เอฟราอิม

เอฟราอิมได้รับสิทธิบุตรหัวปีในอิสราเอล (๑ พศด. ๕:๑–๒; ยรม. ๓๑:๙). ในยุคสุดท้ายสิทธิพิเศษและความรับผิดชอบของพวกเขาคือการดำรงฐานะปุโรหิต, นำข่าวสารของพระกิตติคุณที่ได้รับการฟื้นฟูไปสู่โลก, และยกธงสัญญาณขึ้นเพื่อรวมอิสราเอลที่กระจัดกระจาย (อสย. ๑๑:๑๒–๑๓; ๒ นี. ๒๑:๑๒–๑๓). ลูกหลานของเอฟราอิมจะสวมมงกุฎด้วยรัศมีภาพให้ผู้คนจากดินแดนทางเหนือซึ่งกลับมาในยุคสุดท้าย (คพ. ๑๓๓:๒๖–๓๔).

บันทึกของคนกลุ่มหนึ่งจากเผ่าเอฟราอิมซึ่งทรงพาออกมาจากเยรูซาเล็มไปยังอเมริกาประมาณ ๖๐๐ ปีก่อนคริสตกาล. บันทึกของคนกลุ่มนี้เรียกว่าไม้ของเอฟราอิมหรือโยเซฟ, หรือพระคัมภีร์มอรมอน. ไม้ดังกล่าวและไม้ของยูดาห์ (พระคัมภีร์ไบเบิล) ประกอบกันเป็นประจักษ์พยานหนึ่งเดียวกันถึงพระเจ้าพระเยซูคริสต์, การฟื้นคืนพระชนม์ของพระองค์, และงานศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ท่ามกลางสองส่วนนี้ของเชื้อสายแห่งอิสราเอล.