ធនធាន​ផ្សេង​ទៀត
កិច្ចការ​ពង្សប្រវត្តិ និង ពង្សាវលី


« កិច្ចការ​ពង្សប្រវត្តិ និង ពង្សាវលី » ពិត​ចំពោះ​សេចក្តី​ជំនឿ ( ឆ្នាំ ២០០៤ ) ទំព័រ ៦១–៦៤

« កិច្ចការ​ពង្សប្រវត្តិ និង ពង្សាវលី » ពិត​ចំពោះ​សេចក្តី​ជំនឿ ទំព័រ ៦១–៦៤

កិច្ចការ​ពង្សប្រវត្តិ និង ពង្សាវលី

នៅ​ថ្ងៃទី ៣ ខែ មេសា ឆ្នាំ ១៨៣៦ ព្យាការី អេលីយ៉ា បាន​មក​ជួប យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង អូលីវើរ ខៅឌើរី នៅ​ក្នុង​ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ​ខឺតឡង់ ។ លោក​បាន​ប្រគល់​អំណាច​បព្វជិតភាព​នៃ​ការផ្សារភ្ជាប់ ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​ក្រុមគ្រួសារ​អាច​បាន​ផ្សារភ្ជាប់​គ្នា​នៅ​គ្រប់​ជំនាន់​ទាំងអស់ ។ នៅ​ពេល​ប្រគល់​អំណាច​នេះ លោក​បាន​បំពេញ​ការព្យាករ​ដែល​ថ្លែង​ថា ព្រះអម្ចាស់​នឹង​បញ្ជូន​លោក​មក « ដើម្បី​បង្វែរ​ចិត្ត​ពួក​ឪពុក​មក​ឯ កូន និង​ចិត្ត​កូន​មក​ឯ​ឪពុក » ( សូម​មើល គ. និង ស. ១១០:១៤–១៦ សូម​មើល​ផងដែរ ម៉ាឡាគី ៤:៥–៦ ) ។

តាមរយៈ​កិច្ចការ​ពង្សប្រវត្តិ អ្នក​អាច​រួមចំណែក​ក្នុង​ការបន្ត​បំពេញ​តាម​ការព្យាករ​នេះ ។ អ្នក​អាច​រៀនសូត្រ​ពី​ជីដូនជីតា​របស់​អ្នក ហើយ​បង្កើន​សេចក្តីស្រឡាញ់​ចំពោះ​ពួក​គាត់ ។ អ្នក​អាច​ទទួលបាន​ការបំផុសគំនិត តាមរយៈ​រឿងរ៉ាវ​ទាំងឡាយ​នៃ​ភាពក្លាហាន និង​សេចក្តីជំនឿ​របស់​ពួកគេ ។ អ្នក​អាច​បន្ត​កេរដំណែល​នេះ​ដល់​កូនចៅ​របស់​អ្នក ។

ទាំងនេះ​ជា​ផលប្រយោជន៍​ដែល​គ្មាន​ទីបញ្ចប់ ដែល​បាន​មក​ពី​កិច្ចការ​ពង្សប្រវត្តិ ប៉ុន្តែ​វា​មិនមែន​ជា​មូលហេតុ​សំខាន់ ដែល​សាសនាចក្រ​ដាក់​ការប្រឹង​ប្រែង​យ៉ាង​ខ្លាំង​ដើម្បី​ប្រមូល​កំណត់ត្រា​ពង្សប្រវត្តិ​នោះ​ទេ ។ រាល់​កិច្ចខិតខំ​ខាង​ពង្សប្រវត្តិ​របស់​សាសនាចក្រ ត្រូវបាន​ដឹកនាំ​ទៅ​បំពេញ​តម្រូវការ​ឲ្យ​បង្កើត « ចំណង​ភ្ជាប់ … រវាង​ពួក​ឪពុក​នឹង​កូនៗ » ( គ. និង ស. ១២៨:១៨ ) ។ ចំណង​ភ្ជាប់​នេះ​ត្រូវបាន​បង្កើត​ឡើង​ដោយ​អំណាច​បព្វជិតភាព តាមរយៈ​ពិធីបរិសុទ្ធ​ដ៏​ពិសិដ្ឋ​ក្នុង​ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដែល​យើង​ទទួល​ជំនួស​ឲ្យ​ជីដូនជីតា​របស់​យើង ។

ការប្រោសលោះ​មរណជន

បុត្រាបុត្រី​ជា​ច្រើន​នាក់​របស់​ព្រះវរបិតាសួគ៌ បាន​ស្លាប់​មុន​ពេល​ពួកគេ​មាន​ឱកាស​ទទួល​ភាពពោរពេញ​នៃ​ដំណឹងល្អ ។ នៅ​ក្នុង​សេចក្តីមេត្តាករុណា និង សេចក្តីស្រឡាញ់​ដ៏​និរន្តរ៍​របស់​ទ្រង់ ព្រះអម្ចាស់​បាន​រៀបចំ​ផ្លូវ​ឲ្យ​ពួកគេ​ទទួលបាន​ទីបន្ទាល់​អំពី​ដំណឹងល្អ ហើយ​ទទួលបាន​ពិធីបរិសុទ្ធ​នៃ​បព្វជិតភាព ។

នៅ​ពិភពវិញ្ញាណ ដំណឹងល្អ​ត្រូវបាន « ផ្សាយ​តាម​បែប​ដូច្នោះ​ហើយ ដល់​ពួក​អ្នក​ដែល [ បាន ] ស្លាប់ ក្នុង​អំពើ​បាប​ទាំង​ឡាយ​របស់​ខ្លួន ដោយ​គ្មាន​ការ​ចេះ​ដឹង​ពី​សេចក្ដី​ពិត ឬ​នៅ​ក្នុង​ការ​រំលង​ដោយ​បាន​បដិសេធ​ពួក​ព្យាការី ។ ពួក​គេ [ ត្រូវបាន ] បង្រៀន​ឲ្យ​មាន​សេចក្ដី​ជំនឿ​ជឿ​ដល់​ព្រះ ការប្រែចិត្ត​ពី​អំពើ​បាប បុណ្យ​ជ្រមុជ​ទឹក​ជំនួស​សម្រាប់​ការផ្ដាច់បាប អំណោយទាន​ជា​ព្រះ​វិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដោយសារ​ការដាក់​ដៃ​លើ ហើយ​គ្រប់​ទាំង​គោលការណ៍​ផ្សេងៗ​ទៀត​នៃ​ដំណឹងល្អ ដែល [ ជា ] ចាំ​បាច់​សម្រាប់​ឲ្យ​គេ​ដឹង ដើម្បី​ឲ្យ​ខ្លួន​គេ​មាន​លក្ខណៈ​គ្រប់គ្រាន់ ប្រយោជន៍​ឲ្យ​ពួកគេ​អាច​បាន​ទទួល​ការជំនុំជម្រះ តាម​មនុស្ស​ក្នុង​សាច់ឈាម ប៉ុន្តែ​រស់​តាម​ព្រះ​ក្នុង​វិញ្ញាណ​វិញ » ( គ. និង ស. ១៣៨:៣២–៣៤ ) ។

វិញ្ញាណ​ជាច្រើន​នៅ​ពិភពវិញ្ញាណ​បាន​ទទួល​ដំណឹងល្អ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកគេ​មិន​អាច​ទទួល​ពិធីបរិសុទ្ធ​នៃ​បព្វជិតភាព​សម្រាប់​ខ្លួន​ពួកគេ​ផ្ទាល់​បាន​ទេ ព្រោះ​ពួកគេ​គ្មាន​រូបកាយ​សាច់ឈាម​ឡើយ ។ នៅ​ក្នុង​ព្រះវិហារ​ដ៏​បរិសុទ្ធ យើង​មាន​ឯកសិទ្ធ​ដើម្បី​ទទួល​ពិធីបរិសុទ្ធ​ទាំងឡាយ​ជំនួស​ឲ្យ​ពួកគេ ។ ពិធីបរិសុទ្ធ​ទាំងនេះ​រួមមាន ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ពិធីបញ្ជាក់ ការតែងតាំង អំណាច​បព្វជិតភាព​មិលគីស្សាដែក ( សម្រាប់​បុរស ) អំណោយទានពិសិដ្ឋ អាពាហ៍ពិពាហ៍​នៃ​ការផ្សារភ្ជាប់ និង ពិធីផ្សារភ្ជាប់​រវាង​កូនៗ​ទៅ​នឹង​ឪពុកម្ដាយ ។ ព្រះអម្ចាស់​បាន​ត្រាស់សម្ដែង​កិច្ចការ​ទាំងអស់​នេះ​ដល់​ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ដោយ​ស្តារឡើងវិញ​នូវ​ការអនុវត្ត​មួយ ជា​ការអនុវត្ត​ដែល​បាន​បើក​សម្ដែង​ដល់​ពួកគ្រិស្តសាសនិក​មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន​បន្ទាប់​ពី​ការមាន​ព្រះជន្ម​រស់ឡើងវិញ​របស់​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( សូម​មើល កូរិនថូស ទី១ ១៥:២៩ ) ។

នៅ​ពេល​អ្នក​ទទួល​ពិធីបរិសុទ្ធ​នៃ​បព្វជិតភាព​ជំនួស​ជន​ទាំងឡាយ​ដែល​បាន​ស្លាប់​ទៅ នោះ​អ្នក​ក្លាយ​ជា​អ្នក​សង្គ្រោះ​នៅ​លើ​ភ្នំ​ស៊ីយ៉ូន​សម្រាប់​ពួកគេ​ហើយ ( សូម​មើល អូបាឌា ១:២១ ) ។ កិច្ចខិតខំ​របស់​អ្នក​តម្រង់​ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​វិញ្ញាណ​នៃ​ពលិកម្មធួន​របស់​ព្រះអង្គសង្គ្រោះ—ព្រោះ​អ្នក​ធ្វើ​កិច្ចការ​សង្គ្រោះ​សម្រាប់​មនុស្សដទៃ ដែល​ពួកគេ​មិន​អាច​ធ្វើ​ដោយ​ខ្លួន​ពួកគេ​បាន ។

ការទទួលខុសត្រូវ​របស់​អ្នក​ក្នុង​កិច្ចការ​ពង្សប្រវត្តិ

នៅ​ក្នុង​កិច្ចការ​ពង្សប្រវត្តិ អ្នក​មាន​ការទទួល​ខុសត្រូវ​សំខាន់​ចំនួន​បី ៖

  1. ទទួល​ពិធីបរិសុទ្ធ​ក្នុង​ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ​សម្រាប់​ខ្លួន​អ្នក ហើយ​ជួយ​ដល់​សាច់ញាតិ​ជិត​របស់​អ្នក​ឲ្យ​ទទួល​វា​ដែរ ។

  2. កាន់​ប័ណ្ណ​ចូល​ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ​ដែល​មាន​សុពលភាព ហើយ​ចូល​ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ​ឲ្យ​បាន​ញឹកញាប់​តាម​ដែល​កាលៈទេសៈ​ផ្ដល់​ឲ្យ ។

  3. ប្រមូល​ព័ត៌មាន​ពង្សប្រវត្តិ ដើម្បី​អ្នក​អាច​ជួយ​ជីដូនជីតា​របស់​អ្នក​ឲ្យ​ទទួល​បាន​ពរជ័យ​នៃ​ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។

អ្នក​អាច​ចូលរួម​ក្នុង​កិច្ចការ​ពង្សប្រវត្តិ និង ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ​តាម​ដែល​អាច​ធ្វើ​ទៅ​បាន ទោះជា​កន្លែង ឬ​កាលៈទេសៈ​របស់​អ្នក​ស្ថិត​ក្នុង​ស្ថានភាព​បែប​ណា​ក៏​ដោយ ។ ទោះ​ជា​អ្នក​នឹងមិន​អាច​ធ្វើ​អ្វីៗ​បាន​ទាំងអស់​ក្ដី ក៏​អ្នក​អាច​ធ្វើ​អ្វី​មួយ​បាន​ដែរ ។ គំនិត​ខាង​ក្រោម​នេះ ប្រហែល​ជា​អាច​ជួយ​អ្នក​ក្នុង​ការចាប់ផ្តើម ៖

  • កត់ត្រា​សេចក្ដីលម្អិត​សំខាន់ៗ​អំពី​ជីវិត​ផ្ទាល់ខ្លួន​របស់​អ្នក ។ កត់ត្រា​ថ្ងៃ​ខែ​ឆ្នាំ​កំណើត និង ទីកន្លែង​កំណើត ព្រមទាំង​កាលបរិច្ឆេទ​ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក និង ពិធីបញ្ជាក់​របស់​អ្នក ។ រក្សា​ទិន្នានុប្បវត្តិ​ផ្ទាល់ខ្លួន​ដើម្បី​កត់ត្រា​ផ្នែក​សំខាន់ៗ​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​អ្នក រួមទាំង បទពិសោធន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន ដែល​នឹង​ពង្រឹង​សេចក្តីជំនឿ​របស់​កូនៗ​អ្នក និង​អនាគត​កូនចៅ​ជំនាន់​ក្រោយ​របស់​អ្នក ។

  • រៀនសូត្រ​អំពី​ជីដូនជីតា​របស់​អ្នក ។ ចាប់ផ្ដើម​ដោយ​ការកត់ត្រា​ចេញ​ពី​ការចងចាំ​របស់​អ្នក និង​ចេញ​ពី ធនធាន​នានា​ដែល​មាន​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ ។ កត់ត្រា​ព័ត៌មាន​សំខាន់ៗ​ដែល​អ្នក​ចងចាំ​យ៉ាង​ច្បាស់ ឬ​អាច​រក​បាន​​ពី​បងប្អូន​បង្កើត ឪពុកម្តាយ ពូ​មីង លោកតា លោកយាយ និង​តាទួត យាយទួត ។ កន្លែង​ដែល​អាច​ធ្វើ​ទៅ​បាន ចូរ​ថតចម្លង​វិញ្ញាបនបត្រ ឬ​ឯកសារ​ផ្សេងៗ​ដែល​មាន​នៅ​ក្នុង​ព័ត៌មាន​នេះ ។ នៅ​ពេល​អ្នក​ប្រមូល​បាន​ព័ត៌មាន​កាន់តែ​ច្រើន អ្នក​អាច​ស្រាវជ្រាវ​នៅ​ក្នុង​ទីតាំង​ផ្សេងៗ​ទៀត មាន​ដូចជា​ក្នុង​កំណត់ត្រា​សាធារណៈ ។ វួដ ឬ​សាខា​មូលដ្ឋាន​អាច​នឹង​មាន​អ្នក​ផ្តល់​ប្រឹក្សា​ខាង​ពង្សប្រវត្តិ​ម្នាក់ ដែល​អាច​ជួយ​អ្នក​បាន ។ អ្នក​ក៏​អាច​ចូល​ទៅ​កាន់​គេហទំព័រ​ជា​ផ្លូវការ​របស់​សាសនាចក្រ​អំពី​ពង្សប្រវត្តិ​បាន​ដែរ www.familysearch.org ។

  • នៅ​ពេល​អ្នក​រកឃើញ​ឈ្មោះ​ជីដូនជីតា​របស់​អ្នក​ហើយ សូម​ប្រើ​តារាងពង្សាវលី និង ទម្រង់​បែបបទ​ក្រុម​គ្រួសារ​ដើម្បី​កត់ត្រា​ព័ត៌មាន​ដែល​អ្នក​រក​បាន ។ ទម្រង់​បែបបទ​ទាំងនេះ​មាន​ជា​ក្រដាស និង​នៅ​លើ​កម្មវិធី​សូហ្វវែរ​ដែល​បង្កើត​ដោយ​សាសនាចក្រ មាន​ដូចជា ឯកសារ​នៃ​ជីដូនជីតា​ផ្ទាល់ខ្លួន ។

នៅ​ពេល​អ្នក​បាន​ប្រមូល​ព័ត៌មាន​សំខាន់ៗ អំពី​ជីដូនជីតា​របស់​អ្នក ដែល​បាន​ទទួល​មរណភាព​ទៅ​ដោយ​មិន​បាន​ទទួល​ដំណឹងល្អ​រួច​ហើយ​នោះ អ្នក​ត្រូវ​ប្រាកដ​ថា ពិធីបរិសុទ្ធ​ក្នុង​ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ​ត្រូវបាន​ធ្វើ​ឡើង​សម្រាប់​ពួកគាត់ ។ ទោះបីជា​អ្នក​មិន​រស់នៅ​ជិត​ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ​ដើម្បី​ឲ្យ​​អ្នក និង ក្រុមគ្រួសារ​របស់​អ្នក​អាច​ធ្វើ​ពិធីបរិសុទ្ធ​នេះ​បាន​ក៏​ដោយ ​ក៏អ្នក​អាច​បញ្ជូន​ឈ្មោះ​ជីដូនជីតា​របស់​អ្នក​ទៅ​ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​ផ្សេង​ទៀត​អាច​ធ្វើ​កិច្ចការ​នេះ​សម្រាប់​ពួកគេ​បាន​ដែរ ។ អ្នក​ទៅ​មជ្ឈមណ្ឌល​ពង្សប្រវត្តិ​នៅ​ក្បែរ​ផ្ទះ​របស់​អ្នក ឬ​ប្រឹក្សា​ជាមួយ​អ្នក​ផ្តល់​ប្រឹក្សា​ខាង​ពង្សប្រវត្តិ​ប្រចាំ​វួដ ឬ​សាខា​ក្នុង​មូលដ្ឋាន​ដើម្បី​ដឹង​របៀប​ធ្វើ​កិច្ចការ​នេះ ។

ព្យាការី យ៉ូសែ ស៊្មីធ បាន​ប្រកាស​ថា មាន « គោលការណ៍​ទាំងឡាយ ដែល​ទាក់ទង​ទៅ​នឹង​មនុស្ស​ស្លាប់ និង​មនុស្ស​រស់ ដែល​មិន​អាច​បង្ហួស​ចោល​ដោយ​គ្មាន​គិតពិចារណា​នោះ​ឡើយ គឺជា​ការទាក់ទង​ទៅ​នឹង​សេចក្ដីសង្គ្រោះ​របស់​យើង ។ សេចក្ដីសង្គ្រោះ​របស់​ពួកគេ​គឺជា​ការចាំបាច់ និង​សំខាន់​បំផុត​ចំពោះ​សេចក្ដីសង្គ្រោះ​របស់​យើង ដូចជា … ពួកគេ​ពុំ​អាច​បាន​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ ក្រៅ​ពី​យើង​ឡើយ—រីឯ​យើង​ក៏​ពុំ​អាច​បាន​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ ក្រៅ​ពី​មនុស្ស​ស្លាប់​របស់​យើង​ដែរ » ( គ. និង ស. ១២៨:១៥ ) ។ តាមរយៈ​ការរួមចំណែក​របស់​អ្នក​ក្នុង​កិច្ចការ​ពង្សប្រវត្តិ អ្នក និង ជីដូនជីតា​របស់​អ្នក​នឹង​បន្ត​ដំណើរ​ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​សេចក្តីសង្គ្រោះ ។