ពិធីសាក្រាម៉ង់

នៅយប់មុនការឆ្កាងទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានជួបជាមួយសាវកទាំងអស់របស់ទ្រង់ ហើយបានតាំងពិធីសាក្រាម៉ង់ឡើង ។ « រួចទ្រង់ក៏យកនំបុ័ងមកអរព្រះគុណ ហើយកាច់ប្រទានទៅគេ ដោយព្រះបន្ទូលថា នេះហើយជារូបកាយខ្ញុំ ដែលបានប្រទានមកសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា ចូរធ្វើបុណ្យនេះ ដើម្បីរំឭកពីខ្ញុំចុះ ។ ក្រោយដែលបានបរិភោគហើយ នោះទ្រង់យកពែងមកធ្វើបែបដូច្នោះដែរ ដោយព្រះបន្ទូលថា ពែងនេះជាសញ្ញាថ្មី ដែលតាំងដោយនូវឈាមខ្ញុំ គឺជាឈាមដែលត្រូវច្រួចចេញសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា » ( លូកា ២២:១៩–២០ ) ។ បន្ទាប់ពីទ្រង់បានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ទ្រង់បានតាំងពិធីសាក្រាម៉ង់ឡើងក្នុងចំណោមប្រជាជននីហ្វៃ ( សូមមើល នីហ្វៃទី ៣ ១៨:១–១១ ) ។

សព្វថ្ងៃនេះ យើងទទួលទាននំប៉័ង និងទឹក ដើម្បីចងចាំពីពលិកម្មដ៏ធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ពិធីបរិសុទ្ធនេះជាផ្នែកមួយយ៉ាងសំខាន់នៃការថ្វាយបង្គំរបស់យើង និងជាការអភិវឌ្ឍខាងវិញ្ញាណរបស់យើង ។ ដរាបណាយើងកាន់តែពិចារណាអំពីសារៈសំខាន់នៃពិធីនេះ នោះវាកាន់តែមានភាពពិសិដ្ឋចំពោះយើង ។

ការចងចាំដល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់

ពិធីសាក្រាម៉ង់ផ្តល់ឱកាសមួយឲ្យអ្នកចងចាំ ដោយសេចក្តីដឹងគុណចំពោះព្រះជន្ម ការងារបម្រើ និងដង្វាយធួនរបស់ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ។

អ្នកចងចាំដល់ព្រះកាយរបស់ទ្រង់ ជាមួយនឹងនំប៉័ងដែលបានកាច់ហើយ ។ អ្នកអាចគិតក្នុងចិត្តអំពីការឈឺចាប់ខាងរាងកាយរបស់ទ្រង់—ជាពិសេសការឈឺចាប់ដែលទ្រង់មាននៅលើឈើឆ្កាង ។ អ្នកអាចចងចាំថា តាមរយៈសេចក្តីមេត្តាករុណា និងព្រះគុណរបស់ទ្រង់ នោះមនុស្សទាំងអស់នឹងរស់ឡើងវិញ ហើយនឹងទទួលបានឱកាសជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចជាមួយព្រះ ។

ជាមួយនឹងពែងទឹកតូចមួយ អ្នកអាចចាំថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានច្រួចព្រះលោហិតរបស់ទ្រង់ ក្នុងគោលបំណងទទួលការឈឺចាប់ខាងវិញ្ញាណ និងសេចក្តីបារម្ភ ដែលបានចាប់ផ្តើមឡើងនៅក្នុងសួនច្បារគែតសេម៉ានី ។ នៅក្នុងសួនច្បារនោះ ទ្រង់បានមានព្រះបន្ទូលថា « ចិត្តខ្ញុំព្រួយពន់ពេក ស្ទើរតែនឹងស្លាប់ » ( ម៉ាថាយ ២៦:៣៨ ) ។ ទ្រង់បានបំពេញតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះវរបិតា ទ្រង់បានរងការឈឺចាប់ ច្រើនជាងយើងអាចយល់ទៅទៀត ៖ « ព្រះលោហិត [ បានចេញ ] មកពីគ្រប់រន្ធញើស សេចក្ដីបារម្ភរបស់ព្រះអង្គ [ នឹង ] មានឡើងយ៉ាងខ្លាំងចំពោះអំពើទុច្ចរិត និងអំពើគួរខ្ពើមឆ្អើមទាំងឡាយនៃរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ » ( ម៉ូសាយ ៣:៧ ) ។ អ្នកអាចចងចាំថា តាមរយៈការច្រួចព្រះលោហិតរបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានសង្គ្រោះអ្នក និងមនុស្សទាំងពួង ចេញពីអ្វីមួយដែលព្រះគម្ពីរបានហៅថា « ទោសដើម » នៃអំពើរំលងរបស់លោកអ័ដាម ( ម៉ូសេ ៦:៥៤ ) ។ អ្នកអាចចងចាំថា ទ្រង់ក៏បានរងទុក្ខផងដែរជំនួសអំពើបាប សេចក្តីទុក្ខព្រួយ និងការឈឺចាប់ទាំងឡាយនៃបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ដោយប្រទានការផ្តាច់បាបដល់អ្នកដែលប្រែចិត្ត ហើយរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ( សូមមើល នីហ្វៃទី ២ ៩:២១–២៣ ) ។

ការរំឭកសេចក្ដីសញ្ញា និងពរជ័យដែលបានសន្យា

នៅពេលអ្នកទទួលទានសាក្រាម៉ង់ អ្នកធ្វើសាក្សីចំពោះព្រះថា ការចងចាំរបស់អ្នកអំពីព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ នឹងមានហួសពីពេលដ៏ខ្លីនៃពិធីបរិសុទ្ធដ៏ពិសិដ្ឋនេះទៅទៀត ។ អ្នកសន្យាថានឹងចងចាំទ្រង់ជានិច្ច ។ អ្នកធ្វើជាសាក្សីថា អ្នកមានឆន្ទៈលើកដាក់លើខ្លួននូវព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយថាអ្នកនឹងគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ ។ នៅពេលទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ហើយធ្វើការតាំងចិត្តទាំងនេះ អ្នកបានរំឭកសេចក្តីសញ្ញាពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់អ្នកសាជាថ្មី ( សូមមើល ម៉ូសាយ ១៨:៨–១០, គ. និង ស. ២០:៣៧ ) ។

អ្នកបានទទួលបានពរជ័យដ៏មហិមា ពេលអ្នកគោរពតាមសេចក្ដីសញ្ញាបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ នៅពេលអ្នករំឭកវា នោះព្រះអម្ចាស់រំឭកការសន្យាដែលបានធ្វើដើម្បីផ្ដាច់បាបរបស់អ្នក ។ នៅពេលអ្នកបានស្អាតពីអំពើបាប នោះអ្នកអាច « មានព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹង [ អ្នក ] ជាដរាប » ( គ. និង ស. ២០:៧៧ ) ។ ការមានព្រះវិញ្ញាណជាដៃគូដ៏ជាប់លាប់គឺជាអំណោយដ៏ធំបំផុតមួយ ដែលអ្នកអាចទទួលបានក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ ។ ព្រះវិញ្ញាណនឹងដឹកនាំអ្នកនៅលើមាគ៌ាដ៏សុចរិត និងសេចក្តីសុខសាន្ត ដោយដឹកនាំអ្នកទៅកាន់ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ជាមួយនឹងព្រះវរបិតាគង់នៅស្ថានសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

ការទទួលទានដោយសក្ដិសម

នៅក្នុងការរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ពិធីសាក្រាម៉ង់ជារៀងរាល់សប្តាហ៍ ចូរចំណាយពេលវេលាពិនិត្យពិច័យលើជីវិតរបស់អ្នក ហើយប្រែចិត្តពីអំពើបាបទាំងឡាយរបស់អ្នក ។ អ្នកមិនតម្រូវឲ្យមានភាពល្អឥតខ្ចោះ ទើបទទួលទានសាក្រាម៉ង់បាននោះទេ ប៉ុន្តែអ្នកត្រូវមានស្មារតីនៃការបន្ទាបខ្លួន និងការប្រែចិត្តនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នក ។ ជារៀងរាល់សប្តាហ៍ អ្នកគួរតែរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ពិធីបរិសុទ្ធដ៏ពិសិដ្ឋនេះដោយមានចិត្តសង្រេង និងវិញ្ញាណទន់ទាប ( សូមមើល នីហ្វៃទី ៣ ៩:២០ ) ។

ប្រសិនបើអ្នកទៅរកពិធីសាក្រាម៉ង់ដោយគារវភាព និងដោយភាពហ្មត់ចត់ដែលបានរៀបចំទុក វាប្រែក្លាយជាឱកាសមួយជាប្រចាំសប្តាហ៍ សម្រាប់ការស្មឹងស្មាធផ្ទាល់ខ្លួន ការប្រែចិត្ត និងការឧទ្ទិសឡើងវិញ—ដែលជាប្រភពនៃភាពរឹងមាំ និងជាអ្នករំឭកចាំជាប់ជានិច្ចអំពីដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។