Wprowadzenie do Listu do Filipian
Dlaczego warto studiować tę księgę?
W liście do Filipian Apostoł Paweł udzielił świętym w Filippi słów zachęty i napomniał ich, aby byli zjednoczeni i wspólnie bronili wiary. Być może jedną z najważniejszych zasad, jakich Paweł nauczał w Liście do Filipian, jest to, że modlitwa do Boga i zaufanie do Niego daje „pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum” (List do Filipian 4:7). Studiowanie słów zachęty, które Paweł zawarł w tym liście, pomoże ci w twoich wysiłkach zmierzających ku wiernemu wytrwaniu do końca. W miarę jak będziesz starać się podążać za Chrystusem, nabierzesz również pewności i, podobnie jak Paweł, będziesz mógł świadczyć: „Wszystko mogę w tym, który mnie wzmacnia, w Chrystusie” (List do Filipian 4:13).
Kto napisał tę księgę?
Choć Tymoteusz jest wspomniany razem z Pawłem na początku listu (zob. List do Filipian 1:1), autorem Listu do Filipian jest Paweł. Dowodem na to jest użycie w treści listu czasowników w pierwszej osobie liczby pojedynczej oraz wzmianka o Tymoteuszu w Liście do Filipian 2:19. Tymoteusz pełnił prawdopodobnie funkcję skryby, który napisał list pod kierownictwem Pawła.
Kiedy i gdzie została napisana ta księga?
Paweł najprawdopodobniej napisał List do Filipian pomiędzy 60 i 62 r. n.e. podczas pobytu w więzieniu w Rzymie (zob. List do Filipian 1:7, 13, 16; zob. także Dzieje Apostolskie 28:16–31; Guide to the Scriptures, „Philippians, Epistle to”, strona internetowa: scriptures.lds.org).
Dla kogo i w jakim celu została napisana?
Filippi było pierwszym miejscem w Europie, w którym Paweł formalnie głosił ewangelię i ustanowił gminę Kościoła (zob. Dzieje Apostolskie 16:11–40; Bible Dictionary, „Pauline Epistles”). Jednym z powodów, dla którego Paweł napisał ten list, było wyrażenie wdzięczności za miłość i pomoc finansową, jakiej udzielili mu święci w Filippi podczas jego drugiej podróży misyjnej i pobytu w więzieniu w Rzymie (zob. List do Filipian 1:3–11; 4:10–19; zob. także Bible Dictionary, „Pauline Epistles”).
Paweł pochwalił także członków w Filippi za ich wiarę w Jezusa Chrystusa i udzielił im rad na podstawie informacji, które otrzymał na ich temat od pochodzącego z Filippi ucznia, Epafrodyta (zob. List do Filipian 4:18). Rady Pawła zawierały słowa zachęty do pokory i jedności (zob. List do Filipian 2:1–18; 4:2–3). Paweł ostrzegł również Filipian, by wystrzegali się zdeprawowanych chrześcijan, czyli takich, którzy wierzą, że obrzezanie jest konieczne dla nawrócenia się. Niektóre osoby (często nazywane judaizantami) fałszywie twierdziły, że nowo nawróceni muszą poddać się starotestamentowemu prawu obrzezania, zanim będą modli stać się chrześcijanami (zob. List do Filipian 3:2–3).
Co wyróżnia tę księgę spośród innych?
List do Filipian wraz z listami do Efezjan, Kolosan i do Filemona są często nazywane listami więziennymi. List Pawła do Filipian, choć napisany w wiezieniu, jest uważany przez uczonych za najweselszy z jego pism. Paweł wyraził w nim swoją wdzięczność, miłość i zaufanie do członków Kościoła, opisał poświęcenia, jakich musiał dokonać, żeby podążać za Jezusem Chrystusem i pouczył świętych w Filippi co do zasad prawego życia. W Liście do Filipian 4:8 uczniowie mogą rozpoznać język użyty w trzynastej Zasadzie Wiary napisanej przez Proroka Józefa Smitha.
Paweł poetycko opisał zstąpienie Zbawiciela z Jego boskiej pozycji w preegzystencji w życie doczesne, podczas którego cierpiał „śmierć krzyżową” (zob. List do Filipian 2:3–8). Wypełniwszy Swoją misję, Jezus Chrystus jest teraz wywyższony i nadejdzie dzień, w którym „[zegnie] się [przed Nim] wszelkie kolano” i „wszelki język [wyzna], że Jezus Chrystus jest Panem” (List do Filipian 2:10–11). Paweł wyjawił, że Jezus Chrystus jest źródłem jego wewnętrznej pewności siebie i siły (zob. List do Filipian 4:13).
Zarys
List do Filipian 1. Paweł wyraża wdzięczność za wspólnotę, jaka panuje wśród świętych w Filippi. Naucza, że przeciwieństwa, których doświadczył, służąc Panu i podczas pobytu w więzieniu, posunęły naprzód dzieło ewangelii. Zachęca członków Kościoła, aby byli zjednoczeni w obronie wiary.
List do Filipian 2. Paweł dalej zachęca członków Kościoła, żeby byli zjednoczeni i podaje Jezusa Chrystusa, który zstąpił w stan doczesny, jako przykład miłości, posłuszeństwa i pokory. Wszyscy ludzie przyznają kiedyś, że Jezus Chrystus jest Panem. Paweł poucza członków Kościoła, żeby pracowali na własne zbawienie.
List do Filipian 3. Paweł przestrzega przed judaizantami. Opisuje swoje wcześniejsze życie, w którym był faryzeuszem i to, jak chętnie oddał wszystko, by podążać za Jezusem Chrystusem. Napomina świętych, by podążali za jego przykładem i parli naprzód ku zbawieniu. Paweł wyjaśnia, że Jezus Chrystus zmieni nasze doczesne ciała w ciała pełne chwały, takie jak Jego ciało.
List do Filipian 4. Paweł zachęca świętych, żeby zawsze radowali się w Panu. Napomina ich, by zastępowali niepokój modlitwą i dziękczynieniem, i obiecuje, że będą radować się pokojem Bożym, który przewyższa wszelki rozum. Paweł poucza członków Kościoła, żeby myśleli o tym, co uczciwe, sprawiedliwe, prawdziwe, czyste, miłe, co uznane za dobre, co jest cnotą i godne pochwały. Potwierdza, że w Jezusie Chrystusie, który go wzmacnia, może wszystko.