ការរស់ឡើងវិញ

ដោយសារការធ្លាក់នៃលោកអ័ដាម និងនាងអេវ៉ា យើងត្រូវដាក់ឲ្យនៅក្រោមអំណាចនៃសេចក្តីស្លាប់ខាងសាច់ឈាម ដែលជាការបែកចេញនៃវិញ្ញាណពីរូបកាយ ។ តាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះមនុស្សទាំងអស់នឹងបានរស់ឡើងវិញ—បានសង្គ្រោះពីសេចក្ដីស្លាប់ខាងសាច់ឈាម ( សូមមើល កូរិនថូស ទី១ ១៥:២២ ) ។ ការរស់ឡើងវិញគឺជាការរួបរួមរវាងវិញ្ញាណនឹងរូបកាយនៅក្នុងស្ថានភាពអមតភាពល្អឥតខ្ចោះមួយ ដោយមិនស្ថិតនៅក្រោមឥទ្ធិពលនៃជំងឺ ឬសេចក្ដីស្លាប់ទៀតឡើយ ( សូមមើល អាលម៉ា ១១:៤២–៤៥ ) ។

ព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺជាអង្គដំបូងគេនៅលើផែនដីនេះ ដែលបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ។ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីមាននូវដំណើររឿងជាច្រើន ដែលថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ទ្រង់បានងើបចេញពីផ្នូរ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ២៨:១–៨, ម៉ាកុស ១៦:១–១៤, លូកា ២៤:១–៤៨, យ៉ូហាន ២០:១–២៩, កូរិនថូស ទី១ ១៥:១–៨, ពេត្រុស ទី២ ១:១៦–១៧ ) ។

នៅពេលព្រះអម្ចាស់ដ៏មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញបានបង្ហាញព្រះកាយមកឯពួកសាវកទ្រង់ នោះទ្រង់បានជួយពួកគេឲ្យយល់ថា ទ្រង់មានព្រះកាយជាសាច់ និងឆ្អឹង ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា « ចូរមើលមកដៃ និងជើងខ្ញុំ ឲ្យបានដឹងថា នេះគឺខ្ញុំពិតមែន ចូរពាល់ខ្ញុំមើល ដ្បិតខ្មោចគ្មានសាច់ ឬឆ្អឹង ដូចជាឃើញខ្ញុំនេះទេ » ( លូកា ២៤:៣៩ ) ។ ទ្រង់ក៏បានបង្ហាញព្រះកាយដល់ពួកសាសន៍នីហ្វៃ បន្ទាប់ពីទ្រង់បានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញដែរ ( សូមមើល នីហ្វៃទី ៣ ១១:១០–១៧ ) ។

នៅពេលរស់ឡើងវិញ យើងនឹង « ទទួលការជំនុំជម្រះ ស្របតាមកិច្ចការទាំងឡាយដែល [ យើង ] បានប្រព្រឹត្ត ។ … យើងនឹងបាននាំទៅឈរនៅចំពោះព្រះ ដោយដឹងនូវអ្វីៗដូចជាយើងដឹងក្នុងពេលឥឡូវនេះ ហើយនឹងនឹកឃើញឡើងវិញយ៉ាងជាក់ច្បាស់នូវអស់ទាំងទោសកំហុសរបស់យើង » ( អាលម៉ា ១១:៤១, ៤៣ ) ។ សិរីល្អដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ដែលយើងទទួលបាន នឹងអាស្រ័យទៅលើភាពស្មោះត្រង់របស់យើង ។ ទោះបីជាមនុស្សទាំងអស់នឹងត្រូវរស់ឡើងវិញក្ដី មានតែអស់អ្នកដែលមកឯព្រះគ្រីស្ទ ហើយបានទទួលយកភាពពេញលេញនៃដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ ទើបបានទទួលការលើកតម្កើងឡើងនៅក្នុងនគរសេឡេស្ទាលទុកជាមរតក ។

ការយល់ដឹង និងទីបន្ទាល់អំពីការរស់ឡើងវិញអាចផ្ដល់ឲ្យអ្នកនូវក្ដីសង្ឃឹម និងទស្សនវិស័យ ពេលអ្នកជួបនឹងឧបសគ្គ ការសាកល្បង ភាពជោគជ័យក្នុងជីវិត ។ អ្នកអាចរកឃើញការលួងលោមចិត្តនៅក្នុងការអះអាងថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះមានព្រះជន្មរស់ ហើយថាតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ នោះ « ទ្រង់ផ្ដាច់ចំណងទាំងឡាយនៃសេចក្ដីស្លាប់ ដើម្បីកុំឲ្យផ្នូរមានជ័យជម្នះ ហើយដើម្បីឲ្យទ្រនិចនៃសេចក្ដីស្លាប់ត្រូវបានលេបទៅក្នុងសេចក្ដីសង្ឃឹមនៃសិរីល្អ » ( អាលម៉ា ២២:១៤ ) ។