Część 3.: Dzień 1.
Ew. Mateusza 6–7
Wprowadzenie
W Ew. Mateusza 6–7 jest opisana dalsza część Kazania na górze, które wygłosił Jezus. W tej części kazania nauczał On, że prawe wyrażające oddanie czyny powinny być wykonywane po to, aby zadowolić Ojca Niebieskiego. Jezus poinstruował Swoich uczniów, aby najpierw dążyli do budowania królestwa Boga.
Ew. Mateusza 6:1–18
Zbawiciel naucza Swoich uczniów, aby ich czyny były prawe
Zastanów się nad następującymi pytaniami: Czy kiedykolwiek zrobiłeś coś dobrego ze złych powodów? Jeśli tak, jaka była twoja motywacja?
Przeczytaj Ew. Mateusza 6:1–2 i odszukaj, jakie według Zbawiciela są złe motywy wykonywania dobrych uczynków.
Jałmużna to czyn świadczący o religijnym oddaniu, polegający na udzielaniu wsparcia biednym (zob. Ew. Mateusza 6:1., przypis b w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO). Czego uczymy się z tych wersetów o powodach, dla których ludzie ofiarowują jałmużnę?
Zwróć uwagę, że Zbawiciel powiedział, że ci ludzie to „obłudnicy”, co z greckiego oznacza tych, którzy udają (zob. Ew. Mateusza 6:2, przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).
Przeczytaj Ew. Mateusza 6:3–4 i odszukaj nauki Zbawiciela o tym, z jakich pobudek Jego uczniowie powinni wykonywać prawe czyny. Możesz zaznaczyć, co Zbawiciel obiecał tym, których uczynki są prawe z właściwych powodów.
Służba w ukryciu oznacza, że dokonujemy cichych aktów służby wobec bliźnich, bez rozgłosu czy dążenia do uzyskania korzyści. Wiele można by powiedzieć o cichych aktach służby, o których nie wie nikt poza usługującym i tym któremu się służy.
Uzupełnij następujące niedokończone zdanie, aby rozpoznać zasadę, jakiej uczymy się z nauk Zbawiciela: Jeśli wykonujemy prawe czyny, aby zadowolić Ojca Niebieskiego, a nie dążymy do przykucia uwagi innych ludzi, wtedy zostaniemy .
Wyrażenie „odpłaci tobie” może oznaczać, że Ojciec Niebieski pobłogosławi nas docześnie lub duchowo na sposoby, które inni mogą lub których nie mogą dostrzec, ale które mogą być z łatwością rozpoznawalne, kiedy otrzymamy dane błogosławieństwo.
Przeczytaj Ew. Mateusza 6:5–6 i Ew. Mateusza 6:16–18 i odszukaj przykłady, jak Zbawiciel ilustrował zasady dotyczące dokonywania wyrażających oddanie czynów, aby zadowolić Ojca Niebieskiego. Wyrażenia „smętni” i „szpecą […] twarze swoje” w wersecie 16. odnoszą się do osób, które chcą pokazać innym wokół, że poszczą.
Publiczna modlitwa nie jest czymś złym, gdyż nie wszystkie modlitwy muszą być dokonywane w ukryciu. Zmawiać modlitwę oraz wykonywać inne religijne praktyki można publicznie, jeśli dzieje się to w szczerości i oddaniu, zgodnie z przyjętymi w Kościele normami.
-
W dzienniku do studiowania opisz, kiedy uczyniłeś coś prawego — na przykład zmówiłeś modlitwę czy odbyłeś post — aby zadowolić Ojca Niebieskiego. Napisz, jakie błogosławieństwa odczułeś w swoim życiu za szczere oddawanie czci.
W Ew. Mateusza 6:7–15 Zbawiciel udzielił wskazówek i dał wzór prawidłowej modlitwy. Znany jest on jako Modlitwa Pańska. Przeczytaj te wersety i odszukaj dodatkowe prawdy, jakich możesz się nauczyć o modlitwie z przykładu Pana.
Możesz znaleźć ciche, odosobnione miejsce, aby pomodlić się na głos i zaoferować szczerą modlitwę Ojcu Niebieskiemu. Jakie zauważyłeś różnice pomiędzy oferowaniem modlitwy na głos, a po cichu. Na czym skupiłeś swoje myśli, kiedy modliłeś się na głos?
-
Ew. Mateusza 6:19–24
Jezus Chrystus naucza Swoich uczniów, aby gromadzili skarby w niebie
Skarb to coś, co ma wielką wartość.
Przeczytaj Ew. Mateusza 6:19–21 i odszukaj, jakich skarbów, według nauk Zbawiciela, mają szukać Jego uczniowie.
Jaka jest różnica, według tego, co powiedział Zbawiciel, pomiędzy skarbami gromadzonymi na ziemi a tymi gromadzonymi w niebie?
W poniższej tabeli wymień trzy przykłady skarbów, jakie ludzie mogą gromadzić na ziemi i trzy przykłady skarbów, jakie możemy gromadzić w niebie.
|
Skarby na ziemi |
Skarby w niebie |
|---|---|
Przeczytaj Ew. Mateusza 6:22–24 i odszukaj, co według Zbawiciela, pomoże nam gromadzić skarby w niebie.
Joseph Smith Translation, Matthew 6:22 [Tłumaczenie Józefa Smitha, Ew. Mateusza 6:22] pomaga nam w zrozumieniu, że Zbawiciel nauczał, iż aby gromadzić skarby w niebie, musimy mieć oczy „zwrócone na chwałę Boga” (Joseph Smith Translation, Matthew 6:22 [Tłumaczenie Józefa Smitha, Ew. Mateusza 6:22] [w Ew. Mateusza 6:22, przypis b]), co oznacza dostosowanie naszej perspektywy do woli Boga.
Z ostatniego zdania z Ew. Mateusza 6:24 dowiadujemy się o poniższej prawdzie, która pomoże nam pamiętać, aby gromadzić skarby w niebie: Nie możemy służyć zarówno Bogu, jak i mamonie. Słowo mamona odnosi się do bogactw lub tego, co doczesne.
-
Zastanów się i podaj przykłady z własnego życia, kiedy skupienie się w sercu na sprawach doczesnych sprawiło, że nie mogłeś skupić się na służbie Bogu i odkładaniu skarbów w niebie.
Ew. Mateusza 6:25–34
Zbawiciel poinstruował Swoich uczniów, aby najpierw dążyli do budowania królestwa Boga
Według zapisu w Ew. Mateusza 6:25–34, Zbawiciel poinstruował Swoich uczniów, aby nie troszczyli się o zaspokajanie podstawowych potrzeb. Joseph Smith Translation, Matthew 6:25–27 [Tłumaczenie Józefa Smitha, Ew. Mateusza 6:25–27] pomaga nam zrozumieć, że mówił on szczególnie do tych, którzy pójdą w świat i głosić będą Jego ewangelię (zob. Joseph Smith Translation, Matthew 6:25–27 w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).
Przeczytaj Ew. Mateusza 6:31–34 i odszukaj zasadę nauczaną przez Zbawiciela o tym, czego Jego uczniowie powinni najpierw szukać w życiu. (Zwróć uwagę na słownictwo z Joseph Smith Translation [Tłumaczenia Józefa Smitha], w Ew. Mateusza 33, przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).
Jakiej zasady uczymy się z Ew. Mateusza 6:33?
„Królestwo Boże” (Ew. Mateusza 6:33) symbolizuje ówczesny i obecny Kościół Jezusa Chrystusa. W naszych czasach symbolizuje ono Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, który został przywrócony, aby przygotowywać dzieci Ojca Niebieskiego na Jego królestwo niebieskie — królestwo celestialne.
Następująca wypowiedź Prezydenta Ezry Tafta Bensona wyjaśnia, jak można zastosować tę zasadę w życiu:
„Musimy postawić Boga na pierwszym miejscu w swoim życiu. On musi być najważniejszy […].
Kiedy stawiamy Boga na pierwszym miejscu, wszystko inne ustawia się na właściwej pozycji lub wypada z naszego życia. Nasza miłość do Pana będzie kierować naszymi uczuciami, wymogami co do naszego czasu, naszymi zainteresowaniami oraz porządkiem naszych priorytetów.
Powinniśmy postawić Boga na pierwszym miejscu, przed wszystkim innym, co robimy w życiu” („The Great Commandment — Love the Lord”, Ensign, maj 1988, str. 4).
-
Ew. Mateusza 7:1–5
Jezus Chrystus naucza Swoich uczniów, aby osądzali sprawiedliwie
Przeczytaj Ew. Mateusza 7:1–2, a także Ew. Mateusza 7:1, przypis a, [w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO] i odszukaj nauki Zbawiciela o osądzaniu.
Werset: Ew. Mateusza 7:1. jest często błędnie rozumiany, gdyż wskazuje, że nigdy nie powinniśmy sądzić. Jednakże z Joseph Smith Translation [Tłumaczenia Józefa Smitha] dowiadujemy się, że Jezus Chrystus nauczał, że powinniśmy „osądzać sprawiedliwie”.
Jak sądzisz, co to znaczy sprawiedliwie osądzać?
Przeczytaj Ew. Mateusza 7:3–5 i zastanów się nad analogią, jakiej użył Zbawiciel, aby nauczać nas, jak mamy unikać niesprawiedliwego osądzania innych ludzi (zob. także Ew. Jana 7:24).
Starszy Dallin H. Oaks wyjaśnił różne rodzaje osądu:
„Byłem zaintrygowany tym, że niektóre pisma święte nakazują nam, abyśmy nie sądzili bliźnich, a inne fragmenty instruują, że powinniśmy osądzać i nawet wskazują, jak to robić. Podczas studiowania tych fragmentów przekonałem się, że te na pozór przeciwstawne wskazania są spójne, kiedy spojrzymy na nie z wiecznej perspektywy. Najważniejsze jest zrozumienie, że istnieją dwa rodzaje osądu: osąd ostateczny, którego nie wolno nam dokonywać, i osąd pośredni, który jest wskazany, ale na zasadach prawości […].
W odróżnieniu od ostatecznych sądów, które są zabronione, pisma święte zalecają, aby dokonywać, jak to nazwę, ‘pośrednich osądów’. Te osądy są kluczowe w korzystaniu z osobistej wolnej woli […].
Każdy z nas dokonuje osądu, kiedy wybiera przyjaciół, decyduje, jak spędzać czas lub na co wydawać pieniądze, i oczywiście, kiedy wybiera wiecznego towarzysza […].
Podczas dokonywania pośrednich osądów powinniśmy dołożyć starań, aby osądzać sprawiedliwie. Podejmując decyzje, powinniśmy zawsze starać się o przewodnictwo Ducha. Powinniśmy ograniczać nasze osądy do naszego własnego szafarstwa. Jeśli to możliwe, powinniśmy powstrzymywać się od wydawania sądów do czasu, aż posiądziemy wystarczającą wiedzę na temat faktów. W miarę możliwości powinniśmy osądzać okoliczności, a nie ludzi. We wszystkich naszych osądach powinniśmy trzymać się prawych norm. A w tym wszystkim musimy pamiętać o przykazaniu, aby wybaczać” („‘Judge Not’ and Judging”, Ensign, sierpień 1999, str. 7, 9, 13).
Prezydent Dieter F. Uchtdorf z Pierwszego Prezydium na temat Ew. Mateusza 7:3–7 powiedział:
„To zdanie o źdźbłach i belkach zdaje się być bardzo powiązane z naszym brakiem zdolności, by spojrzeć na siebie obiektywnie. Nie jestem pewien, dlaczego potrafimy tak dobrze diagnozować i rozwiązywać problemy innych ludzi, skoro często mamy kłopot z tym, by dostrzec nasze własne.
Kilka lat temu przedstawiona została w telewizji historia o człowieku, który sądził, że jeśli natrze sobie twarz sokiem z cytryny, stanie się niewidzialny dla kamer. Natarł się więc dokładnie sokiem i obrabował dwa banki. Wkrótce potem go aresztowano, a jego twarz znalazła się w głównym wydaniu wiadomości. Kiedy policja pokazała mu nagrania z kamer monitoringu, nie mógł uwierzyć własnym oczom. ‘Przecież natarłem się cytryną!’ — protestował. [Zob. Errol Morris, ‘The Anosognosic’s Dilemma: Something’s Wrong but You’ll Never Know What It Is’ (Part 1), New York Times, 20 czerwca 2010; adres internetowy: opinionator.blogs.nytimes.com/2010/06/20/the-anosognosics-dilemma-1].
Kiedy o tych wydarzeniach usłyszał pewien naukowiec z Uniwersytetu Cornella, zaintrygował go fakt, że ten człowiek w tak oczywisty sposób nie przyjmował do wiadomości swojej niekompetencji. Aby ocenić, czy jest to powszechna przypadłość, dwóch badaczy poprosiło studentów o udział w serii testów sprawdzających różne życiowe umiejętności, a potem o samodzielną ocenę, jak im poszło. Studenci, którym poszło słabo, najmniej obiektywnie ocenili swoje zdolności — niektórzy przyznali sobie pięć razy więcej punktów, niż faktycznie uzyskali. [Zob. Justin Kruger i David Dunning, ‘Unskilled and Unaware of It: How Difficulties in Recognizing One’s Own Incompetence Lead to Inflated Self-Assessments’, Journal of Personality and Social Psychology, grudzień 1999, str. 1121–1134].
Badania te powtórzono na wiele różnych sposobów i za każdym razem potwierdzano ten sam wniosek: wielu z nas ma problem z tym, by widzieć siebie takimi, jacy naprawdę jesteśmy, oraz że nawet ludzie sukcesu przeceniają własny wkład i nie doceniają wkładu pracy innych. [Zob. Marshall Goldsmith, What Got You Here Won’t Get You There (2007), rozdział 3.].
Być może niezbyt istotne jest, że przeceniamy to, jak dobrze potrafimy prowadzić samochód czy jak daleko umiemy wybić piłkę golfową. Jednak kiedy zaczynamy wierzyć, że nasze działania w domu, w pracy czy kościele mają większe znaczenie, niż to jest naprawdę, stajemy się ślepi na błogosławieństwa i szanse, by się prawdziwie i sensownie rozwijać” („[Czy to] ja, Panie?” Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 56–57).
Ew. Mateusza 7:6–14
Zbawiciel naucza o dążeniu do uzyskania osobistego objawienia
Joseph Smith Translation Matthew 7:6 [Tłumaczenie Józefa Smitha, Ew. Mateusza 7:6] pomaga nam zrozumieć, że Jezus Chrystus powołał Swoich uczniów, aby poszli w świat i głosili ewangelię. Mieli nauczać o pokucie, a tajemnice królestwa zatrzymać dla siebie. Innymi słowy, mieli nie dyskutować o świętych sprawach z ludźmi, którzy nie byli gotowi ich przyjąć. (Zob. także wersety: Joseph Smith Translation Matthew 7:9–11 w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).
Według Joseph Smith Translation, Matthew 7:7 [Tłumaczenia Józefa Smitha, Ew. Mateusza 7:7] zaczyna się od wyrażenia „Przemów do nich, proście Boga”. Przeczytaj werset 7., zaczynając od tego wyrażenia i odszukaj, czego według Zbawiciela mieli nauczać Jego uczniowie.
Z tego wersetu dowiadujemy się o następującej zasadzie: Kiedy poszukując prawdy, prosimy, szukamy i pukamy, Ojciec Niebieski odpowiada nam i błogosławi nas osobistym objawieniem.
Co, według słów: prosić, szukać i pukać, musimy zrobić, aby otrzymać osobiste objawienie?
Zastanów się, kiedy w wyniku pytania, szukania i pukania otrzymałeś osobiste objawienie.
Według tego, co podaje Ew. Mateusza 7:9–11, Zbawiciel nauczał, że podobnie, jak kochający ojciec nie da kamienia czy węża głodnemu dziecku proszącemu o chleb, tak i Ojciec Niebieski nie wzbrania daru osobistego objawienia Swoim dzieciom, które dążą do uzyskania tego, co jest właściwe, jeśli o to proszą.
Przeczytaj Ew. Mateusza 7:12–14 i odszukaj, jakich dodatkowych prawd, według Zbawiciela, uczniowie mieli nauczać. Słowo ciasna w tym fragmencie odnosi się do tego, że brama jest wąska, w przeciwieństwie do szerokiej.
Ew. Mateusza 7:15–27
Zbawiciel obiecuje zbawienie tym, którzy wykonują wolę Ojca
Jakie są niektóre dobrze przyjęte przez świat idee, które są sprzeczne z planem Ojca Niebieskiego?
Zastanów się, dlaczego istotna jest dla ciebie umiejętność odróżniania, czy dana osoba lub grupa promuje coś, co jest sprzeczne z planem Ojca Niebieskiego?
Przeczytaj Ew. Mateusza 7:15 i odszukaj ostrzeżenia, jakich Pan udzielił Swoim uczniom.
Starszy M. Russell Ballard z Kworum Dwunastu Apostołów ostrzegł przed fałszywymi prorokami i fałszywymi nauczycielami w naszych czasach, „zarówno mężczyznami, jak i kobietami, którzy samozwańczo ogłaszają doktryny Kościoła”, jak też i tymi, „którzy przemawiają i wydają publikacje stojące w sprzeczności z tym, co głoszą prawdziwi prorocy Boga, którzy aktywnie ‘nawracają’ ludzi, z beztroskim lekceważeniem wiecznego dobra osób, które chą zwieść” („Beware of Falce Prophets and False Teachers”, Ensign, listopad 1999, str. 63).
Przeczytaj Ew. Mateusza 7:16–20 i odszukaj, w jaki sposób możemy odróżnić, czy ktoś jest fałszywym prorokiem lub fałszywym nauczycielem.
Z wersetów tych dowiadujemy się o następującej prawdzie: Możemy odróżnić fałszywych proroków po ich owocach. Podobnie do rozpoznania jakości rośliny po jakości wydawanych owoców, tak my możemy rozpoznać fałszywych proroków i proroków po ich naukach, czynach i pomysłach.
Jakie, twoim zdaniem, mogą być owoce fałszywych proroków?
Przeczytaj Ew. Mateusza 7:21–27 i odszukaj nauki Zbawiciela o tym, jak istotne jest życie według Jego nauk. Zwróć uwagę, że Joseph Smith Translation [Tłumaczenie Józefa Smitha] zmienia zwrot w wersecie 23. z: „Nigdy was nie znałem” na: „Nigdy mnie nie znaliście” (Joseph Smith Translation, Matthew 7:33 [w: Ew. Mateusza 7:23, przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO]).
-
-
Przestudiowałem lekcję: Ew. Mateusza 6-7 i ukończyłem ją w dniu (data).
Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: