ជំពូកទី ៦២
ពួកបរិសុទ្ធស្ថាបនា វិនធើរ ខ្វរធើរ
ឆ្នាំ ១៨៤៦–១៨៤៧
ពួកបរិសុទ្ធបានសង្ឃឹមថា ពួកគេមួយចំនួនអាចធ្វើដំណើរទៅកាន់ភ្នំរ៉កគីនៅក្នុងឆ្នាំ ១៨៤៦ ។ ប៉ុន្តែ ព្រិកហាំ យ៉ង់ បានដឹងថា ពួកគេគួរតែរង់ចាំរហូតដល់ឆ្នាំក្រោយ ។ ពួកគេត្រូវតែរៀបចំខ្លួនឲ្យបានកាន់តែប្រសើរឡើង ។ ពួកគេក៏ត្រូវការពួកបុរសរឹងមាំសម្រាប់ការធ្វើដំណើរដែរ ហើយបុរសជាច្រើនបាននៅជាមួយកងវរសេនាតូចមរមន ។
ពួកអាមេរិកកាំងដើមបានយល់ព្រមឲ្យពួកបរិសុទ្ធប្រើប្រាស់ដីមួយចំនួននៅត្រើយម្ខាងនៃទន្លេចាប់ពី ខោនសិល ប្លើហ្វ្ស មក ។ នៅក្នុងខែ កញ្ញា ពួកបរិសុទ្ធបានចាប់ផ្តើមសាងសង់ទីក្រុងមួយនៅទីនោះ ដែលពួកគេបានហៅទីក្រុងនោះថា វិនធើរ ខ្វរធើរ ( សូមមើលផែនទីនៅ ទំព័រ ១៩០) ។ ពួកគេបានដាំដំណាំ និងសាងសង់ផ្ទះសម្បែងជាង ៧០០ ខ្នង ។
ព្រិកហាំ យ៉ង់ បានបែងចែក វិនធើរ ខ្វរធើរ ទៅជាវួដ ហើយបានជ្រើសរើសពួកបុរសៗឲ្យធ្វើជាប៊ីស្សពដើម្បី មើលថែទាំសមាជិកនៃវួដនីមួយៗ ។ ពួកអ្នកត្រួសត្រាយបានសាងសង់របងនៅជុំវិញទីក្រុងដើម្បីការពារខ្លួន ។
អំឡុងពេលពួកបរិសុទ្ធនៅក្នុង វិនធើរ ខ្វរធើរ ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានវិវរណៈមួយដល់ ព្រិកហាំ យ៉ង់ ទាក់ទងនឹងដំណើរទៅកាន់ភាគខាងលិច ។ ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលប្រាប់ព្រិកហាំនូវអ្វីដែលពួកបរិសុទ្ធគួរតែធ្វើដើម្បីត្រៀមខ្លួន និងអ្វីដែលពួកគេគួរតែធ្វើនៅពេលពួកគេធ្វើដំណើរ ។
ព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលថា ពួកគេគួរតែបែងចែកជាក្រុមតូចៗ ដែលក្រុមនីមួយៗមានអ្នកដឹកនាំម្នាក់ ។ ពួកគេគួរតែគោរពតាមអ្នកដឹកនាំរបស់ខ្លួន ។ ពួកគេគួរតែជួយគ្នាទៅវិញទៅមក ជាពិសេសអ្នកក្រីក្រ ស្ត្រីមេម៉ាយ និងអស់អ្នកដែលគ្មានឪពុក ។
ព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលថា ក្រុមនីមួយៗគួរតែមានរទេះ និងអាហាររៀងៗខ្លួន ។ ក្រុមនីមួយៗក៏គួរតែមានមនុស្សដែលចេះជួសជួលរទេះ សាងសង់ស្ពាន សាងសង់ផ្ទះសម្បែង និងដាំដំណាំ ។
ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកបរិសុទ្ធថា ពួកគេគួរតែគោរពបទបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ ។ ពួកគេពុំគួរឈ្លោះគ្នាទេ ។ ពួកគេគួរតែនិយាយល្អៗពីគ្នាទៅវិញទៅមក ពុំមែននិយាយអាក្រក់ពីគ្នានោះទេ ។ ពួកគេគួរតែស្មោះត្រង់ ហើយប្រគល់អ្វីៗដែលពួកគេបានខ្ចីគេ និងរកឃើញឲ្យគេវិញ ។
ព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យពួកអ្នកត្រួសត្រាយមានចិត្តរីករាយ ។ ទ្រង់បានប្រាប់ពួកគេឲ្យច្រៀង រាំ ហើយអធិស្ឋានជាមួយគ្នា ។ ទ្រង់បានសន្យាថានឹងជួយពួកគេ បើសិនពួកគេកើតទុក្ខ ឬភ័យខ្លាច ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា ការសាកល្បងរបស់ពួកគេនឹងជួយពួកគេឲ្យត្រៀមខ្លួនទទួលពរជ័យដ៏មហិមា ដែលទ្រង់មានសម្រាប់ពួកគេ ។
ព្រិកហាំ យ៉ង់ បានធ្វើអ្វីៗដែលព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលប្រាប់លោកឲ្យធ្វើ ។ លោកបានចែកមនុស្សជាក្រុមៗ ។ ក្រុមនីមួយៗមានអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលនឹងត្រូវការដើម្បីសាងសង់ទីក្រុងមួយនៅលើភ្នំ ។
ប៉ុន្មានខែដែលពួកអ្នកត្រួសត្រាយបានរស់នៅ វិនធើរ ខ្វរធើរ គឺមានការលំបាកខ្លាំងណាស់ ។ ពួកគេបានរងទុក្ខជាខ្លាំងដោយសារជំងឺ ការស្រេកឃ្លាន និងអាកាសធាតុត្រជាក់ ហើយពួកគេជាង ៧០០ នាក់បានស្លាប់ ។ ទោះបីជាមានការសាកល្បងក្តី ក៏ពួកគេបានបន្តនៅរឹងមាំនៅក្នុងសេចក្តីជំនឿ ហើយខិតខំធ្វើការដើម្បីត្រៀមខ្លួនក្នុងការធ្វើដំណើររបស់ពួកគេដែរ ។