អំពើបាប

នៅពេលយើងមានបំណងមិនគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយនៃព្រះ នោះយើងប្រព្រឹត្តអំពើបាបហើយ ។ យើងក៏បានប្រព្រឹត្តអំពើបាបដែរ នៅពេលយើងមិនប្រព្រឹត្តដោយសុចរិត ទោះជាមានការចេះដឹងពីសេចក្តីពិតហើយនោះ ( សូមមើល យ៉ាកុប ៤:១៧ ) ។

ព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលថា ទ្រង់ « ពុំអាចទតមើលអំពើបាប សូម្បីតែបន្តិចបន្តួចបានឡើយ » ( គ. និង ស. ១:៣១ ) ។ លទ្ធផលនៃអំពើបាបគឺជាការដកខ្លួននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងក្នុងភាពដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចនោះ អ្នកមិនអាចរស់នៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌បានទេ ដ្បិត « គ្មានអ្វីដែលមិនស្អាត អាចអាស្រ័យនៅជាមួយនឹងព្រះបានឡើយ » ( នីហ្វៃទី ១ ១០:២១ ) ។

យើងម្នាក់ៗបានល្មើសនឹងព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយ ឬមិនប្រព្រឹត្តស្របតាមចំណេះដឹងនៃសេចក្តីពិតដែលយើងមានឡើយ ។ សាវកប៉ុលបានបង្រៀនថា « បើសិនជាយើងថា យើងគ្មានបាបសោះ នោះឈ្មោះថាយើងបញ្ឆោតដល់ខ្លួន ហើយសេចក្តីពិតមិនស្ថិតនៅក្នុងយើងទេ ។ បើយើងលន់តួបាបវិញ នោះ [ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ] មានព្រះហឫទ័យស្មោះត្រង់ ហើយសុចរិត ប្រយោជន៍នឹងអត់ទោសបាបឲ្យយើង ហើយនិងសម្អាតយើង ពីគ្រប់អំពើទុច្ចរិតទាំងអស់ផង » ( យ៉ូហានទី ១ ១:៨–៩ ) ។ តាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងអាចប្រែចិត្ត ហើយទទួលបានការអភ័យទោសពីអំពើបាប ។