វិវរណៈ

វិវរណៈគឺជាទំនាក់ទំនងមកពីព្រះទៅកាន់បុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ ។ ការដឹកនាំនេះកើតឡើងតាមវិធីផ្សេងៗ ស្របទៅតាមសេចក្តីត្រូវការ និងកាលៈទេសៈរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗ គ្រួសារ និងសាសនាចក្រទាំងមូល ។

នៅពេលព្រះអម្ចាស់បើកសម្តែងព្រះឆន្ទៈរបស់ទ្រង់ទៅកាន់សាសនាចក្រ នោះទ្រង់មានព្រះបន្ទូលតាមរយៈព្យាការីរបស់ទ្រង់ ។ ព្រះគម្ពីរមាននូវវិវរណៈប្រភេទនោះជាច្រើន—ដែលជាព្រះបន្ទូលព្រះអម្ចាស់ តាមរយៈព្យាការីជំនាន់បុរាណ និងថ្ងៃចុងក្រោយ ។ សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះអម្ចាស់បន្តដឹកនាំសាសនាចក្រ ដោយបើកសម្ដែងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ដល់ពួកអ្នកបម្រើដែលបានទ្រង់បានជ្រើសរើស ។

ព្យាការីមិនមែនជាមនុស្សតែម្នាក់ដែលអាចទទួលវិវរណៈនោះទេ ។ ស្របទៅតាមសេចក្តីស្មោះត្រង់របស់អ្នក នោះអ្នកអាចទទួលវិវរណៈ ដើម្បីជួយអ្នកបំពេញតាមសេចក្តីត្រូវការជាក់លាក់ ការទទួលខុសត្រូវ និងឆ្លើយសំណួរនានា ថែមទាំងដើម្បីជួយពង្រឹងទីបន្ទាល់របស់អ្នកដែរ ។

ការរៀបចំខ្លួនដើម្បីទទួលវិវរណៈតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ

បទគម្ពីរបានប្រាប់ពីបែបខុសៗគ្នានៃវិវរណៈដូចជា ការនិមិត្ត សុបិន និងការយាងមកជួបដោយពួកទេវតា ។ តាមរយៈវិធីទាំងនោះ ព្រះអម្ចាស់បានស្ដារដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ឡើងវិញនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ហើយបានបើកសម្ដែងសេចក្ដីពិតនានា ទាក់ទងទៅនឹងគោលលទ្ធិផ្សេងៗដូចជា ជីវិតមុនឆាកជីវិតនេះ ការប្រោសលោះមនុស្សស្លាប់ និងនគរនៃសិរីល្អទាំងបី ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ វិវរណៈភាគច្រើនដែលបានប្រទានដល់ថ្នាក់ដឹកនាំ និងសមាជិកសាសនាចក្រ បានមកតាមរយៈការខ្សឹបប្រាប់ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។

ការបំផុសគំនិតខាងវិញ្ញាណដ៏ស្ងប់ស្ងាត់អាចហាក់ដូចជាមិនច្បាស់ដូចការនិមិត្ត ឬការយាងមកជួបនៃពួកទេវតានោះទេ ប៉ុន្តែវាកាន់តែមានអំណាច និងយូរអង្វែង ហើយនាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងជីវិត ។ សាក្សីមកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើឲ្យមានការចាប់អារម្មណ៍ដល់ព្រលឹង ដែលមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងជាងអ្វីណាមួយ ដែលយើងអាចមើលឃើញ និងស្តាប់ឮទៅទៀត ។ តាមរយៈវិវរណៈប្រភេទនេះ អ្នកនឹងទទួលបានភាពរឹងមាំដ៏យូរអង្វែងដើម្បីបន្តស្មោះត្រង់ចំពោះដំណឹងល្អ ហើយជួយអ្នកដទៃធ្វើដូចគ្នាដែរ ។

ការប្រឹក្សាខាងក្រោមនឹងជួយអ្នកឲ្យរៀបចំទទួលបានការបំផុសគំនិតមកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ៖

អធិស្ឋានទូលសូមការដឹកនាំ ។

ព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលថា « ចូរសូម នោះតែងនឹងឲ្យមកអ្នក ចូររក នោះតែងនឹងឃើញ ចូរគោះ នោះតែងនឹងបើកឲ្យអ្នក ៖ ដ្បិតអស់អ្នកណាដែលសូម នោះរមែងបាន អ្នកណាដែលរក នោះរមែងឃើញ ហើយនឹងបើកឲ្យអ្នកណាដែលគោះដែរ » ( ម៉ាថាយ ៧:៧–៨ ) ។ ដើម្បីរកឲ្យឃើញ និងទទួលបាន អ្នកត្រូវតែស្វែងរក និងសូម ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនគោះទេ—ដែលជាការអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះវរបិតាសួគ៌ទូលសូមការដឹកនាំ—នោះទ្វារនៃវិវរណៈនឹងមិនបើកឲ្យអ្នកឡើយ ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកទៅរកព្រះវរបិតានៅក្នុងការអធិស្ឋានដ៏រាបសា នោះទីបំផុតអ្នកអាច « ទទួលវិវរណៈថែមទៅលើវិវរណៈ តម្រិះថែមទៅលើតម្រិះ ដើម្បីឲ្យអ្នកអាចបានស្គាល់សេចក្ដីអាថ៌កំបាំងទាំងឡាយ និងរបស់ទាំងឡាយដ៏ប្រកបដោយសេចក្ដីសុខសាន្ត—ដែលនឹងនាំឲ្យមានសេចក្ដីអំណរ ជាអ្វីដែលនាំឲ្យមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច » ( គ. និង ស. ៤២:៦១ ) ។

មានគារវភាព ។

គារវភាពគឺជាសេចក្តីគោរព និងសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅ ។ នៅពេលអ្នកមានគារវភាព និងពេញដោយភាពសុខសាន្ត នោះអ្នកបានអញ្ជើញវិវរណៈឲ្យកើតមាន ។ ទោះជាពេលដែលអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងនៅជុំវិញខ្លួនអ្នក ស្ថិតនៅក្នុងភាពរំជើបរំជួលខ្លាំងក្ដី អ្នកអាច មានឥរិយាបទគារវភាព និងរៀបចំដើម្បីទទួលការដឹកនាំពីព្រះអម្ចាស់បាន ។

មានចិត្តរាបសា ។

ភាពរាបសាមានទំនាក់ទំនងយ៉ាងជិតស្និទ្ធនឹងគារវភាព ។ នៅពេលអ្នកមានចិត្តរាបសា នោះអ្នកទទួលស្គាល់ការពឹងផ្អែករបស់អ្នកទៅលើព្រះអម្ចាស់ ។ ព្យាការីមរមនបានបង្រៀនថា « ដោយសារការស្លូតបូត និងចិត្តសុភាពរាបសា ទើបមានវត្តមាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលជាព្រះដ៏ជាជំនួយ ដែលពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីសង្ឃឹម និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ឥតខ្ចោះ » ( មរ៉ូណៃ ៨:២៦ ) ។

គោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិ

នៅពេលអ្នកគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយ នោះអ្នកត្រូវបានរៀបចំដើម្បីទទួលបាន ទទួលស្គាល់ និងធ្វើតាមការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលសន្យាថា « ចំពោះអ្នកណាដែលកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់យើង នោះយើងនឹងប្រទានសេចក្ដីអាថ៌កំបាំងទាំងឡាយនៃនគររបស់យើង ហើយដដែលនេះនឹងនៅក្នុងអ្នកនោះ ដូចជាអណ្ដូងទឹករស់ដែលផុសឡើងដល់ទៅបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច » ( គ. និង ស. ៦៣:២៣ ) ។

ទទួលទានសាក្រាម៉ង់ដោយភាពសក្ដិសម ។

ពាក្យអធិស្ឋានសាក្រាម៉ង់បង្រៀនពីរបៀបដើម្បី ទទួលបានភាពជាដៃគូដ៏ជាប់លាប់នៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ នៅពេលអ្នកទទួលទានសាក្រាម៉ង់ នោះអ្នកធ្វើជាសាក្សីចំពោះព្រះថា អ្នកនឹងមានឆន្ទៈលើកដាក់មកលើខ្លួនអ្នកនូវព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ថាអ្នកនឹងចងចាំព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ជានិច្ច ហើយថាអ្នកនឹងគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ ។ ព្រះវរបិតាសួគ៌មានបន្ទូលសន្យាថា ពេលអ្នកគោរពតាមសេចក្តីសញ្ញាទាំងនេះ អ្នកនឹងមានព្រះវិញ្ញាណគង់នៅជាមួយអ្នកជានិច្ច ។ ( សូមមើល គ. និង ស. ២០:៧៧, ៧៩ ) ។

សិក្សាព្រះគម្ពីររៀងរាល់ថ្ងៃ ។

នៅពេលអ្នកសិក្សាព្រះគម្ពីរដោយសេចក្តីឧស្សាហ៍ នោះអ្នករៀនសូត្រពីគំរូរបស់បុរស និងស្ត្រី ដែលមានជីវិតទទួលបានពរជ័យ ពេលពួកគេធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ដែលបានបើកសម្ដែងនោះ ។ អ្នកក៏នឹងកាន់តែទទួលបានអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកផ្ទាល់ដែរ ។ នៅពេលអ្នកអាន ហើយគិតពិចារណា អ្នកនឹងទទួលបានវិវរណៈ អំពីរបៀបដែលវគ្គបទគម្ពីរជាក់លាក់អនុវត្តចំពោះអ្នក ឬអំពីអ្វីមួយផ្សេងទៀត ដែលព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យទាក់ទងជាមួយអ្នក ។ ដោយសារតែការអានព្រះគម្ពីរអាចជួយអ្នកឲ្យទទួលបានវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួន នោះអ្នកគួរតែសិក្សាព្រះគម្ពីរជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។

ចំណាយពេលដើម្បីពិចារណា ។

នៅពេលអ្នកចំណាយពេលវេលាដើម្បីពិចារណាអំពីសេចក្តីពិតនៃដំណឹងល្អ នោះអ្នកបើកគំនិត និងចិត្តទទួលយកព្រះចេស្តាដឹកនាំមកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ( សូមមើល នីហ្វៃទី ១ ១១:១, គ. និង ស. ៧៦:១៩, ១៣៨:១–១១ ) ។ ការពិចារណានាំយកគំនិតរបស់អ្នកចេញពីការណ៍ទាំងឡាយដែលមិនល្អនៃលោកិយ ហើយនាំអ្នកខិតទៅកាន់តែជិតព្រះវិញ្ញាណ ។

នៅពេលស្វែងរកការដឹកនាំជាក់លាក់ ចូរសិក្សាពីបញ្ហានោះនៅក្នុងគំនិតរបស់អ្នក ។

ពេលខ្លះ ទំនាក់ទំនងពីព្រះអម្ចាស់នឹងកើតឡើងតែបន្ទាប់ពីអ្នកបានសិក្សាលើបញ្ហានោះនៅក្នុងគំនិតផ្ទាល់របស់អ្នកប៉ុណ្ណោះ ។ ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលពន្យល់អំពីដំណើរការនេះទៅកាន់ អូលីវើរ ខៅឌើរី ដែលបានបម្រើជាស្មៀនរបស់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ក្នុងការបកប្រែភាគច្រើននៃព្រះគម្ពីរមរមន ។ តាមរយៈព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ អូលីវើរ ខៅឌើរី ដោយពន្យល់ពីមូលហេតុដែល អូលីវើរ មិនអាចបកប្រែព្រះគម្ពីរមរមនបាន ទោះបីជាគាត់បានទទួលអំណោយទាននៃការបកប្រែក៏ដោយ ៖ « មើលចុះ អ្នកពុំយល់ឡើយ អ្នកបានសន្និដ្ឋានថា យើងនឹងប្រទានឯកសិទ្ធិនេះដល់អ្នក កាលអ្នកពុំបានយកមកគិតសោះ ក្រៅពីសុំពីយើង ។ ប៉ុន្តែមើលចុះ យើងប្រាប់អ្នកថា អ្នកត្រូវសិក្សាក្នុងគំនិតរបស់អ្នក រួចហើយ អ្នកត្រូវសូមដល់យើង បើសិនជាការណ៍នោះត្រឹមត្រូវ ហើយបើសិនជាត្រឹមត្រូវ នោះយើងនឹងបណ្ដាលឲ្យទ្រូងរបស់អ្នកខ្មួលខ្មាញ់ខាងក្នុង ហេតុដូច្នោះហើយ អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ថា ការណ៍នោះត្រឹមត្រូវ » ( គ. និង ស. ៩:៧–៨ ) ។

ស្វែងយល់ពីព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះដោយភាពអត់ធ្មត់ ។

ព្រះទ្រង់បើកសម្ដែងអង្គទ្រង់ « តាមពេលវេលារបស់ទ្រង់ និងតាមផ្លូវរបស់ទ្រង់ និងស្របតាមព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ » ( សូមមើល គ. និង ស. ៨៨:៦៣–៦៨ ) ។ វិវរណៈអាចនឹងកើតឡើងដល់អ្នក « មួយបន្ទាត់ម្តងៗមួយសិក្ខាបទម្ដងៗ ឯណេះបន្តិច ឯណោះបន្តិច » ( នីហ្វៃទី ២ ២៨:៣០, សូមមើលផងដែរ អេសាយ ២៨:១០, គ. និង ស. ៩៨:១២ ) ។ ចូរកុំព្យាយាមបង្ខំការណ៍ខាងវិញ្ញាណឡើយ ។ វិវរណៈមិនកើតឡើងតាមរបៀបនោះទេ ។ ចូរមានភាពអត់ធ្មត់ ហើយទុកចិត្តលើកាលកំណត់របស់ព្រះអម្ចាស់ ។

ការទទួលស្គាល់ការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ

នៅក្នុងចំណោមសំឡេងអ៊ូអរ និងសារជាច្រើនក្នុងលោកិយសព្វថ្ងៃនេះ អ្នកត្រូវតែរៀនស្គាល់ការខ្សឹបប្រាប់ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ខាងក្រោមនេះគឺជារបៀបសំខាន់ៗដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទាក់ទងមកយើង ៖

ទ្រង់មានបន្ទូលទៅកាន់គំនិត និងចិត្ត ក្នុងទម្រង់ជាសំឡេងដ៏តូចរហៀងមួយ ។

ព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់បង្គាប់ថា « យើងនឹងប្រាប់អ្នកនៅក្នុងគំនិតរបស់អ្នក និងនៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នក ដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលនឹងសណ្ឋិតមកលើអ្នក ហើយដែលនឹងគង់នៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នក ។ ឥឡូវនេះ មើលចុះ នេះគឺជាវិញ្ញាណនៃវិរវណៈ » ( គ. និង ស. ៨:២–៣ ) ។ ពេលខ្លះ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងជួយអ្នកឲ្យយល់អំពីសេចក្តីពិតនៃដំណឹងល្អ ឬផ្តល់ការបំផុសគំនិតដល់អ្នក ដែល « ហាក់ដូចជា ជាប់នៅក្នុងសតិ [ របស់អ្នក ] ហើយជ្រួតជ្រាបមកក្នុងអារម្មណ៍ [ របស់អ្នក ] យ៉ាងខ្លាំង » ( គ. និង ស. ១២៨:១ ) ។ ទោះជាវិវរណៈប្រភេទនោះអាចមាន អានុភាពខ្លាំងមកលើអ្នកក្ដី ក៏វាកើតឡើងស្ទើរតែជានិច្ចកាលដោយស្ងប់ស្ងាត់ជា « សំឡេងតូចរហៀង » ( សូមមើល ពង្សាវតារក្សត្រ ទី១ ១៩:៩–១២, ហេលេមិន ៥:៣០, គ. និង ស. ៨៥:៦ ) ។

ទ្រង់បំផុសគំនិតយើងតាមរយៈអារម្មណ៍របស់យើង ។

ទោះជាញឹកញាប់ យើងពិពណ៌នាទំនាក់ទំនងពីព្រះវិញ្ញាណជាសំឡេងតូចរហៀងក្ដី ក៏សំឡេងនោះគឺតែមួយ ជាអារម្មណ៍ដែលយើងទទួលបានច្រើនជាងស្ដាប់ឮ ។ ហើយខណៈដែលយើងនិយាយអំពី « ការស្ដាប់ » ទៅនឹងការខ្សឹបប្រាប់ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះជាញឹកញាប់ យើងពិពណ៌នាអំពីការបំផុសគំនិតដោយពោលថា « ខ្ញុំទទួលបានអារម្មណ៍មួយ … » ព្រះឱវាទរបស់ព្រះអម្ចាស់ទៅដល់ អូលីវើរ ខៅឌើរី នៅក្នុង កណ្ឌទី ៩ នៃគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ដែលមានពិពណ៌នានៅទំព័រ ១៤៣ បង្រៀនអំពីគោលការណ៍នេះ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលខ្លះ ព្រះឱវាទនេះត្រូវបានគេយល់ខុស ។ ស្ដីពីការដកស្រង់នោះ សមាជិកមួយចំនួននៃសាសនាចក្រមានការយល់ខុស ដោយភ័យខ្លាចថា ពួកគេមិនដែលបានទទួលការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដោយសារពួកគេពុំដែលមានអារម្មណ៍ខ្មួលខ្មាញ់នៅក្នុងទ្រូងរបស់ពួកគេឡើយ ។ ចូរកត់ចំណាំព្រះបន្ទូលចុងក្រោយរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៩:៨ ៖ « ហេតុដូច្នោះហើយ អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ថា ការណ៍នោះត្រឹមត្រូវ » ។ ភាពខ្មួលខ្មាញ់ដែលមានពិពណ៌នានៅក្នុងវគ្គបទគម្ពីរនេះជាសញ្ញាប្រាប់ឲ្យដឹងអំពីការលួងលោមចិត្ត និងភាពស្ងប់ចិត្ត ដោយមិនគិតពីវេទនារម្មណ៍ឡើយ ។ នៅពេលអ្នកបន្តស្វែងយល់ ហើយធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក នោះអ្នកនឹងបានស្គាល់ពីរបៀប ដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមានឥទ្ធិពលមកលើអ្នកដោយផ្ទាល់ ។

ទ្រង់នាំមកនូវភាពសុខសាន្ត ។

ជាញឹកញាប់ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធត្រូវបានហៅថាជាព្រះដ៏ជាជំនួយ ( សូមមើល យ៉ូហាន ១៤:២៦, គ. និង ស. ៣៩:៦ ) ។ នៅពេលទ្រង់បើកសម្ដែងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ដល់អ្នក ទ្រង់នឹង « និយាយដោយភាពសុខសាន្តដល់គំនិតរបស់អ្នក » ( គ. និង ស. ៦:២៣ ) ។ ភាពសុខសាន្តដែលទ្រង់ប្រទានឲ្យ មិនអាចបន្លំដោយឥទ្ធិពលខាងលោកិយ ឬការបង្រៀនក្លែងក្លាយបានឡើយ ។ វាជាភាពសុខសាន្ត ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសន្យា កាលទ្រង់បានអះអាងដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ថា « ខ្ញុំទុកសេចក្តីសុខនៅនឹងអ្នករាល់គ្នា គឺខ្ញុំឲ្យសេចក្តីសុខសាន្តរបស់ខ្ញុំដល់អ្នករាល់គ្នា ហើយដែលខ្ញុំឲ្យ នោះមិនមែនដូចជាលោកីយ៍ឲ្យទេ ។ កុំឲ្យចិត្តអ្នករាល់គ្នាថប់បារម្ភ ឬភ័យឡើយ » ( យ៉ូហាន ១៤:២៧ ) ។