ทำให้ขุ่นเคือง การละเมิดกฎของพระเจ้า, ทำบาป, หรือทำให้ไม่สบายใจหรือเจ็บปวด; ทำให้ไม่พอใจหรือรำคาญใจด้วย. พี่น้องที่ได้รับความช่วยเหลือก็เหมือนเมืองที่เข้มแข็งและการทะเลาะวิวาทเหมือนดาลที่ป้อมปราการ, สภษ. ๑๘:๑๙. ถ้าตาข้างขวาของท่านทำให้ตัวหลงผิด, จงควักออกทิ้งเสีย, มธ. ๕:๒๙. ผู้ใดจะทำผู้เล็กน้อยเหล่านี้คนหนึ่งที่วางใจในเราให้หลงผิด, เอาผู้นั้นถ่วงเสียที่ทะเลลึกก็ดีกว่า, มธ. ๑๘:๖ (คพ. ๑๒๑:๑๙–๒๒). หากพี่น้องชายหญิงของเจ้าทำผิดต่อเจ้าและสารภาพ, เจ้าจงคืนดีกัน, คพ. ๔๒:๘๘. ไม่มีอะไรที่มนุษย์จะทำให้พระผู้เป็นเจ้าทรงขุ่นเคือง, นอกจากคนเหล่านั้นที่มิได้สารภาพถึงพระหัตถ์ของพระองค์และเชื่อฟังพระบัญญัติของพระองค์, คพ. ๕๙:๒๑.