ជំពូកទី ៤៦
យ៉ូសែប ស៊្មីធនៅក្នុងគុកលីប៊ើធី
ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៨៣៨–ខែ មេសា ឆ្នាំ ១៨៣៩
យ៉ូសែប និងមិត្តភក្តិរបស់លោកត្រូវបានឃុំនៅក្នុងគុកលីប៊ើធីអស់រយៈពេលជាងបួនខែ ។ ពួកលោកបានរងទុក្ខជាខ្លាំង ។ គុកនោះត្រជាក់ ហើយកខ្វក់ ហើយជួនកាលពួកលោកត្រូវបានគេដាក់ច្រវ៉ាក់ ។ ពួកលោកត្រូវដេកនៅលើកម្រាលឥដ្ឋ ។
អាហារនៅទីនោះក៏មិនល្អ ។ ជួនកាលអាហារមានថ្នាំពុល ហើយធ្វើឲ្យពួកលោកឈឺ ។
យ៉ូសែបបានកើតទុក្ខ ។ លោកពុំដឹងថា តើលោក និងមិត្តភក្តិរបស់លោកនឹងត្រូវចេញពីគុកឬយ៉ាងណានោះទេ ។ លោកមានក្តីបារម្ភអំពីគ្រួសាររបស់លោក និងសមាជិកសាសនាចក្រ ។
យ៉ូសែបបានអធិស្ឋានទូលសួរទៅព្រះវរបិតាសួគ៌ថា តើលោកនិងពួកបរិសុទ្ធត្រូវរងទុក្ខយូរប៉ុណ្ណាទៀត ។ លោកក៏បានទូលសូមដល់ព្រះវរបិតាសួគ៌ឲ្យជួយពួកគេ ។
ជាការឆ្លើយតបចំពោះការអធិស្ឋាននេះ នោះព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលប្រាប់យ៉ូសែបឲ្យមានភាពសុខសាន្ត ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា សេចក្តីអំពល់របស់យ៉ូសែបនោះនឹងមានតែមួយរយៈពេលខ្លីប៉ុណ្ណោះ ។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានមានបន្ទូលផងដែរថា ប្រសិនបើយ៉ូសែបនឹងស្មោះត្រង់ នោះព្រះនឹងប្រទានពរដល់លោក ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលប្រាប់យ៉ូសែបថា មិត្តភក្ដិរបស់លោកនៅតែស្រឡាញ់លោក ហើយលោកនឹងបានទៅជួបពួកគេឆាប់ៗ ។
ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា មនុស្សអាក្រក់ដែលបានធ្វើបាបពួកបរិសុទ្ធនឹងត្រូវដាក់ទោស ។ ពួកគេ និងកូនចៅរបស់ពួកគេនឹងរងទុក្ខ ។ ពួកគេនឹងគ្មានបព្វជិតភាពឡើយ ។
ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលប្រាប់យ៉ូសែបថា រឿងល្អៗជាច្រើននឹងកើតឡើងដល់ពួកបរិសុទ្ធ ។ គ្មានអ្វីមួយដែលអាចបញ្ឈប់ព្រះពីការប្រទានពរដល់ពួកគេឡើយ ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងបង្រៀនពួកគេនូវរឿងអស្ចារ្យនានាអំពីផ្ទៃមេឃ និងផែនដីផង ។
ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា យ៉ូសែបពុំគួរខ្លាចនូវអ្វីដែលមនុស្សនឹងធ្វើចំពោះលោកឡើយ ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា បញ្ហា និងការងទុក្ខនានាអាចក្លាយជាការណ៍ល្អសម្រាប់យើង ដោយសារវាជួយយើងឲ្យរៀន ។ ព្រះយេស៊ូវបានរំឭកយ៉ូសែបថា ទ្រង់បានរងទុក្ខច្រើនជាងមនុស្សណាទាំងអស់ ។ ព្រះយេស៊ូវបានលើកទឹកចិត្តយ៉ូសែបឲ្យស្មោះត្រង់ និងបានសន្យាថា ព្រះនឹងគង់នៅជាមួយលោក ។