ស្ថាននរក

វិវរណៈថ្ងៃចុងក្រោយថ្លែងអំពីស្ថាននរកយ៉ាងហោចណាស់តាមរបៀបពីរយ៉ាង ។ ទីមួយ គឺជាឈ្មោះមួយទៀតដែលយើងប្រើសម្រាប់ស្ថានឃុំវិញ្ញាណ ជាកន្លែងដែលស្ថានភាពជីវិតពិភពវិញ្ញាណក្រោយផែនដី សម្រាប់ជនទាំងឡាយដែល « ស្លាប់ក្នុងអំពើបាបទាំងឡាយរបស់ខ្លួន ដោយគ្មានការចេះដឹងពីសេចក្ដីពិត ឬនៅក្នុងការរំលងដោយបានបដិសេធពួកព្យាការី » ( គ. និង ស. ១៣៨:៣២ ) ។ នេះគឺជាស្ថានភាពបណ្ដោះអាសន្ន ដែលវិញ្ញាណទាំងឡាយនឹងត្រូវបានបង្រៀនដំណឹងល្អ ហើយមានឱកាសប្រែចិត្ត និងទទួលពិធីបរិសុទ្ធទាំងឡាយនៃសេចក្តីសង្គ្រោះ ដែលត្រូវបានធ្វើឡើងនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធជំនួសឲ្យពួកគេ ( សូមមើល គ. និង ស. ១៣៨:៣០–៣៥ ) ។ អស់អ្នកទាំងឡាយណាដែលព្រមទទួលដំណឹងល្អ អាចរស់នៅស្ថានបរមសុខ រហូតដល់ការរស់ឡើងវិញ ។ បន្ទាប់ពីពួកគេបានរស់ឡើងវិញ និងត្រូវបានជំនុំជម្រះហើយ ពួកគេនឹងទទួលបានកម្រិតនៃភាពរុងរឿងតាមភាពសក្តិសមរបស់ពួកគេ ។ ប៉ុន្តែអស់អ្នកទាំងឡាយណាជ្រើសរើសមិនប្រែចិត្ត ដែលជាពួកកូនអន្តរធាននោះ នឹងបន្តនៅក្នុងស្ថានឃុំវិញ្ញាណរហូតដល់សហសវត្សរ៍ ជាពេលដែលពួកគេត្រូវបានដោះលែងពីស្ថាននរក និងទារុណកម្ម ហើយបានរស់ឡើងវិញដើម្បីទទួលបានភាពរុងរឿងនៃនគរទេឡេស្ទាល ( សូមមើល គ. និង ស. ៧៦:៨១–៨៥ ) ។

ទីពីរ ពាក្យ ស្ថាននរក សំដៅទៅលើភាពងងឹតខាងក្រៅ គឺជាកន្លែងស្នាក់នៅរបស់ពួកអារក្ស ទេវតារបស់វា និងពួកកូនអន្តរធាន ( សូមមើល គ. និង ស. ២៩:៣៦–៣៨, ៧៦:២៨–៣៣ ) ។ ពួកកូនអន្តរធានគឺជាអ្នកទាំងឡាយណាដែល « គ្មានការអត់ទោសនៅលោកិយនេះ ឬនៅបរលោកក្ដី—ដោយព្រោះគេបានបដិសេធព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ បន្ទាប់ពីបានទទួលហើយនោះ ហើយដោយព្រោះគេបដិសេធព្រះរាជបុត្រាបង្កើតតែមួយនៃព្រះវរបិតា ដោយព្រោះគេបានឆ្កាងព្រះអង្គចំពោះខ្លួនគេ ព្រមទាំងធ្វើឲ្យទ្រង់ហាលមុខខ្មាសគេ » ( គ. និង ស. ៧៦:៣៤–៣៥, សូមមើលផងដែរ ខទី ៣១–៣៣, ៣៦–៣៧ ) ។ ពួកកូនអន្តរធាននឹងមិនទទួលមរតកនៅក្នុងនគរនៃសិរីល្អទេ ពួកគេបន្តនៅក្នុងស្ថាននរក ( សូមមើល គ. និង ស. ៧៦:៣៨, ៨៨:២៤, ៣២ ) ។