ជំពូកទី ៥២
សមាគមសង្រ្គោះ
ខែ មីនា ឆ្នាំ ១៨៤២
ពួកបរិសុទ្ធបានកំពុងសាងសង់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅក្នុងទីក្រុងណៅវូ ។ សម្លៀកបំពាក់របស់ពួកបុរសបានសឹក ហើយពួកស្ត្រីចង់ជួយពួកគេ ។ ស្ត្រីម្នាក់បាននិយាយថា យើងនឹងដេរសម្លៀកបំពាក់សម្រាប់ពួកបុរស ប៉ុន្តែគាត់គ្មានប្រាក់ទិញក្រណាត់ឡើយ ។
សារ៉ា ឃឹមបឹល បាននិយាយថា គាត់នឹងផ្តល់ក្រណាត់ដល់ស្ត្រី ។ ស៊ិស្ទើរ ឃឹមបឹល ក៏បានសូមឲ្យស្ត្រីផ្សេងទៀតជួយផងដែរ ។ ពួកស្ត្រីបានជួបគ្នានៅក្នុងផ្ទះរបស់ស៊ិស្ទើរ ឃឹមបឹល ហើយបានសម្រេចចិត្តចាប់ផ្តើមសមាគមមួយសម្រាប់ស្ត្រីនៅក្នុងព្រះវិហារ ។
ពួកស្ត្រីបានស្នើសុំឲ្យ អេលីស្សា អ័រ ស្នូ សរសេរច្បាប់មួយចំនួនសម្រាប់សមាគមនោះ ។ គាត់បានយកច្បាប់ទាំងនោះទៅជួប យ៉ូសែប ស៊្មីធ ។ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានថ្លែងថា ច្បាប់ទាំងនោះល្អ ប៉ុន្តែលោកក៏បានថ្លែងថា ព្រះអម្ចាស់មានផែនការល្អប្រសើរមួយសម្រាប់ពួកស្ត្រី ។
យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានសូមឲ្យពួកស្ត្រីមកការប្រជុំមួយ ។ លោកបាននិយាយថា អ្នកដឹកនាំបព្វជិតភាពនឹងជួយស្ត្រីជាមួយសមាគមរបស់ពួកគេ ។ អិមម៉ា ស៊្មីធ ត្រូវបានជ្រើសរើសឲ្យធ្វើជាអ្នកដឹកនាំនៃពួកស្ត្រី ។ ក្រុមនោះត្រូវបានហៅថា សមាគមសង្គ្រោះ ។
យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានប្រាប់ពួកស្ត្រីឲ្យជួយមនុស្សដែលឈឺ ឬក្រីក្រ ។ ពួកគេគួរតែផ្តល់ជំនួយណាមួយតាមការចាំបាច់ ។ ប៊ីស្សពនឹងជួយឲ្យពួកស្ត្រីដឹងអ្វីដែលត្រូវធ្វើ ។
ពួកស្ត្រីមានការប្រជុំដើម្បីរៀនអំពីកិច្ចការនានាដែលពួកគេត្រូវដឹង ។ ពួកគេមានចិត្តរីករាយយ៉ាងខ្លាំង ដែលពួកគេអាចជួយសមាជិកសាសនាចក្រ ។
ពួកស្ត្រីដេរសម្លៀកបំពាក់សម្រាប់ពួកបុរសដែលសាងសង់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ ពួកគេក៏បានធ្វើរបស់របរនានាដើម្បីប្រើប្រាស់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។
ពួកស្ត្រីបានយកអាហារឲ្យមនុស្សដែលត្រូវការវា ។ ពួកគេមើលថែទាំមនុស្សដែលឈឺ និងធ្វើកិច្ចការជាច្រើនផ្សេងទៀតដើម្បីជួយពួកបរិសុទ្ធ ។
ស្ត្រីទាំងអស់នៅក្នុងសាសនាចក្រគឺជាសមាជិកនៃសមាគមសង្គ្រោះ ។ ពួកគេជួយមនុស្ស ។ ពួកគេរៀនដំណឹងល្អ ។ ពួកគេរៀនអំពីសៀវភៅល្អៗ តន្ត្រី និងសិល្បៈល្អៗ ។ ពួកគេរៀនអំពីរបៀបពង្រឹងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ ។ ( ប្រភពសម្រាប់ជំពូកនេះ ៖ ប្រវត្តិសមាគមសង្គ្រោះ ឆ្នាំ ១៨៤២–១៩៦៦ [ ឆ្នាំ ១៩៦៧ ] ) ។