พระบัญญัติ, สิบประการ

กฎสิบข้อที่พระผู้เป็นเจ้าประทานผ่านศาสดาพยากรณ์โมเสสเพื่อควบคุมความประพฤติทางศีลธรรม.

ชื่อภาษาฮีบรูสำหรับกฎเหล่านี้คือ “วาทะทั้งสิบ.” เรียกว่าพันธสัญญาด้วย (ฉธบ. ๙:๙) หรือพระโอวาท (อพย. ๒๕:๒๑; ๓๒:๑๕). การที่พระผู้เป็นเจ้าประทานพระบัญญัติสิบประการแก่โมเสส, และผ่านทางโมเสสไปสู่อิสราเอล, อธิบายไว้ใน อพย. ๑๙:๙–๒๐:๒๓; ๓๒:๑๕–๑๙; ๓๔:๑. พระบัญญัติจารึกไว้บนแผ่นศิลาสองแผ่น, ซึ่งวางไว้ในหีบ; ด้วยเหตุนี้หีบดังกล่าวจึงเรียกว่าหีบพันธสัญญา (กดว. ๑๐:๓๓). พระเจ้า, อ้างอิงจาก ฉธบ. ๖:๔–๕ และ ลนต. ๑๙:๑๘, ทรงสรุปพระบัญญัติสิบประการไว้ใน “พระบัญญัติข้อใหญ่สองข้อ” (มธ. ๒๒:๓๗–๓๙).

พระบัญญัติสิบประการกล่าวซ้ำอีกครั้งในการเปิดเผยยุคสุดท้าย (โมไซยาห์ ๑๒:๓๒–๓๗; ๑๓:๑๒–๒๔; คพ. ๔๒:๑๘–๒๘; ๕๙:๕–๑๓; ปจส., อพย. ๓๔:๑–๒).