សេចក្តីសង្ឃឹម

ពេលខ្លះពាក្យ សេចក្ដីសង្ឃឹម ត្រូវគេយល់ច្រឡំ ។ ក្នុងភាសាប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃ ជាញឹកញាប់ ជាការប្រើប្រាស់ក្នុងភាពមិនច្បាស់លាស់ ។ ឧទាហរណ៍ យើងប្រហែលជានិយាយថា យើងសង្ឃឹមថាអាកាសធាតុនឹងផ្លាស់ប្តូរ ឬថាមិត្តភក្ដិម្នាក់នឹងមកសួរសុខទុក្ខ ។ ទោះជាយ៉ាងណាដ៏ដោយ នៅក្នុងភាសាដំណឹងល្អ ពាក្យថា សេចក្ដីសង្ឃឹម មានភាពប្រាកដប្រជា មិនរេរា និងមានភាពសកម្ម ។ ព្យាការីមានប្រសាសន៍អំពីការមាន « សេចក្ដីសង្ឃឹមយ៉ាងមាំមួន » ( អាលម៉ា ៣៤:៤១ ) និង « សេចក្តីសង្ឃឹមដ៏រស់ » ( ពេត្រុស ទី១ ១:៣ ) ។ ព្យាការី មរ៉ូណៃ បានបង្រៀនថា « អស់អ្នកណាជឿដល់ព្រះ អាចសង្ឃឹមជាប្រាកដថា នឹងបានពិភពលោកមួយដ៏ប្រសើរលើសលែងទៅទៀត មែនហើយ គឺកន្លែងមួយដែលនៅខាងស្ដាំព្រះហស្តនៃព្រះ ឯសេចក្ដីសង្ឃឹមនោះកើតមកពីសេចក្ដីជំនឿ ធ្វើជាយុថ្កាមួយដល់ព្រលឹងមនុស្ស ដែលនឹងធ្វើឲ្យពួកគេស្ថិតស្ថេរនៅនឹងធឹង ហើយខ្ជាប់ខ្ជួន គឺនៅក្នុងកិច្ចការល្អដ៏បរិបូរជាដរាប ដែលនាំឲ្យសរសើរតម្កើងដល់ព្រះ » ( អេធើរ ១២:៤ ) ។

នៅពេលយើងមានសេចក្តីសង្ឃឹម យើងទុកចិត្តលើបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះ ។ យើងមានការអះអាងទន់ភ្លន់មួយថា ប្រសិនបើយើងធ្វើ « កិច្ចការទាំងឡាយដោយសេចក្ដីសុចរិត » នោះយើង « នឹងបានទទួលរង្វាន់ [ របស់យើង ] គឺសេចក្ដីសុខសាន្តនៅនាលោកិយនេះ និងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចនៅបរលោក » ( គ. និង ស. ៥៩:២៣ ) ។ ព្យាការី មរមន បានបង្រៀនថា សេចក្ដីសង្ឃឹមប្រភេទនេះ កើតមានតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទថា « ហើយតើអ្វីទៅដែលអ្នករាល់គ្នាសង្ឃឹមចង់បាន ? មើលចុះ ខ្ញុំសូមប្រាប់អ្នកថា អ្នករាល់គ្នានឹងមានសេចក្ដីសង្ឃឹម ដោយរយៈដង្វាយធួននៃព្រះគ្រីស្ទ និងអំណាចនៃដំណើររស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យបានប្រោសឲ្យមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ហើយនេះក៏មកពីសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកដល់ទ្រង់ ស្របតាមពាក្យសន្យា » ( មរ៉ូណៃ ៧:៤១ ) ។

នៅពេលអ្នកខិតខំរស់នៅតាមដំណឹងល្អ អ្នកអាចរីកចម្រើនក្នុងសមត្ថភាពរបស់អ្នកទៅដល់ « បានសេចក្តីសង្ឃឹមជាបរិបូរ ដោយព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ » ( រ៉ូម ១៥:១៣ ) ។ សេចក្តីសង្ឃឹមរបស់អ្នកកើនឡើង ពេលអ្នកអធិស្ឋាន និងស្វែងរកការអភ័យទោសពីព្រះ ។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាឈ្មោះ អើរ៉ុន បានអះអាងដល់ស្តេចឡាម៉ូណៃថា « បើសិនជាទ្រង់មានបំណងចង់បានការណ៍នេះ បើសិនជាទ្រង់ក្រាបចំពោះព្រះ មែនហើយ បើសិនជាទ្រង់ប្រែចិត្តពីអំពើបាបទាំងអស់របស់ទ្រង់ ហើយក្រាបចំពោះព្រះ ហើយអំពាវនាវដល់ព្រះនាមទ្រង់ដោយនូវសេចក្ដីជំនឿ ដោយជឿថា ទ្រង់នឹងទទួល ពេលនោះទ្រង់នឹងទទួលនូវសេចក្ដីសង្ឃឹមដែលទ្រង់ប៉ងប្រាថ្នា » ( អាលម៉ា ២២:១៦ ) ។ អ្នកក៏នឹងមានសេចក្ដីជំនឿផងដែរ នៅពេលអ្នកសិក្សាព្រះគម្ពីរ ហើយធ្វើតាមការបង្រៀននៅក្នុងនោះ ។ សាវកប៉ុលបានបង្រៀនថា « អស់ទាំងសេចក្តីដែលបានចែងទុកមកជាមុន នោះបានចែងសម្រាប់នឹងបង្រៀនដល់យើងរាល់គ្នា ដើម្បីឲ្យយើងបានសេចក្តីសង្ឃឹម » ( រ៉ូម ១៥:៤ ) ។

គោលការណ៍នៃសេចក្តីសង្ឃឹមមានរហូតដល់អស់កល្បជានិច្ច ប៉ុន្តែវាក៏អាចជួយទ្រទ្រង់អ្នកឲ្យឆ្លងផុតឧបសគ្គក្នុងជីវិតជារៀងរាល់ថ្ងៃដែរ ។ កវីនិពន្ធទំនុកតម្កើងបានសរសេរថា « សប្បាយហើយ អ្នកណាដែលមានព្រះនៃយ៉ាកុប ជាជំនួយរបស់ខ្លួន ជាអ្នកដែលសង្ឃឹមដល់ព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃខ្លួន » ( ទំនុកតម្កើង ១៤៦:៥ ) ។ ដោយមានសេចក្តីសង្ឃឹម នោះអ្នកអាចរកឃើញអំណរក្នុងជីវិត ។ អ្នកអាច « មានចិត្តអត់ធន់ ហើយរងនូវ … សេចក្ដីទុក្ខវេទនាទាំងនោះ ដោយមានសេចក្ដីសង្ឃឹមយ៉ាងមាំមួនថា នៅថ្ងៃណាមួយ អ្នករាល់គ្នានឹងបានសម្រាកពីគ្រប់អស់ទាំងសេចក្ដីទុក្ខវេទនារបស់អ្នក » ( អាលម៉ា ៣៤:៤១ ) ។ អ្នកអាច « ឈានទៅមុខដោយខ្ជាប់ខ្ជួននៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ដោយមានការភ្លឺថ្លានៃសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ឥតខ្ចោះ ហើយដោយមានចិត្តស្រឡាញ់ព្រះ និងមនុស្សគ្រប់រូប ។ ហេតុដូច្នោះហើយ បើសិនជាអ្នករាល់គ្នាខិតខំជឿនទៅមុខ ដោយទទួលនូវព្រះបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទ ហើយកាន់ខ្ជាប់ដរាបដល់ចុងបំផុត មើលចុះ នោះព្រះវរបិតាទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា អ្នករាល់គ្នានឹងមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច » ( នីហ្វៃទី ២ ៣១:២០ ) ។