W dzienniku do studiowania napisz wszystko, co pamiętasz na temat Jana Chrzciciela.

Wyobraź sobie trzcinę (wysokie źdźbło trawy) i osobę odzianą w miękkie, drogie ubranie, która mieszka w pałacu. Mając w pamięci te obrazy, przeczytaj Ew. Łukasza 7:24–26 i wyszukaj, czego Jezus nauczał o Janie Chrzcicielu.

Czym, twoim zdaniem, Jan Chrzciciel różnił się od trzciny i człowieka, który mieszka w luksusie?

W odróżnieniu od trzciny, która porusza się i chwieje na wietrze, Jan Chrzciciel był niewzruszony i nieugięty w swoim świadectwie i wypełnianiu swojej misji. Mieszkał na pustyni i nosił ubranie z bardzo szorstkiej wielbłądziej wełny. Zamiast zwracać uwagę na doczesne wygody, Jan Chrzciciel zabiegał jedynie o to, by czynić wolę Boga.

Jezus powiedział, że uważa Jana Chrzciciela za „więcej niż proroka” (Ew. Łukasza 7:26). Przeczytaj Ew. Łukasza 7:27–28 i wyszukaj, dlaczego Jan Chrzciciel był wyjątkowym prorokiem.

Mówiąc: „Oto posyłam posłańca mego przed tobą, który przygotuje drogę twoją przed tobą” (Ew. Łukasza 7:27), Jezus cytował proroctwo zapisane setki lat wcześniej, które mówiło o „[aniele]”, który miał „[przygotować] drogę przed [Mesjaszem]” (Ks. Malachiasza 3:1). Z tych wersetów dowiadujemy się, że Jan Chrzciciel był prorokiem, którego wyznaczono przed narodzeniem, żeby przygotował drogę dla Syna Bożego i ochrzcił Go.

W jaki sposób Jan Chrzciciel przygotował drogę na przyjście Zbawiciela?

Prorok Józef Smith wypowiedział się na temat Ew. Łukasza 7:28: „Jezusa postrzegano jako tego, który miał najmniejsze prawo do roszczeń w królestwie Boga i [pozornie] jako najmniej zasługującego na uznanie przez nich jego wiarygodności [ich gotowości, by w niego uwierzyć] jako proroka; było to tak, jak gdyby mówił: ‘Ten, który jest postrzegany jako najmniejszy pośród was, jest większy niż Jan — i ja nim jestem’” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 82).

Ew. Łukasza 7:29–35 podaje, że wielu uwierzyło w nauki Jezusa, ale obecni wówczas faryzeusze i uczeni w zakonie odrzucili Jego nauki. Jezus wyjaśnił, że odrzucili prawdę niezależnie od tego, czy nauczał jej Jan Chrzciciel czy On sam.

Ew. Łukasza 7:36–50

Kiedy Jezus zasiada do stołu z faryzeuszem Szymonem, kobieta obmywa Jego stopy łzami

Czy zastanawiałeś się kiedyś, czy uzyskasz przebaczenie za swoje grzechy?

W trakcie studiowania Ew. Łukasza 7 wyszukaj prawdy, które mogą ci pomóc odpowiedzieć na to pytanie.

W Ew. Łukasza 7:36 czytamy, że faryzeusz zwany Szymonem zaprosił Jezusa na ucztę do swego domu. Przy tego rodzaju okazjach goście opierali się na poduszkach wokół niskiego stołu, wyciągając nogi w przeciwnym kierunku. Biednym pozwalano na to, żeby zbierali resztki jedzenia z bankietów. Tak więc nie było nic niezwykłego w tym, że do domu wchodziły podczas uczty niezaproszone osoby (zob. James E. Talmage, Jesus the Christ, wyd. 3. [1916], str. 261).

Przeczytaj Ew. Łukasza 7:37–39 i wyszukaj, kto wszedł na tę ucztę bez zaproszenia.

Zwróć uwagę na to, że kobieta okazała swoją miłość wobec Zbawiciela, obmywając, całując i namaszczając Jego stopy. „Alabastrowy słoik olejku” (Ew. Łukasza 7:37) to słoik wypełniony cennym, wonnym olejkiem.

Co, według Ew. Łukasza 7:39, Szymon pomyślał, kiedy zobaczył, co robi kobieta?

Zdając sobie sprawę z myśli Szymona, Jezus przytoczył przypowieść o dwóch dłużnikach i wierzycielu. Wierzyciel to osoba, która pożycza pieniądze innym ludziom, a dłużnik to człowiek, który zaciąga pożyczkę. Dłużnik zgadza się spłacić pożyczkę wierzycielowi lub zostać wtrącony do więzienia.

Przeczytaj Ew. Łukasza 7:40–43 i zastanów się, kogo mogą symbolizować poszczególne osoby w tej przypowieści.

2. Przerysuj do dziennika do studiowania poniższą tabelę. Uzupełnij puste miejsca słowami: faryzeusz Szymon, kobieta i Jezus, zgodnie z tym, kogo mogą symbolizować. (Zostaw miejsce w kolumnach „dłużnik”, żeby zapisać więcej informacji przy następnym poleceniu).

wierzyciel =
dłużnik winny 50 denarów =	dłużnik winny 500 denarów =

Starszy James E. Talmage z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał o gościnności, którą gospodarz, zgodnie z tradycją, okazywał gościom w czasach Jezusa: „W tamtych czasach panował zwyczaj okazywania szczególnego szacunku dystyngowanym gościom, całując ich na powitanie, podając wodę do obmycia stóp i namaszczając ich włosy i brody olejkiem” (Jesus the Christ, str. 261).

Przeczytaj Ew. Łukasza 7:44–46 i wyszukaj różnice pomiędzy tym, jak Szymon powitał Jezusa na uczcie, a tym, jak potraktowała Go kobieta.

3. W tabelce w dzienniku do studiowania wypisz w odpowiednich kolumnach różnice pomiędzy tym, jak Szymon powitał Jezusa na uczcie, a tym, jak potraktowała Jezusa kobieta.

Porównując go do dłużnika, który winien jest 50 denarów, Jezus sugerował, że Szymon również potrzebował wybaczenia swoich grzechów.

Przeczytaj Ew. Łukasza 7:47–50 i wyszukaj, co umożliwiło kobiecie otrzymanie przebaczenia. Możesz zaznaczyć to, co znalazłeś.

Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów wypowiedział się na temat wiary tej kobiety: „Jezus tak naprawdę mówił: ‘Winna była licznych grzechów, ale wierzyła we mnie, odpokutowała za nie, została ochrzczona przez moich uczniów, a wody chrztu zmyły jej winy. A teraz mnie znalazła, żeby okazać bezgraniczną wdzięczność osoby, która, niegdyś nieczysta, została oczyszczona. Jej wdzięczność nie zna granic, a miłość umiaru, gdyż wiele jej przebaczono’” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 1:265).

Oto kilka zasad, jakich możemy nauczyć się z tej historii: Kiedy okazujemy wiarę, wyrażając naszą miłość i poświęcenie wobec Pana, możemy doświadczyć Jego przebaczenia, a kiedy Pan nam wybacza, przepełnia nas jeszcze większe pragnienie kochania i służenia Mu.

Starszy Neil L. Andersen z Kworum Dwunastu Apostołów złożył świadectwo o dostępnej nam wszystkim miłości i wybaczeniu:

„[Istnieją] różne stopnie osobistej godności i prawości. Jednakże pokuta jest błogosławieństwem dla nas wszystkich. Każdy z nas potrzebuje poczuć miłosierne ramiona Zbawiciela, dzięki uzyskaniu wybaczenia własnych grzechów.

Wiele lat temu poproszono mnie, abym zobaczył się z pewnym mężczyzną, który na długo przed naszym spotkaniem wiódł przez pewien czas nieprawe życie. W wyniku swoich błędnych decyzji utracił członkostwo w Kościele. Minęło sporo czasu, odkąd powrócił do Kościoła i był wierny w przestrzeganiu przykazań, lecz nękało go jego wcześniejsze zachowanie. Podczas spotkania odczuwałem jego wstyd i ogromne wyrzuty sumienia spowodowane odrzuceniem przymierzy. Po przeprowadzonym wywiadzie położyłem ręce na jego głowie, aby dać mu błogosławieństwo kapłańskie. Zanim wypowiedziałem pierwsze słowo, poczułem przemożną miłość Zbawiciela i wybaczenie dla tego mężczyzny. Po błogosławieństwie objęliśmy się, a ów mężczyzna otwarcie zapłakał.

Jestem zdumiony wyciągniętymi ramionami miłosierdzia i miłości Zbawiciela, które otaczają pokutującego bez względu na samolubność porzuconego grzechu. Świadczę, że Zbawiciel może i chce wybaczać nam nasze grzechy. Z wyjątkiem grzechu tych, którzy wybierają zatracenie po uzyskaniu pełni, nie ma takiego grzechu, którego nie można wybaczyć. Cóż to za cudowny przywilej, że każdy z nas może odwrócić się od swoich grzechów i przyjść do Chrystusa. Boskie wybaczenie jest jednym z najsłodszych owoców ewangelii, usuwającym winę i ból z naszych serc oraz zastępującym je radością i spokojem sumienia” („Odpokutujcie, abym mógł was uzdrowić”, Ensign lub Liahona, listopad 2009, str. 40–41).

4. W swoim dzienniku do studiowania wykonaj jedno lub oba z poniższych poleceń:

   1. Przypomnij sobie sytuację, w której doświadczyłeś przebaczenia Pana. Nie zagłębiając się w osobiste szczegóły sytuacji, która wymagała Jego wybaczenia, opisz swoje myśli i uczucia wobec Zbawiciela.

   2. Na podstawie tego, czego się nauczyłeś w trakcie studiowania Ew. Łukasza 7, napisz, co powiedziałbyś kolegom, którzy zastanawiają się, czy mogą otrzymać przebaczenie za swoje grzechy.

5. W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

   Przestudiowałem lekcję: Ew. Łukasza 7:18–50 i ukończyłem ją w dniu (data).

   Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: