Część 11., Dzień 2.: Ew. Łukasza 13–15

Część 11.: Dzień 2.

Ew. Łukasza 13–15

Wprowadzenie

Jezus nauczał o pokucie, królestwie Bożym i uzdrawiał w sabat. Przytoczył też przypowieści, nauczając o pokorze i cenie bycia uczniem. Faryzeusze i uczeni w piśmie skarżyli się na relacje Zbawiciela z celnikami i grzesznikami. Zbawiciel odpowiedział im, przytaczając przypowieści o zagubionej owcy, zagubionym groszu i o synu marnotrawnym.

Ew. Łukasza 13:1–14:14

Jezus uzdrawia w sabat, naucza o pokorze i trosce o biednych

Wyobraź sobie, że siedzisz w porze lunchu z kilkoma kolegami, którzy zauważają, że pewien biednie ubrany uczeń siedzi sam. Ktoś z grupy mówi coś niemiłego o jego wyglądzie i wielu twoich kolegów zaczyna się śmiać.

Podaj kilka przykładów tego, jak mógłbyś zareagować w takiej sytuacji.

W trakcie studiowania Ew. Łukasza 13–14 wyszukaj, czego Zbawiciel nauczał o kontaktach z ludźmi, których sytuacja życiowa jest gorsza od naszej.

W Ew. Łukasza 13 czytamy, że Zbawiciel przytoczył podobieństwo o drzewie figowym, które miało zostać ścięte, jeśli nie wyda owocu. Przypowieść ta skierowana była do Żydów, którzy powinni wydawać dobry owoc, i naucza, że zginiemy, jeśli nie odpokutujemy. Jezus uzdrowił kobietę w sabat. Porównał królestwo Boże to ziarnka gorczycy, które wyrasta w wielkie drzewo i nauczał o tych, którzy wejdą do Jego królestwa. Smucił się także z powodu zbliżającego się zniszczenia Jerozolimy.

W Ew. Łukasza 14:1–6 czytamy, że Zbawiciel został zaproszony w sabat na posiłek do domu jednego ze znamienitszych faryzeuszy. Przed posiłkiem Zbawiciel uzdrowił człowieka cierpiącego na puchlinę wodną, czyli na chorobę, która sprawiała, że jego ciało puchło od nadmiaru gromadzących się płynów.

Przeczytaj Ew. Łukasza 13:15–16 i Ew. Łukasza 14:5–6 i wyszukaj odpowiedzi, jakich Zbawiciel udzielił faryzeuszom, którzy oskarżali Go o nieprzestrzeganie sabatu, ponieważ uzdrowił w sabat kobietę i mężczyznę.

Czego możemy nauczyć się z przykładu Zbawiciela o przestrzeganiu dnia sabatu i zachowywaniu go świętym? Jedna z lekcji mówi, że Jezus dał przykład prawego zachowania w dzień sabatu, służąc ludziom w potrzebie. Z odróżnieniu od Niego niektórzy faryzeusze usprawiedliwiali pomaganie w dniu sabatu zwierzętom, ale nie ludziom. Zastanów się nad tym, co ty robisz w dzień sabatu. Co możesz robić w dzień sabatu, żeby być bardziej podobnym do Jezusa?

Ew. Łukasza 14:7–10 zawiera przypowieść, jaką Zbawiciel przytoczył, żeby nauczyć ewangelicznej prawdy o związku pomiędzy pokorą a wywyższeniem. „Pierwsze miejsca” (Ew. Łukasza 14:7) to miejsca honorowe. Jezus zauważył, że niektórzy z zaproszonych gości chcieli zająć dla siebie honorowe miejsca, siadając blisko gospodarza.

Przeczytaj Ew. Łukasza 14:11 i wyszukaj, czego Zbawiciel uczył o pokorze. Słowo poniżony oznacza upokorzony, sprowadzony na niższy poziom.

Przeczytaj Ew. Łukasza 14:12–14 i odszukaj, czego Zbawiciel nauczył faryzeuszy, którzy zaprosili Go, by z nimi jadł. Z jakich przyczyn ludzie, którzy zachowują się jak faryzeusze, zapraszają swoich przyjaciół oraz bogatych lub wpływowych sąsiadów na obiad?

W czasach Zbawiciela ułomnym (niepełnosprawnym), chromym i ślepym często trudno było znaleźć zatrudnienie, więc byli biedni ze względu na swoją niepełnosprawność. Niektórzy faryzeusze pogardzali takimi ludźmi. Z jakich powodów ludzie w dzisiejszych czasach gardzą innymi?

Oto jedna z zasad, jakich możemy nauczyć się z tych wersetów: Jeśli będziemy starać się pomagać ludziom znajdującym się w gorszej sytuacji życiowej niż my, Pan nas wynagrodzi.

Poza wynagrodzeniem nas podczas Zmartwychwstania, Pan będzie nam także błogosławić w tym życiu, kiedy będziemy starali się pomagać ludziom, którym powodzi się gorzej niż nam (zob. Ew. Mateusza 6:4).

W dzienniku do studiowania wykonaj jedno lub oba z następujących poleceń:
1. Opisz sytuację, w której ty lub twój znajomy zostaliście pobłogosławieni za to, że staraliście się pomóc komuś w potrzebie. („Gorsza sytuacja” może oznaczać okoliczności inne niż brak środków materialnych, na przykład, może odnosić się do osoby samotnej, która nie ma przyjaciół).
2. Zastanów się, w jaki sposób możesz pomagać osobom, które znajdują się w gorszej sytuacji niż ty, i wyznacz sobie cel, że będziesz im służyć.

Ew. Łukasza 14:15–35

Jezus przytacza przypowieść o wielkiej wieczerzy i naucza o cenie bycia uczniem

Co być może będziemy musieli poświęcić jako uczniowie Jezusa Chrystusa?

Jakich wymówek mogą używać ludzie, żeby unikać tego rodzaju poświęceń?

Kiedy Zbawiciel pouczył faryzeuszy, że powinni zapraszać do stołu osoby znajdujące się w gorszej sytuacji, jeden ze współbiesiadników powiedział: „Błogosławiony ten, który będzie spożywał chleb w Królestwie Bożym” (Ew. Łukasza 14:15). W odpowiedzi na te słowa Zbawiciel przytoczył przypowieść o wielkiej wieczerzy.

Przeczytaj Ew. Łukasza 14:16–24 i wyszukaj, jakie zaproszenie otrzymali ludzie w tej przypowieści oraz wymówki, jakie podali ci, którzy go nie przyjęli.

Jezus przemawiał do Żydów, którzy zachowywali się jak ludzie w przypowieści, którzy zostali jako pierwsi zaproszeni na ucztę. Dlaczego ewangelia Jezusa Chrystusa przypomina wielką wieczerzę? Jakie wymówki podali ludzie, którzy nie przyjęli zaproszenia na wielką wieczerzę? Co te wymówki mówią o priorytetach tych ludzi?

Jedna z zasad, jakich możemy się nauczyć z tej przypowieści, mówi, że jeśli będziemy przedkładać inne sprawy ponad Pana i Jego ewangelię, stracimy błogosławieństwa, które moglibyśmy uzyskać.

Przyjrzyj się liście rzeczy, które być może będziesz musiał poświęcić jako uczeń Jezusa Chrystusa. Jakie błogosławieństwa możesz stracić, jeśli nie będziesz gotowy dokonać tego rodzaju poświęceń? Czy miałeś kiedyś wrażenie, że dokonujesz poświęcenia, ale później zdałeś sobie sprawę z tego, że otrzymane błogosławieństwa przewyższały to, co poświęciłeś?

Przytoczywszy tę przypowieść, Zbawiciel przemówił do ludu o tym, czego wymaga od Swoich uczniów. Przeczytaj Ew. Łukasza 14:25–27 i odszukaj, do czego, zgodnie ze słowami Zbawiciela, muszą być gotowi Jego uczniowie.

„W kontekście Ew. Łukasza 14:26 greckie słowo, które przetłumaczono tutaj jako ‘mieć w nienawiści’, oznacza ‘mniej miłować’ lub ‘mniej szanować’. Zbawiciel nie cofnął przykazania ‘czcij ojca swego i matkę swoją’ (II Ks. Mojżeszowa 20:12), ale nauczał o priorytetach. W przypadku ucznia oddanie rodzinie musi zajmować drugie miejsce po oddaniu Jezusowi Chrystusowi” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 165; zob. także Ew. Mateusza 10:37; Ew. Łukasza 14:26).

Słowo krzyż w Ew. Łukasza 14:27 odnosi się do Ukrzyżowania i symbolizuje gotowość do poświęceń. Joseph Smith Translation [Tłumaczenie Józefa Smitha] pomaga nam zrozumieć, że „dźwigać krzyż swój” (Ew. Łukasza 14:27) oznacza „odmówić [sobie] wszelkiej bezbożności i wszelkiego ziemskiego pożądania, i przestrzegać przykazań [Pana]” (Joseph Smith Translation, Matthew 16:26 [w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).

Wersety te uczą nas, że uczniowie Jezusa Chrystusa muszą być gotowi poświęcić wszystko, żeby za Nim podążać. Możesz zapisać tę zasadę na marginesie swoich pism świętych obok Ew. Łukasza 14:25–27.

Skończywszy nauczać o tym, do czego muszą być gotowi uczniowie, Jezus powiedział: „Przeto postanówcie w sercach waszych, że będziecie czynić te rzeczy, których będę was nauczał i które wam nakażę” (Joseph Smith Translation, Luke 14:28 [Ew. Łukasza 14:27, przypis b]). Jedna z zasad, jakich możemy się nauczyć z tego wersetu to, że kiedy postanawiamy w naszych sercach, że będziemy czynić to, czego naucza i co przykazuje nam Jezus Chrystus, stajemy się Jego uczniami.

Zastanów się, w jaki sposób możesz osiągnąć w swoim byciu uczniem stan, w którym będziesz w sercu naprawdę zdecydowany robić to, czego naucza i co nakazuje Jezus Chrystus.

Przekazawszy zasady dotyczące bycia uczniem, Zbawiciel przytoczył dwa podobieństwa. Przeczytaj Ew. Łukasza 14:28–30 i Ew. Łukasza 14:31–33 i zastanów się, co one symbolizują.

Wieża strażnicza — Wieża w wiosce w okolicach Nazaretu w Izraelu jest podobna to wieży opisanej w Ew. Łukasza 14:28–30.

Zbawiciel pragnął, żeby Jego naśladowcy uważnie rozważyli, czy są gotowi poświęcić wszystko, co będzie od nich wymagane, żeby mogli wytrwać do końca jako Jego uczniowie (zob. także Joseph Smith Translation, Luke 14:31 [Ew. Łukasza 14:30, przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO]). Możesz zaznaczyć Ew. Łukasza 14:33, która podaje proste podsumowanie nauk Zbawiciela zawartych w tym rozdziale.

Zastanów się, czego będzie od ciebie wymagać bycie prawdziwym uczniem Pana Jezusa Chrystusa. Zastanów się nad błogosławieństwami wynikającymi z życia według ewangelii i nagrodą życia wiecznego. Jakie decyzje możesz podjąć teraz, które pomogą ci postawić Pana ponad wszystkimi innymi ważnymi sprawami w życiu? Odpowiedz na to pytanie w dzienniku do studiowania i wyznacz sobie kilka celów, które mogą pomóc ci stać się lepszym uczniem Jezusa Chrystusa.

Ew. Łukasza 15

Jezus przytacza przypowieści o zagubionej owcy, zagubionym groszu i synu marnotrawnym

kobieta znajduje grosz — Zagubiony grosz

mężczyzna obejmujący syna — Syn marnotrawny

Przypomnij sobie sytuację, w której odnalazłeś coś ważnego, co wcześniej zgubiłeś. Jak się wtedy czułeś?

Pomyśl o kimś, kogo znasz, kto może być duchowo „zagubiony”. Może być to ktoś, kto nie przyjął jeszcze przywróconej ewangelii Jezusa Chrystusa lub w chwili obecnej nie żyje zgodnie z jej naukami.

W trakcie studiowania Ew. Łukasza 15 wyszukaj prawdy dotyczące tego, jakie uczucia ma Ojciec Niebieski wobec tych, którzy są duchowo zagubieni i jakie my mamy wobec nich obowiązki.

Przeczytaj Ew. Łukasza 15:1–2 i wyszukaj, o czym szemrali faryzeusze.

W odpowiedzi na skargę faryzeuszy i uczonych w piśmie Zbawiciel przytoczył trzy przypowieści: o owcy, groszu i synu. Miały one na celu dać nadzieję grzesznikom oraz skarcić i potępić hipokryzję i obłudę uczonych w piśmie i faryzeuszy. W trakcie studiowania tych przypowieści zwróć uwagę na to, dlaczego przedmiot lub bohater każdej z nich się zagubił i w jaki sposób został odnaleziony.

Przeczytaj każdą przypowieść i odszukaj odpowiedzi na pytania z lewej kolumny tabelki. Zapisz swoje odpowiedzi w odpowiednim miejscu.

Przypowieści o zagubionej owcy, groszu i synu
Pytania	Ew. Łukasza 15:3–7 (zob. także Ew. Łukasza 15:4, przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO)	Ew. Łukasza 15:8–10	Ew. Łukasza 15:11–32 (w wersecie 16. słowo omłot oznacza karmę dla zwierząt gospodarskich).
Co zostało zagubione?
Dlaczego?
W jaki sposób się znalazło?
Jakie słowa i zwroty opisują reakcje ludzi po odnalezieniu tego, co się zagubiło?

Syn marnotrawny — „Ujrzał go ojciec jego, i […] pobiegłszy […], pocałował go” (Ew. Łukasza 15:20).

Zwróć uwagę na to, że owca zagubiła się, prowadząc zwykłe życie, grosz zagubił się z powodu zaniedbania lub nieuwagi swojej właścicielki, a syn marnotrawny (rozrzutny lub lekkomyślny) zagubił się dlatego, że sam się zbuntował.

Jak myślisz, jakie mamy zobowiązania wobec tych, który są zagubieni, niezależnie od tego, jak do tego zagubienia doszło?

Zwróć uwagę na zwroty, które opisują reakcje po odnalezieniu zwierzęcia, przedmiotu i człowieka. Pamiętaj, że jednym z celów tych przypowieści było upomnienie obłudnych faryzeuszy i uczonych w piśmie, którzy szemrali, ponieważ Jezus rozmawiał z celnikami i grzesznikami. Kiedy Jezus powiedział, że większa będzie radość w niebie „z jednego grzesznika, który się upamięta, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują upamiętania” (Ew. Łukasza 15:7), nauczał, że w niebie jest więcej radości ze skruszonego grzesznika niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu obłudnych faryzeuszy i uczonych w piśmie, którzy w swej dumie uważają, że nie potrzebują pokuty.

W jaki sposób dokończyłbyś następujące zdanie w oparciu o reakcje osób, które odnalazły to, co zostało zagubione: Kiedy pomagamy bliźnim odczuć pragnienie pokuty, odczuwamy .

W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytanie: Co możesz zrobić, żeby pomóc osobie, która jest zagubiona duchowo, by odczuła pragnienie pokuty lub zbliżenia się do Ojca Niebieskiego?
W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

Przestudiowałem lekcję: Ew. Łukasza 13–15 i ukończyłem ją w dniu (data).

Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: