បព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែក

« នៅក្នុងសាសនាចក្រមានបព្វជិតភាពពីរយ៉ាង ដែលមានឈ្មោះថា បព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែក និងអើរ៉ុន » ( គ. និង ស. ១០៧:១ ) ។ បព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែកដែលត្រូវបានហៅ « តាមរបៀបនៃព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ » ( គ. និង ស. ១០៧:៣ ) គឺជាបព្វជិតភាពខ្ពស់ជាង ។ បព្វជិតភាពនេះ « មានសិទ្ធិខាងគណៈប្រធាន ហើយមានអំណាច និងសិទ្ធិអំណាចលើអស់ទាំងតំណែងនៅក្នុងសាសនាចក្រ » ( គ. និង ស. ១០៧:៨ ) ។ បព្វជិតភាពនេះកាន់ « កូនសោទាំងឡាយនៃអស់ទាំងព្រះពរខាងវិញ្ញាណនៅក្នុងសាសនាចក្រ » ( គ. និង ស. ១០៧:១៨ ) ។ បព្វជិតភាពនេះត្រូវបានដាក់ឈ្មោះតាមសង្ឃជាន់ខ្ពស់ដ៏អស្ចារ្យម្នាក់ ដែលបានរស់នៅអំឡុងពេលជំនាន់របស់ព្យាការី អ័ប្រាហាំ ( សូមមើល គ. និង ស. ១០៧:២–៤, សូមមើលផងដែរ អាលម៉ា ១៣:១៤–១៩ ) ។

តាមរយៈសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែក ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រអាចដឹកនាំសាសនាចក្រ និងចាត់តាំងការប្រកាសដំណឹងល្អនៅពាសពេញពិភពលោក ។ នៅក្នុងពិធីបរិសុទ្ធនៃបព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែក « អំណាចនៃព្រះត្រូវបានសម្ដែងឲ្យឃើញ » ( គ. និង ស. ៨៤:២០ ) ។

បព្វជិតភាពធំជាងនេះត្រូវបានផ្តល់ឲ្យដល់អ័ដាម ហើយមាននៅលើផែនដី គ្រប់ពេលដែលព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្តែងដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ។ បព្វជិតភាពនេះត្រូវបានដកយកពីផែនដីនៅអំឡុងពេលនៃការក្បត់សាសនាដ៏ធំ ប៉ុន្តែត្រូវបានស្តារឡើងវិញក្នុងខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៨២៩ ជាពេលដែលសាវកពេត្រុស យ៉ាកុប និង យ៉ូហាន បានប្រគល់បព្វជិតភាពដល់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង អូលីវើរ ខៅឌើរី ។

តំណែងនានាក្នុងបព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែកមានដូចជា សាវក ពួកចិតសិបនាក់ លោកអយ្យកោ សង្ឃជាន់ខ្ពស់ និងអែលឌើរ ។ ប្រធានបព្វជិតភាពជាន់ខ្ពស់គឺជាប្រធានសាសនាចក្រ ( សូមមើល គ. និង ស. ១០៧:៦៤–៦៦ ) ។

ពួកបុរសនៅក្នុងសាសនាចក្រត្រូវតែជាអ្នកកាន់បព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែកដែលមានភាពសក្តិសម ទើបអាចទទួលបានអំណោយទានពិសិដ្ឋនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងផ្សារភ្ជាប់ជាមួយក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេសម្រាប់ភាពអស់កល្បជានិច្ចបាន ។ ពួកគេមានសិទ្ធិអំណាចដើម្បីព្យាបាលអ្នកដែលមានជំងឺ និងផ្តល់ការប្រសិទ្ធពរពិសេសដល់ក្រុមគ្រួសារ និងអ្នកដទៃ ។ ដោយមានការអនុញ្ញាតពីថ្នាក់ដឹកនាំបព្វជិតភាពជាអធិបតី ពួកគេអាចប្រគល់អំណោយទានជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងតែងតាំងបុរសដទៃទៀតដែលមានភាពសក្ដិសម ឲ្យទទួលតំណែងនានានៅក្នុងបព្វជិតភាពអើរ៉ុន និងបព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែកបាន ។

នៅពេលបុរសម្នាក់ទទួលបព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែក នោះគាត់ចូលទៅក្នុងសម្បថ និងសេចក្តីសញ្ញានៃបព្វជិតភាព ។ គាត់បានចុះសេចក្តីសញ្ញាថានឹងស្មោះត្រង់ តម្កើងការហៅបម្រើរបស់គាត់ « ស្ដាប់តាមព្រះបន្ទូលទាំងឡាយអំពីជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច » និង « ត្រូវរស់ដោយសារគ្រប់ទាំងព្រះបន្ទូលដែលចេញពីព្រះឱស្ឋព្រះមក » ។ អ្នកទាំងឡាយណាដែលរក្សាសេចក្តីសញ្ញានេះ នឹងត្រូវបានញែកឲ្យបរិសុទ្ធដោយព្រះវិញ្ញាណ ហើយទទួល « គ្រប់អ្វីទាំងអស់ [ ដែល ] ព្រះវរបិតាមាន » ។ ( សូមមើល គ. និង ស. ៨៤:៣៣–៤៤ ) ។