ព្រះគម្ពីរ

នៅពេលបុរសដ៏បរិសុទ្ធនៃព្រះសរសេរ ឬថ្លែងដោយព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះប្រសាសន៍របស់ពួកលោក « នឹងទៅជាបទគម្ពីរ នឹងទៅជាព្រះហឫទ័យនៃព្រះអម្ចាស់ នឹងទៅជាគំនិតនៃព្រះអម្ចាស់ នឹងទៅជាព្រះបន្ទូលនៃព្រះអម្ចាស់ នឹងទៅជាសំឡេងនៃព្រះអម្ចាស់ ហើយជាព្រះចេស្ដានៃព្រះចំពោះសេចក្ដីសង្គ្រោះ » ( គ. និង ស. ៦៨:៤ ) ។ ព្រះគម្ពីរប្រើប្រាស់ជាផ្លូវការរបស់សាសនាចក្រដែល ជានិច្ចកាលត្រូវបានហៅថា បទដ្ឋានព្រះគម្ពីរ រួមមានដូចជា ព្រះគម្ពីរប៊ីប ព្រះគម្ពីរមរមន ព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា និង ព្រះគម្ពីរមុក្តាដ៏មានតម្លៃមហិមា ។ ព្រះគម្ពីរទាំងនោះត្រូវបានពិពណ៌នានៅទំព័រ ១៥៦–១៥៩ ។

សារៈសំខាន់នៃការសិក្សាព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ

គោលបំណងដ៏សំខាន់នៃព្រះគម្ពីរគឺដើម្បីថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះគ្រីស្ទ ដោយជួយយើងឲ្យមករកទ្រង់ និងទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ( សូមមើល យ៉ូហាន ៥:៣៩, ២០:៣១, នីហ្វៃទី ១ ៦:៤, ម៉ូសាយ ១៣:៣៣–៣៥ ) ។ ព្យាការីមរមនបានថ្លែងទីបន្ទាល់ថា

« នរណាក៏ដោយដែលចង់បាន នោះអាចបានទទួលព្រះបន្ទូលនៃព្រះ ដែលរស់ ហើយពូកែ ដែលនឹងផ្ដាច់អស់ទាំងកលល្បិច និងអន្ទាក់ និងឧបាយរបស់អារក្សឲ្យដាច់ពីគ្នា ហើយដឹកនាំអ្នកសំណប់នៃព្រះគ្រីស្ទចូលទៅក្នុងផ្លូវមួយដ៏តូច ហើយចង្អៀត ឆ្លងកាត់ជង្ហុកនៃសេចក្ដីវេទនាដ៏អស់កល្បជានិច្ចនោះ ដែលត្រូវបានរៀបចំឡើងដើម្បីកប់ពួកទុច្ចរិត—

ហើយដាក់ព្រលឹងរបស់គេ មែនហើយ ព្រលឹងដ៏អមតរបស់គេ នៅខាងស្ដាំព្រះហស្តនៃព្រះនៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ ដើម្បីអង្គុយជាមួយនឹងអ័ប្រាហាំ និងអ៊ីសាក និងយ៉ាកុប និងជាមួយពួកអយ្យកោដ៏បរិសុទ្ធទាំងអស់របស់យើង ដើម្បីកុំចេញពីទីនេះទៅទៀតឡើយ » ( ហេលេមិន ៣:២៩–៣០ ) ។

ពួកព្យាការីថ្ងៃចុងក្រោយបានទូន្មានយើងឲ្យសិក្សាព្រះគម្ពីរជាងរៀងរាល់ថ្ងៃ ទាំងដោយផ្ទាល់ខ្លួន និង ជាមួយនឹងគ្រួសាររបស់យើង ។ ពួកលោកលើកទឹកចិត្តយើងដូចជានីហ្វៃបានលើកទឹកចិត្តដល់បងប្អូនប្រុសរបស់លោក ឲ្យប្រដូចបទគម្ពីរទៅនឹងខ្លួនយើង ដោយស្វែងយល់អំពីរបៀបដែលដំណើររឿងដ៏ពិសិដ្ឋៗនៅជំនាន់បុរាណ អាចអនុវត្តក្នុងជីវិតរបស់យើងសព្វថ្ងៃនេះ ( សូមមើល នីហ្វៃទី ១ ១៩:២៣–២៤ ) ។ ពួកលោកទូន្មានឲ្យយើង « ស្ទង់មើលគម្ពីរ » ( យ៉ូហាន ៥:៣៩ ) រួច « ទទួលទាននូវព្រះបន្ទូលទាំងឡាយនៃព្រះគ្រីស្ទ » ( នីហ្វទី២ ៣២:៣ ) ។

អ្នកនឹងទទួលបានប្រយោជន៍យ៉ាងខ្លាំង ដោយការធ្វើតាមដំបូន្មាននេះ ។ ការសិក្សាព្រះគម្ពីរដ៏ជ្រាលជ្រៅជាប្រចាំថ្ងៃជួយអ្នកឲ្យទទួលបានការខ្សឹបប្រាប់ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ វាជួយកសាងសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នក ពង្រឹងអ្នកទាស់នឹងការល្បួង និង ជួយអ្នកឲ្យខិតជិតទៅព្រះវរបិតាសួគ៌ារបស់អ្នក និងព្រះរាជបុត្រាដ៏ស្ងួនភ្ងារបស់ទ្រង់ ។

ចូរដាក់ផែនការសម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួនអ្នក ។ ចូរញែកពេលមួយចំនួនរៀងរាល់ថ្ងៃដាក់សម្រាប់សិក្សាព្រះគម្ពីរ ។ អំឡុងពេលនោះ ចូរអានដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ដោយយកចិត្តទុកដាក់ទៅនឹងការបំផុសនៃព្រះវិញ្ញាណ ។ ចូរទូលសូមដល់ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់អ្នក ឲ្យជួយអ្នកដឹងពីអ្វីដែលទ្រង់នឹងចង់ឲ្យអ្នករៀន និងធ្វើ ។

ចូរបន្ដអានព្រះគម្ពីរ ជាពិសេសព្រះគម្ពីរមរមន ពេញមួយជីវិតរបស់អ្នក ។ អ្នកនឹងរកឃើញរតនៈសម្បត្តិនៃព្រះគម្ពីរម្ដងហើយម្ដងទៀត ដោយរកឃើញខ្លឹមសារ និងការអនុវត្តថ្មីៗនៅក្នុងនោះ ពេលអ្នកសិក្សាវានៅដំណាក់កាលផ្សេងៗក្នុងជីវិត ។

ប្រសិនបើអ្នករៀបការហើយ ចូររៀបចំពេលដាច់ដោយឡែកក្នុងថ្ងៃនីមួយៗ ដើម្បីអានព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ ។ ការខិតខំធ្វើដូចនេះអាចនឹងជួបការលំបាក ប៉ុន្តែវានឹងហុចផលយ៉ាងអស្ចារ្យ ដែលជាលទ្ធផលដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។ នៅក្រោមការដឹកនាំពីព្រះវិញ្ញាណ ចូរដាក់ផែនការអានព្រះគម្ពីរ ដែលនឹងជួយបំពេញតាមសេចក្តីត្រូវការដល់គ្រួសាររបស់អ្នក ។ ចូរកុំខ្លាចក្នុងការអានឲ្យកុមារតូចៗស្តាប់ឡើយ ។ ភាសានៃកំណត់ត្រាដ៏ពិសិដ្ឋទាំងនោះមានអំណាចធ្វើឲ្យដក់ជាប់ក្នុងចិត្ត ព្រមទាំងដល់កុមារតូចៗផងដែរ ។

ព្រះគម្ពីរប៊ីប

ព្រះគម្ពីរប៊ីបត្រូវបានបែងចែកចេញជាពីរផ្នែក ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ និង ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ។ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់គឺជាកំណត់ត្រាដ៏ពិសិដ្ឋនៃទំនាក់ទំនងរបស់ព្រះជាមួយរាស្ត្រនៃសេចក្តីសញ្ញារបស់ទ្រង់នៅដែនដីបរិសុទ្ធ ។ វារួមបញ្ចូលសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ព្យាការីមានដូចជា ម៉ូសេ, យ៉ូស្វេ អេសាយ, យេរេមា និង ដានីយ៉ែល ។ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីកត់ត្រាអំពីការប្រសូត ការងារបម្រើក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ និងដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ វារួមបញ្ចូលទាំងការងារបម្រើនៃពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដែរ ។

ដោយសារតែព្រះគម្ពីរប៊ីបត្រូវបានបកប្រែជាច្រើនដង នោះវាត្រូវបានគេបោះពុម្ពជាសៀវភៅអានខុសៗពីគ្នា ។ កំណែថ្មីនៃព្រះគម្ពីរប៊ីបរបស់ស្តេចជេមស៍ជាភាសាអង់គ្លេស ត្រូវបានទទួលស្គាល់ជាព្រះគម្ពីរដោយសាសនាចក្រ ។

នៅក្នុងសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ យើងគោរពព្រះគម្ពីរប៊ីប និងការបង្រៀនដ៏ពិសិដ្ឋនៅក្នុងព្រះគម្ពីរនេះ ។ យើងអាចទទួលបានកម្លាំង និងការលួងលោមចិត្តចេញពីដំណើររឿងក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីបអំពីទំនាក់ទំនងរបស់ព្រះជាមួយរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ។

ព្រះគម្ពីរមរមន ៖ សក្ខីបទមួយទៀតអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ

ព្រះគម្ពីរមរមនបានលេចមកនៅក្នុងគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានេះតាមរយៈព្រះហឫទ័យនៃព្រះអម្ចាស់ ។ វាគឺជាកំណត់ត្រានៃទំនាក់ទំនងរបស់ព្រះជាមួយប្រជាជន ដែលរស់នៅលើទ្វីបអាមេរិកកាលពីជំនាន់បុរាណ ។ ពួកព្យាការីរបស់ព្រះអម្ចាស់បានឆ្លាក់កំណត់ត្រាដើមនៅលើផ្ទាំងចំណារមាស ។ ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលប្រកាសថា ព្រះគម្ពីរមរមនមាននូវ « ភាពពោរពេញនៃដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ( គ. និង ស. ២០:៩, សូមមើលផងដែរ គ. និង ស. ៤២:១២ ) ។

នៅថ្ងៃទី ២២ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ១៨២៧ ទេវតាមួយអង្គដែលមានព្រះនាម មរ៉ូណៃ—ជាព្យាការីចុងក្រោយបង្អស់ក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន—បានប្រគល់បញ្ជីប្រវត្តិទាំងនេះដល់ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ។ តាមរយៈអំណោយទាន និងព្រះចេស្តានៃព្រះ នោះព្យាការី យ៉ូសែប បានបកប្រែបញ្ជីប្រវត្តិនេះទៅជាភាសាអង់គ្លេស ។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ព្រះគម្ពីរមរមនត្រូវបានបកប្រែជាច្រើនភាសា ។

គោលបំណងចម្បងនៃព្រះគម្ពីរមរមនគឺដើម្បីបញ្ចុះបញ្ចូលមនុស្សទាំងអស់ឲ្យជឿ « ថាព្រះយេស៊ូវ គឺជាព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ដែលបានសម្ដែងរូបអង្គទ្រង់ដល់គ្រប់ទាំងសាសន៍ » ( ទំព័រចំណងជើង នៃព្រះគម្ពីរមរមន ) ។ វាបង្រៀនថា មនុស្សទាំងអស់ថា « ត្រូវតែមករកព្រះអង្គ បើពុំនោះសោតទេ ពួកគេនឹងពុំបានសង្គ្រោះឡើយ » ( នីហ្វៃទី ១ ១៣:៤០ ) ។ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានមានប្រសាសន៍ថា ព្រះគម្ពីរមរមនគឺជា « មូលដ្ឋាននៃសាសនារបស់យើង ហើយបុគ្គលម្នាក់ៗ [ អាច ] ចូលទៅជិតព្រះបាន ដោយសារធ្វើតាមសិក្ខាបទទាំងឡាយនៃគម្ពីរនេះ ជាជាងគម្ពីរដទៃទាំងអស់ » ( បុព្វកថា នៃព្រះគម្ពីរមរមន ) ។

ព្រះគម្ពីរមរមនគឺជាសក្ខីបទមួយទៀត អំពីសេចក្ដីពិតដែលត្រូវបានបង្រៀននៅក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប ។ ព្រះគម្ពីរនេះក៏ស្ដារ « ភាគដ៏ច្បាស់ និងពិសេសៗ » នៃសេចក្ដីពិតដែលបានបាត់ពីព្រះគម្ពីរប៊ីប តាមរយៈកំហុសនៅក្នុងការបកប្រែ ឬ « បានដកយក » ក្នុងការប៉ុនប៉ងដើម្បី « បង្ខូចផ្លូវដ៏ត្រឹមត្រូវទាំងឡាយនៃព្រះអម្ចាស់ » ( សូមមើល នីហ្វៃទី ១ ១៣:២៤–២៧, ៣៨–៤១ ) ។ ព្រះគម្ពីរប៊ីប និង ព្រះគម្ពីរមរមន « នឹងត្រូវបានរួមទៅជាមួយគ្នាចំពោះការផ្ចាញ់ផ្ចាលនូវគោលលទ្ធិក្លែងក្លាយទាំងឡាយ ហើយបង្ក្រាបការទាស់ទែងគ្នាទាំងប៉ុន្មាន ហើយបង្កើតឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្ត » ( នីហ្វៃទី ២ ៣:១២ ) ។

នៅជិតចុងបញ្ចប់នៃព្រះគម្ពីរមរមន ព្យាការីមរ៉ូណៃ បង្រៀនយើងអំពីរបៀបដែលយើងអាចដឹងថាព្រះគម្ពីរនេះពិត ៖ « ហើយកាលណាអ្នករាល់គ្នាបានទទួលនូវការណ៍ទាំងនេះ នោះខ្ញុំសូមទូន្មានដល់អ្នករាល់គ្នា ឲ្យសូមសួរដល់ព្រះជាព្រះវរបិតាដ៏គង់នៅអស់កល្បជានិច្ចដោយនូវព្រះនាមនៃព្រះគ្រីស្ទ បើសិនជាការណ៍ទាំងនេះមិនពិត ហើយបើសិនជាអ្នករាល់គ្នា សូមសួរដោយចិត្តស្មោះសរ គឺដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត ដោយមានសេចក្ដីជំនឿជឿដល់ព្រះគ្រីស្ទ នោះទ្រង់នឹងសម្ដែងសេចក្ដីពិតនៃការណ៍នេះដល់អ្នក ដោយព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ » ( មរ៉ូណៃ ១០:៤, សូមមើលផងដែរ ខទី៣ និង ទី៥ ) ។

ព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា មាននូវវិវរណៈទាំងឡាយ ដែលបានប្រទានដល់ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ។ វាក៏មានបញ្ចូលវិវរណៈមួយចំនួន ដែលបានប្រទានដល់ពួកព្យាការីថ្ងៃចុងក្រោយដទៃទៀតផងដែរ ។ ព្រះគម្ពីរនេះមានភាពអស្ចារ្យប្លែក ដោយសារវាមិនត្រូវបានបកប្រែពីឯកសារបុរាណទេ ។ វាជាការចងក្រងវិវរណៈនានា ដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់ពួកព្យាការីដែលទ្រង់បានជ្រើសរើសនៅថ្ងៃចុងក្រោយនេះ ។

ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានមានប្រសាសន៍ថា គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញគឺជា « មូលដ្ឋាននៃសាសនាចក្រនៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នេះ ហើយជាផលប្រយោជន៍ដល់ពិភពលោក ដោយបង្ហាញថាកូនសោនៃសេចក្ដីអាថ៌កំបាំងទាំងឡាយក្នុងនគររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ត្រូវបានផ្ទុកផ្ដាក់ដល់មនុស្សទៀតហើយ » ( ក្បាលកណ្ឌនៃ គ. និង ស. ៧០ ) ។

ព្រះគម្ពីរមុក្តាដ៏មានតម្លៃមហិមា

មុក្តាដ៏មានតម្លៃមហិមាមាននូវគម្ពីរម៉ូសេ គម្ពីរអ័ប្រាហាំ និងការបកប្រែដ៏បំផុសគំនិតដោយព្យាការីយ៉ូសែប ស៊្មីធ នៅក្នុងជំពូកទី ២៤ នៃគម្ពីរម៉ាថាយ និងមានការសរសេរមួយចំនួនរបស់ព្យាការីយ៉ូសែប ។

គម្ពីរម៉ូសេគឺជាសេចក្តីដកស្រង់តូចមួយពី ការបកប្រែដ៏បំផុសគំនិតរបស់យ៉ូសែប ស៊្មីធ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប ។ វាគឺជាកំណត់ត្រាពេញលេញនៃការសរសេររបស់ម៉ូសេ អំពីចំណាប់ផ្ដើមនៃគម្ពីរលោកុប្បត្តិនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ។ វាមាននូវគោលលទ្ធិ និងការបង្រៀនជាច្រើន ដែលបានបាត់ពីព្រះគម្ពីរប៊ីប ថែមទាំងផ្ដល់ព័ត៌មានបន្ថែមអំពីផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ការបង្កបង្កើតផែនដី និងទំនាក់ទំនងរបស់ព្រះអម្ចាស់ជាមួយអ័ដាម និងហេណុក ។

គម្ពីរអ័ប្រាហាំគឺជាការបកប្រែនៃបញ្ជីប្រវត្តិបុរាណ ដែលបានសរសេរនៅលើផ្ទាំងរមូរ ដែលបានក្លាយជាទ្រព្យសម្បត្តិរបស់សាសនាចក្រក្នុងឆ្នាំ ១៨៣៥ ។ ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានបកប្រែបញ្ជីប្រវត្តិទាំងនោះដោយវិវរណៈ ។ ព្រះគម្ពីរនេះមាននូវសេចក្ដីពិតនានាអំពីក្រុមប្រឹក្សាស្ថានសួគ៌ក្នុងជីវិតឆាកជីវិតនេះ ការបង្កបង្កើតផែនដី លក្ខណៈនៃព្រះ និងបព្វជិតភាព ។

យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ម៉ាថាយ ដាក់បញ្ចូលចំណេះដឹងនៃសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះអំពីការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ទ្រង់ ។

ការសរសេររបស់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ នៅក្នុងមុក្តាដ៏មានតម្លៃមហិមា រួមមាន ៖

យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ជាការដកស្រង់មួយចេញពីប្រវត្តិព្យាការីរបស់សាសនាចក្រ ។ វាគឺជាសេចក្ដីអធិប្បាយអំពីព្រឹត្តិការណ៍ដែលនាំទៅរកការស្ដារឡើងវិញនៃសាសនាចក្រ រួមមាន ការនិមិត្តដំបូង ការយាងមកជួបរបស់មរ៉ូណៃដល់ព្យាការីយ៉ូសែប ការទទួលបានផ្ទាំងចំណារមាស និងការស្ដារឡើងវិញនៃបព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែក ។
មាត្រានៃសេចក្តីជំនឿ ដែលព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានសរសេរគឺជាសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ស្ដីពីជំនឿ និង គោលលទ្ធិ ។