เอเมน

หมายความว่า “ขอให้เป็นเช่นนั้นเถิด” หรือ “เป็นเช่นนั้นโดยแท้.” เอเมน กล่าวเพื่อแสดงการยอมรับและเห็นด้วยอย่างจริงใจหรือจริงจัง (ฉธบ. ๒๗:๑๔–๒๖) หรือแสดงความสัตย์จริง (๑ พกษ. ๑:๓๖). ในปัจจุบันเมื่อสิ้นสุดคำสวดอ้อนวอน, ประจักษ์พยาน, และคำปราศรัย, บรรดาคนที่ได้ยินคำสวดอ้อนวอนหรือข่าวสารจะกล่าวออกเสียงเอเมนเพื่อแสดงว่าเห็นด้วยและยอมรับ.

ในสมัยพันธสัญญาเดิม, คนต้องกล่าว เอเมน เมื่อกล่าวคำปฏิญาณ (๑ พศด. ๑๖:๗, ๓๕–๓๖; นหม. ๕:๑๓; ๘:๒–๖). มีการเรียกพระคริสต์ว่าทรงเป็น “พระอาเมน, ทรงเป็นพยานที่ซื่อสัตย์และสัตย์จริง” (วว. ๓:๑๔). เอเมนยังใช้เป็นหมายสำคัญของพันธสัญญาในโรงเรียนศาสดาพยากรณ์อีกด้วย (คพ. ๘๘:๑๓๓–๑๓๕).