សេចក្ដីសប្បុរស

សេចក្ដីសប្បុរសគឺជា « សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏សុទ្ធសាធរបស់ព្រះគ្រីស្ទ » ឬ « សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏អស់កល្ប » ( មរ៉ូណៃ ៧:៤៧, ៨:១៧ ) ។ ព្យាការីមរមនបានបង្រៀនដូចនេះ ៖ « សេចក្តីសប្បុរសតែងតែអត់ធ្មត់ ហើយចិត្តល្អ ហើយពុំចេះឈ្នានីស ហើយពុំចេះអួតខ្លួន ពុំរកប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ពុំរហ័សខឹង ពុំគិតដល់សេចក្តីអាក្រក់ ហើយពុំដែលអររីករាយចំពោះសេចក្តីទុច្ចរិតឡើយ ប៉ុន្តែអររីករាយតែនឹងសេចក្តីពិតវិញ គឺទ្រាំទ្រការណ៍ទាំងអស់ ជឿដល់ការណ៍ទាំងអស់ សង្ឃឹមដល់ការណ៍ទាំងអស់ ហើយស៊ូទ្រាំទ្រការណ៍ទាំងអស់ » ( មរ៉ូណៃ ៧:៤៥, សូមមើលផងដែរ កូរិនថូសទី១ ១៣:៤–៧ ) ។

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាគំរូដ៏ឥតខ្ចោះនៃសេចក្ដីសប្បុរស ។ នៅក្នុងការងារបម្រើក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់ទ្រង់ ទ្រង់តែងតែ « យាងចុះឡើងធ្វើការល្អ » ដោយការបង្រៀនដំណឹងល្អ និង ការបង្ហាញពីសេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏ស្រទន់ដល់ជនទ័លក្រ អ្នកឈឺ និងអ្នកក្រៀមក្រំចិត្ត ( សូមមើល ម៉ាថាយ ៤:២៣, ម៉ាកុស ៦:៦, កិច្ចការ ១០:៣៨ ) ។ ការបង្ហាញដ៏មហស្ចារ្យរបស់ទ្រង់អំពីសេចក្ដីសប្បុរសគឺជាដង្វាយធួនដ៏និរន្តររបស់ទ្រង់ ។ ទ្រង់បានមានព្រះបន្ទូលថា « គ្មានអ្នកណាមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ធំជាងនេះ គឺដែលអ្នកណានឹងប្ដូរជីវិតជំនួសពួកសម្លាញ់របស់ខ្លួននោះទេ » ( យ៉ូហាន ១៥:១៣ ) ។ នេះគឺជាទង្វើដ៏មហិមាក្នុងការអត់ធ្មត់ ចិត្តល្អ និងគ្មានភាពអាត្មានិយម ដែលយើងទាំងអស់គ្នាធ្លាប់បានដឹង ។ ដោយមានការយល់ដឹងអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ អ្នកអាចអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿ ហើយប្រែចិត្តពីអំពើបាបបាន ដោយទុកចិត្តថា ទ្រង់នឹងអភ័យទោសដល់អ្នក ហើយពង្រឹងអ្នកក្នុងគ្រប់កិច្ចប្រឹងប្រែងដើម្បីរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ។

ព្រះអង្គសង្គ្រោះសព្វព្រះទ័យឲ្យអ្នកទទួលយកសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ហើយទ្រង់ក៏សព្វព្រះទ័យឲ្យអ្នកចែករំលែកសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះជាមួយមនុស្សដទៃដែរ ។ ទ្រង់បានមានព្រះបន្ទូលដល់ពួកសិស្សទ្រង់ដូចនេះ ៖ « ខ្ញុំឲ្យសេចក្ដីបញ្ញត្តិ ១ ថ្មីដល់អ្នករាល់គ្នា គឺឲ្យអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ត្រូវឲ្យស្រឡាញ់គ្នាដូចជាខ្ញុំបានស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នាដែរ ។ គេនឹងដឹងថា អ្នករាល់គ្នាជាសិស្សរបស់ខ្ញុំ ដោយសារសេចក្តីនេះឯងគឺ ដោយអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្តីស្រឡាញ់ដល់គ្នាទៅវិញទៅមក » ( យ៉ូហាន ១៣:៣៤–៣៥ ) ។ ក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយគ្រួសារ និង មនុស្សដទៃ ចូរសម្លឹងទៅរកព្រះអង្គសង្គ្រោះទុកជាគំរូរបស់អ្នក ។ ចូរព្យាយាមស្រឡាញ់ឲ្យដូចទ្រង់ស្រឡាញ់ ដោយសេចក្ដីអាណិតអាសូរ ការអត់ធ្មត់ និង សេចក្ដីមេត្តាករុណា ។

នៅពេលអ្នកបន្តទទួលយកសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ឥតខ្ចោះរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយពេលអ្នកបង្ហាញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដូចព្រះគ្រីស្ទដល់មនុស្សដទៃ នោះអ្នកនឹងបានដឹងថា សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកមានកាន់តែច្រើនឡើង ។ អ្នកនឹងមានអំណរនៅក្នុងការបម្រើដល់ព្រះអម្ចាស់ ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងធ្វើជាដៃគូដ៏ជាប់លាប់របស់អ្នក ដោយដឹកនាំអ្នកក្នុងការបម្រើ និងក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយមនុស្សដទៃ ។ អ្នកនឹងរៀបចំខ្លួនជាស្រេចដើម្បីជួបព្រះអម្ចាស់នៅឯការជំនុំជម្រះ ជាពេលដែលទ្រង់នឹងប្រទានរង្វាន់ដល់អ្នក ស្របតាមការលះបង់របស់អ្នកចំពោះកិច្ចការទ្រង់ ។ មរមនបានបង្រៀនដូចនេះ ៖

« បើសិនជាអ្នករាល់គ្នាគ្មានសេចក្ដីសប្បុរសទេ នោះអ្នករាល់គ្នាគ្មានជាអ្វីទាំងអស់ ដ្បិតសេចក្ដីសប្បុរសពុំបាត់បង់ទៅឡើយ ។ ហេតុដូច្នោះហើយ ចូរតោងជាប់សេចក្ដីសប្បុរស ដែលជាសេចក្ដីដ៏មហិមាបំផុត ដ្បិតអ្វីផ្សេងៗទៀតនឹងត្រូវខូចបង់—

ប៉ុន្តែ សេចក្ដីសប្បុរស គឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏សុទ្ធសាធនៃព្រះគ្រីស្ទ ហើយស្ថិតស្ថេរនៅជានិច្ច ហើយអស់អ្នកណាដែលមានសេចក្ដីសប្បុរស នៅក្នុងថ្ងៃចុងក្រោយបង្អស់នឹងបានស្រួលដល់អ្នកនោះហើយ ។

ហេតុដូច្នោះហើយ ឱបងប្អូនដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំអើយ ចូរអធិស្ឋានដល់ព្រះវរបិតា ដោយអស់ពីកម្លាំងចិត្ត ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានពោរពេញដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់នេះ ដែលទ្រង់បានប្រទានដល់អស់អ្នកណាដែលជាអ្នកដើរតាមដ៏ពិត នៃព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាអាចក្លាយទៅជាកូនព្រះ ដើម្បីកាលណាទ្រង់នឹងលេចមក នោះយើងរាល់គ្នានឹងបានដូចជាទ្រង់ ដ្បិតយើងនឹងឃើញទ្រង់ ជាទ្រង់ពិតប្រាកដ ដើម្បីឲ្យយើងអាចមានសេចក្ដីសង្ឃឹមនេះ ដើម្បីឲ្យយើងអាចបានបរិសុទ្ធដូចជា ទ្រង់បរិសុទ្ធ » ( មរ៉ូណៃ ៧:៤៦–៤៨ ) ។