ថ្ងៃឈប់សម្រាក

ថ្ងៃឈប់សម្រាកគឺជាថ្ងៃរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដែលបានញែកចេញក្នុងសប្តាហ៍នីមួយៗ ដើម្បីឈប់សម្រាក និងថ្វាយបង្គំ ។ ក្នុងជំនាន់ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ រាស្ត្រនៃសេចក្តីសញ្ញា បានរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកនៅថ្ងៃទីប្រាំពីរនៃសប្តាហ៍ ព្រោះព្រះបានឈប់សម្រាកនៅថ្ងៃទីប្រាំពីរ នៅពេលទ្រង់បានបង្កើតផែនដីរួច ។ ព្រះអម្ចាស់បានសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើសារៈសំខាន់នៃការរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកនៅក្នុងក្រឹត្យវិន័យទាំងដប់ប្រការថា

« ចូរឲ្យនឹកចាំពីថ្ងៃឈប់សម្រាក ដើម្បីញែកថ្ងៃនោះចេញជាបរិសុទ្ធ ។

ក្នុងរវាង៦ថ្ងៃ នោះត្រូវឲ្យឯងធ្វើអស់ទាំងការរបស់ឯងចុះ ៖

តែឯថ្ងៃទី៧ នោះគឺជាថ្ងៃឈប់សម្រាកថ្វាយព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃឯងវិញ នៅថ្ងៃនោះមិនត្រូវធ្វើអ្វីឲ្យសោះ ទោះខ្លួនឯងឬកូនប្រុសកូនស្រីឯងក្តី ទោះបាវប្រុស ឬបាវស្រីឯងក្តី ទោះសត្វរបស់ឯង ឬអ្នកដទៃដែលនៅផ្ទះឯងក្តី ៖

ដ្បិតក្នុង៦ថ្ងៃព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានធ្វើផ្ទៃមេឃ ផែនដី ហើយនឹងសមុទ្រ ព្រមទាំងរបស់សព្វសារពើនៅស្ថានទាំងនោះដែរ រួចដល់ថ្ងៃទី៧ ទ្រង់ឈប់សម្រាក ហេតុនោះបានជាព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានប្រទានពរដល់ថ្ងៃឈប់សម្រាក ហើយក៏ញែកចេញជាបរិសុទ្ធ » ( និក្ខមនំ ២០:៨–១១ ) ។

បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ នៅចំថ្ងៃទីមួយនៃសប្តាហ៍ នោះពួកសិស្សរបស់ព្រះអម្ចាស់ បានចាប់ផ្តើមរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាក នៅថ្ងៃទីមួយនៃសប្តាហ៍ ដែលជាថ្ងៃអាទិត្យ ( សូមមើល កិច្ចការ ២០:៧ ) ។

នៅថ្ងៃចុងក្រោយនេះ ព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់បង្គាប់ឲ្យយើងបន្តរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាក ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលសន្យាថា ប្រសិនបើយើងគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិនេះ យើងនឹងទទួលបាន « ផលបរិបូរនៃផែនដី » ( សូមមើល គ. និង ស. ៥៩:១៦–២០ ) ។

ដោយសារតែថ្ងៃឈប់សម្រាកជាថ្ងៃដ៏បរិសុទ្ធ ថ្ងៃនេះគួរតែត្រូវបានរក្សាទុកសម្រាប់សកម្មភាពដ៏សក្តិសម និងដ៏បរិសុទ្ធដែរ ។ ការតមមិនធ្វើការ និងការកម្សាន្តនានាមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ទេ ។ តាមពិតទៅ ប្រសិនបើយើងគ្រាន់តែមិនធ្វើអ្វីសោះនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក នោះយើងបរាជ័យក្នុងការរក្សាថ្ងៃនេះឲ្យបានបរិសុទ្ធហើយ ។ ព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់បង្គាប់ នៅក្នុងវិវរណៈប្រទានដល់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ក្នុងឆ្នាំ ១៨៣១ ថា « ប្រយោជន៍ឲ្យអ្នកអាចរក្សាខ្លួនឲ្យបានពេញលេញ កុំឲ្យប្រឡាក់ពីលោកិយ នោះអ្នកត្រូវទៅដំណាក់នៃការអធិស្ឋាន ហើយថ្វាយសាក្រាម៉ង់របស់អ្នកឡើងនៅថ្ងៃបរិសុទ្ធរបស់យើងចុះ ដ្បិតប្រាកដមែន ថ្ងៃនេះត្រូវបានចាត់ទុកដល់អ្នក ដើម្បីឲ្យសម្រាកពីការងារទាំងឡាយរបស់អ្នក ហើយដើម្បីថ្វាយភក្ដីភាពរបស់អ្នកដល់ព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត » ( គ. និង ស. ៥៩:៩–១០ ) ។ ដើម្បីឲ្យស្របគ្នាទៅនឹងវិវរណៈនេះ យើងត្រូវចូលរួមក្នុងការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ជារៀងរាល់សប្តាហ៍ ។ សកម្មភាពដទៃទៀតនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកអាចរួមមានដូចជា ការអធិស្ឋាន ការស្មឹងស្មាធ ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ និងការបង្រៀនរបស់ពួកព្យាការីថ្ងៃចុងក្រោយ ការសរសេរសំបុត្រទៅកាន់សមាជិកគ្រួសារ និងមិត្តភក្តិ ការអានឯកសារល្អៗ ការទៅសួរសុខទុក្ខអ្នកឈឺ និងអ្នកមានទុក្ខព្រួយ និងការចូលរួមការប្រជុំទាំងឡាយរបស់សាសនាចក្រ ។