ជំពូកទី ៥៧
ព្យាការីត្រូវបានគេសម្លាប់
ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៨៤៤
ពួកសត្រូវនៃសាសនាចក្របានបន្ទោសយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ចំពោះបញ្ហានានានៅក្នុងទីក្រុងណៅវូ ហើយពួកគេចង់ឲ្យលោក និងអ្នកដឹកនាំផ្សេងទៀតត្រូវចាប់ខ្លួន ។ ប៉ុន្តែបន្ទាប់ពីយ៉ូសែបត្រូវបានគេចាប់ខ្លួន ចៅក្រមបាននិយាយថា លោកពុំបានធ្វើអ្វីខុសឡើយ ហើយក៏បានដោះលែងលោកវិញ ។
ពួកមនុស្សកំណាចខឹងសម្បារដោយសារ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ត្រូវបានដោះលែង ។ ពួកគេគំរាមកំហែងដើម្បីវាយប្រហារទីក្រុងណៅវូ ។ ពួកគេថែមទាំងគំរាមប៉ាតជ័រកៅស៊ូ និងរោមសត្វលើចៅក្រមម្នាក់នៃចៅក្រមទាំងនោះផងដែរ ។ យ៉ូសែបបានសូមឲ្យអភិបាលរដ្ឋអិលលីណោយបញ្ឈប់ពួកមនុស្សកំណាច ប៉ុន្តែអភិបាលបានជឿលើការកុហករបស់ពួកមនុស្សកំណាច ហើយពុំបានជួយអ្វីឡើយ ។
យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានដឹងថា លោកអាចនឹងត្រូវបានគេចាប់ដាក់គុកម្តងទៀត ហើយលោកខ្លាចថា បងប្រុសរបស់លោក ហៃរុម ក៏នឹងត្រូវគេចាប់ដាក់គុកផងដែរ ។ យ៉ូសែបបានប្រាប់ហៃរុមឲ្យយកក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ចេញទៅទីក្រុងមួយផ្សេងទៀត ប៉ុន្តែហៃរុមពុំចាកចេញពីប្អូនប្រុសរបស់គាត់ឡើយ ។
យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ មានអារម្មណ៍ថា ប្រសិនបើលោក និងហៃរុមចាកចេញពីទីក្រុងណៅវូ នោះពួកមនុស្សកំណាចនឹងពុំធ្វើបាបពួកបរិសុទ្ធឡើយ ។ ពួកលោកបានសម្រេចចិត្តឆ្លងទន្លេ ហើយលាក់ខ្លួន ។ បន្ទាប់មក ពួកលោកបានទៅភាគខាងលិចដើម្បីស្វែងរកកន្លែងមួយសម្រាប់ឲ្យសមាជិករស់នៅ ។
មនុស្សមួយចំនួនបានគិតថា យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានរត់ទៅឆ្ងាយដោយសារលោកខ្លាច ។ អិមម៉ា ស្ម៊ីធ ភរិយារបស់យ៉ូសែប បានបញ្ជូនមិត្តភក្តិមួយចំនួនទៅរកលោក ហើយសូមឲ្យលោកត្រឡប់មកវិញ ។ យ៉ូសែបបានគិតថា លោកនឹងត្រូវគេសម្លាប់ ប្រសិនបើលោកត្រឡប់ទៅទីក្រុងណៅវូវិញ ប៉ុន្តែលោកបានធ្វើអ្វីដែលមិត្តភក្តិរបស់លោកចង់ឲ្យលោកធ្វើ ។
នៅថ្ងៃបន្ទាប់ យ៉ូសែប និង ហៃរុម បានត្រឡប់ទៅទីក្រុងណៅវូវិញ ពួកលោក និងអ្នកដឹកនាំផ្សេងទៀតនៃទីក្រុងនោះបានទៅទីក្រុងកាតធេច ជាទីក្រុងមួយដែលមានចម្ងាយប្រហែល ៣២ គីឡូម៉ែត្រពីទីក្រុងណៅវូ ។ នៅទីក្រុងកាតធេច ពួកលោកត្រូវបានចាប់ខ្លួនដោយការចោទប្រកាន់ខុស ហើយយ៉ូសែប, ហៃរុម និងមិត្តភក្តិរបស់ពួកគេមួយចំនួនទៀតត្រូវបានគេចាប់ដាក់គុក រហូតដល់ការកាត់ទោសមួយត្រូវបានធ្វើឡើង ។
យ៉ូសែប, ហៃរុម និងមិត្តភក្តិរបស់ពួកលោកបានជាប់ក្នុងគុកអស់រយៈពេលបីថ្ងៃ ។ អំឡុងពេលនោះ ពួកមនុស្សកំណាចបានគំរាមពួកលោក ហើយនិយាយអាក្រក់ៗអំពីពួកលោក ។ អំឡុងពេលនៅក្នុងគុក យ៉ូសែប និងមត្តិភក្តិរបស់លោកបានអធិស្ឋាន និងអានព្រះគម្ពីរមរមន ។ ចន ថេលើរ បានច្រៀងចម្រៀងមួយបទអំពីព្រះយេស៊ូវដែលយ៉ូសែបពេញចិត្ត ។
នៅរសៀលថ្ងៃទី ២៧ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៨៤៤ មានតែយ៉ូសែប, ហៃរុម, ចន ថេលើរ និង វិលឡឺឌ រីឆាដ ទេដែលនៅតែជាប់ក្នុងគុកកាតធេច ។ នៅម៉ោងប្រហែលប្រាំ មនុស្សកំណាចដែលមានគ្នាជាង ១០០ នាក់បានសម្រុកចូលក្នុងគុក ។ សមាជិកមួយចំនួននៃពួកមនុស្សកំណាចបានបាញ់បង្អួច និងអ្នកផ្សេងទៀតបានរត់កាត់អ្នកយាម ហើយឡើងទៅជាន់ខាងលើ ទៅកាន់បន្ទប់ដែលយ៉ូសែប និងមិត្តភក្តិរបស់គាត់នៅទីនោះ ។
បងប្អូនប្រុសបានព្យាយាមខ្ទប់ទ្វារឲ្យជាប់ ប៉ុន្តែមានមនុស្សច្រើនពេកដែលមិនអាចឲ្យពួកគេការពារខ្លួនបាន ។ ពួកមនុស្សកំណាចបានរុញបើកទ្វារ ហើយបាញ់ហៃរុម ស៊្មីធ ។ នៅពេលយ៉ូសែបបានឃើញហៃរុមស្លាប់ លោកបានស្រែកយំឡើងថា « ឱ ! បងប្រុសហៃរុមជាទីស្រឡាញ់អើយ ! » ពួកមនុស្សកំណាចក៏បានបាញ់ ចន ថេលើរ ផងដែរ ដែលធ្វើឲ្យលោកមានរបួសយ៉ាងធ្ងន់ ប៉ុន្តែពុំបានស្លាប់ឡើយ ។ ពួកគេពុំបានបាញ់វិលឡឺឌ រីឆាដ ទេ ។
បន្ទាប់ពីហៃរុម និង ចន ថេលើរ ត្រូវបានគេបាញ់មក យ៉ូសែបបានរត់ទៅរកបង្អួច ។ លោកត្រូវបានគេបាញ់ចំពីរគ្រាប់កាំភ្លើងពីមាត់ទ្វារបន្ទប់ ហើយមួយគ្រាប់កាំភ្លើងទៀតត្រូវបានគេបាញ់មកពីក្រៅគុក ។ លោកបានស្រែកថា « ឱ ព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះខ្ញុំអើយ ! » ហើយក៏បានធ្លាក់ចេញតាមបង្អួចទៅ ។ ព្យាការីបានស្លាប់ ។ លោកបានលះបង់ជីវិតលោកចំពោះដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
សាកសពរបស់យ៉ូសែប និង ហៃរុម ស្ម៊ីធ ត្រូវបានយកទៅទីក្រុងណៅវូ ជាកន្លែងដែលគេកប់សពរបស់ពួកលោក ។ ក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកលោក និងសមាជិកជាច្រើននាក់ទៀតនៃសាសនាចក្រកើតទុក្ខជាខ្លាំង ។
ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានធ្វើកិច្ចការសំខាន់ៗជាច្រើន ។ លោកបានបកប្រែព្រះគម្ពីរមរមន ។ ព្រះយេស៊ូវបានស្តារសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់តាមរយៈលោក ។ យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានបញ្ជូនពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាឲ្យទៅបង្រៀនដំណឹងល្អនៅក្នុងដែនដីផ្សេងទៀត ។ លោកបានដឹកនាំពួកបរិសុទ្ធឲ្យសាងសង់ទីក្រុងដ៏ស្រស់ស្អាតមួយ ។ ព្រះសព្វព្រះទ័យនឹងយ៉ូសែប ស៊្មីធ ។ ពួកបរិសុទ្ធក៏ស្រឡាញ់លោកផងដែរ ។ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានធ្វើការយ៉ាងច្រើនសម្រាប់សេចក្តីសង្គ្រោះដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់យើងជាងនរណាៗទាំងអស់ លើកលែងតែព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប៉ុណ្ណោះ ។