សុខុមាលភាព

សមាជិកសាសនាចក្រម្នាក់ៗមានការទទួលខុសត្រូវខាងសុខុមាលភាពចំនួនពីរធំៗ ៖ ប្រែក្លាយជាមនុស្សមានភាពខ្លួនទីពឹងខ្លួន និងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះជនក្រីក្រ និងអ្នកខ្វះខាត ។

ឪពុកម្តាយមានការទទួលខុសត្រូវដ៏ពិសិដ្ឋ ដើម្បីមើលថែសុខុមាលភាពខាងសាច់ឈាម និងខាងវិញ្ញាណរបស់កូនៗពួកគេ ។ នៅពេលកូនៗចម្រើនវ័យឡើង ពួកគេកាន់តែមានការទទួលខុសត្រូវលើសុខុមាលភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ។ ឪពុកម្តាយគួរតែបង្រៀនពួកគេអំពីគោលការណ៍សុខុមាលភាពសំខាន់ៗ ដោយការជួយពួកគេឲ្យរៀបចំខ្លួនក្លាយជាមនុស្សមានភាពខ្លួនទីពឹងខ្លួន និងផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេនាពេលអនាគត ។ ឪពុកម្តាយក៏អាចផ្តល់ឱកាសដល់កូនៗរបស់ពួកគេ ដើម្បីជួយមើលថែដល់ជនក្រីក្រ និងអ្នកខ្វះខាតផងដែរ ។

ប្រសិនបើអ្នកជាសមាជិកពេញវ័យនៅក្នុងសាសនាចក្រ ការប្រឹក្សាទាំងអស់ខាងក្រោមនេះ អនុវត្តចំពោះអ្នកផ្ទាល់ ។ ប្រសិនបើអ្នកជាយុវជន យុវនារី ការប្រឹក្សានេះភាគច្រើនអនុវត្តចំពោះអ្នកផងដែរ សូម្បីតែអ្នកនៅតែពឹងផ្អែកយ៉ាងពេញទំហឹងទៅលើឪពុកម្តាយរបស់អ្នកក៏ដោយ ។

ការមានភាពខ្លួនទីពឹងខ្លួន

ការទទួលខុសត្រូវចំពោះសុខុមាលភាពខាងសង្គម ខាងអារម្មណ៍ ខាងវិញ្ញាណ ខាងសាច់ឈាម និងខាងសេដ្ឋកិច្ចរបស់អ្នក ទីមួយ ធ្លាក់មកលើខ្លួនអ្នក ទីពីរ ធ្លាក់មកលើគ្រួសារអ្នក និងទីបី ធ្លាក់មកលើសាសនាចក្រ ។ នៅក្រោមការបំផុសគំនិតពីព្រះអម្ចាស់ និងតាមរយៈការងារផ្ទាល់របស់អ្នក អ្នកគួរតែផ្គត់ផ្គង់ខ្លួនអ្នក និងគ្រួសាររបស់អ្នកនូវភាពចាំបាច់ក្នុងជីវិតខាងវិញ្ញាណ និងខាងសាច់ឈាម ។

អ្នកមានលទ្ធភាពថែទាំខ្លួនឯង និងគ្រួសារកាន់តែប្រសើរ នៅពេលអ្នកមានភាពខ្លួនទីពឹងខ្លួន ។ អ្នកត្រូវបានរៀបចំឲ្យកាន់ខ្ជាប់អំឡុងពេលមានទុក្ខលំបាក ដោយមិនចាំបាច់ពឹងផ្អែកទៅលើអ្នកដទៃឡើយ ។

អ្នកអាចក្លាយជាមនុស្សមានភាពខ្លួនទីពឹងខ្លួនបានតាមរយៈ (១) ចាប់យកឱកាសការអប់រំនានា (២) អនុវត្តគោលការណ៍របបអាហារ និង អនាម័យ (៣) រៀបចំខ្លួនដើម្បីទទួលបានការងារមួយយ៉ាងសមរម្យ (៤) ស្តុកទុកចំណីអាហារ និងសំលៀកបំពាក់ដែលមានការអនុញ្ញតពីច្បាប់ (៥) គ្រប់គ្រងធនធានរបស់អ្នកដោយឆ្លាតវៃ រួមមានការថ្វាយដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ និងដង្វាយផ្សេងៗទៀត ព្រមទាំងចៀសវាងពីការជំពាក់បំណុល និង (៦) អភិវឌ្ឍភាពរឹងមាំខាងវិញ្ញាណ ខាងអារម្មណ៍ និងខាងសង្គម ។

ដើម្បីធ្វើជាមនុស្សមានភាពខ្លួនទីពឹងខ្លួន អ្នកត្រូវតែមានឆន្ទៈធ្វើការងារ ។ ព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់បង្គាប់យើងឲ្យធ្វើការ ( សូមមើល លោកុប្បត្តិ ៣:១៩, គ. និង ស. ៤២:៤២ ) ។ ការងារប្រកបដោយកិត្តិយសគឺជាប្រភពនៃសុភមង្គលដ៏សំខាន់ ជាតម្លៃផ្ទាល់ខ្លួន និងវិបុលភាព ។

ជាបណ្ដោះអាសន្ន ប្រសិនបើអ្នកគ្មានលទ្ធភាពបំពេញនូវសេចក្ដីត្រូវការដ៏ចម្បងរបស់អ្នកតាមរយៈកិច្ចប្រឹងប្រែងផ្ទាល់របស់អ្នក ឬការឧបត្ថម្ភពីសមាជិកគ្រួសារ នោះសាសនាចក្រអាចជួយអ្នកបាន ។ នៅក្នុងស្ថានភាពដូច្នេះ ជាញឹកញាប់សាសនាចក្រផ្ដល់នូវធនធានគាំទ្រដល់ជីវិត ដើម្បីជួយអ្នក និងគ្រួសារអ្នកឲ្យប្រែក្លាយខ្លួនទីពឹងខ្លួនសារជាថ្មី ។

ការមើលថែជនក្រីក្រ និង អ្នកខ្វះខាត

ព្រះអម្ចាស់តែងតែត្រាស់បង្គាប់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់ឲ្យមើលថែជនក្រីក្រ និងអ្នកខ្វះខាត ។ ទ្រង់បានមានព្រះបន្ទូលថា « អ្នករាល់គ្នាត្រូវទៅសួរសុខទុក្ខដល់មនុស្សទាល់ក្រ និងមនុស្សកម្សត់ទុគ៌ត ហើយជួយឧបត្ថម្ភដល់ការរំដោះពួកគេផង » ( គ. និង ស. ៤៤:៦ ) ។ ទ្រង់ក៏បានត្រាស់បង្គាប់ដែរថា « ចូរនឹកចាំក្នុងគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ពីមនុស្សទ័លក្រ និងមនុស្សកម្សត់ទុរគត និងពីមនុស្សឈឺ និងមនុស្សមានទុក្ខវេទនា ដ្បិតអ្នកណាដែលមិនធ្វើការទាំងនេះទេ អ្នកនោះឈ្មោះថាមិនមែនជាសិស្សរបស់យើងឡើយ » ( គ. និង ស. ៥២:៤០ ) ។

អ្នកអាចមើលថែជនក្រីក្រ និងអ្នកខ្វះខាតតាមរបៀបជាច្រើន ។ របៀបដ៏សំខាន់មួយគឺតាមរយៈការតមអាហារ និងការបរិច្ចាគដង្វាយតមអាហារ ដែលប៊ីស្សព ឬប្រធានសាខាយកមកប្រើ ដើម្បីជួយដល់សមាជិកក្នុងវួដ ឬសាខា ដែលរងទុក្ខលំបាកក្នុងភាពក្រីក្រ ជំងឺ ឬការលំបាកដទៃទៀត ។ អ្នកក៏អាចលះបង់ពេលវេលា ហើយចែកចាយទេពកោសល្យរបស់អ្នកដែរ ។ អ្នកអាចបម្រើដល់ជនអនាថា ជនពិការ ស្ត្រីមេម៉ាយ និងអ្នកដទៃទៀត នៅក្បែរភូមិផងរបងជាមួយ និងសហគមន៍របស់អ្នក ។

បន្ថែមពីលើការមើលថែក្នុងមូលដ្ឋាន និងដោយបុគ្គលម្នាក់ទៅដល់អ្នកខ្វះខាត សាសនាចក្រឈោងទៅជួយមនុស្សទូទាំងពិភពលោក ដោយមិនគិតពីសេចក្ដីជំនឿ ថានរណាដែលបានរងទុក្ខដោយសារតែគ្រោះមហន្តរាយ ភាពក្រីក្រ ជំងឺ និងវិបត្តិនានានោះទេ ។ សាសនាចក្រផ្ដល់ធនធានផ្គត់ផ្គង់ជីវិតដើម្បីជួយក្រុមគ្រួសារ និងបុគ្គលទាំងឡាយឲ្យស្វែងរក ហើយខិតខំឆ្ពោះទៅរកភាពខ្លួនទីពឹងខ្លួន ។ ការបរិច្ចាគទៅក្នុងមូលនិធិអប់រំដែលមានជាបន្តបន្ទាប់ ផ្ដល់ជាមធ្យោបាយដល់ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយដែលខ្វះលទ្ធភាពឲ្យបន្តការអប់រំរបស់ពួកគេ ។ អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាផ្នែកសេវាកម្មសាសនាចក្រ ស្ម័គ្រចិត្តលះបង់ពេលវេលា និងធនធានរបស់ពួកគេដើម្បីពង្រឹងផ្នែកអក្ខរកម្ម សុខភាព និងផ្ដល់ការបំពាក់បំប៉ន ។