อาธรรม์ (คน) ดู ชั่ว, ชั่วร้าย (ความ); บาป; ไม่ชอบธรรม (ความ); สกปรก (ความ) ด้วย บางคนหรือบางสิ่งที่ไม่สอดคล้องกับพระประสงค์หรือพระบัญญัติของพระผู้เป็นเจ้า; ชั่วร้ายและไม่บริสุทธิ์. ทางของคนอธรรมจะพินาศไป, สดด. ๑:๖. ถ้าคนชอบธรรมจะรอดพ้นไปได้อย่างยากเย็นแล้ว, คนบาปจะไปอยู่ที่ไหน ? ๑ ปต. ๔:๑๘. ปฏิเสธตนจากความไม่เป็นเหมือนพระผู้เป็นเจ้าทุกอย่าง, โมโร. ๑๐:๓๒. การแก้แค้นมาถึงคนอาธรรม์อย่างรวดเร็ว, คพ. ๙๗:๒๒. ในบรรดาคนอาธรรม์, พระผู้ช่วยให้รอดมิได้ทรงเอื้อนโอษฐ์, คพ. ๑๓๘:๒๐.