ซื่อสัตย์ (ความ) ดู สุจริต (ความ) ด้วย เป็นคนจริงใจ, พูดแต่ความจริง, และไม่หลอกลวง. บรรดาผู้ที่ประพฤติความซื่อสัตย์เป็นที่ปีติยินดีแด่พระเจ้า, สภษ. ๑๒:๒๒. จงแก้บนตามที่บนไว้เถิด, ปญจ. ๕:๔–๕. เราได้ละทิ้งเล่ห์เหลี่ยมต่าง ๆ ที่น่าอับอายไปหมดสิ้นแล้ว, ๒ คร. ๔:๑–๒. จงรักษาความประพฤติอันดีของท่านไว้, ๑ ปต. ๒:๑๒. วิบัติแก่คนกล่าวคำเท็จ, เพราะเขาจะถูกโยนลงนรก, ๒ นี. ๙:๓๔. พระวิญญาณรับสั่งความจริงและไม่รับสั่งเท็จ, เจคอบ ๔:๑๓. ผู้ใดก็ตามขอยืมจากเพื่อนบ้านของเขาก็ควรคืนสิ่งที่เขายืม, โมไซยาห์ ๔:๒๘ (คพ. ๑๓๖:๒๕). จงดูว่าลูกปฏิบัติโดยเที่ยงธรรม, ตัดสินโดยชอบธรรม, และทำความดี, แอลมา ๔๑:๑๔. ให้ทุกคนปฏิบัติต่อกันด้วยความซื่อสัตย์, คพ. ๕๑:๙. ทุกคนที่รู้ว่าใจตนซื่อสัตย์จะได้รับการยอมรับจากเรา, คพ. ๙๗:๘. ควรแสวงหาคนซื่อสัตย์, นักปราชญ์, และคนดีเป็นเจ้าหน้าที่บ้านเมือง, คพ. ๙๘:๔–๑๐. ค้นหาอย่างขยันหมั่นเพียรเพื่อมอบสิ่งที่เจ้าทำของเพื่อนบ้านสูญหายคืนให้เขา, คพ. ๑๓๖:๒๖. เราเชื่อในการเป็นคนซื่อสัตย์, ลช. ๑:๑๓.